GHW 64: Pret voor twee

Een weekje niet samen wandelen; ach door komen de HH wel weer overheen. Het aantal Groene Heeren Wissels loopt toch nog gewoon steeds op, wat Corona 19 ook uitspookt hier ten lande. HH had onderzoek gedaan naar een fijne route middels Route.NL en stelde deze voor aan HF. Zonder blikken of blozen schoof hij aan. De grap zit hem in het feit, dat het achteraf een fietsroute betrof en daar zijn de HH niet van. Gewandeld moet er worden.

Na een mooi uitgevoerde correctie kwam dan toch weer een wandelgeheel boven drijven. In maart van dit jaar waren we overigens ook al daaro geweest. Niet geheel onbekend terrein dus, maar dat mag ook best een keer. Gestart kon worden in Terheijden. Ter synchronisatie van het geheel dook HH rond tienen op ten huize van HF. Na begroeting van een revaliderend iemand en VM, nam HH een vinylplaat in ontvangst en HF mee de auto in. In twee weken tijd kan veel gebeuren en dat was bij beide HH het geval. Op weg naar de auto vertelde een jongen aan drie toehorende meisjes, dat het geen nut had. De HH op hun beurt oreerden, dat alles wat zij op vrijdagen doen, in feite ontdaan is van elk nut. Wat HF bij het instappen nog niet wist; dit werd de laatste keer dat een gewezen hybride auto werd ingezet. De rit kreeg hierdoor een extra cachet. Onderweg naar Terheijden kregen we een tweetal enorme sigaren op aanhangers te zien. Desondanks werd ongedeerd een parkeerplek gezocht en gevonden in de outskirts van voornoemde woonplaats. Ja, natuurlijk aansluitend schoengedoe.

En de pret voor twee HH kon beginnen. Droog en later wat zon waren de weersvoorspellingen, dus de verwachtingen waren in ons voordeel. Al snel kwam een duofiets ons tegemoet. Ook werd SapSoepSalade aan ons geïntroduceerd. Tijd om rechtsaf Munnikenhof in te slaan. Bij de garage stonden veel auto's met verschillende kleuren, maar van geel geen sprake. Pas op de terugweg zouden we een gele zien. Wel kwam de duofiets weer in ons vizier, maar nog een van achter benadering. Eerst begroette de, naar wij aannemen, de bestuurmeneer ons, gevolgd door de bijzitmevrouw. Wij een prettige wandeling en zij een prettige fietstocht waren een deel van de vriendelijke woorden over en weer. Inmiddels was de dorpsgrens gepasseerd. HH vroeg aan de hond of deze een Box R of een Box G is. Geen antwoord helaas. Veel paarden, vissers en een groetmevrouw met kind voorop de fiets passeerden de revue.

En de plaatselijke sterke arm hield een flink oog in het zeil. Diefstal van de grote asperge heeft men echter niet tegen kunnen houden. Bij de camping was men druk bezig met het maaien van caravans of iets dergelijks. Hoewel danig afgekoeld, werd deze aangeprezen middels een mooi bijpassend vorkje.

Het was voor de HH helaas nog geen etenstijd. Het Markkanaal oversteken ging goed en zodoende kwam de tweede vorm van handicap in beeld bij het golfterrein. Het hoesten van de hond kwam volgens de begeleidmevrouw doordat het dier zich had verslikt. Geen paniek dus. Herkenning was bij het Houtse Meer en voordat we 4 kwebbelende dames voorbij moesten, konden we gelukkig de Vrachelse Heide op. Een door een paard voortgetrokken rijtuig kwam van rechts. De twee dames (hihi) in het rijtuig hadden en kregen voorrang. Een derde vorm van gehandicapt werd besproken. De omgeving hier is mooi, wat waarschijnlijk ook de reden is voor het Schoolbuitenhuis Schiedam. Een pand versierd met 173Z doet vermoeden dat het stamt uit 1732. Na wat blaffende honden achter een paardenhek volgden een zandpad. Enkele weken geleden waren het nog Drentse Heideschapen, maar nu troffen we een Drentse Patrijshond aan. De bijpassende vrouw vroeg of de HH ook uit Drenthe kwamen. Om ons duidelijke redenen kwam naar voren, dat de wandeling minder kilometers zou gaan opleveren, dan de papieren routebeschrijving deed vermoeden. Onder toeziend oog van veel kleine konijntjes werd de lunch genoten en gekeken of er nog wat kilometers aan te plakken vielen. Dat bleek niet het geval te zijn.

Na de verkwikkende maaltijd vervolgden de HH de route in een verkwikkend buitje. Om het weerpraatje helemaal onderuit te halen: zonneschijn hebben we niet mogen ontvangen. Het vervolg ging over het zandpad met aan de ene kant de vaart en aan de andere zijde de Lage Vuchtpolder. Ook mooi trouwens. De vestingoverblijfselen lagen qua beelden nog vers in het geheugen, zodat de weg werd overgestoken en de overblijfselen de overblijfselen gelaten. Grote hijswerktuigen wezen ons de weg en na het oversteken van het kanaal was de pret inzake de wandeling op. HH stelde voor om de overdenking en het afsluiten te doen op het Ginnekenplein in Breda Ginneken.

Een dergelijk plan vraagt om uitvoering en vandaar koersen naar dat plein. Het bleek een uitstekend plan. Bourgondische bitterballen, Kompaan Milkshake IPA, de Dochter van de Korenaar Revanche en Frontaal Andreas zorgden daar ruimschoots voor. Al teruglopend naar de auto zei HH aan de uitdeelmevrouw : Mooi weer he, postbode. De vrouw was niet gediend van die benaming en gaf aan dat ze krantenbezorgster was. Dat het mooi weer was, wilde ze dan nog wel bevestigen. Een terugreis met wat oponthoud zorgde er voor, dat het afscheid tussen HF en de auto nog wat uitgesteld werd. Voldaan groetten allen elkaar bij het huis van HF.

GHW 63: Je ken de nie door!!

Vandaag was weer de start van de big walks. 10 uur strak bij HH en na overdracht van zaken ging het op pad naar Vreeland. De heen tocht verliep ongeveer zoals terug alleen de richting zou je als andersom kunnen aanmerken.
Parkeren deed HF in Vreeland maar dan op een nog net bereikbaar deel. Hupsakee, daar stonden we en daar gingen we. Mooie gezichten op Vreeland dus dat belooft wat. Helaas werd ons door een kordate dame en evenzo kordaat hek de doorgang geweigerd. Vragen om alternatieven had geen zin. We moesten terug. Maar dan wel het jubileumlaantje meenemen natuurlijk.
Met de wandelschoenen nog aan werd met behulp van de auto een nieuwe parkeer gezocht en warempel recht op de route.
Op dat moment en geen seconde eerder werd besloten om van de mogelijkheden gebruik te maken en op ons gemak en genietend deze aangepaste versie te ondergaan.
Altijd makkelijker dan gezegd want enige regen werd de HH gelukkig gegund, zodat HF eindelijk de paraplu wel kon gebruiken.
Langs enig water en zo nog meer enig boom kon de route worden vervolgd. Een ander inmiddels al etend echtbaar trachtte een fietsechtpaar uit te leggen wat er leuk is aan wandelen in de regen. Dat verliep uitermate stroef.
Zodoende moesten de HH verder en werd er ook nog even geschuild onder het toeziend oog van een wandel damesmeisje. Min of meer tegelijk werd besloten tot hervatting.
Daarna hebben we eigenlijk geen last meer gehad van buien en kon met frisse moed de rest worden afgerond.
Het kasteel in Nederhorst vormde onderdeel van de route maar van enige medewerking was geen sprake. Vandaar dat wij genoemd optrekje niet kunnen aanbevelen. Snel verder.
De lunch gebruikten wij op een bank onder toeziend oog van jonge koeden. Geen interesse voor de HH overigens. Eerder genoemd wandelsetje kwam langs en onder hartelijke weerziens rituelen vervolgden zij hun eenzame weg en de HH de andere.
Mooie gezichten op water, men woont hier gemiddeld leuk. Molens, kerken en boten konden wij ook bekijken. En warempel een sluis.
Niettemin was de spiegelplas een volgend doel en werd ook als zodanig bereikt. Vaak met mooie vergezichten, beschut en aldus uit de wind. Af en toe werd gezeten om ook de gestoten teen van HF rust te gunnen, hoewel dit volgens hem niet direct nodig was. Maar voorzichtigheid kenmerkt de HH wandelingen en aldus en alzo.
Zo langzamerhand dienden wij er rekening mee te gaan houden dat het einde in zicht kwam. Vooraf was reeds besloten dat horeca in Vreeland zou worden bezocht, dat zal ze leren. Bij terugkomst bij de auto werd door een lokaal heerschap nog opgemerkt dat afsluiting van de hele route vanaf Vreeland onzin was. Het ging maar om een brug, maar ja, de rijken hè!
Alles voor die doelgroep werd en wordt uit de kast gehaald en dan dient het gepeupel te wijken.
Dus met de relax schoeisels aan via en door middel van wederom de auto werd nagenoeg op dezelfde plek geparkeerd als voordien en doorstaken wij op gewiekste wijze nog kort het plaatsje.
Toen bleek dat de brug open ging hielden wij het voor gezien en gingen helemaal naar Noord Brabant om drank en spijzen te doen.
Een lokaal bittertje van de weizen kant en nog wat ander lekkers zorgde ervoor dat wij ontspannen op het terras konden zitten, waarbij onze deo deed wat moest.
Wat het betrof wordt gevraagd:

3 stuks Vreelands Witje
1 stuks Maredsous Bruin
1 stuks bittergarnituur

Helaas was het op enig moment uitgewerkt zodat damesmeisjes naast ons aan de pannenkoek gingen, maar wel met stiekem mee-brenging van eigen water.