Groene Heeren Wissel 26: een goed begin,.........

En een goed verstaander heeft aan............... Het is verleidelijk om het verslag in deze stijl af te maken, maar dat zal ons inziens niet leiden tot een overduidelijk geheel.https://gpswalking.nl/wandeling/763/Halsteren_-_Fort_de_Roovere en dan de langste versie. HF gaf HH veel lof met de keuze en wachtte daarom op een mooi tijdstip een heerlijk ophaalritueel. Aanvankelijk moest het laatste restant hemelwater nog even uitgeworpen worden. Een Volvobestuurder kreeg daardoor enorme haast. Het is dat het niet mogelijk was, maar anders was deze het liefst met wagen en al door de HH-automobiel heen gegaan. Zowel de regen als de Volvo gingen uiteindelijk voorbij.

Vandaar toch maar wat breedvoeriger. Dat wandelen op vele manieren en op vele plaatsen kan geschieden is noch voor u noch voor ons een geheim. Inmiddels hebben de HH reeds 525 keer getracht uitleg te geven inzake een door hen beleefde route. Het zei nog maar eens een keer gezegd: we kunnen er geen genoeg van krijgen.

De nummer 526 was derhalve ook slechts een kwestie van tijd. Af en toe rijst de vraag: welke regio al dan niet in de buurt van domicilie heeft nog een wandeling in de aanbieding, waarbij er niet al te veel sprake is van zoals we dat dan zo mooi noemen overlapping. Nou, daar kunnen we nog boeken vol mee schrijven. HH zag een mooi licht en kreeg daardoor een wave in de richting van de plaats Halsteren. Vervolgens was het voorstel dit

Aangezien de startplek bij Fort de Roovere ligt, lag het voor de hand dat daar in de buurt een parkeerplek werd gezocht. Na wat heen en weer was er een geslaagde poging tot parkeren en kon het edele schoenritueel aanvangen. Kort daarna de aanvang. In het HF-hoofd was er een zeer duidelijk geval van "deze plek ken ik" en ook de in de volksmond als de Mozesbrug bekende doorwaadbaar pad stonde nog duidelijk op het vizier.

Helaas voor de HH kon het pad niet genomen worden zonder dat er ernstige natte voeten zouden ontstaan. Binnen vijf minuten na de start moest dus beroep worden gedaan op een alternatief. De HH waren het snel eens en even terug op de schreden, maar tien minuten later was dan toch de andere zijde van de brug bereikt en met droge voeten en hun omhulsels. De ontmoeting met mevrouw en twee honden was voor alle vijf een aangenaam geheel. In tegenstelling tot een later moment in Halsteren werden we in het bos niet gewaarschuwd voor processierupsen, terwijl die wel aanwezig waren. Wel zagen we wel  hoe men een driewielige auto grondig van heel veel onderdelen had ontdaan. Even onder ons: het samenspel van zon, wolken en flora en fauna stemde de HH tot een zeer aangename bui. Een kleine inschattingsfout van HF op een buitenfitnesstoestel deed dat niet veranderen.

Het ontvangstcomité in Halsteren bestond uit een aantal paarden, een kleine maar zeer enthousiaste keffer en een niet-blije Piet Pelle op zijn Gazelle. Niet veel later ontstond een door onszelf  aangebrachte verlenging van de route. Ongewild, dus terug. Hierdoor waren we iets later bij de nieuwe molen. Gelukkig werden we gewaarschuwd voor de Killerrabbit.

Zonder kleerscheuren ging het verder. Een bezoekje aan Quirinus stond op het menu. De persoon zelf gaf geen acte de precense. We moesten het doen met wat afbeeldingen, een naar hem vernoemde kerk en een droge put. En voor de tweede keer een verlenging der route op eigen initiatief. Dat zorgde er wel voor dat we de niet aanwezige Hema niet zagen en wel een uiterst geschikt plekje voor water- en broodinname vonden. Mocht u een brillenglas verloren hebben: de HH weten een plek, waar deze terug te vinden is. Na kippen en bamboe staken we de weg over. Een (ons bekende?) automobilist groette luid toeterend. In het bosgedeelte dat volgde, had men erg weinig aan opruimen gedaan. Eenmaal uit het bos werd deze tekst ons voorgeschoteld.

Zijn de geduide twee mannen de HH? Niet waarschijnlijk, aangezien rietschollen ons mijden als de pest en daarom nog nooit binnen een straal van 500 meter van ons zijn gekomen. Langzaam maar ook zeker doemde de bebouwde kom van Halsteren weer op. Vredig leek het allemaal en we werden getrakteerd op twee kerken en een alleraardigst pand zijnde het Oude Raadhuis. De eigenaren van de dierenspeciaalzaak waren met vakantie, maar een paar kippen en cavia's namen de honneurs waar. Op de hoek van het Mussengevecht was HF verbaasd, maar toch ook aangenaam verrast door de kleur van een voordeur. Een oude begraafplaats mochten we vandaag alleen door een hek bekijken. Op zaterdagen gaat dat anders. Hoewel de HH niet hadden gesprongen, is er bij de Beeklaan tussen twee panden een discussie gaande of het een Viersprong of een Vijfsprong betreft.

De fietser met een norse blik zal het een worst wezen. Hij kon door geen richting aan te geven de HH even lekker dwarsbongelen. Wat ons nog restte, was onder andere de brede school. Hoe de HH er ook naar keken, het was en is meer een lange school. Na wat nepkoeien en nieuwbouw keerden we terug bij het startpunt. De evaluatie ging plaatsvinden bij de Stay Okay in het Bergen op Zoomse. Samen met de zon, Van Dobbenballen en Sterck 5 breidden we er een mooi eind aan.

GHW 25,Wassenaar

Nergens ter wereld valt er zo’n schaduw over de HH-paden als in Wassenaar. Als je dan ook nog de route de verkeerde kant op zou lopen is alles verleden tijd. Daarom kon na aankomst alhier gezocht worden naar een parkeerplaats en toen deze eenmaal gevonden was kon e.e.a beginnen.
Schoenen hadden we bij ons, evenals de rugzakken. Na de bekende handdrukking kon dan eindelijk het avontuur beginnen. We waren nauwelijks goed op weg of daar hadden we er zin in zeg.
Telkens als we door Wassenaar ons begeven valt ons op dat niet iedereen er met plezier woont. Sommigen willen vrijwel direct er vandoor. Anderen hebben een makelaar ingeschakeld met een identiteitscrisis. Is men nu van de aankoop, doorverkoop, of doet het er helemaal niet toe. De HH geven eenmaal gratis advies.
Het zou zo maar eens kunnen dat de wandeling al dan niet terloops de toevallige passant een blik gunt op de schoonheid en puurheid van 2 wandelende Heeren. Wat zal dat een mooi gezicht zijn. Wellicht dat een toilet bezoek na een dergelijk treffen voor de hand ligt. Ondanks maar wellicht ook dankzij de route keuze door HF mochten wij slechts een kant op.
Alsook maar zeker alsdan ervoeren de HH het gemak waarmee wij naar Meijendel werden gedirigeerd. Natuurlijk gaat het dan eerst bergopwaarts maar met een ingetogen gemak na de Ardennen trip dat het ons eigenlijk niet deerde. Bij de ingang van dit geheel werden wij een gezelschap gewaar wat er alles aan deed om de aandacht te trekken. Nu, dat is gelukt zeg. Wat een gedoe. Niettemin was er toen kort sprake van gezoek en getreuzel. Wat was er aan de hand? HF kon de route niet goed aangeven en HH had de route helemaal niet voorhanden. Gedurende de route werd het een maar ook het ander verholpen. Wildlife: een levensgenietende hagedis.
Op enig moment kom je dan bij een uitspanning waarvan de HH middels een slinksheid weten dat de betere toiletten bij het bezoekerscentrum zijn. Deze kennis is ons dierbaar maar willen wij wel degelijk met u delen. Gaat naar binnen en dan linksaf.
Dwars door en langs deze uitspanning ging het verder de duinen in. Overal paden open op en neder.
Nogmaals, appel en ei gezien eerdere ontberingen. Niettemin dankzij de stijgende temperaturen werden de ruggen allengs bevochtigd.
Tijdens dit traject, weliswaar niet helemaal rond 1300, werd een bank aangereikt ter bezit name door de HH. Boterhammen, broodje, diverse beleggen en water werden geconsumeerd.
U wilt het echt weten? Het was heerlijk.
Verder wandelen ging het op en neer en langs water partijen.
Niet te bevatten haast dat onder de rook van Den Haag er zo in en van de natuur kan worden genoten.
Uiteindelijk werd er dan toch een afbuiging toegestaan die ervoor zorgde dat wij niet alleen door het pittoreske deel maar ook het winkelend aanbod van Oud-Wassenaar konden meemaken, inclusief de Hema. Dat laatste ter meerdere geruststelling.
Later bleken er meer winkels te zijn, ook die ervoor zorgen dat uw vrouwelijke partner aan de ene kant er goed blijft uitzien maar toch ook haar geld kan uitgeven. Enigszins hierbuiten bieden diverse banken hun zaken maar al te nadrukkelijk aan. Wij trapten er niet in.
Via de nodige aanduidingen haakten wij aan op de landgoederen route, die zoals de naam al aangeeft of tenminste suggereert meerdere van dergelijk dingen door kruist. U dient dat met name letterlijk te nemen.

Of je het mooi vind? Wij denken van wel.

Later maak je dan nog doorsteekjes langs mooie gebouwen, water partijen, een gebouw op een heuvel maar zeker ook nog meer landgoederen. Wij vergeten bijna de zeer niet betaalbare optrekjes van hen die voldoende pecunia in de pocket hadden. Men doet zijn best om u hiervan te verlossen, ach maar ons hoort u niet klagen.

Uiteindelijk kwamen wij langs het resort waar wij de vorige keer een kippenvel van hadden bekomen en wat denkt u? Nu weer. Hier willen de HH wel hun nadagen slijten. Wat een rust en heerlijk wonen biedt men hier.

Vraag mij niet naar hoe HF het um flikt maar de auto stond warempel op de plek waar wij de route zouden uittreden. Vanaf nu ging het naar 010 alwaar in een belezen gelegenheid bieren en happen werden genuttigd. Eenmaal ging het mis en was het geleverde niet conform het bestelde. HF trok hier een fris zuur gezicht bij.Maar zonder mopperen werd dit hersteld.

De HH wensen een ieder een goed weekend en tot een volgend.

GHW 24: Ardennen dag zes; mooi niet

Voor Hemelvaartswandelingen was dit jaar de lekker 5 vingers lang. En genoten dat we hebben! Dat genot hebben we mooi meegenomen naar onze woonsteden met achterlating van de heuvels en haar beklimmingen. De vraag is nu of de HH ook nog zonder behoorlijk op en neer kunnen wandelen. Met enig historisch besef inzake WO II werd door HH een plan ontwikkeld om vanaf metrohalte Nesselande richting het centrum van Rotterdam te wandelen. Net als naar Rome leidden vele wegen daarheen, dus uitkiezen geblazen. HF met zijn ietwat Friese achtergrond had wel eens van de tocht der tochten gehoord. In verband daarmee stelde hij een voorstel voor om vanaf metrostation de Tochten een tocht te maken.

Dat viel bij HH in goede aarde. Afgesproken werd om vanaf metrostation Capelsebrug samen naar de Tochten te reizen. Ja, saamhorigheid is wat de klok slaat. En dat leverde een vlekkeloze reis op. Tevens konden we op diverse plekken de kunst van het neuspeuteren afkijken. Kennis waar men wat aan heeft. Al snel na het uitstappen kregen we goede adviezen zoals "Wandel en ontdek..."en "Pluk de dag en morgen weer". Kortom; een droomstart. Waarlangs de route precies is gegaan wordt door de bovenstaande afbeelding verklapt. Enkele van de gebeurtenissen onderweg zullen op de voorgrond treden, zodat u en ook wij later nog eens terug kunnen vinden wat de HH vonden en er van vonden. Nou, qua meeneemattributen was er sprake van geen vondsten. Dus wat meer inzichten in de belevenissen is gewenst. Zo doemden op flink aantal zo te zien werkeloze al dan niet aan een ketting gelegde aanhangkarretjes op. Nadat HF HH had aangewezen waar de HF-werkgever zich bevindt, werd er middels een bord duidelijk gemaakt in diverse talen, dat in de buurt van het benzinestation niet geslapen mag worden. Nou; wat er ook gedaan werd: niet geslapen. Onder de treinen en auto's door naar het Schollebos.

Na een hartelijk welkom mochten we weliswaar met enkele restricties het gebied betreden. Overigens niet onze eerste keer, maar wel tijdens overdag. HH kent het gebied wat beter en vertelde over een avontuur. Dat behelsde een voorbij razend paard zonder ruiter, welke op gepaste afstand achter het paard aan holde. Paarden zagen wel, maar slechts exemplaren voorzien van ruiters. Van een tweetal van die combinatie kregen we onvoorwaardelijk voorrang. Even later vroeg een gescootmobielde man of de Heeren even aan de kant wilden gaan. Dat wilden we. Mocht u overigens niet van waterpartijtjes houden, dat raden wij een bezoek aan het Schollebos ten zeerste af. Maar dan mist u wel de mooi vormgegeven blauwe afvalbakken. Na het jongerenhanggebouw was voor ons de Schollekoek op. Lopend op het fietspad richting metrostation Prinsenlaan toonde de bestuurder van een tegemoetkomende auto ons trots zijn twee duimen. Voor ons is per mens twee duimen de gewoonste zaak van de wereld, dus waarom de man nadrukkelijk de zijne liet zien: geen idee. Vlak bij het station houdt men van oranje en ook in het water blijkt een bal rond te kunnen zijn.

Het volgende doel werd het kunstwerk Vierkant Eiland In De Plas; in de volksmond de Kotsbak genaamd. Bekeken, maar geen enkel spoor van kots te bekennen. Wel verderop sporters en uitgelaten honden. Een klein vrouwelijk exemplaar daarvan van het merk Jack Russell liet al rennend luidkeels aan HH weten, dat wat haar betreft een relatie zeker tot de mogelijkheden behoorde. Ook later aangelijnd wist ze van geen ophouden. HH liet de avances zich welgevallen, maar ondernam behalve verder wandelen geen andere stappen. Een Rudolf Steiner, natuurtuin en veel buiten wachtend sanitair later werden deze kreten op ons afgevuurd.

En dat vlak bij een begraafplaats!?!? De Ringvaartplas is voor de HH een oude bekende, hoewel HF zich daarvan niet bewust was. Okee; we liepen sneller dan in de Ardennen, maar dit is ons inziens wel wat overdreven.

Aan de Kralingse Kerklaan troffen we naast een woning met heel geen ramen aan de straatkant een verre neef van de killerrabbit aan. Doorlopen is dan het devies. Inmiddels doken wat donkere wolken op, die volgens weersmensen een behoorlijke hoeveelheid regen met zich mee gingen brengen. Maar dit geheel terzijde. Bij Kralingse Zoom was een jongen het helemaal zat en smeet zijn tas op de grond en even later ook zijn rugzak. Zijn gezicht stond alvast op onweer. Maar tot nu toe waren er geen redenen om onze paraplu's te voorschijn te halen. HH stuurde aan op de Vijverweg om te kijken op de vijvers er nog waren. Jawel hoor. Een gans dobberde rustig op straat.

Voor, tijdens en na de Lijst van Cor Kraat werd er druk nagedacht en gesproken over waar de afsluitende versnaperingen genuttigd zouden kunnen worden. Er werd gekozen voor een buiten, maar overdekte plek aan de Oude Haven. Tot het moment dat de grote parasols dicht moesten vanwege harde wind en regen genoten we van diverse bieren en bittergarnituur. Op naar huis, waar beide HH toch nog droog aankwamen.

GHW 23 - Ardennen Dag 5: Een geval van Dieu

Na het ontbijt op ons terras werd overgegaan tot beslissingen. De laatste hoeft niet de ergste te zijn.







Daarom werd besloten om naar het bekende klooster te rijden teneinde aldaar een wat compactere wandeling te doen van ca 10 km.


Voordeel is dat we al op weg naar huis zijn, dus dat gaat van de reistijd af.







Nog steeds is klimmen en dalen niet uitgesloten maar minder dan eerst. Wat een drukte op een zondag. Dat kennen wij zo niet. Niettemin direct de auto weggezet en de wandeling gestart.











Zoals beloofd mooie vergezichten en veel herinneringen aan een oorlog.

Heel warm weer dus zweten.
Na de heerlijke wandeling weer terug bij de Val en daar wat bieren en kazen genuttigd.

De terugweg via Antwerpen ging als een speer. Gelukkig. Hebben wij genoten? Yes.

GHW 21 - Ardennen Dag 3: weer geen forel gezien

Vandaag weer een wandeling. Iedere dag lijkt het zo te gaan. En warempel. Na een rustige en lange nacht met vrijwel geen wekker toch een ontbijt. We gaan de forellen weg lopen aangevuld met eigen inbreng.
Met mooi weer en een lekkere zon op pad. In Stavelot een fraaie collectie oudere Fords. En allemaal uit NL. Onderweg wat dames ontmoet die ons zeer zeker niet waren vergeten. Zijn jullie die van die Karmeliet en ...? Kijk, wij houden van oplettende dames.

De brouwerij deed het niet op een gewone vrijdag. Daarom de boterhammen opeten in Bellevaux. Voor de brasserie: deze doet het alleen op za en zo.

En volgens informatie al welke wij later ontvingen heeft men het druk. Zo druk dat van helpen van de concurrent geen sprake kan zijn. Ook al zijn die ook uit NL. Daarna naar de kerk en natuurlijk ff binnen kijken.

Natuurlijk terug wandelen naar Stavelot. Dus middels mooie paden en onder de grote weg door bij een erg mooi gehucht waarbij Frans de aanwezige lieve mevrouw aan deed. De rots van Warche was er ineens en bijna overgeslagen. Mooie plek. Dat vroeg om foto werk en aldus geschiedde.

Hoewel wij de zwaan met een opdracht op de terugweg wensten te vermijden was en bleef het advies: erlangs. Maar ook deze keer zonder kleerscheuren.
Het enige wildlife deze tocht: dode muis Daarna verder op zoek naar de forellen. Niet gevonden.





De rest was bekend en zodoende konden wij bij de abdij een terras opzoeken. Heerlijk. Daarna naar het huis en ons terras gebruikt. In den avond wachtte ons een Chinees.

GHW 20 - Ardennen Dag 2: kermis in Coo

Het overleg van gisteren had opgeleverd dat we vandaag de "zwaarste" zouden oppakken. En dat laatste kan letterlijk worden opgevat.
Wekker zetten, ontbijten en op weg.
Met een glimlach, want de wandeling begint direct vanuit ons verblijf. Via diverse dalingen maar zeker ook stijgingen zouden wij Coo gaan bereiken. Niettemin was het aardig doorzetten op sommige stukken en waren de hoogte verschillen aanzienlijk.

Wat dat betreft is het net ff wat hoger dan in Vielsalm. Het weer hield zich stabiel dus zonder extra kledingstukken kon worden genoten van hetgeen men hier zo al in de natuur ter beschikking stelt en dat is heel wat. Meer in de buurt van Coo was er eerst een adembenemend uitzichtpunt en daarna volgde een heftige en vooral steile afdaling. Aangezien we hier niet alleen waren was nadrukkelijk oppassen en uitkijken geen overbodige zaak. Nochtans kwamen wij heelhuids beneden maar ook hier waren wij niet alleen. Plopsaland was er ook. Daarom het dorp maar door op zoek naar een tijdelijk verblijf.
De oude molen bood uitkomst met bieren en een schotel met kleinoden. De terugweg was veel omhoog maar ook omlaag en een veelvoud hiervan. Een klein beetje regen kregen wij maar nauwelijks de moeite om de plu erbij te vragen.
Vergezeld van mooie uitzichten op Stavelot daarna naar beneden. De tunnel was mooi en niet voor een ieder. Wat een gaaf einde van deze toch wel loodzware etappe. Eenmaal op het terras kwamen wij in gesprek met Belgen uit Brugge. Geanimeerd maar wel met uitwisseling van argumenten. De bediening was van het kribbige soort. Eten deden wij bij de Italiaan. Heerlijk, hoewel het personeel zijn best deed om het niet al te gezellig te maken.