Groene Heeren Wissel 7: traag en tegengesteld

Eén van de afspraken, die de HH vorige week hadden gemaakt, ging over treinkaartjesaanbiedingen zoeken en in het gunstigste geval aanschaffen en benutten. HH ging uitermate voortvarend aan de slag daarmee. En dat resulteerde in een geslaagde aankoopactie op maandag. Doortastend kwam hij ook op de proppen met een wandeling en werd ook nog eens besloten om die gelijk deze week er door te jassen. Zo, had HH weer tijd om zich toe te leggen op andere zaken, zoals bijvoorbeeld de tandarts er toe bewegen om een losgelaten kroon te herbevestigen. Een ander wapenfeit, betrof het zetten van de laatste stap inzake het in boekvorm laten vervaardigen van onze (vijfde inmidels) verhalenbundel. HF beleefde een minder bewogen week. Voor hem was de wandeling eigenlijk wel het hoogtepunt qua actie in de afgelopen dagen.

En waar ging de reis naartoe, geachte Heeren? horen we gefluisterd worden. De insteek was, dat de treintrip ons zou brengen naar Lunteren, teneinde daar in de buurt onder andere indrukken op te doen van heuvelachtigheid. https://www.wandelzoekpagina.nl/trage-tochten/maaktragetocht.php?wnummer=13841 Voor het eerst in ons leven gingen we gebruik maken van de Valleilijn, die ons leidde naar de Zuidelijke Gelderse Vallei. Aangezien we gekozen hadden om 1e klas te willen reizen, deden we dat ook .

De trein van de Valleilijn had een verrassing in petto en wel het interieur en met name verlichting bij de hoofdsteunen en inklapbare tafels. Nauwelijks gewend aan deze luxe werd Lunteren bereikt. Er was zon voorspeld, maar die bleef zich hardnekkig verstappen in de laaghangende bewolking. Toch had HH al snel een boer ontdekt. Aanvankelijk stuurde HF op eigen inbreng aan, maar al snel kwam de inkeer en werd het juiste pad gekozen. HH had onderweg al gemeld, dat de wolven inmiddels officiële inwoners van Nederland zijn. Dat ze ook al in Lunteren zijn doorgedrongen, was hot news. De mevrouw nam twee honden mee en ging uit wandelen. Nadat een automobilist gedreven probeerde zijn auto tijdens een keerpoging te beschadigen liepen we zonder kleerscheuren het dorp uit. Barneveld huisvest vele kippen, maar in en om Lunteren zijn het de paarden, die in ruime hoeveelheden aanwezig zijn. Bij gebrek aan argumenten werd de vraag "Waarom geen poort maken bij een compleet open gebied, waar niet gecrossed mag worden" omgezet in een daadwerkelijk tastbaar exemplaar.

Voor een ander wandelstel dan de HH was dat wel de reden om iets verderop versnaperingen te gaan nuttigen. Voor de HH geldde voorlopig het devies: doorlopen en je best doen om de zichtbare en onzichtbare zaken van de Vallei volledig in je opnemen. Aangaande het zichtbare werd dat geprobeerd middels een neergeplant kijkapparaat.

Matig resultaat. Niets vermoedend kregen bij de Goudsberg de geachte wandelaars (zo ook de HH zijn) te lezen, dat verderop een stuk is afgesloten voor mountainbikers en wel zelfs in overleg met deze laatste groep. E.e.a. heeft te maken met het zogenaamde middelpunt van Nederland. Een fraaie kei markeert dit punt. Educatief meer verantwoord zijn de Celtic Fields. Knorrende magen vroegen onze aandacht en een stukje verderop zagen we een bankje. Helaas was deze bezet. Toevallig was dit bij de Germaanse Put, zodat de route er voor ons niet voor niets langs ging. De volgende historische openbaring was een gereconstrueerde boerderij uit de IJzertijd. Aangezien het stevig begon te motregenen kozen we voor de lunch zittend op uiteinden van dwarspalen bij de ingang/uitgang onder de beschutting van deze boerderij. Vlak na het voortzetten van de wandeling hadden we een ontmoeting met kalveren in een bosomgeving. Even geen prehistorie meer dus. De twee jongste telgen keken ons nieuwsgierig en zonder argwaan aan. Een hallo-moment met een boer, zijn roodwangige zoon en de haastig aanstormende dochter later werd het menpad bereikt. Enkele momenten van bezinning volgden. Op het graspad kwam een langzaam rijdende auto ons tegemoet.

Op de bijrijdersstoel zat een vrouw op zeer oude leeftijd. Zowel zij als de rest van de inzittenden waren druk aan het wijzen richting plekken in het veld. De oude vrouw schudde regelmatig van nee. Het doel van de rit leek ons achteraf duidelijk: het zoeken van een laatste rustplaats. Dat gold niet voor het paard dat direct daarna onze aandacht opeiste. Na een goed gesprek begeleidde het edele dier ons nog een stukje, waarschijnlijk in de hoop iets eetbaars te ontvangen. Ging niet door dus. Na het uitzicht op een alpaca en de noodkreet van een ezel beiden de verte volgde een volgende ontmoeting met paarden.

Na uitleg door HH van het een en ander mochten we vertrekken en op weg naar een bungalowverhuurterrein bij het Edese Bos. De witte hond negeerde de komhierroep van de bazin, terwijl aan dezelfde roep van de HH direct gevolg werd gegeven. Oorzaak? Geen idee. Een volgend leermoment: het vervoeren van mest in een kar achter een tractor levert, gezien de gezichtsuitdrukking van de chauffeur, het tegendeel van levensvreugde op. De wandeling leidde vanaf nu veel door bosrijk gebied. Bij de uitkijktoren was sprake van rode laarsjes en redelijk wat drukte bij de nu nog in aanbouw zijnde horecagelegenheid. Dit was overigens wel de aanzet om even te gaan rusten bij de Lunterse Boer. Een fijne keuze, net als de verkwikkende biertjes. Nadat we deze hadden ontvangen, ging het bedienend personeel even kleuren en met autootjes spelen. En ze hadden er zin in. Bij het naar buitengaan werd de deur voor ons opengehouden door een ander personeelslid. Hulde! Dat voorkwam niet, dat HF, overmoedig geworden door de drank, de wandeling in de verkeerde richting voortzette.

Na zo'n honderd meter kwam hij weer bij zinnen en werd het juiste spoor gekozen. Het bosrijke gedeelte werd verder betreden en zo zoetjes aan kwam de dorpsgrens van Lunteren weer dichterbij. Aangezien in de voorwaarden voor de treinkaartjes stond vermeld, dat tussen 16.00 u en 18.30 u geen gebruik gemaakt mocht worden van treinen, begon nu de zoektocht naar Lunterse horeca. Uiteindelijk viel de keuze op De Vijf. Daar bestond het ontvangstcomité uit de uitbater en twee klanten. Uit het assortiment bieren viel de keuze op Hertog Jan tap en fles. De uitbater ging de pan aanzetten, zodat een tijdje later bitterballen konden worden genuttigd. 1 klant verliet de zaak en de ander viel aan de bar in slaap. Tijd voor de HH om te kijken of er elders nog wat te beleven viel. Dat kon bij Floor. Tijd om te kegelen hadden we niet, maar een Brand Porter vergezeld van een Megamix waren van harte welkom. De trein lonkte en zodoende maakten we voor de tweede keer die dag gebruik van de Valleilijn. De controleur maakte vreemde buitelingen, hetgeen hij weet aan de wissels in samenwerking met de machinist. Overstappen in Amersfoort en Gouda was de volgende planning. In de plascompetitie stond HH voor met 2-1. Op het station van Gouda wilde hij die voorsprong uitbouwen, maar de komst van de overstaptrein verhinderde dat. Bij het overhoop liggende station Alexander scheidden de wegen.

Groene Heeren Wissel 6; onenigheid

Soms gebeurt er vrijwel niets. In dat geval is het prettig om te weten dat de vrijdagen dan meestal breken met die traditie. Deze week gebeurde er zoveel dat de HH getracht hebben een ouderlijk filter over de gebeurtenissen te leggen zodat hetgeen overblijft ook presentabel is. Denkt nu niet dat saaiheid een kussen voor de duivel is, hij slaapt inmiddels op Tempur.
Deze week had HF HH herinnerd aan een wandeling van even geleden niet gelopen ooit nog. Een vergezelde gpu bood duidelijkheid, maar niet nu. Hoe HH de wandeling ook in de goede handen van de Apple wilde overdagen, de wandeling bleef zich in de omgeving van Roelofarendsveen bevinden en als zodanig ook nog eens van pontjes voorzien. Dat laatste is grappig, mits men het doet. Die zekerheid werd HH niet geboden. Alarmbellen, overleg, opnieuw nakijken en dan maar een ring en handdoek gepakt.

Na bijkoming, ziekte van HH, (veel geslapen) en drukte van belang
bleek e.e.a. op een misverstand te berusten en kon richting Raamsdonkveer en Waspik worden afgereisd. Die taak werd subtiel in de wandelschoenen van HH geschoven.
Ophalen rond 10 uur en dan op pad, maar niet nadat zegels en een Oor van eigenaar verwisselden.
In de auto werd al gesproken over het hoe maar zeker ook het waarom. Parkeren gaf zeker keuze stress maar opeens stonden we stil en kon een ritueel worden gestart, wat nu net als anders een verwisseling van schoeisel opleverde.
Even in de sterren kijkend werd de omloop bepaald. Deze keer zou de zon bij ons blijven en andersom.
Een nieuw klooster gebouwd op de vorige (waarom laat men de dingen dan ook niet gewoon staan!) werd langszij genomen maar toch gefotografeerd.

Onderweg ingehaald door 2 op een fiets moesten wij uiteindelijk
diezelfde weg in om ons als zodanig onder de grote weg door te brengen. Onderweg bekeken wij de omgeving aangezien van die kant weinig leven in de brouwerij zat. De eenzame woning en vreemde hoekstructuur zorgden even voor verwarring maar uiteindelijk lukte het de HH om bij de Donge te geraken alsdan ook hier een korte pauze in te lassen voor d broodnodige versnapering.
Verder dwalend maar wel met een doel ging de aandacht nu uit naar Raasdonk en daarna Waspik.
Laatst genoemd dorp had vroeger een haven maar die was ineens weg. Wat rest zijn herinneringen.

Daar moet u het dan maar mee doen. Niettemin kunnen wij een
rondgang aanbevelen aangezien het moeite doet om tegen de verdrukking in op zoek te blijven gaan naar de haven. Wie weet komt het goed. Wel betekent dit dat het gehele gedoe genomen dient te worden alvorens koers kan worden gezet naar een van de beide kerken die het doel vormden van deze route.

Eenmaal daar geraakt, waarbij u onderweg nog een moment beleeft van hevige stankpartijen die u de adem benemen, kunt u aldaar genieten en boeken voor bijzonderheden. Binnen kijken was helaas niet aan de orde. Vandaar dat wij u alleen de buitenkant aanbieden. Laat duidelijk zijn dat onwil van onze kant geen rol speelde.

Bijna bij de auto dan toch nog ons portie wildlife, in dit geval aangesproken door een lokale (v).

Op zoek naar bier en dergelijke reden wij naar Geertruidenberg alwaar de historische markt ons vertier bood.
Maar zeker ook de bierstraat, de lokale tapperij met diverse welgemeende adviezen en de bedrijvigheid op de markt. Ook hier viel op dat de deo van de HH ervoor zorgde dat wij voldoende ruimte hadden.

Groene Heeren Wissel 5; met een klein wit randje

 Had u zich afgelopen week ook zo enorm goed voorbereid op een hoop sneeuw. Code oranje en dergelijke werd ons voorgeschoteld. Kilo's strooizout ingeslagen, extra grote schuiver/schep gekocht en een skibril. Alle drie zaken bleken overbodig. Maar ja, meneer Trump waarschuwt ons al een tijdje voor dit soort dingen: fakenews. Wij als HH geven geen codes af en trachten nimmer paniek te zaaien. Excuses als dat ooit ongewild door ons veroorzaakt is. Alles wat door ons gemeld wordt is waarheidsgetrouw en is slechts gebaseerd op feiten zonder amusementswaarde uit het oog te verliezen. Goed, wandelen met een open vizier dus. Bij gebrek aan nieuwe sneeuw moesten we het met een klein beetje oude sneeuw doen. Voor de vrijdag waren geen weeralarmcodes uitgegeven en dan gaan de HH toch twijfelen. Eerder in de week had HH reeds een routevoorstel gedaan, waarbij dan een verplaatsing middels een automobiel zou gaan plaatsvinden. Na kort overleg in de ochtend van de wandeldag werd besloten, om over te stappen op ov. Konden de zakelijke businessovkaarten ook weer eens aan het werk. Na wat langer overleg en speurwerk kwam globaal en in grote lijnen dit product op tafel

en werd unaniem aangenomen en kon worden afgesproken om op een bepaald tijdstip op een bepaald metrostation elkaar te treffen. Op weg daar naartoe werd HH verrast door veel damesmevrouwen met honden en parkeerde HF zijn fiets op een ongebruikelijke plek. Door samenloop van omstandigheden vond de ontmoeting eerder plaats dan gepland. Dientengevolge werd de samenreis en ook de daarop volgende wandeling eerder ingezet. Het ontvangstcomité bestand uit louter gestalde fietsen, dus de stemming zat er meteen al in. Die werd verderop nog versterkt door de argwanende blik van een mevrouw, die een niet-aaien hond uitliet. De knetterende hoogspanningsmast en ook de ietwat heiige lucht droegen hun steentje bij.

Op de Laan van het Surrealisme, waar we een onvoorziene ontmoeting hadden met O. Karl werd ons alles duidelijk. Niets was tot nu toe wat het leek. De schellen vielen ons van de ogen. Bevrijd lopen we verder. HH vertelde over een avontuur met een mountainbike en zo kregen we metrohalte De Tochten in het vizier. Een nog niet volwassen zwaan liet zich gewillig fotograferen. Maar wat was dat? Een voorbijfietsend heerschap had blijkbaar vanochtend in de haast zich vergist in de kledingkast en had een panty en een kort rokje van zijn vrouw gepakt en aangetrokken. Het feit, dat de zwaan geen enkele emotie toonde, doet eigenlijk vermoeden, dat het van de kleding wellicht een gewoonste zaak van de wereld is in deze omgeving. Het uit de doos komen van de vogel bleek fataal.

De pas zat er flink in. Ongemerkt waren de HH al doorgewandeld tot aan het Bergumermeer. HF met Friese achtergrond zowel als HH, die daarvan gespeend is, waren verbaasd over de drooglegging daarvan. Toen direct daarna de Grote Wielen ook nog opdoken kon vastgesteld worden, dat de namen slechts geleend voor het geven van straatnamen. Het winkelcentrum Amachtsplein is geen geheel onbekende voor de HH. Ooit maakte HF daar een foto, tot groot ongenoegen van enkele rondhangjongeren. Die zaak werd wel in den minne afgehandeld, maar toch het HH verstandiger als alleen hij tot fotgraferen aldaar over zou gaan. Een wijs besluit vond ook HF. In de buurt waarvan VA ooit werkzaamheden verrichtte, gebruikt een bewoner van een appartement isolatiemateriaal voor de ramen als gordijnen opgehangen. Wie het was en waarom zal wel nooit duidelijk worden, maar dat iemand naast zijn schoenen is gaan lopen, is een feit. Al dan niet rare vogels deden er vandaag alles aan om de HH te entertainen.

Nu was het de beurt aan een stelletje eenden. Eerst was er eentje, die vanuit een tuintje, op straat verscheen.

Al ras waren dat er een stuk of acht, die 1 voor 1 tevoorschijn kwamen. Inspectie van het tuintje leverde geen directe oorzaak voor het massale verblijf aldaar op. Nog even melding van een poepsmullend kauwtje en nou houden we op over vogels. Bij de Hesseplaats blijkt een autodealer te zitten, die ook auto's van zand verkoopt. Lekker zuinig! Was er een vete was tussen de 2 postbezorgers of was het toevallig, dat ze met wat tijdsverschil dezelfde kant op fietsten? Bij Metrostation Binnenhof reed een auto ongeoorloofd een stoep op. Voordat de auto stilstond werden de deuren van de passagiers geopend. Was dit de aanloop naar een gewapende overval? Nee. De uitstappende bejaarde passagiers hadden waarschijnlijk gewoon haast. Het was wel een  hele grote en mooie rode paraplu, daar bij de bibliotheek. Bij het zien van de Lidl kregen we trek en het eerstvolgende bankje mocht dienst doen als tafeltje. Bruine boterhammen, een wit bolletje en water mochten uit de rugzakjes komen. Tijdens de maaltijd werden we getrakteerd op lekkere kookluchten en een achteruitrijdende bevoorradingsvrachtwagen. Voor een dergelijke actie van 1 der HH zult u tot Sint Juttemis moeten wachten. Na de maaltijd stond de Varenbuurt op het programma.

Verrassend wat men daar zoal met de tuinen doet. Na het benzinestation, waar overduidelijk de geur van benzine hing, passeerden we onder andere de Ballebak. HH kon hier uit herinneringen putten. Is er trouwens iemand, die ons kan vertellen, wat dit bord bij de wellnessclub ons wil vertellen?

Eenmaal in de buurt van Hilligersberg werden we getrakteerd op regenwater. Het deerde de bezorgers van folders zo zien niet erg. Waarom wij er dan moeilijk over doen? Op het pad langs de Strekvaart werden we even vergezeld van een zwartwitte hond. Totdat de van tegengestelde richting aankomende witte en grote poedel ons op vijftig centimeter was genaderd. Er moest over en weer aan bipsen worden geroken. In Hilligersberg zelf was er sprake van de roep om aandacht van de kerk en de ruïne. Wel vaker hadden we aan die roep gehoor gegeven, maar nu werd de ruíne ook echt door ons betreden. Toen we de begraafplaats opliepen, werd ons middels een bord medegedeeld, dat honden niet toegestaan zijn in verband met aangetroffen uitwerpselen. HF verdenkt familieleden van de heer Bouter.

De meneer, die alvast de kerk inging i.v.m. de aanstaande begrafenis, stak zijn argwaan niet onder stoelen of banken. En o, wat was de tegemoetkomende meneer bij de uitgang zojuist uitgeschoten met zijn aftershave of iets dergelijks. Hoewel de regen wel weer begon, pakten we nog geen tram op de Straatweg. Dat stelden we uit tot op de Bergweg, nadat deze spreuk in ons was opgenomen: Je weet nooit wat je kan tot je het probeert. De poging om de tram in te stappen, slaagde. Bij het Oude Tramhuis werd succesvol uitgestapt, waarna de weg naar Boudewijn werd ingeslagen. Daar mochten flammkuchen, Floreffe Melior en Jopen Meesterstuk van eigenaar wisselen en kwamen ons ten goede. Kleine mededeling van huishoudelijke aard: volgende week even niet.