GHW 88: ook voor kinderen

De glimlach van een kind enzovoort is natuurlijk een prachtig lied. Daar zijn de HH gewoon open en transparant in. En een kindvriendelijke wandeling is ook een voorbeeld van iets heel moois. Zelfs grote kinderen als de HH weten dat. Met dat in het achterhoofd en ook, dat het voor hem de laatste wandeling zonder vaccinatie wordt, stelde HH voor om een kindvriendelijke wandeling in de buurt van Zundert te gaan doen en HF kon zich daar helemaal in vinden. Dus op maandag was al een besluit genomen voor vrijdag. De weersvoorspelling was ook gunstig, kortom een fijne wandeldag lag in het verschiet. Tot het moment, dat HF donderdag een uitnodiging kreeg om in de late ochtend op de geplande wandeldag een coronavaccinatie te ontvangen. First things first: de HH kijken al een tijdje uit naar de inenting. Ergo: de wandelplannen moesten worden omgegooid. Nog voordat HF zich liet prikken, had HH al een mooie alternatieve route ontdekt. Ook kindvriendelijk want deze was ook met een kinderwagen te doen volgens de auteurs. Moerdijk: weinig verkeer te voet - Wandelroute | RouteYou : dit is um. Rond 13.00 u pikte HH HF op en nam hem mee na een kort bezoek aan een beeldentuintje. Na een mooie parkeeractie volgden de gebruikelijke rituelen. Maar nu had HH op zijn beurt een verrassing: vorige week had hij aangekondigd, dat zijn wandelschoenen op hun laatste benen liepen en deze week zouden worden vervangen door gloednieuwe.

Gezien de nauwe band, die er de afgelopen jaren tussen het oude paar schoenen en HF en ook diens schoenen was ontstaan, was vorige week over en weer hartroerend afscheid genomen. Edoch; om voor HH moverende redenen mochten de oude toch weer hun diensten verlenen. Al snel verlieten we Moerdijk, de aangeboden tweede hands bouwmaterialen achterlatend, over de Steenweg en het spoorlijntje. En de stemming was opperbest. Na de onderdoorgang van de snelweg zagen we noeste arbeid met allerlei voertuigen, die zich met zand verplaatsing bezighielden. Weet u; tijdens zo'n wandeling komt van alles ter sprake. Zo ook toekomstvisies. In dit geval ook inzake het hoe en wat van het zand over pakweg 5 jaar. Het verleden en de toekomstvisie van het gehucht Hoekske is voor de HH een compleet raadsel. Het heden is evenmin een open boek, alhoewel sommige dingen duidelijk zichtbaar zijn.

Bij dit gebouw is ons inziens meer aan de hand dan een defecte bel. Even later traden we Brabant binnen, waar men, volgens de tekst op een monument, haar als hertogin heeft. Bij de HH heeft haar een andere functie. In Brabant heeft men nog wel meer dingen. Zoals bijvoorbeeld deze, in de ogen van de HH, schattige varkentjes.

Na deze koddige diertjes volgden vooral veel weidse uitzichten over akkerbouwgronden. De boer, die water uit de sloot zoog, groette ons, wat uiteraard van een teruggroet werd voorzien. HF was even gefascineerd door de ballonnen met de opdruk zestig. Weet u wat koe-koeken zijn? De Koekoekenweg betraden we namelijk, vlak voordat de Krukweg was. En zo belandden we in Roodevaart, waar iemand, blijkbaar bevoegd en tevens gewaarschuwd voor een eigen risico, aan het vissen. Door de week rijdt er een bus door dit gehucht, maar veel overlast zal men er niet van hebben gezien de frequentie. Langs slapende vrachtwagens op naar natuurgebied Appelzak. Een leuk aangelegd stukje natuur, waar HH nog even een kort gesprek aanging met wat struikgewas, met ontluikende lentekenmerken.

De HH hebben hun bedenkingen inzake de toegankelijk met een kinderwagen, tenzij deze op de rug wordt meegedragen. Na de natuur kwam de haven, waar voor de gelegenheid een schip wat vaarmanoeuvres voor ons uitvoerde. De dijk op en daar was weer eens een duidelijk voorbeeld van je ken dah weer nie doah (deel c). De Steenweg wordt dusdanig aangepakt, dat ook niet op slinkse wijze de route gevolgd kan worden. Maar dit zorgde er wel voor, dat we uiterlijk kennis konden maken met de huiskamer van Moerdijk genaamd De Put.

HH kreeg het bij het zien daarvan enorm warm en trok zijn jas uit. Wat markante gebouwen (al dan niet aanwezig of in de oude stijl) later was de HH-auto weer binnen bereik. De geplande terugweg liep anders dan in eerste instantie de bedoeling was. Bij Dordt (hoe rotter het wordt) was slechts 1 van de drie rijbanen voor doorgang te benutten. HH koos feilloos en resoluut voor het beste alternatief en wel langs Willemstad en dergelijke. Bij HF werd  de nabespreking buiten gedaan en wat vochtige en vaste versnaperingen smaakten goed bij de dag afsluiting. 

GHW 87: je ken dah weer niet doah (part II)

Werd er gedacht dat we de C-maatregelen vaarwel konden zeggen? Nee, zout in de ogen en afleiding e.d.

21/4 zou alles anders worden, niet alleen omdat HH geacht wordt te alsdan de prik der prikken in ontvangst te nemen. Moed kan de HH niet ontzegd worden vandaar de directe beschikbaarheid en akkoord zijnde HH, met medeweten van HF.

Maar wat bleek alweer hedenavond (op het moment van lezing natuurlijk later)? Dit kan nog wel eens erg tegenvallen. Die twee weken avondklok is misschien wel een blijvertje, net als diverse andere maatregelen. Maar daar kunnen de HH niet op wachten vandaar dat wij iedere week voor vermaak blijven zorgen. Op de HH kan en mag gerekend worden.

Vandaag deden we deze

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/8485803/wandelroute/2e-nieuwstraat-hilversum-naar-groeneveld-baarn

Best een eindje rijden, maar met onze Citroenen zal dat nooit als een straf aanvoelen. Dus binnen redelijke tijd was voor HF middels een tussenstop om HH aan boord te laten de noodzakelijke plek der achterlating bereikt. Als het goed is voor HH de laatste keer met de huidige schoenen want dan an echt niet meer. Op = op en weg = weg. Bergfreunde.nl zal voor nieuwe zorgen werd en is beloofd.

Mede omdat we de inhoud van dit artikel willen laten aansluiten op de titel kunnen wij aangeven dat er vrijwel direct na de start werd ingegrepen in de te volgen route. Dat betekent i.p.v. erdoor wij de natuur vanaf de zijkant gingen betreden, maar niet te alvorens een blik op de nieuwbouw te hebben geworpen. Een kloeke auto was voorzien van mooie aanwinsten aan de buitenzijde. Bomen kun je hier zeker aantreffen maar hou de ogen open. Fraaie vergezichten werden aan ons getoond, maar ook een aantal mede lot e/o soortgenoten. Inmiddels sloten wij weer aan op de route en konden we zigzaggen door een bos maar dan wel vlak langs het voorbij razende verkeer. De beschaving is tijdens deze route nooit te ver weg. De gevaarlijke weg onderstekend en daarna wordt dan de titel duidelijk. De instantie Amerpoort wenst geen pottenkijkers en houdt alles poort dicht. Dus beklag jegens de route biedt op dat moment geen uitkomst. De hekken blijven dicht tenzij men van alhier is en de test met goed gevolg heeft doorlopen.

Wij deden een vervolg op de provinciale weg om te geraken bij de groenste en volvo-ste teststraat van dit moment. Prachtig in twee woorden. Eenaal daar voorbij kan via de buitenplaats van kasteel Groeneveld worden gewandeld dat het een lieve lust is. Voor de HH het zoveelste bewijs dat wij niet alleen zijn in dit heelal. Mooi aangelegd en beperkte afhaal mogelijkheden, maar wij hadden mekander al afgehaald en de bedden doen we morgen. Hoe dan alleen, een mooi park en men dient er rekening mee te houden dat afzijdig wandelen helaas onmogelijk is. Maar vanwege de C-situatie stellen wij ons welwillend op.

Dan is het tijd om andere paden te betreden want er is nog zoveel natuur en daarna volgt nog het stedelijke gebied. Dus wederom in het groen en 13.00 was ook aanstaande dus de buikjes dienden ook gevuld te worden. Evenwel gaf de afwezigheid van bankjes de HH maar weer eens aan dat niets is wat er niet is. Dus de maatstaven werden verlaagd naar boomstammen. Hierin zijn de HH wel degelijk kritisch, niet iedere stronk verdient de bipsen van de HH. Maar uiteindelijk werd in een vogelgebied een rustig plekje gevonden als we de langsfietsers voor het gemak niet meetellen. 

Onderweg wederom de treinrail overgestoken bij druk doende heerschappen die zich niet bewust waren welke beroemdheden zij hier ter passering kregen aangeboden. Ach, de HH zijn dit wel gewend.

Tijd om Hilversum eens kritisch te beoordelen op geschiktheid. Sloten wij een weddenschap inzake de hoeveelheid BN-personen die zich aan de HH zouden presenteren? Dacht het niet.

Wij zouden een winkelstraat te zien krijgen zonder markante gebouwen; Ach, als de winkels markant zijn merk je dat niet. Wat wij niet wisten?  Ook Hilversum was ooit een bloeiende zeehaven met directe verbindingen naar wellicht wie weet waar. Kom je nu bij de haven dan merkt je daar vrij weinig van. Sterker nog, eigenlijk niets. Ja, er is hier water, er is Dudok, maar niet als appeltaart maar van steen. Niettemin is het een fraai plekje om te mijmeren over zoiets als wanneer er geen C zou zijn. De hoogteverschillen zijn merkbaar in het landschap en in de HH-benen.

Nog meer geen markante panden maar wel een markant doorkijkje en dito wandeling naar horeca (waarvan er een toch nog van 21/4 uitging) van een zekere oudheid gaf HF te kennen dat het bijna gedaan was. Nadat beide HH van de inhoud van een dergelijke schier achteloze opmerking waren bekomen wisten wij het al. Nog langs de Silo voor de rust en de poort voor een mooie maar beperkte aanblik zou de auto de HH min of meer met vreugde begroeten. De buurt is authentiek, je kunt hier gewoon dingen uit een kraampje pakken, men komt er zelfs wekelijks kijken, en niet ieder huis hoeft heel groot en inzake verbouwing af te zijn. Weer een treinspoor overstekend d.m.v. het volgen van een honden schijt pad kwamen wij dan in de betere buurt waar wij al snel de auto terugvonden. Nog even na-keuvelen en dan hupsakee weg ermee.

Ten huize van HH was werkelijk niemand op dat moment, genoodzaakte de HH er zelf het beste van te maken. De bieren vielen in de smaak, evenals de happen.

Een mooi wandeling met een prima weertje, soms zelfs aan de warme kant. Telt u even mee, nu al 87 immers!

GHW 86: Veel kunnen we ons herinneren, maar dit niet

Net als onze bezielende leider en minister-president hebben de HH de laatste tijden wat last van geheugenstorinkjes. Vorige week betrof het de ondergesneeuwde  Bendwoudwandeling en deze week was een route bij Riel en omgeving aan de beurt. Deze werd reeds in 2015 belopen; dit ter excuus. Om verdere verwarring te voorkomen zullen we slechts publiceren, wat de HH ook daadwerkelijk hebben verwandeld. Om in Riel te geraken deed HH een aanbelling bij HF. Deze had net een ruime hoeveelheid (glas)scherven opgeruimd, zodat er sprake zou moeten zijn van een vervolg met een ruime hoeveelheid geluk. Op zeer behendige en vakkundig onderlegde wijze stuurde HH af op het Kerkplein in voornoemd dorp en parkeerde.

HF schoenenwissel op een kerkbank en HH in de kofferbak van zijn auto. Al snel hereniging en onder toezicht van diverse apps op pad. Via het Dorpsplein als snel richting een buitendeel. Nog in het binnendeel deed zich een apart soort boom voor, maar niet apart genoeg om daar de hele dag naar te kijken en zodoende doorlopen naar honden, die, ondanks verzoeken der begeleiders, weinig zin hadden, om autoverkeer te ontzien. Gelukkig voor de HH volgde snel wat op betonblokken vastgelegde gedichten en de Leije. Vlak daarop bij de verharding van de weg en een versierd bankje ging bij HF het aha-lampje branden. Ook HH zijn deed dat. Nieuw was in ieder geval, dat we achtervolgd werden door een tweetal wandelaars. Dezen hadden er iets meer de vaart in dan de HH en haalden ons dientengevolge in. Verderop sloegen zij een ander pad in of op. Door een kijk op de Kieck-kiek realiseerden de Groene HH (vernoemd naar de kleur jassen) zich, dat het genieten voor hen inderdaad al weer begonnen was.

Niet veel later een opdracht voor HF, zijnde het fotograferen van buitenbeelden van  en met Rooms-Katholieke achtergrond.
Let u, als u wilt, vooral op de verschillen tussen het beeld anno 2015 en nu. Na de absoluut natuurlijk Regte Heijden kan men de Riels Hoefke betreden.

De HH deden dat. HH had nog iets te bespreken met een boom, maar daarna ging het verder. Ondanks zijn camouflagekleding zagen zij daar een man met een enorme lens aan zijn camera. Desgevraagd liet de man weten, dat hij tot dan die ochtend nog niets interessants gezien had.

Na een bruggetje, waar deze foto ontstond, en wat rododendrons volgde een ontmoeting met Maria. Een ontmoeting met een hondje, dat per sé bij een bepaalde boom wilde plassen, volgde nog meer mooie natuur en de HH genoten er volop van. Het gezinnetje van vijf hadden zich vermaakt bij de keien en ook verder vertier had men. Teneinde veel dennenappels te kunnen verzamelen droegen twee van de kinderen hun jas achterstevoren, zodat de muts goed gevuld kon worden. Op het Landgoed De Hoevens werd ons genieten van rust eenvoud en natuur voortgezet. Onderdeel daarvan is een lange brug over de Leije. De route zou eventueel ingekort kunnen worden, maar daar wilden de HH niets van weten op dat moment. Via beukenlanen naar de natuurkamping was het devies.

Net als het vinden van een geschikte zitplaats voor de lunchboterhammen en dergelijke. Na wat dralen viel de keuze op een bankje bij het kampinggebouw en het speelbos. Een lange onderbreking werd het niet in verband met afkoelingsverschijnselen. Maar met gevulde buikjes weer vrolijk op pad. De route leidde ons naar de Leije en daar stuitten we op een probleempje. De Leije moest overgestoken worden, maar op de plek waar dat volgens de route moest, was geen brug, maar wel veel en redelijk diep water. Een ongewilde deviatie moest gezocht worden en werd uiteraard door ons ook gevonden. Die kwam uit op precies de plek, waar een inkorting had kunnen plaatsvinden. Met hoog op de al afgelegde afstand en de nog te behalen kilometers in de originele uitvoering, werd op hoog niveau beslist, dat eigen inbreng zeer gewenst was. Dat betekende onder andere terug naar de lange brug. Daar stond een vrouw te wachten tot haar mannelijk gezelschap een blaasleging had voltooid. De HH staken over en werden iets later meegesleurd in een discussie tussen drie personen inzake blauwe ader kaas. Gezien de luidheid van de woordenwisseling haalden de HH de personen met een fikse versnelling in. En daar was het Riels Hoefke weer.

Het Mariabeeld had nu visite en wel van een hoopvol persoon op een scootmobiel. Het laatste stuk van de wandeling ging over de Regte Heide en Riels Laag. Bij de ingang was een hek met klaphek en een bord, dat ons vertelde dat honden worden getolereerd mits aan de lijn. De enige hond, die wij zagen, was duidelijk aan de lijn, want die rende flink los rond van hot naar her. Na nog wat bedichte betonblokken kwam de dorpsgrens van Riel weer binnen handbereik. Een bloeiende struik stond er erg mooi bij, maar, wist HH te vertellen, elders in Nederland kan men heel erg enthousiaste kreten inzake de beautifulness waarnemen.

In Riel aangekomen was er verwelkoming door twee zeer uit de kluiten gewassen vrachtwagens, die eigenlijk niet zo passen bij het mooie dorpsgezicht. Bij de auto schoenwissel en zicht op redelijk bejaarde mensen, die met blijde gezichten een bidkaartje vast hielden. Een korte file en daarna vlot richting huize van HF om gebakken uienringen en meer hapjes te consumeren en onder het genot van onder andere Flink-bier de dag met blijdschap te evalueren. Was getekend Dorstige Dweilen.