En ja hoor; na wederom een vrij lange onderbreking (dit maal op initiatief van HF) is het weer GHW-tijd. En wat doen ze dan? Overleggen natuurlijk. Omdat er nog sprake was van schoolvakanties en dientengevolge minder fileleed op de Nederlandse wegen opperde HH een route in de streken, die we normaal gesproken niet meer aan doen binnen de nietvakantieseizoenen. Een lang uitgesteld verlangen richting de Kaag kwam daarom weer in beeld. En met behulp van de weergoden en Wandel123 werd een fijne route uitgestippeld. Logischerwijs komt het dan niet alleen aan op wandelen, maar ook verplaatsen door middel van schepen.
Maar voordat het zover kon komen, deed HF een sportieve poging tot ophaling van HH. Bij het weerzien gaf HH HF vrijwel direct 2 oren, zodat er goed geluisterd kon worden. Voordat we bij het startpunt in Warmond aan waren gekomen, werden we twee maal met de neus op het vergankelijkheidsprincipe gedrukt. Sprake van pretdrukking was er niet. Kordaat werd de HF-bolide geparkeerd en direct was is een hartelijk welkom, dat verzorgd werd door een alleraardigste vertegenwoordigster van het poezensoort.
Hoe mooi kan het zijn. Ondanks de verstreken periode ging de schoenwisseling de HH uitstekend af. Nog even gedag richting de poezemevrouw en daar ging het loos. Op verzoek van HF eerst richting de snelweg, zodat daarna het rustigere gedeelte afgehandeld kon worden. In de sfeer van de straatnaam gingen de HH op weg. De bedoeling was de volgende punten aan te doen:
Op weg naar het station Sassenheim werd ons duidelijk, dat niet iedere fietser is geschrokken van de hoogte van de boetes inzake bellen tijdens het fietsen. Het gebel was niet van de lucht, maar van achteropkomenden. Ietwat bijgekomen van de schrikkingen probeerde HH een bestelling bij de grote gele M te plaatsen.
Tot op dit moment is hij nog steeds in afwachting van het bestelde. Overigens hadden de bij de manege geplaatste enorme flatscreens niet tot gevolg, dat de paarden netjes met het materiaal omgaan. Wat een slordigheid! Gelukkig konden we vrij snel daarna afscheid nemen van het voortrazende verkeer.
De uitslag van de blaasproef was deze. Hierdoor mochten we gebruik maken van onze eerste overzetting van de dag. Op de veerpont waren we getuige van een dispuut tussen de kapitein en een bescooterde blondine. Deze laatste wenste geen overzetgelden te betalen. Wellicht een andere keer. Even later liepen de HH op de Kaag en werd het daar aanwezige Laarzenpad bewandeld.
Dat zorgde er wel voor, dat naast mooie uitzichten, er een zeer persisterend molentje ons in de gaten bleef houden. En dit totdat we achter de mestverspreidende boer aan mochten. Een koddig moment later werd de hierboven getoonde selfie geboren. Overigens wel plezierjachten bij de Kaag, maar geen sprake van een jachtig leven. In alle rust mochten we even wachten op de volgende veerpont en deden in de tussentijd boterhammen en dergelijke. De limiet van 12 fietsen werd bij lange na niet gehaald, zodat alle wachtenden mee konden. Een geanimeerd tochtje kon beginnen. Na een kwartiertje hadden we weer vaste grond onder de voeten en ging het richting Oud-Ade. Niet dat we het dorp zelf gingen bezoeken, hoor. Dat lieten we over aan de twijfelde dame en heer op de fiets.
Resoluut gingen de HH op naar de Boerennatuur. Een gedeelte daarvan konden we met de neus waarnemen en een ander stuk daarvan visueel. Van de kudde koeien mochten er drie op reis. Een oudere dame op een elektriek ondersteund rijwiel werd zo gegrepen door de splitsingsactie, dat ze onderuit ging. Haar reactie: "zie je nou wel, dat gebeurd er" maakte op de koeien geen indruk. Na al deze commotie moesten we nog even oppassen voor een zeer jeugdige wegpiraat. Vlak daarna kwamen we op de Zijldijk aan. En daar diende zich dan oversteek nummer drie aan. Vervoerd door de Zijlboot staken we de Zijl over. Langs de golfbaan en mensen met diverse handicaps en de Groote Sloot en daar waren de dorpsgrenzen van Warmond reeds weer in het zicht. Op intern verzoek van HF werd het pad naar de Oude School gevolgd. Op het terras daarvan streken de HH neer.
Nee, niet zoals een stelletje voor de lunch, maar om onder het genot van de wandelgevoelens te genieten van regionale bieren en kazen. Daarna richting de auto, alweer de eerder genoemde poes ons weer zeer vriendelijk begroette. Fileloos naar huis, zodat van een zeer geslaagde wandelpoging gesproken kan worden. Gelooft u ons nou maar: we hebben de smaak weer meer dan te pakken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten