Net als onze bezielende leider en minister-president hebben de HH de laatste tijden wat last van geheugenstorinkjes. Vorige week betrof het de ondergesneeuwde Bendwoudwandeling en deze week was een route bij Riel en omgeving aan de beurt. Deze werd reeds in 2015 belopen; dit ter excuus. Om verdere verwarring te voorkomen zullen we slechts publiceren, wat de HH ook daadwerkelijk hebben verwandeld. Om in Riel te geraken deed HH een aanbelling bij HF. Deze had net een ruime hoeveelheid (glas)scherven opgeruimd, zodat er sprake zou moeten zijn van een vervolg met een ruime hoeveelheid geluk. Op zeer behendige en vakkundig onderlegde wijze stuurde HH af op het Kerkplein in voornoemd dorp en parkeerde.
HF schoenenwissel op een kerkbank en HH in de kofferbak van zijn auto. Al snel hereniging en onder toezicht van diverse apps op pad. Via het Dorpsplein als snel richting een buitendeel. Nog in het binnendeel deed zich een apart soort boom voor, maar niet apart genoeg om daar de hele dag naar te kijken en zodoende doorlopen naar honden, die, ondanks verzoeken der begeleiders, weinig zin hadden, om autoverkeer te ontzien. Gelukkig voor de HH volgde snel wat op betonblokken vastgelegde gedichten en de Leije. Vlak daarop bij de verharding van de weg en een versierd bankje ging bij HF het aha-lampje branden. Ook HH zijn deed dat. Nieuw was in ieder geval, dat we achtervolgd werden door een tweetal wandelaars. Dezen hadden er iets meer de vaart in dan de HH en haalden ons dientengevolge in. Verderop sloegen zij een ander pad in of op. Door een kijk op de Kieck-kiek realiseerden de Groene HH (vernoemd naar de kleur jassen) zich, dat het genieten voor hen inderdaad al weer begonnen was.
Niet veel later een opdracht voor HF, zijnde het fotograferen van buitenbeelden van en met Rooms-Katholieke achtergrond.
Let u, als u wilt, vooral op de verschillen tussen het beeld anno 2015 en nu. Na de absoluut natuurlijk Regte Heijden kan men de Riels Hoefke betreden.
De HH deden dat. HH had nog iets te bespreken met een boom, maar daarna ging het verder. Ondanks zijn camouflagekleding zagen zij daar een man met een enorme lens aan zijn camera. Desgevraagd liet de man weten, dat hij tot dan die ochtend nog niets interessants gezien had.
Na een bruggetje, waar deze foto ontstond, en wat rododendrons volgde een ontmoeting met Maria. Een ontmoeting met een hondje, dat per sé bij een bepaalde boom wilde plassen, volgde nog meer mooie natuur en de HH genoten er volop van. Het gezinnetje van vijf hadden zich vermaakt bij de keien en ook verder vertier had men. Teneinde veel dennenappels te kunnen verzamelen droegen twee van de kinderen hun jas achterstevoren, zodat de muts goed gevuld kon worden. Op het Landgoed De Hoevens werd ons genieten van rust eenvoud en natuur voortgezet. Onderdeel daarvan is een lange brug over de Leije. De route zou eventueel ingekort kunnen worden, maar daar wilden de HH niets van weten op dat moment. Via beukenlanen naar de natuurkamping was het devies.
Net als het vinden van een geschikte zitplaats voor de lunchboterhammen en dergelijke. Na wat dralen viel de keuze op een bankje bij het kampinggebouw en het speelbos. Een lange onderbreking werd het niet in verband met afkoelingsverschijnselen. Maar met gevulde buikjes weer vrolijk op pad. De route leidde ons naar de Leije en daar stuitten we op een probleempje. De Leije moest overgestoken worden, maar op de plek waar dat volgens de route moest, was geen brug, maar wel veel en redelijk diep water. Een ongewilde deviatie moest gezocht worden en werd uiteraard door ons ook gevonden. Die kwam uit op precies de plek, waar een inkorting had kunnen plaatsvinden. Met hoog op de al afgelegde afstand en de nog te behalen kilometers in de originele uitvoering, werd op hoog niveau beslist, dat eigen inbreng zeer gewenst was. Dat betekende onder andere terug naar de lange brug. Daar stond een vrouw te wachten tot haar mannelijk gezelschap een blaasleging had voltooid. De HH staken over en werden iets later meegesleurd in een discussie tussen drie personen inzake blauwe ader kaas. Gezien de luidheid van de woordenwisseling haalden de HH de personen met een fikse versnelling in. En daar was het Riels Hoefke weer.
Het Mariabeeld had nu visite en wel van een hoopvol persoon op een scootmobiel. Het laatste stuk van de wandeling ging over de Regte Heide en Riels Laag. Bij de ingang was een hek met klaphek en een bord, dat ons vertelde dat honden worden getolereerd mits aan de lijn. De enige hond, die wij zagen, was duidelijk aan de lijn, want die rende flink los rond van hot naar her. Na nog wat bedichte betonblokken kwam de dorpsgrens van Riel weer binnen handbereik. Een bloeiende struik stond er erg mooi bij, maar, wist HH te vertellen, elders in Nederland kan men heel erg enthousiaste kreten inzake de beautifulness waarnemen.
In Riel aangekomen was er verwelkoming door twee zeer uit de kluiten gewassen vrachtwagens, die eigenlijk niet zo passen bij het mooie dorpsgezicht. Bij de auto schoenwissel en zicht op redelijk bejaarde mensen, die met blijde gezichten een bidkaartje vast hielden. Een korte file en daarna vlot richting huize van HF om gebakken uienringen en meer hapjes te consumeren en onder het genot van onder andere Flink-bier de dag met blijdschap te evalueren. Was getekend Dorstige Dweilen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten