GHW 29 - Tongende heeren

Welk een opruiende titel denk u? Zet u schrap, er volgt erger nog.
Vanwege onlangs maar ook a.s. is deze even tussendoor, zodat verveling hetwelk op de loer ligt kan worden afgewend. Jammer dat Matthijs op de bank moest zitten, maar met een dergelijke dure aankoop kun je niet voorzichtig genoeg zijn.
Maar eerst even het volgende: een tweede hittegolf, wat is daar nu erg aan?

Hoewel de groene wissel ons wilde doen voorkomen dat er in een bepaalde regio niet kon worden gewandeld bleek dit ook vaak zo te zijn. Niettemin heeft men wel kans gezien om de knooppunten aan te geven, zowel voor wandelaars als fietsers. Achteraf denken wij dat fietsen wel meer variatie zal bieden.

Wij deden de start in Oude-Tonge, die nieuwe stelden wij nog even uit.

Parkeren van voertuigen is geen probleem, maar het vinden van een schaduw rijke plek was ons niet gelukt. Mogelijk past het u beter.
Daarna voorzien van oude maar op dat moment nieuwe techniek werd een aanvang gemaakt.
O.T. biedt zelfs voor de HH voldoende horeca maar niet op dit moment.
Langs en door het plaatsje en daarna langs de haven want er kwam een eenzaam bos aan.

Het zuiderlandse bos en dito dijk doet zijn naam eer aan. Echt zuidelijk zeg.
Maar dan gebeurt het. Ziet een aanschouwt de Krammer Slikken, een plaatje om vast te leggen en virtueel mee naar huis te nemen.
Moeite is niet getroost om u er lang van te laten genieten, want langs slinkse wegen doet u bepaalde zaken op een kris kras wijze. Ons viel het op maar niet tegen.

Wanneer u eindelijk bij het kunstwerk bent (in de verte) maakt u een haakse bocht en gaat de jungle tocht beginnen. Vanwege de korte broeken flink kijken naar enge beesten op de grond. HF bleek uiteindelijk toch het slachtoffer te zijn geworden van een dergelijk monster.

Na enig genoegen diende zich exact maar ook precies op 13 uur een zitgelegenheid aan, helaas niet in de schaduw. Derhalve eten en drinken in een soort willekeurige volgorde. Resultaat: de HH konden er weer tegen.

Op weg naar N.T. alwaar wij na geruime tijd aankwamen. Behalve er door heen wandelen kunnen wij u verder niet zoveel erover vertellen.
Langs de kerk en verder dan maar weer de dijken op.
Er zijn en komen momenten dat je denkt dat eentonigheid op de loer ligt, dus ook hier. Gelukkig liepen we even verkeerd dus daar was het avontuur weer terug. De boer: hij ploegde voort.

Zodra O.T. was bereikt zochten wij niet het eerste maar het tweede terras op. Het bood in ieder geval uitzicht op prachtige haardracht.
Wat namen wij zoal?
- bittergarnituur
- Felsgold pils
- Chouffe
- Leffe dubbel


Mooi zo, volgende week geen wandeling dus u bent gewaarschuwd.

Hadden wij u al verteld van de dode dieren?

GHW nummertje 28: Driewerf en scheepsrecht

En ja hoor; na wederom een vrij lange onderbreking (dit maal op initiatief van HF) is het weer GHW-tijd. En wat doen ze dan? Overleggen natuurlijk. Omdat er nog sprake was van schoolvakanties en dientengevolge minder fileleed op de Nederlandse wegen opperde HH een route in de streken, die we normaal gesproken niet meer aan doen binnen de nietvakantieseizoenen. Een lang uitgesteld verlangen richting de Kaag kwam daarom weer in beeld. En met behulp van de weergoden en Wandel123 werd een fijne route uitgestippeld. Logischerwijs komt het dan niet alleen aan op wandelen, maar ook verplaatsen door middel van schepen.

Maar voordat het zover kon komen, deed HF een sportieve poging tot ophaling van HH. Bij het weerzien gaf HH HF vrijwel direct 2 oren, zodat er goed geluisterd kon worden. Voordat we bij het startpunt in Warmond aan waren gekomen, werden we twee maal met de neus op het vergankelijkheidsprincipe gedrukt. Sprake van pretdrukking was er niet. Kordaat werd de HF-bolide geparkeerd en direct was is een hartelijk welkom, dat verzorgd werd door een alleraardigste vertegenwoordigster van het poezensoort.

Hoe mooi kan het zijn. Ondanks de verstreken periode ging de schoenwisseling de HH uitstekend af. Nog even gedag richting de poezemevrouw en daar ging het loos. Op verzoek van HF eerst richting de snelweg, zodat daarna het rustigere gedeelte afgehandeld kon worden. In de sfeer van de straatnaam gingen de HH op weg. De bedoeling was de volgende punten aan te doen:

Op weg naar het station Sassenheim werd ons duidelijk, dat niet iedere fietser is geschrokken van de hoogte van de boetes inzake bellen tijdens het fietsen. Het gebel was niet van de lucht, maar van achteropkomenden. Ietwat bijgekomen van de schrikkingen probeerde HH een bestelling bij de grote gele M te plaatsen.

Tot op dit moment is hij nog steeds in afwachting van het bestelde. Overigens hadden de bij de manege geplaatste enorme flatscreens niet tot gevolg, dat de paarden netjes met het materiaal omgaan. Wat een slordigheid! Gelukkig konden we vrij snel daarna afscheid nemen van het voortrazende verkeer.

De uitslag van de blaasproef was deze. Hierdoor mochten we gebruik maken van onze eerste overzetting van de dag. Op de veerpont waren we getuige van een dispuut tussen de kapitein en een bescooterde blondine. Deze laatste wenste geen overzetgelden te betalen. Wellicht een andere keer. Even later liepen de HH op de Kaag en werd het daar aanwezige Laarzenpad bewandeld.

Dat zorgde er wel voor, dat naast mooie uitzichten, er een zeer persisterend molentje ons in de  gaten bleef houden. En dit totdat we achter de mestverspreidende boer aan mochten. Een koddig moment later werd de hierboven getoonde selfie geboren. Overigens wel plezierjachten bij de Kaag, maar geen sprake van een jachtig leven. In alle rust mochten we even wachten op de volgende veerpont en deden in de tussentijd boterhammen en dergelijke. De limiet van 12 fietsen werd bij lange na niet gehaald, zodat alle wachtenden mee konden. Een geanimeerd tochtje kon beginnen. Na een kwartiertje hadden we weer vaste grond onder de voeten en ging het richting Oud-Ade. Niet dat we het dorp zelf gingen bezoeken, hoor. Dat lieten we over aan de twijfelde dame en heer op de fiets.

Resoluut gingen de HH op naar de Boerennatuur. Een gedeelte daarvan konden we met de neus waarnemen en een ander stuk daarvan visueel. Van de kudde koeien mochten er drie op reis. Een oudere dame op een elektriek ondersteund rijwiel werd zo gegrepen door de splitsingsactie, dat ze onderuit ging. Haar reactie: "zie je nou wel, dat gebeurd er" maakte op de koeien geen indruk. Na al deze commotie moesten we  nog even oppassen voor een zeer jeugdige wegpiraat. Vlak daarna kwamen we op de Zijldijk aan. En daar diende zich dan oversteek nummer drie aan. Vervoerd door de Zijlboot staken we de Zijl over. Langs de golfbaan en mensen met diverse handicaps en de Groote Sloot en daar waren de dorpsgrenzen van Warmond reeds weer in het zicht. Op intern verzoek van HF werd het pad naar de Oude School gevolgd. Op het terras daarvan streken de HH neer.

Nee, niet zoals een stelletje voor de lunch, maar om onder het genot van  de wandelgevoelens te genieten van regionale bieren en kazen. Daarna richting de auto, alweer de eerder genoemde poes ons weer zeer vriendelijk begroette. Fileloos naar huis, zodat van een zeer geslaagde wandelpoging gesproken kan worden. Gelooft u ons nou maar: we hebben de smaak weer meer dan te pakken.