GHW nummertje 34: beloftes

Er bestaan beloftes in allerlei vormen en soorten. Bijvoorbeeld bij wielrennen zijn dat de aanstormende talentvollen. De verwachtingen zijn dan hooggespannen. Soms doen mensen elkaar 1 of meer beloftes. Ook daarbij ontstaan verwachtingen. Verwezenlijkte beloftes scheppen over het algemeen genoegen. En genoegen daar kunnen de HH wel wat mee. Het weer beloofde niet al te droog te zijn en dat is iets waar de HH dan wat minder blij van kunnen worden. Er werden pogingen gedaan om de droogste plek te ontdekken voor de wandeling van deze week. Die van vorige week werd afgeblazen naar aanleiding van veelvuldig hemelwater. Om diverse redenen hechtten we er erg aan om dit keer wel een doorgangwandeling te hebben. Sommigen beslissen ter elver uren, maar de HH deden het nu maar eens zo rond tienen.

Er ging gewandeld worden. Terheijden en omgeving had de voorkeur, maar HF deed een mededeling omtrent droogheid in België ( minder dan 0,2 mm regen in zes uur tijd), waardoor deze optie ook nog open werd gehouden. HH meldde zich ter HF en op naar een beginpunt. HH had voor alle zekerheid nog een Belse trip meegenomen. Al rijdende kwam er bij de HH toch gerede twijfel of Terheijden het wel moest worden. Voor de rit naar België werd een file bij Galder beloofd met rommel. Dat gaf de doorslag: België en met name Rijkevorsel voorzien van een droogheidsvoorspelling Here We Come.

De beloofde file noch de rommel werden ons voorgeschoteld. Wel kwamen mooie herinneringen omhoog aan een eerder bezoek aan Rijkevorsel. Toen deed een Belgische politiemevrouw een onnavolgbare manoeuvre met haar dienstauto in augustus 2015 en dat resulteerde in een schitterend uitgevoerde beschadiging van de toenmalige auto van HH. Deze keer geen enkel oponthoud in die zin. Voorzichtig werd het startpunt gezocht en gevonden. Op ouderwetse manier werden en schoenendingen gedaan, waarbij de wandelschoenen van HH uitblonken. Dit naar aanleiding van een schoonmaakactie daarvan door VA. Al snel zagen we nieuwe banden voor Max Verstappen.

Waarschijnlijk omdat de Mark weg was. Ter hoogte van een huis met verschillende hoogten waren we al weer lekker in het ritme. Hoewel we langs een B&B werden geleid, kwam bij geen van beiden de behoefte omhoog om van de B en ook niet van B gebruik te maken. De bebouwde kom lieten we achter ons om terecht te komen op een industrieterrein. Daar begon het een beetje te regenen, maar met de belofte van weinig regen en onze parapluus hielden we het behoorlijk droog. De vuilnisophaler deed niet alleen zijn naam eer aan en wij gingen richting de telefooncel.

Iets deed ons vermoeden, dat het geheel out of order was. Daar waar HH al duidelijke herinneringsmomenten had, bleven die bij HF achterwege tot het moment dat we een stuk bebossing betraden. Neemt niet weg, dat de door hem gespotte eekhoorn niet meetelt, aangezien HH het grappige dier niet kon waarnemen. Vraag niet hoe het HF gelukt is, maar deze foto van Maria (BVO) is door hem gemaakt. Even doorlopen en daar is het Blak.

Het pad daar naartoe leidde ons langs een mevrouw met een verlangende blik. Achteraf bleek, dat die niet speciaal voor ons was bedoeld, maar voor haar hond.

Hadden we al gezegd, dat het was gaan regenen? Sommige leidingen liggen er trouwens al eeuwen. Even een kiekje van het Blak en een klein stukje route afsnijden i.v.m. overbekendheid. Plotseling dacht HF een aantal exemplaren van zeer grote Golden Retrievers te zien. HH had daarover zo zijn filosofie. Net als over de zeer erecte roodwitte paal. Een dergelijk ding kan enorme problemen veroorzaken besloten de HH als eindconclusie daarover. Of onze conclusie over de man die zakken uit zijn auto in de bosrand legde ook juist was, wachtten we niet af. De drie dames hadden vol overgave hun auto volgestouwd. Twee kratten bier maakten daar deel van uit. Al doende kwamen we bij het handgeschreven bericht inzake vuilstort.

De schrijver, zo was onze conclusie, vind het echt niet erg als men waar dan ook vuil stort, maar heeft overwegende bezwaren als dat op privéterrein geschied.  Logisch toch? Ondanks het feit, dat de HH al diverse malen in de deze omgeving acte de presence hebben gegeven, vond men het bij Beerse toch nodig om het verkeer in 1 richting helemaal stil te leggen om zodoende voor de overige verkeersdeelnemers een prachtig uitzicht op ons te bieden. Iets te veel eer, zou je toch denken. Maar dat het de kijkers ernst was, bleek overduidelijk toen de vrachtwagenchauffeur er op stond, dat de HH voor hem de brug gingen oversteken.

Zodoende. Omdat het droog was geworden en de HH wel aan een boterham toe waren, namen we plaats op de stoelen bij de eerste kerk van Den Hout in Beerse. Enige keuzestress kon de parkerende mevrouw niet worden ontzegd. Dat ook vrouwen die eigenschap bezitten, was een eyeopener. Na de verkwikkende maaltijd op naar de grote fabriek van Metallo. Op weg daar naartoe ontdekte HH een openstaand kelderdeurtje. De weg  naar de fabriek was minder geplaveid dan voorheen. Toch kregen een aantal personeelsleden buiten de poort een pintje met iets er bij aangeboden. Wij kregen inmiddels weer wat regen aangeboden. HH merkte terecht op, dat binnen afzienbare tijd de 0,2 mm toch wel bereikt moest zijn. En dat men te aldaar al voldoende water heeft gezien de stand van zaken in het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Na een pelikaan en een pinguin

besloten we het kanaal over te steken middels de voetgangers/fietsbrug. Aan de overzijde konden we desgewenst laten informeren aangaande de heerlijkheid van St-Jozef Rijkevorsel. Niet veel later na het zien van de niet meer dienstdoende schoorsteen van SAS knakte er iets bij HF. Nee, zoals gewoonlijk een knie of enkel of iets dergelijks. Of het nou goedheid van de weergoden was of niet: de hoeveelheid regen was al behoorlijk boven de beloofde 0,2. Afwijken van de beloofde en geplande route leek hem daarom een mooie tegenmaatregel. HH kon zich hierin vinden. Zodoende werd gekozen voor de kortste weg. Dat leverde onder meer zicht op op een uitverkocht 2HOB en Malaikageboortebord. En niet te vergeten een ontmoeting met een zenuwachtige fietser, die ons achterop kwam. Zicht op Den Nieuwe Drijhoek bracht wat gedachten inzake wandelafsluiting op gang. Maar eerst nog even wat schapen aanspreken natuurlijk. Dat was vlak in de buurt van de plek waar HH kon vertellen dat hij wel iemand kent de Appels en Peren met elkaar kan vergelijken. De straatnamen werden hierop aangepast. Kort daarop was de wandeling ten einde. In de auto nog even kijken welk café o.i.d. in aanmerking kwam voor de afdronk. Uiteindelijk viel de keuze op Rue Mour. Achteraf een zeer goed besluit. Fijne bieren en een mengeling van kaas en salami met hun vriendjes! Dit werd ook nog eens begeleidt door prettige muziek en een erg leuke ambiance. Kortom fijn. De terugreis leverde beloftes inzake flinke vertraging op, maar ook deze beloftes werden niet nagekomen. Met een goed gevoel namen de HH afscheid. Tot een volgende keer. Salutekes!