GHW38 L positief

Reken maar, dat de HH de laatste wandelmogelijkheid van 2019 met alle vier de handen en voeten aangegrepen hebben. Al was het maar om wandeling nummer 38 des Groene Heeren Wissels af afsluiting de lucht in te laten gaan. Om het geheel een eenvoudig en toch leuk karakter te geven, ontstond er een plan. Onderdeel daarvan was, zoals wel vaker voorgekomen het samenkomen bij station Blaak en vandaar af richting het noorden de wandelaars uit te hangen.

Het zal u wellicht nu verbazen, dat de beginplek door beiden vlekkeloos werd gevonden. Het weerzien was prettig en HH begroette HF als zijnde 1 van de 2 Groene Heeren. Een smakelijke geste, die door HF erg van positieve waardering werd voorzien. HH vroeg aan HF of deze bij het uitgaan van de stationsgebouw een aantal personen had gezien. Hoewel fysiek wel op de aardbodem ontbrak dat psychisch bij zeker 1 daarvan. Met deze kennis op zak ging het richting de markt. Maar ja, van (ver)kooplieden geen sprake, want op vrijdag doet men dat elders. Kortom ruim baan en vrije doorgang en op naar Pompenburg. Lekker wandelen met zonneschijn viel ons ten deel. Weer eens iets anders gelopen en zodoende werd het Stroveer aangedaan. Mannen met baarden op oranje fietsen: waar zie je dat tegenwoordig?

Nou, op het Stroveer natuurlijk. Langs de kerstboom op de Almondestraat. Daar in de buurt op de Anthoniestraat werd onze aandacht getrokken door een verdwaalde personenwagon. Er bleek sprake van opzet. Het geheel doet dienst als bistro. Toen de HH op afstand een klein kijkje in de keuken deden en preien op de grond zagen liggen, werd de keukendeur gesloten. Inderdaad; men wilde geen pottenkijkers. Bij het café De Hoek, waar bier 2 euro kost, schalde naast de barmuziek ook de zang van de uitbater naar buiten. Tot aan de Bergsingel verder weinig noemenswaardigheden. Op, langs en aan deze singel was weer genoeg te beleven. Een auto met L Positief en kerstballen te koop bijvoorbeeld. Ook een fors uitgevallen pitbull met zijn behoorlijk minder fors uitgevallen begeleidster.

Volgens haar is het dier erg aardig, maar zou wel een stukje HH lusten. Ten bewijze daarvan deed de hond wat schuim van de bed in de rondte vliegen. We sluiten af met de Volvo, waarbij 3 mensen enorm onder de open motorkap op zoek waren naar de motor. Nu de snelweg oversteken en langs het RET-gebouw. Slechts 1 (eenzaam?)busje stond op het grote terrein. Vervolgens enkele plantenstraten door. Bij een huis, waarvan de deurbel het niet doet, mag je klepperen of op het raam tikken. Of de twee pratende dames al dan niet met muts dat van plan waren, durfden de HH niet te vragen. Dat de HH elkaar enorm goed aanvullen moge uit het volgende blijken. HH constateerde volkomen terecht dat ergens een terrein ophield.

HF duitzakte dat dat juist gebeurde daar waar het hek begon. De man in de auto bleken twee kale mannen met baarden te zijn. Na een voor sommigen bekend gebouw gepasseerd te zijn, durfde HF pas na veiligheidsverklaringen van HH de oversteek bij de opgebroken weg te wagen. De papa stelde aan de spelende kinderen voor om naar mama te gaan. Dat was voor de pakketbezorger de aanleiding om zijn mobieltje te laten vallen. Dingen de je niet licht kan vergeten. Net zo min al de mededeling op dit bord.

En dan nu de Rotte. Eerst de Bergse Linker Rottekade met een beetje tegenwind en later wat zon. Vreemdgaan doet men daar redelijk opzichtig en dicht bij huis. Binnen- en buitenshuis poezen zijn er te vinden. Auto's kunnen desgewenst door de Populier opgehaald worden. Even de Kade verlaten en de Marie Overeijnderweg betreden. Voor de daar gelegen eilandjes geldt: voor onbevoegden verboden terrein. We achtten ons redelijk onbevoegd en lieten het geheel dus links liggen. Even later weer terug op de Kade. De oudere mevrouw hield blijkbaar erg veel van haar gloednieuwe audi. De auto werd linksachter behoorlijk gestreeld. Tijdens het passeren van het voertuig zagen we de echte reden van het aaien. De vrouw had geprobeerd middels poetsen een aardige krasschade weg te krijgen. Op het laatste stukje van deze kant van de Rotte merkten we op dat de molen ontwiekt was.

HF was hierdoor enigszins in de wiek geschoten. Toen bleek dat de molen open was, was hij niet meer te houden en trad, ondersteund door HH, de molen binnen. De molenaarsvrouw stond te woord en liet weten dat er onder andere problemen zijn met de fundering en dat er sprake was van gevaarlijke scheurtjes. Bij de molen aan de Kromme Zandweg zijn deze inmiddels gerepareerd. We bedanken de met een licht engels accent verrijkte vrouw voor haar informatie en HF was gerustgesteld. HH bedankte voor een snoepje voor onderweg, maar HF liet zich het aangeboden snoepje heerlijk smaken. Na het sluisje en dergelijke bleek dat niet elke molen in Rotterdam de wiekenziekte heeft. Over de inhoud van onze gesprekken voordat tijdens en nadat de mevrouw ons inhaalde, kunnen en mogen wij niets prijsgeven. Maar reken maar dat het van vele zienswijzen en goedbedoelde info was doorspekt. De zon begon inmiddels aan kracht te verliezen. Een mooie reden om onder de trein en snelweg door te gaan en op weg te gaan naar brouwerij de Noort. Eerdere bezoeken daar stemden ons gelukkig en tevreden en ondanks onze ruime fantasie konden we geen enkele reden verzinnen waarom het dit keer fout zou aflopen. Op verzoek van HH vlogen we deze keer vanaf het noorden in. Buiten was fastfoodverstrekker Ray bezig met het voorbereiden van zijn toko. Dat gebeurde in Rays Wagen met een behoorlijke snelheid.

We gingen naar binnen en bestelden bij de uitbaters voor elk een Barley Wine en worst en kaas met zeer smaakvolle en tot tranen roerende mosterd. Na verloop van tijd werden deze opgevolgd door Baltic Porter en nog wat worst. Ook dit maal helemaal blij wandelden we samen naar het NS-station. Na elkaar de nodige wensen te hebben meegegeven, ging het ieders huiswaarts. Voor allen veel plezier van uw uiteinde en heel veel gezondheid en geluk in het nieuwe jaar.

Hoe bestaat het...

Wandelen kun je doen met mooi weer, maar zeker ook niet. Deze week was duidelijk dat de vrijdag dat niet zou brengen, maar de vraag was ook een beetje: hoe slecht gaat het worden.
Om die reden maar zeker niet ter onderdrukking was er besproken om rond 12.30 uur crisis overleg in te lassen en aldus geschiedde.
Diverse weer apps werden erbij gepakt maar duidelijker werd het er niet op. De HH verkeerden tussen hoop en volledige wanhoop en desillusie.
Niettemin werd besloten "het" erop te wagen zodat een helder weerzien rond 13.30 uur op Blaak was vastgelegd. Grappig maar dat deel klopte. En zowaar konden de HH elkaar in de armen vallen onder het genot van de droogte. HH wist HF erop te wijzen dat het blijkbaar rokjesdag was, zo had hij genoten van de uitzichten, zich daarbij voortdurend afvragend of er geen blaasontstekingen aanstaande waren, want het was:
- niet warm
- wind woeiend

Maar blijkbaar deert het de deernen niet. Maar genoeg hierover, het gaat hier over wandelen en dat is al grappig genoeg.

Vanaf Blaak werd via omdraai-ingen het noorder eiland bezocht. Op de brug was er nog meer wind, wellicht de reden dat de paraplu van HH alvast aangaf de geest te gaan geven. Duidelijkheid staat hierbij voorop.

Eenmaal aangekomen op de kop van Zuid werd het echt gezellig en de beloofde droogheid bleef echt uit. Van gezellig werd het super gezellig. Normaal gesproken niets om je druk over te maken maar vandaag was alles ineens anders. Walgelijk weer. Maar ondanks deze omstandigheden werd besloten om de wandeling alhier te laten wat het toch niet zou worden. De Metro werd opgezocht en hierin waren de HH zeker niet de enigen. Een paar haltes verder waren we weer op Noord.

En hoe belachelijk het ook klinkt, op weg naar de bier consumptie viel het de HH op dat het hier wel goed weer was. Dus ingegrepen en een vervolg wandeling ingelast. Dus aan het biergenot voorbij en richting Delfshaven, kon ons het schelen. Keuvelend over de merkwaardige verschillen tussen 010 zuid en noord besloten wij om onze hoofden er niet over te breken en te genieten van het moment.

Dus langs en via sex werk aangelegenheden en veel kappers, nagel studio's, eetgelegenheden en wat dies meer zij werd afgebogen richting de eerder bedoelde drankgelegenheid.
Die van vorige week had men niet meer, dus was het weer zoeken naar wat anders. Opvallend dat de HH veel konden bestellen wat er dan niet was.
In tegenstelling tot vorige week waren de ballen er zeer snel maar waarschijnlijk tengevolge van deze snelheid waren de vullingen onderweg deels zoekgeraakt. Zo is er altijd wat.

De kaapse gozers zijn lekker (zowel de prijs als de smaak)
De viven porters waren al bekend maar niettemin ook prima.

Schiedam en Rotterdam, oude en ook nieuwe

Nu de HH de oude draad van wandelingen weer hebben opgepakt, kan het zijn dat zij zichzelf en tezamen op nieuwe omgevingen en indrukken trakteren. Zoals bijvoorbeeld bij Nieuw Vossemeer. Het kan ook zijn, dat voornoemde plaats nog het nog even zonder de aandacht van de HH moet stellen. Laat dat laatste nou het geval zijn. De grondslag daarvan ligt in een computerbesturingsvorm, die gevoed diende te worden. Hierdoor werden andere tijdstippen uit de kast gehaald. Met in het achterhoofd nog zaken als dingen bij Vlaardingen had HH opgemerkt, dat er inmiddels weer via rails ge-OV-eet kan worden van en naar Hoek van Holland. Nieuw voor de HH, dus past goed en het oud/nieuwgebeuren. Dat toch werd gekozen voor Vlaardingen komt enkel en alleen door praktische overwegingen. Zodoende werd een samensmelting van de HH georganiseerd op treinstation Blaak. Deze verliep in een sneltreinvaart nadat HF vanuit de trein de naam van HH scandeerde. Een hartelijk weerzien ontvouwde zich. Reeds luttele seconden daarna lieten de HH over en weer hun flexibiliteit blijken en werd besloten, dat Vlaardingen het wel even zonder de aanwezigheid van de voor deze keer weer in groene jassen gehulde HH konden stellen.

Schiedam moest het maar weer eens ontgelden. Het bleek, dat Schiedam daar geen enkele moeite mee had. HF had gehoord, dat de geldautomaat in de stadssionshal op zeer vriendelijke en doeltreffende manier geld kan uitdelen. En ging testen of dat inderdaad het geval is. En ja hoor. Top. HH zag dat en kreeg ook zin om het gelduitdelen aan de levende lijve te ondervinden. Maar in zijn schier onbegrensde goedheid en vriendelijkzijn liet hij eerst nog even een vreemdeling (nee, niet de heer Sint N. met huidige woonomgeving Spanje) voor gaan. Het resultaat voor HH daarna was ook zeer bevredigend. Voorzien van papieren betaalmiddelen togen we Schiedam in. Een paar regendruppeltjes, maar het deerde ons niet. Tijdens het lopen langs de Schie merkte HH terecht op, dat de omgeving ter plaatse zorgt voor enorme groei van de bloempotten. Even verderop lagen in een huis in de keuken twee poezen op verschillende kussens op de tafel in de keuken te slapen, terwijl de stokstaartjes in oogje in het zeil hielden. Later werd onze aandacht getrokken door een winkel met veel 2e hands spullen, waar blijkbaar in een kring moest worden gelopen. Wellicht een oud Schiedams gebruik in de buurt van gebruikte goederen. Daarna een lichte irritatie inzake een bestelbus, die zonodig door de straat moest rijden op het moment, dat wij daar liepen. Men heeft de hele dag de tijd om daar met de bus te rijden, maar dan moet dat op het moment dat de HH daar aanwezig zijn. Jammer. Maar bij het oversteken van de brug, waar ooit HF middels een schoonmaakspuit van hondenpoep onder de schoen verlost werd, sloeg de stemming weer ruimschoots in de positieve vorm om. En kregen we oog voor mooie dingen, zoals een zeer oude uitvoering van een Peugeot automobiel.

En wat dacht u van de zaak genaamd Bier en Vinyl. Voor bier was het nog te vroeg, maar voor vinyl is het nooit te vroeg. Toen HH in de zaak ons afvroeg of hij daar nog aan zijn missie, om de wereld van alle Zappa-vinyl te reinigen, kon voldoen, meldde de uitbater, dat reeds anderen met dezelfde missie hem voor waren geweest. Met een behoorlijke blijdschap in zijn stem, liet hij ook nog weten, dat dergelijke goederen als eerste de zaak weer uitgaan. Goed nieuws van dat front dus. Wij verlieten toen ook de zaak. Beide HH hebben overigens allebei nog nooit op de Koemarkt op de hoek bij horeca op het terras gezeten, zo bleek.

Even na het pompstation werden we erg vrolijk toegewuifd door Mr. Bean en enkele van zijn bewegelijke vriendjes. De HH gooien eigenlijk nooit troep op straat, maar het kan uiteraard geen kwaad om op zelfonderzoek uit te gaan en kijken of er op dit bord criteria staan waaraan toch wordt voldaan.

Hoewel het al weer een hele poos geleden is, dat HF een grote boodschap aan de open lucht heeft toevertrouwd, heeft de gemeente Schiedam haar goede bedoelingen toch duidelijk laten blijken , door het plaatsen van een Dixie voorzien van toiletpapier en andere handige attributen. Door ons ongebruikt lieten we het geheel achter. De eerstvolgende doelen waren de Van Nelle Fabriek (HH was daar laatst nog) het Kasteel. Beide werden bereikt. Onderweg er naartoe bleek dat ook al is de autowasgelegenheid tijdelijke gesloten er gewoon gebruik van kan worden gemaakt. Een politieagent in een hemd met korte mouwen keek toe hoe een collega een bestelbus staande hield. Het schaars gekleed zijn leverde zichtbaar geen kouklachten op. Onze tip: kijk heel nors en doe je armen gekruist voor je borst, zodat de kou geen vat op je krijgt.

In Delfshaven is genoeg te zien. Onder andere een versierde garagedeur hier en wat verfraaide afvaltonnen daar. Vrolijkheid regeert wel een beetje. Dat neemt niet weg, dat HH het niet warm krijgt van bronzen beeldjes of beelden. Aangekomen op de Nieuwe Binnenweg werden we op een regenbui getrakteerd. Ook blijkt de Oude Tramremise ontheven te zijn van haar functie en daardoor verdwenen.

De buschauffeur wees HF nog even op het feit, dat de man er al overheen was. Dat HF toch bij groen licht het zebrapad overstak, is dan ook op geen enkele wijze goed te praten. Gelukkig was Boudewijn snel bereikt  en kon er nagepraat en -gezeten worden. Black Bock van de streek werd besteld in combinatie met bitterballen. De Bocken verschenen snel, daar waar de ballen op zich lieten wachten. Dat kwam, zo bleek, doordat deze bestelling niet was geactiveerd richting de keuken. Even later doken de kok en de bitterballen op. Na een wat luchtige uitwisseling van gedachten over smaken en andere zaken lieten we ons het gebrachte goed smaken. De Rott Ontbijt maakte het geheel helemaal af. Terugkijkend op wat oud en heel veel nieuw ontstond een heel goed gevoel. Tenzij de heer Sint N. roet in het eten gooit, treffen de HH elkaar volgende week weer.

GHW 35, Van die vlaardingen

Weest gerust. Met ons was er niets aan de hand, dan toch een niet optreden op dit medium gedurende enige tijd, want dagen worden weken en zo maar weer maanden. Wij weten: uw geduld is op de proef gesteld.
Maar die tijden zijn nu voorbij. De HH zijn terug en hoe vraagt u zich af? Door te gaan wandelen.
Ja, ook wij gaan met onze tijd mee.
Wat wel anders zal zijn: door omstandigheden zijn hele dagen hikes tijdelijk uitgesloten, zodat dit meestal middag sessie zullen betreffen.
Vandaag dan door ophaling van HF met de voiture van wisselende kleuren maar met nieuwe benzine dop op weg naar en arriverend in Vlaardingen. De parkeerplaats werd terecht geclaimd en het avontuur kon beginnen.
Bij HH was nog verwarring, vandaar geen schoenenwissel, maar dit gaat zeker goedkomen.....
Op weg naar de volgende ijk punten:


38,3,86,59,76,39,23,37,27,13,12,88,87,37,23,28,16 en zie daar 38
Op die manier kan het niet fout gaan en komt u vanzelf bij de HH auto.

Het eerste deel betrof een zeer natuurlijk geheel, eerst nog wat onwennig vanwege de heersende gevoelens van wat hebben we dit toch gemist tot we natuurlijke dieren ontmoetten. Herinneringen aan avonturen dezes stemden HF tot weemoed en hij moest en zou dit delen met het thuisfront, een reactie tot glimlach tot gevolg hebbend. Wat bijzonder tegenviel: de dieren gunden de HH geen blik waardig. Blijkbaar heeft men het met ons wel gehad.

De paden werden steeds mooier maar niet veel droger. Dit leidde er toe dat de schoenen en de zolen eronder langzaam vol werden gezogen met drap en andere natuurlijke ingrediënten die mogelijkerwijs tot uitglijding zouden kunnen leiden, van daar de voorzichtige tred vanaf nu.

Door de woonwijken en langs een kinderfestijn wat hier toepasselijk Holywood heet, genoemd naar een wijk die hier nagenoeg voor alles zorgt maar zeker ook verantwoordelijk is.
Biggen, eenden en allerlei inheemsen kunt u hier aanschouwen maar vergeet de bewoners niet, zij zijn het bekijken en bestuderen zeker waard.
Ook voor de poezen wordt zeer goed gezorgd, men zou het bijna dikkerds kunnen noemen.

Een schoon winkelcentrum met winkels kan uw redding zijn bij honger e/o dorst.

Voor de HH was echter een aanvullend ritje nodig naar brouwerij Noord.
Aldaar werden bieren gedronken die er toe deden, alsook de buikspek en kaas. Die laatste werd niet warm opgediend. Met de mosterd dient u met respect om te gaan. 
Voor de komende tijd kunt u bijgaand programma als handleiding gebruiken.

GHW nummertje 34: beloftes

Er bestaan beloftes in allerlei vormen en soorten. Bijvoorbeeld bij wielrennen zijn dat de aanstormende talentvollen. De verwachtingen zijn dan hooggespannen. Soms doen mensen elkaar 1 of meer beloftes. Ook daarbij ontstaan verwachtingen. Verwezenlijkte beloftes scheppen over het algemeen genoegen. En genoegen daar kunnen de HH wel wat mee. Het weer beloofde niet al te droog te zijn en dat is iets waar de HH dan wat minder blij van kunnen worden. Er werden pogingen gedaan om de droogste plek te ontdekken voor de wandeling van deze week. Die van vorige week werd afgeblazen naar aanleiding van veelvuldig hemelwater. Om diverse redenen hechtten we er erg aan om dit keer wel een doorgangwandeling te hebben. Sommigen beslissen ter elver uren, maar de HH deden het nu maar eens zo rond tienen.

Er ging gewandeld worden. Terheijden en omgeving had de voorkeur, maar HF deed een mededeling omtrent droogheid in België ( minder dan 0,2 mm regen in zes uur tijd), waardoor deze optie ook nog open werd gehouden. HH meldde zich ter HF en op naar een beginpunt. HH had voor alle zekerheid nog een Belse trip meegenomen. Al rijdende kwam er bij de HH toch gerede twijfel of Terheijden het wel moest worden. Voor de rit naar België werd een file bij Galder beloofd met rommel. Dat gaf de doorslag: België en met name Rijkevorsel voorzien van een droogheidsvoorspelling Here We Come.

De beloofde file noch de rommel werden ons voorgeschoteld. Wel kwamen mooie herinneringen omhoog aan een eerder bezoek aan Rijkevorsel. Toen deed een Belgische politiemevrouw een onnavolgbare manoeuvre met haar dienstauto in augustus 2015 en dat resulteerde in een schitterend uitgevoerde beschadiging van de toenmalige auto van HH. Deze keer geen enkel oponthoud in die zin. Voorzichtig werd het startpunt gezocht en gevonden. Op ouderwetse manier werden en schoenendingen gedaan, waarbij de wandelschoenen van HH uitblonken. Dit naar aanleiding van een schoonmaakactie daarvan door VA. Al snel zagen we nieuwe banden voor Max Verstappen.

Waarschijnlijk omdat de Mark weg was. Ter hoogte van een huis met verschillende hoogten waren we al weer lekker in het ritme. Hoewel we langs een B&B werden geleid, kwam bij geen van beiden de behoefte omhoog om van de B en ook niet van B gebruik te maken. De bebouwde kom lieten we achter ons om terecht te komen op een industrieterrein. Daar begon het een beetje te regenen, maar met de belofte van weinig regen en onze parapluus hielden we het behoorlijk droog. De vuilnisophaler deed niet alleen zijn naam eer aan en wij gingen richting de telefooncel.

Iets deed ons vermoeden, dat het geheel out of order was. Daar waar HH al duidelijke herinneringsmomenten had, bleven die bij HF achterwege tot het moment dat we een stuk bebossing betraden. Neemt niet weg, dat de door hem gespotte eekhoorn niet meetelt, aangezien HH het grappige dier niet kon waarnemen. Vraag niet hoe het HF gelukt is, maar deze foto van Maria (BVO) is door hem gemaakt. Even doorlopen en daar is het Blak.

Het pad daar naartoe leidde ons langs een mevrouw met een verlangende blik. Achteraf bleek, dat die niet speciaal voor ons was bedoeld, maar voor haar hond.

Hadden we al gezegd, dat het was gaan regenen? Sommige leidingen liggen er trouwens al eeuwen. Even een kiekje van het Blak en een klein stukje route afsnijden i.v.m. overbekendheid. Plotseling dacht HF een aantal exemplaren van zeer grote Golden Retrievers te zien. HH had daarover zo zijn filosofie. Net als over de zeer erecte roodwitte paal. Een dergelijk ding kan enorme problemen veroorzaken besloten de HH als eindconclusie daarover. Of onze conclusie over de man die zakken uit zijn auto in de bosrand legde ook juist was, wachtten we niet af. De drie dames hadden vol overgave hun auto volgestouwd. Twee kratten bier maakten daar deel van uit. Al doende kwamen we bij het handgeschreven bericht inzake vuilstort.

De schrijver, zo was onze conclusie, vind het echt niet erg als men waar dan ook vuil stort, maar heeft overwegende bezwaren als dat op privéterrein geschied.  Logisch toch? Ondanks het feit, dat de HH al diverse malen in de deze omgeving acte de presence hebben gegeven, vond men het bij Beerse toch nodig om het verkeer in 1 richting helemaal stil te leggen om zodoende voor de overige verkeersdeelnemers een prachtig uitzicht op ons te bieden. Iets te veel eer, zou je toch denken. Maar dat het de kijkers ernst was, bleek overduidelijk toen de vrachtwagenchauffeur er op stond, dat de HH voor hem de brug gingen oversteken.

Zodoende. Omdat het droog was geworden en de HH wel aan een boterham toe waren, namen we plaats op de stoelen bij de eerste kerk van Den Hout in Beerse. Enige keuzestress kon de parkerende mevrouw niet worden ontzegd. Dat ook vrouwen die eigenschap bezitten, was een eyeopener. Na de verkwikkende maaltijd op naar de grote fabriek van Metallo. Op weg daar naartoe ontdekte HH een openstaand kelderdeurtje. De weg  naar de fabriek was minder geplaveid dan voorheen. Toch kregen een aantal personeelsleden buiten de poort een pintje met iets er bij aangeboden. Wij kregen inmiddels weer wat regen aangeboden. HH merkte terecht op, dat binnen afzienbare tijd de 0,2 mm toch wel bereikt moest zijn. En dat men te aldaar al voldoende water heeft gezien de stand van zaken in het Kanaal Dessel-Turnhout-Schoten. Na een pelikaan en een pinguin

besloten we het kanaal over te steken middels de voetgangers/fietsbrug. Aan de overzijde konden we desgewenst laten informeren aangaande de heerlijkheid van St-Jozef Rijkevorsel. Niet veel later na het zien van de niet meer dienstdoende schoorsteen van SAS knakte er iets bij HF. Nee, zoals gewoonlijk een knie of enkel of iets dergelijks. Of het nou goedheid van de weergoden was of niet: de hoeveelheid regen was al behoorlijk boven de beloofde 0,2. Afwijken van de beloofde en geplande route leek hem daarom een mooie tegenmaatregel. HH kon zich hierin vinden. Zodoende werd gekozen voor de kortste weg. Dat leverde onder meer zicht op op een uitverkocht 2HOB en Malaikageboortebord. En niet te vergeten een ontmoeting met een zenuwachtige fietser, die ons achterop kwam. Zicht op Den Nieuwe Drijhoek bracht wat gedachten inzake wandelafsluiting op gang. Maar eerst nog even wat schapen aanspreken natuurlijk. Dat was vlak in de buurt van de plek waar HH kon vertellen dat hij wel iemand kent de Appels en Peren met elkaar kan vergelijken. De straatnamen werden hierop aangepast. Kort daarop was de wandeling ten einde. In de auto nog even kijken welk café o.i.d. in aanmerking kwam voor de afdronk. Uiteindelijk viel de keuze op Rue Mour. Achteraf een zeer goed besluit. Fijne bieren en een mengeling van kaas en salami met hun vriendjes! Dit werd ook nog eens begeleidt door prettige muziek en een erg leuke ambiance. Kortom fijn. De terugreis leverde beloftes inzake flinke vertraging op, maar ook deze beloftes werden niet nagekomen. Met een goed gevoel namen de HH afscheid. Tot een volgende keer. Salutekes!

GHW 33: Goirle, centrum voor algemene maar ook specifieke educatie

Waarschuwing vooraf: de bijgaande bijdrage kan zeer simplistische teksten vertonen. Enige gelijkenis met bepaalde personages zijn volkomen toevallig en berusten derhalve op toeval dan wel niet op voorkennis.

Vandaag hadden sommigen het idee dat de HH wellicht niet gingen wandelen. Hoezo? Nou vanwege het slechte weer natuurlijk. Zoals wel vaker werden waarschuwingen gegeven door diegenen die ons echt een warm hart toedragen. Zij gaven aan dat het mogelijk de oorzaak zou kunnen zijn van een niet-wandeling voor de HH. Wij intussen haalden schouders op en vertrokken geen spier. Gezien de leeftijd van de HH een prima oplossing.
Korte overlegjes gedurende afgelopen week gaven een duiding naar Goirle, ooit al eens bezocht en illustere herinneringen aan een specifiek horeca establisment deden de HH verlangen naar nog een keer.

Voor de bingo liefhebbers onder u! Wij hanteerden de volgende getallen als winnende rijtje:

39,3,4,5,83,82,6,18,17,16,98,65,2,1,37,36,39

Starten midden in de nieuwbouw en naast een pasgeboren dameswichtsoort. Aangezien de bovenstaande getallen de boventoon voerden ging het aldus. Dat betekent dat schoolgaanders het gezamenlijke fiets en wandelpad met de HH deelden. Geeft niet, maar de volgende keer graag een ander pad kiezen zou ons advies zijn.
Direct valt op dat men in Goirle korte metten maakt met onwetendheid. Educatie op alle mogelijke manieren is wat de klok slaat. Nauwelijks te bevatten dat zoveel uitingen in een dergelijk gebied schuilgaan. Kijkt u zelf ook eens rond, hoewel het merendeel achter hekken zal zijn.

In Goirle hield men ineens heel veel geld over en voor ze het beseften had men een kapel opgeknapt. Zo trots is men erop dat de ingang angstvallig verborgen wordt gehouden. Zo niet voor de HH. De impressie getuigt van devotie en aandrang.

Na te zijn bijgekomen van zoveel kennis moesten de HH wel de natuur in. Dat trof want de buurt beheert hier een potentieel zwemwater gebied wat verdacht veel lijkt op natuur. Vogels hebben het al ontdekt, want de variatie valt je pas op als je het ziet. De rondtrekkende paden op en aldus rondom het meer. Wij werden op verkeerde benen gezet door de pijlen en de nummering en de landkaarten.
Zodoende bevonden wij ons weliswaar dichtbij de gesuggereerde route maar net te ver om deze fysiek te volgen. Wat toen volgde is nauwelijks op papier te vatten. Door natte bossen, blader en struikendek hadden het voorzien op onze benen. Dus uitkijken en niet omvallen en elkaar voortdurend moed insprekend vonden wij een uitweg. De schade was enorm, kleding besmeurd, rugzakken vies en enige blikken van waanzin stonden in onze ogen. Daarom was het fijn dat HF geografisch van het padje was en HH niet. Zodoende langs een vogelhut, die dat niet was, een eigen weg en diverse afsluitingen werd dan toch de beschaving hervonden. Pff.

Bijkomend en elkaar geruststellend door verhalen over dat het allemaal wel meeviel werd het ook tijd om aan de inwendige mens te denken. Dit kon door middel van het nuttigen van de bammetjes en aldaar wat water bij te voegen.
Lange rechte wegen en niet altijd asfalt. Dat vat het wel goed samen.
Gezien de verloren tijd werd besloten een hap te nemen uit de route en dat deel te laten voor anderen.
Kijk, dan kom je toch ineens bij de Nieuwe Leij die echt niet zo nieuw is als dat het lijkt.

Goirle is dan ook ineens present zodat we via horeca, winkelstraten en klooster dan toch de route terug hervonden. De gastvrijheid is hier enorm. Sleutels worden gewoon in het slot gelaten opdat u zich welkom voelt. Wel werden wij een lokatie gewaar die zelfs in de naam aangaf wie hier wel en niet welkom zijn. Kijk, dat hadden we dan niet verwacht.
Onderwijl vaststellend dat slechts een kleine 10 km ons scheidden van La Trappe.
Daarom gas erop en aldaar aanschuivend. Buiten kon nog even maar daarna naar binnen.
Wat wij nuttigden blijkt ook uit de vrijgegeven informatie.
Wij wensen u maar ook de anderen een goed weekend.