GHW41: Jopen revisited

Op zijn tijd val je in herhalingen. Soms omdat je iets al eens eerder gedaan hebt, anders ook. Een herhaling van toekomstige activiteiten dient vooralsnog te worden uitgesloten en nadrukkelijk vermeden.

Voor heden maar dan nu gisteren stond een trage op het programma. ( Santpoort Noord - Overveen ). Dat was maar goed ook want om kosten uit te sparen zouden de HH gebruik maken van een NS aanbieding maar dat betekent wel de daluren in en niet zomaar instappen.
Voor de heenreis geen probleem, rond 10 uur vanaf Rotterdam c.s. Maar retour niet eerder dan 18.30 uur. En men is streng en terecht natuurlijk.
Het weerzien was zoals gebruikelijk meer dan hartelijk en gespeend van toneel acteren e.d. Instappen gaf de mogelijkheid een riante stulp uit te zoeken waar wij tot Amsterdam c.s. konden blijven zitten. Aangezien HF de tijden bijeen had gezocht kon hij niet nalaten om HH erop te wijzen dat een aanvullende donatie noodzakelijk was, wij gingen immers rechtstreeks naar Schiphol en pas daarna verder.
Te Schiphol stapten een aantal luidruchtigen in die ook de nodige bieren gingen consumeren. Niet dat het wat uitmaakte want we reden hoe dan ook verder.

Op het c.s. moesten wij ons non de ju nogal uit te voeten maken want die vervolgtrein had zich akelig ver uit het zicht opgesteld. Maar een sprintje en een wachtende NS medewerkster zorgden ervoor dat het hoe dan ook lukte. Tja, nu ging het dus verder naar Santpoort. Maar let op, men heeft hier 2 stuks, dus wij moesten verder naar noord.
Eenmaal daar kon het avontuur beginnen. Het begin van de wandeling is natuurlijk bekend en de rest ook. Dus langs pracht en praal van klein behuisden, waarbij wij niet konden nalaten enige vergaderingen op een luchtige wijze te verstoren met onze deerniswekkende verschijning. Vreemde wezens troffen wij aan in de tuin, maar zij bewogen niet of nauwelijks. Wist u al dat men zich alhier middels druppels kenbaar maakt?
Maar dan nu echt de natuur in. Met de aanstaande Ardennen tocht in het vooruitzicht bleek alras dat wij hier te maken zouden krijgen met diverse opstijgingen en afdalingen. Het voordeel is dat er uitzichten worden geboden op diverse varianten van wildlife maar heden (feitelijk dus gisteren) niet.
Het nadeel is een voortdurend ervaren van nutteloze inspanningen. Wat ons verder opviel? Veel vrouwpersonen, al dan niet met rood hoofd en soms niet alleen dat. Maar vriendelijk groeten was voortdurend aanwezig dus van de HH uit nogmaals dank.

Wij hebben voor de lezer die nog niet is afgehaakt na het lezen van vorenstaande diverse kiekjes gemaakt die een beeld geven van, maar ook niets meer dan dat, hetgeen wij hebben ervaren. Mooi, enigszins grijs en op de open plekken toch een verdacht koud windje.

Bij het vogelmeer waagden enige personages al op de bank te hebben plaatsgenomen alwaar wij dit wensten te doen. Besloten werd tot totale negatie en op naar de volgende neerzitter, hetgeen gelukkig niet lang duurde. Achteraf natuurlijk een veel betere keuze.
Het brood smaakte heerlijk waarbij HF ontboezemde dat de ontvangst na deze maaltijd veel beter zou zijn. HH leegde vandaag (eigelijk gisteren) onderweg tweemaal de blaas maar hij is dan ook de minst jonge van het stel.

Na de oversteking van de grote leegte was het de beurt aan de ijskelders, maar toch ook weer de nodige omhoog en omlaag acties. Het bleek de HH dat het grootste deel van de route zich toch al in heur hoofden heeft vastgelegd, waarvoor hulde.

Uiteindelijk word je dan vrijgelaten en kun je de zinnen verzetten richting Overveen. OP dat punt aangekomen verlieten wij de route suggestie en togen naar Haarlem, vooral langs een mooi kanaaltje wat hoe eenvoudig toch alleen maar gevolgd hoefde te worden. Onderweg nog een zinvolle discussie meemakend van een vervoerder en de ontvangende partij waarbij bleek dat men het in ieder geval op dat moment niet eens was of de aflevering door kon gaan. Wat wel door kon gaan was het vervolg van de wandeling. Zodoende werd niet alleen Haarlem bereikt maar ook de Jopen kerk.
Omdat de HH wisten dat in benevelde toestand het bereiken van het station lastig was werd eerst nog even e.e.a. getest, met name de elektronische route voorspeller. Dat werkte allemaal naar behoren zodat eindelijk visitatie van Jopen aanstaande was. 
Vanwege dit tijdstip was drukte aanvaardbaar en konden wij kiezen waar wij wilden gaan zitten. Waar vind je dat nog tegenwoordig? In de Jopenkerk.

Hieronder een suggestie van de HH als u bierliefhebber bent. Het moet na consumeren hiervan mogelijk zijn om naar huis terug te keren, immers het lukte ons ook.

Genuttigd:
1 portie kaas
1 bakje friethoes
2 maal Onheilsprofeet
2 maal Rigters everybody
2 maal Zwarte Ziel

Veel plezier mer deze route en laat ons maar eens weten wat u ervan vond. Vandaag of eigenlijk gisteren maakt ons niets uit.

GHW40:

In een week waarin eigenlijk geen enkel land nog bommen voor Irak over had, hadden de HH best eens even zin om weer een beetje te knallen en dan met name op wandelgebied. Door onder andere weersomstandigheden werd er wel voor een middagregime gekozen. Zo gebeurde het, dat het weerzien samenviel met trein- en metro uitstap in Schiedam. Niks mis mee, hoor.

Tegen de stroom in verlieten we het station om koers te zetten naar Overschie, zijnde het eerste doel van deze exercitie. Om te beginnen kwamen we op voor ons onbekend terrein. Bij het pand in de verte van Mr. Chow werden we getrakteerd op stevige dijen, die op weg waren naar een knipperlichten auto. Op zich nog bruikbare eet- en drinkwaren lagen dichtbij voor het oprapen. Maar dan wel voor anderen dan de HH. Mocht u een woonboot willen huren, dan kunt u dat best middels contact met opnemen met een lokale W.S.V. regelen. Of de zaak, welke auto's met dubbele cabines aanbied, floreert, is hopelijk  niet aan de staat van het pand af te lezen.

Ook de kwaliteit van deze auto is op het eerste gezicht niet puntgaaf. Het verhuurbedrijf iets verderop is Gaaf! Hoewel de gecamoufleerde bus wel zichtbaar blijf. En toen liepen we Rotterdam binnen. Even weinig te beleven, maar van korte duur, want op een hoek is de FM-groep gevestigd. Heeft overigens niets van doen met HF en VM. Dit even voor alle duidelijkheid.

Net zo min als de Spaanse Kubus. Zegt de naam Pim Fortuyn u nog iets? Aan de Vlaardingweg zien we, dat men dolenthousiast sloopt. Maar het mooiste is toch dit beeld, wat door onze ogen werd waargenomen.

Over de Spaansebrug en langs de Delfshavense Schie werd Overschie bereikt. Voor de 1 redelijk bekend terrein en voor de ander minder.

Een mooi leermoment was het zien van de opwind Betty Boop. De winkelstraat uitgelopen en nu oog voor de wat duurdere woningen aan de zuidoostelijke kant van Overschie. Als de huidige bewoners van het witte huis de naam aan het pand hebben gegeven: nou, dan zijn dat grapjassen. De vlinder geeft een hint evenals de kleur: Witje. Mooi, nietwaar? En toen de ontdekking van de dag. Onder het Kleinpolderplein bevinden zich, naast 3d maquettes van uitheemse koesoorten, een aantal kunstwerken.

Honderden zo niet duizenden keren zijn de HH er overheen gereden zonder weet van dit schoons. We hebben 1 van de plastieken bereid gevonden om met ons geportretteerd te worden (zie elders). Hierna kon HH, in de buurt van nog nooit door ons van dichtbij aanschouwde fabriekstorens, HF laten zien, dat sommige auto niet schadevrij zijn. 1 voorbeeld ziet u hier.

De ezel en geitjes leven ons inziens redelijk blij aan de voet van de snelweg. Langs spoorlijnen, tuinhuisjes, zwanen en andere zaken op weg naar de golfclub en het St. Franciscus Gasthuis.

Herinneringen aan ijsjes en dergelijke werden passeerden de revue. Ook werd nogmaals duidelijk, dat wat er ook aan de hand is, de Kleiweg haar naam eer aandoet, want nergens ook maar een milligram klei te bekennen. Geclaxonneer op het RET-terrein begeleidde ons over de snelweg heen. Net als het lawaai van de ambulance op die snelweg. Waarom de vermoedelijke vader op de fiets het meisje op de fiets adviseerde te stoppen is ons een raadsel, maar het wekte wel een beetje een ongemakkelijk gevoel.

Eenmaal overgestoken fotografeerde HH een Nederlandse postzegel van 10 gulden. Later op de Rodenrijssestraat werden we verrast door een etalage met materiaal met ervaring bij de Vintage Kelder. Een beetje vol geraakt en volgeraakt door de nieuwe indrukken van vandaag kreeg HH het meesterlijke plan om onze overdenkingen weer eens te voeden in Café Walenburg. Een briljant idee en HF aarzelde geen moment. We dronken er Val Dieu Grand Cru en Davo St. Dimitri Ivanovitsj Donskoj. Deze laatste op aanraden van Malou de barmevrouw. Dank je wel. Als happen deden we Kimchiballen volgens recept van de vriend van Malou. Een super afsluiting van een super wandeling.

GHW39: heel erg oud Vossemeer

Tja, inmiddels aangeland in 2020. En nog geen wandeling. Het weer zat de laatste vrijdagen niet echt meer, eigenlijk vanaf het moment dat de HH zich erover hadden verwonderd hoe vaak het eigenlijk wel prima was geweest de afgelopen jaren. Om die reden werd besloten dat we het niet meer over het vrijdag-geluk gaan hebben, want hiermee roep je blijkbaar het ongeluk over je af en daarmee ook over de HH.
Beiden hadden zin in een echte ver weg wandeling, niet noodgedwongen in de 010-regio, hoe leuk het daar ook is. Dus ca 1300 voegde HH zich bij HF maar werd eerst uitgebreid een intern bezoek gebracht om de nieuwe jongens aan het werk te zien. Dat laatste viel enorm mee, de luiheid had zich genesteld in de hoofden en lichamen van de jonge katten. Niettemin werd onder toeziend ook van vrouwe M de benodigde uitleg verstrekt zodat HH weer enigszins op de hoogte werd gebracht van de handel en wandel van deze knapen. Dat ze het goed met elkaar maar ook met de overige gezinsleden konden vinden werd alras maar ook ter plaatse duidelijk.
Eerst even dit nog: gelukkig nieuwjaar.

Besloten werd om dan toch op pad te gaan, HF voorzien van de nieuwe schoenen. Bij HH was niets nieuws aan het uiterlijk te melden. Een klein uurtje verder kwamen wij terecht in Oud-Vossemeer, de geboortegrond van diverse invloedrijke Amerikanen.
Wikipedia zegt hier het volgende over:

Waarschijnlijk kwamen de voorouders van de vooraanstaande Amerikaanse familie Roosevelt uit Oud-Vossemeer. Een monument dat de vier vrijheden voorstelt, ooit geformuleerd door president Franklin Delano Roosevelt, herinnert aan deze band. Ook is in het Ambachtsherenhuis (zie onder) het Roosevelt Informatiecentrum ingericht, dat in april 2016 in gebruik werd genomen door prinses Beatrix in aanwezigheid van twee kleinkinderen van deze president.


Een korte wandeling zou het worden, te starten bij 84, dan naar 85,86, buitenom naar 88 en vandaar naar 89,96, (39), 87,84
De HH maakten de fout om punt 39 over te slaan, dat scheelt op het totaal een half uur. Maar we waren eerlijk gezegd ook de kleidijken enigszins zat.

Bij het begin komt u direct door het prachtige dorp met verrassend mooie gebouwen.

Weer volgens Wikipedia:

• Hervormde Kerk (Ring 10),
• Pastorie (Raadhuisstraat 7)
• Rooms Katholieke Sint-Willibrorduskerk (Dorpsweg 7)
• Voormalige Gereformeerde kerk (Hofstraat 27)
• Ambachtshuis (Raadhuisstraat 5) 
• Molen De Jager.

Een mooi klokkenspel zou een mooi spektakel moeten bieden, maar blijkbaar heeft de tijd voldoende stil gestaan. Op de terugweg gunden de HH zich hier een rustmoment om het half uur ritueel gade te slaan, maar dat kwam niet.

Langs en rond de kerk ging het via de outskirts naar de polder. Neem dit vooral letterlijk. Weinig middenstand in het dorp, wel diverse manieren van bewoning troffen wij aan.

De kreekweg namen wij RA. zodat u na verloop van tijd aan de rechterzijde een waterrijk ziet verschijnen. Ergens aldaar dient u de weg te verlaten (RA) om zodoende te voorkomen dat de brug wordt overgestoken want geloof ons, men dient aan deze kant te blijven.

U ondervindt dan ook Gemaal Drie Groote Polders.

Daar begon de klimpartij over hekwerken en werden schapen aangenaam verrast met onze aanwezigheid. Sommigen toonden oprecht verbazing en gezonde aandacht. Wat had men een wintervacht verzameld. Ook vrolijke honden uitlaat dames kwamen wij tegen, maar de aandacht diende bij de route te blijven. HH liep overigens nog een zware verwonding op tijdens de vele halsbrekende toeren. Een heel pleister moest eraan worden besteed.

Zoals eerder gezegd namen wij bij 96 de route naar 87 maar eigenlijk hadden wij ons eerst naar 39 dienen te begeven. Wanneer u de route loopt kunt u natuurlijk het hele deel mee pakken en het dikjes over doen.

Voor ons betekende het in ieder geval voldoende bier tijd. Eerst alvast naar de horeca, ter inspectie. Nu er was plaats genoeg, dus de vieze schoenen konden worden verruild voor schone exemplaren.

Daarna dan toch op weg naar het Huys van Roosevelt, alwaar wij tot ons namen:

- langdurig balbezit

- Roosevelt bier

- Cornet

- Estaminet

Voldaan en tevreden ook met het mooie weer genoten wij van de thuisreis en werd bij de afsplitsing over en weer het beste gewenst.