GHW 66: Rozen verwelken, maar lang niet alle schepen vergaan

Hoe vergaat het de HH? Deze vraag wordt zo af en toe aan ons gesteld. Qua wandelen kunnen we dienaangaande onder andere het volgende zeggen. Over het algemeen is dat wat ons betreft een aanrader.

Dat is dan ook 1 van de redenen, waarom regelmatig gekozen wordt voor een aanraderwandeling van bijvoorbeeld Route.NL of RouteYou. En heel vaak zijn de HH het eens met de kwalificatie Aanrader. Met dit in het achterhoofd deed HF een voorstel de RNL-aanrader bij Renesse uit te proberen. HH sloot zich aan. Een mooi plan met als leuke bijkomstigheid, dat HF bij HH een hoge instap in zijn auto te wachten stond. Zo gezegd, zo gedaan en via de toeristische route op naar Renesse. Blijkbaar wist men daar, dat de HH onderweg waren, want de andere kant op was er sprake van bovenmatige drukte. Uiteraard wilde men de HH de kans geven om op minimaal andere meter van de rest van de wereld de wandeling te kunnen uitvoeren.

Om zeker te zijn, dat het niet te vol zou zijn, reed HH eerst even een stuk door het plaatsje om vervolgens de auto op het transferium te parkeren. Of het advies van HF, de auto op een bepaalde plek neer te zetten, zodat de zon weinig tot geen directe verwarming in de auto zou opleveren, moest later op de dag blijken. Vrolijk werden de gebruikelijke rituelen uitgevoerd en zie daar: het feest kon beginnen. Na veel te vroege bankjes en met een stevig briesje werd de bewoonde wereld bereikt en snel daarna het landgoed Moermond. De HH wisten niet af van een slot te aldaar (evenmin was bekendheid met een oorlogsmonument), maar het optrekje staat er wel en luistert verrassend genoeg naar de naam Slot Moermond.

Op weg er naartoe kwamen we langs het kabouterbos. HH meende er eentje gezien te hebben, wat HF niet verwonderde, aangezien hijzelf de ingang van een kabouterhuis had gezien. Iets later dus het slot. Bij het terrein verderop stond een bord met een tekst, die (qua zichtbaarheid) eigenlijk voor de hele wandeling geldt: "GEEN KOELKASTEN EN VRIEZERS". Direct daarna verlieten we de bewoonde wereld en was boerenland links en rechts onze metgezel. De op ons afstormende wielrenner konden we nog net op tijd er van overtuigen, door het voor allen beter zou zijn, als hij niet over, maar langs ons heen zou rijden. Er werd gefilosofeerd over de vraag of het Zeeuws Meisje tijdens bepaalde handelingen haar kapje al dan niet af zou doen. Ook het nut van met de flits foto's maken tijdens onweer kwam aan de orde. Wat belringtonen later kwam Serooskerke binnen handbereik. De mensen op de tandem, waarvan de achterste, al schoudertikkend bij de voorste, de benen gestrekt hield, reden rechtdoor, daar waar de HH het dorp ingingen. Veel over Serooskerke willen we niet kwijt. Wel even dit: het bruist precies zo, als een cola, waaraan koolzuur ontbreekt. Een voorbeeld daarvan, was de man met de miniteckel.

Ons pad vervolgend kwamen we aan bij de vaart. Het fietspad, dat daar parallel aan loopt, mag ook door wandelaars gebruikt worden. Zodoende.

Men krijgt ook nog eens gratis bezichtiging van een kunstwerk aan de overzijde. De maagjes van de HH begonnen zich te roeren, maar sinds de zeer vroege bankjes in Renesse hadden dergelijke gemaksvoorzieningen zich niet meer aangediend. Het droge slootje in de schaduw bood met haar slootwalletje een uitstekend alternatief. Het water en brood waren zeer welkom. Dat, samen met het mooie schouwspel van de al dan niet zwemmende watervogels, maakte het een aangename lunch. Als we reclame hadden willen maken, hadden we nog kunnen vermelden, dat we tegenover B&B De Zilte Hoeve zaten. Maar waarom zouden reclame willen maken. De vuilnisman, die vanaf zijn bestuurdersstoel de vuilnisbakken leegde, vonden de HH innovatief. Een buitenplaats (annex recreatiepark), een molen en een vliedberg later bereikten we de dorpsgrens van Scharendijke. Afgezien van 1 terreintje, waar het rustig is, is in dit dorp sprake van heel veel bedrijvigheid al dan niet recreatie gerelateerd. Daar gebeurde het dan logischerwijs, dat de HH besloten voortaan zelf te handhaven. U kunt zich niet voorstellen, wat een goed gevoel dit teweeg bracht.

De eerste stap daarna, was afwijken van de geplande route en doelbewust de trap naar boven nemen en uitzicht over het Grevelingenmeer. Een heerlijk bevrijdend gevoel. En later ontdekten we, dat, hoe koninklijkgezind je ook bent, het lang niet altijd nodig is om aan Maartje van Weegen te denken om van bepaalde zaken af te komen. Aan de andere kant van de N59 had het strand gekozen kunnen worden om de wandeling over het strand voort te zetten. Deden we niet. Onder meer het kijken naar quads en dames op een fiets zonder zadel kreeg de voorkeur. Na het vaststellen,  dat de ene auto langer kan zijn dan een andere en na het restaurant namen we het fiets/voetpad. HH nam even rustig de tijd om een bepaald stuk flora aan een grondig onderzoek te onderwerpen. Het moest van ver komen, liet hij achteraf aan HF weten. Na de mozaiektrap rechts en op zoek naar een geschikte horeca. HH had een plan, wat achteraf een enorm goed plan bleek. Bar De Stulp is de naam en de vriendelijke bediening voorzag ons van Paulaner Weizen, Kees It's A Blond en Mosiac Hop. Samen met de nacho's met pittige saus en overheerlijke pittige gehaktballetjes een super afsluiter van de dag. O ja, en bij terugkomst bij de auto stond deze keurig in de zon.

GHW 65: Hoo hooo hooooooo!?!?

Het eerste deel door de woonwijk maar al snel de natuur in, waarvan het begin best nog zonder veel schaduw. Maar toen kwam het, volledig de bossen in, heerlijk .

Vakanties hadden roet in het eten gegooid vandaar enige weken zonder noemenswaardige mededelingen van de HH. Maar ziet, ze zijn er weer, in volle trots en glorie. Omdat wij ook wel weten dat binnen zitten om een dergelijk verhaaltje lezen niet tot de leukste bezigheden behoort al nu maken wij deze geschiedenis zo kort en zo bondig mogelijk zonder hierbij ons oog voor details te verliezen.

Deze keer waren presentjes aanwezig ten huize van HH bestemd voor fysieke overdracht. Met drank werd door HF op passende wijze gepareerd.
Daarna kon het op weg, eigenlijk direct naar een hoopvolle schaduw plek vanmiddag voor de auto.

Tja, u weet het al. Schoenen wissel, rugzak op en veel water mee. Per Heer 3 flessen.
Wij liepen de route zoals bedoeld en konden derhalve op goede begeleiding rekenen.
Onderweg nog een ongebruikte Durex aangeboden gekregen maar dat is met deze temperaturen geen doen. Voor de volgende bieder. Grenspalen rituelen heeft men hier overgenomen van elders maar de nummering is prima.
Ook in deze regio is gebrek aan water zichtbaar, wij hebben zo nauwkeurig mogelijk geprobeerd dit voor u te registreren.
De titel werd ontleend aan een bediener van een hijsvoertuig die door die ene ten omval kwam, onderwijl deze oerkreten bezigde. Zijn collega spoorde hem aan de motor uit te zetten, aldus geschiedde. Men houdt hier erg van HH-koeien, het zal historisch verantwoord zijn.

Er is mooie natuur voorhanden in de vorm van bossen, doorkijkjes, veel schaduw maar een vervelend asfalt deel vanaf Maurits met zijn restaurant. FF doorbijten maar daarna wordt het beter. Wel is het koetshuis hier zichtbaar. Altijd leuk.
Wij gebruikten deze passage zonder zitbanken om in een bushok te lunchen.
Aan het einde werd ons wel mooi gekleurde heide gepresenteerd, alwaar wij werkelijk met genoegen naar keken. Bijna thuis werd ons huisknip ritueel aangeboden. Wij bedankten voor de eer maar niettemin een mooie geste.

Bij terugkomst bleek de auto echt wel in de schaduw te staan, maar wij waren net op tijd anders was deze alsnog de sigaar met een pineut.
Daarna wist HH nog een leuk vogelhuisje in de Bilt alwaar wij na het juist beantwoorden van een aantal vragen naar binnen mochten en een schaduw plek ons zelf toewezen. Bieren, voor HF twee maal dezelfde, voor HH een van ieder, hiertoe bijgezet: bitterballen.
Voor de binnenzitters nog een opdracht: noem ons de plaatsnaam van Hollandsche Rading


Deze wandelroute 242725 werd ons aangeboden door route.nl