GHW81: de HH gaan van achteren

Wat een rare titel maar oh zo passend in deze context. Wij vertrokken pas rond 11 uur en dat was zeker onderling zo afgesproken. HH moest eerst een fiets ophalen, terwijl min of meer tegelijkertijd HF de voortijds bestelde bloemen ging ophalen. Waarvoor deze handelingen alvorens de wandelingen moesten plaatsvinden behoeft hier niet nader te worden uitgelegd. Voldoende voor nu is dat er sprake was van pure noodzaak.

HH kan niet worden beschuldigd van het niet vinden van de woning van HF en deze keer was er zelfs een kleinood meegebracht wat in de
toekomst voor de vastlegging van herinneringen kan zorgen. Want tja, de HH zijn 100% gedienstig aan dit blog en daarvoor moeten de damesmeisjes op vrijdag zelfs wijken.

Min of meer uit de losse pols werd gereden naar Stampersgat en volledig toevallig waren we hier ooit in tijden van carnaval, dus vergelijkingen konden makkelijk worden uitgevoerd. De deelopdracht die wij van de regering hadden gekregen (voor de uitspraak van de Hoge Raad) noopte ons om nader maar slechts terloops onderzoek te doen naar de handhaving van de huidige regelgeving. 

Langs een suikerbieten verwerking, de impact op het landschap dient niet te worden onderschat, werd de route direct al duidelijk. Naar Dinteloord en via de "andere kant" weer terug. Een kind maar ook de HH konden de was doen.

Onderweg viel van alles te zien en te beleven maar dat ontging de HH grotendeels. Puur ongewis hadden zij zich immers in dit avontuur gestort. Dat het goed uitpakte had meer te maken met geluk en niet met kunde. Het weer verschilde in die mate dat het minder koud was. Ook viel op dat Brabant niet zo zuinig omgaat met hun sneeuwpakket, aangezien het meeste al was verdwenen. Op sommige plekken bewaard men een hoeveelheid voor later, wij denken om het aan de toekomstige Brabanders uit te leggen in de trant van "kijk dit was nou sneeuw". De reden en daarmee zinvolheid werd de HH links of rechtsom niet duidelijk.

Later kwam dan inderdaad Dinteloord in zicht, men noemt dit Middeleeuws maar dan is men toch nooit in Sarlat of Delft geweest. Ons dunkt. Maar goed, met een beetje goede wil kun je er als sportvisser echt aan de bak, wordt een grote kerk omgebouwd tot bewoning en lijkt de Blokker niet aanwezig, wel de doe-het-zelf winkel annex filiaal van Post.nl

Aan de haven kun je heerlijk zitten en een boterham nuttigen. Wel zelf meebrengen want te koop is niets. De HH konden zich hier slechts onderling over verbazen. Na de hap en de check of er geen of wel hondenpoep onder de wandelschoenen zolering zou zitten kon verder worden gewandeld. Op verzoek van HF werd de omtrek bewonderd en inderdaad zijn sommige gebouwen van voor de oorlog. Postbode, naast mooi weer bevindt het huis zich achter de kerk. Dit om te voorkomen dat u maar zoekende blijft. Net als of toeval bestaat kon de lokale postbode ons bevestigen inzake mooi weer.

Wij wandelden het dorp weet uit en via Route 66 rechtsaf en al snel kreeg en ontving HF een ingeving. Straks rechtsaf en dan vooral weer terug naar Stampersgat. Onderweg zagen wij schepen op het droge maar zeker de Dintel mag niet onvermeld blijven, aangezien deze hier stroomt. Via een brug en een ruime bocht kun je dan toch echt niet ontkomen aan de directheid van de route. Onderweg kun je rustig de grote weg oversteken, dat is volkomen veilig. De verkorting is niet aan de HH besteed.

Al snel is de Dintel, och hoe vreemd, aan de rechterzijde. Er is gelegenheid voor een plas, de bosjes kunnen het gebruiken. Net als je denkt hier gaan we rechtsaf het dorp in blijkt de route verzinner een surplus te heb
ben aangebracht, zodat je eerst er aan voorbij gaat maar uiteindelijk via de provinciale weg en de brug kun je dan toch het dorp in gaan. Net als in Dinteloord is de opvatting omtrent een woning opknapping een rekbaar begrip en de praktijk geeft legio voorbeelden.

Tja, het centrum is min of meer gelijk aan de vorige visite, een jonge dame had last van darmklachten en moest zich in bizarre vormen om en langs rekstokken dwingen.

Je woning kun je hier leuk inrichten en de horeca doet zijn best o
m algehele dichtheid uit te stralen. De leuke en opbeurende klanken van de vorige keer bleven deze keer uit.

Dan maar in de auto en naar de casa van HF waar van alles aan de hand was, maar de uienringen nieuw waren aangevoerd. Tip van de HH: drink er een bier bij, dat helpt.

Tot zover

 

GHW 80: oh, wat is dit toch prachtig

Het gebeurd wel vaker dat de HH, om wat voor reden dan ook, een niet-wandelweek inlassen. Zo ook vorige week. Waarom? Ach, ons inziens niet zo van belang. Belangrijker is, dat deze week een dergelijke situatie niet nog een keer voorkwam. Onder andere gezien de weersomstandigheden leek het de HH verstandiger om niet al te kale gebieden op te zoeken. HH verzon i.s.m. Route.nl een ietwat stedelijker aandoend geheel, maar toch ook

voorzien van natuurachtige onderdelen.

 Hadden we al gemeld, dat de route langs het woonhuis van HF loopt? Dat is dus wel het geval. Geen toeval, maar wel leuk. In verband daarmee reed HH naar HF. Een best wel bekende rit, die dit keer niet werd vervolgd door een verdersturing. Allebei al voorzien van de wandelschoenen kon direct worden begonnen met de wandeling.

Eerst maar lekker tegen de koude wind in en dan zien we later wel verder. Zeker op het eerste stukje was door het hartverwarmende weerzien en de beschutting de gevoelstemperatuur hoger dan de buitentemperatuur. Prachtige plaatjes deden zich voor en herinneringen aan eerdere wandelingen in en met sneeuw kwamen dartel naar boven gedreven. In de buurt van de A16 had iemand een raam opengezet en tochtte het behoorlijk. Maar handschoenen en al dan niet mutsen boden verzachting. Net als iets verderop de wal langs eerder genoemde snelweg. Het viel beide HH op, dat van veel actie op het volkstuinencomplex geen sprake was. De op het terrein staande bus met passagiers was niet voorzien van glas. Vreemd en toch raar. Uit de dichtbije verte leken de drie torens erg op elkaar. Van dichtbij waren er best grote verschillen. Welke? Nou eentje dan. Onderin in 1 toren krijg je voor een wit gebit 35 euro. Bij een ander kan je (niet nu natuurlijk) brassen. Tijdens het oversteken van de A16 leekt het de HH een goede zaak het voorbeeld van de tegenligdame te volgen en op het fietspad te gaan wandelen. Dat beviel uitstekend en tijdens de rest van de wandeling bleven we dit volhouden. Uiteraard waar mogelijk. HH had nog wel wat vragen inzake de waard en dergelijke. HF kon bijna alle vragen bevredigend beantwoorden. Twee RET-controleurs fietsten elektrisch en deden dat enorm gecontroleerd. Via de Rijnsingel naar de Benedenrijweg koos HF in al zijn achteloosheid. Achteraf bleek, dat dat niet volgens het officieel uitgekozen plan was. Maar soit; zand erover. Bij het benzinestation deed iemand heel belangrijk werk, terwijl een viertal automobilisten hun automobielen aan het wassen waren. Wij op naar de Werfkade. Ieder zijn plezier. Niet iedereen voelt zich aangetrokken tot het edele wandelen.

Zo voelen de HH niet zoveel voor sportvissen vanuit een klein bootje bij een graad of drie onder nul. Middels een bordje van de Gemeente Ridderkerk werden wij op de hoogte gebracht, van het feit, dat het een ieder verboden is, zich op de plek van het bordje (en naar we aannemen de directe omgeving daarvan) hinderlijk te gedragen. De HH maakten zich uit de voeten, aangezien er geen definitie van hinderlijk gedrag was bijgesloten. Zicht op de ark van niet-Noach en een onaffe brug waren onze beloningen.

Gezien het roer en het anker moesten we wel in een zeeliedenbuurt terecht zijn gekomen. HF had thuis al gegeten, maar nu werd het voor HH tijd, om de meegebrachte boterhammen met beleg oet Twente. Handschoenen in de zak en smullen maar. De ietwat vermoeid ogende zeemeermin doet dienst als standbeeld voor de voltooiing van de Deltawerken op IJsselmonde. De wandeling ging nu naar beneden en voor de wind. Totdat HH ontdekte, dat 1 van zijn handschoenen de benen had genomen. Het traject waarop dat gebeurde was te overzien, dus terugwaarts en in de zoekmodus. Dat leverde geen windeieren op, maar wel de ontbrekende handschoen, die en passant een relatie met een in de buurt liggend mondkapje was begonnen. Abrupt werd deze romance verbroken en konden de HH weer verder. Dat ging wel gepaard met steeds meer mooie pogingen om uit te glijden.

We vragen u om niet massaal naar de Weggeefkast te gaan, maar moeten eerlijkheidshalve wel zeggen, dat het aanbod niet mis te verstaan is. De Rijndijk even oversteken om het wijkje aan de Nieuwe Maas even aan te doen. Een vrij grote plastic bloempot bood zich aan en HF maakte daar gebruik van om gemakkelijk zijn schoenveter weer vast te maken. Ook hier weer volop uitglijbewegingen. But the best has jet to come.  Op de Benedenstraat werden we ingehaald door een hardloper in korte broek. Zoals eerder gezegd en geschreven ieder zijn plezier. Een mooi stuk vooruit kreeg de hardloper een ietwat innig contact met een geparkeerde auto. Toen de HH dezelfde plek aandeden, bleek de oorzaak van de dat contact. Een soort ijsbaan was op de weg aangelegd.

En zoals altijd geldt: op schip op het strand is een baken in zee. Wel met moeite, maar de HH bleven overeind, net als tijdens de rest van de wandeling. Een niet-uitglij-poes en een wel-uitglij-poes kruisten ons pad. Na een stukje om de kerk, werd bij het 40-45monumet duidelijk, dat de natuur wel degelijk aan humor doet. Tijd om langs een glijbaan vanaf het fietspad over de Van Brienenoordbrug via kronkelfietspaden onder de A16 door te gaan, terwijl boven de brug openstond. Weer bovengronds op naar het park De Twee Heuvels. Een mooie mengeling van rotsblokken en sneeuw-, ijs-, zon-, slee- en schaatsplezier; al dan niet met drone. Een jongentje, dat naar beneden sleede, was onaangenaam verrast, toen hij al voorovervallend ontdekte, dat op asfalt de slee niet werkt. Zo zoetjes aan waren de dijken weer aan de beurt en werd het eindpunt bereikt. Dat leek wel verdacht veel op het beginpunt, maar was het niet helemaal. De HH zijn zeer verheugd met de gedane wandeling. Hopelijk heeft u ook dergelijke fijne

herinneringen aan de afgelopen week.