Groene Heeren Wissel 5; met een klein wit randje

 Had u zich afgelopen week ook zo enorm goed voorbereid op een hoop sneeuw. Code oranje en dergelijke werd ons voorgeschoteld. Kilo's strooizout ingeslagen, extra grote schuiver/schep gekocht en een skibril. Alle drie zaken bleken overbodig. Maar ja, meneer Trump waarschuwt ons al een tijdje voor dit soort dingen: fakenews. Wij als HH geven geen codes af en trachten nimmer paniek te zaaien. Excuses als dat ooit ongewild door ons veroorzaakt is. Alles wat door ons gemeld wordt is waarheidsgetrouw en is slechts gebaseerd op feiten zonder amusementswaarde uit het oog te verliezen. Goed, wandelen met een open vizier dus. Bij gebrek aan nieuwe sneeuw moesten we het met een klein beetje oude sneeuw doen. Voor de vrijdag waren geen weeralarmcodes uitgegeven en dan gaan de HH toch twijfelen. Eerder in de week had HH reeds een routevoorstel gedaan, waarbij dan een verplaatsing middels een automobiel zou gaan plaatsvinden. Na kort overleg in de ochtend van de wandeldag werd besloten, om over te stappen op ov. Konden de zakelijke businessovkaarten ook weer eens aan het werk. Na wat langer overleg en speurwerk kwam globaal en in grote lijnen dit product op tafel

en werd unaniem aangenomen en kon worden afgesproken om op een bepaald tijdstip op een bepaald metrostation elkaar te treffen. Op weg daar naartoe werd HH verrast door veel damesmevrouwen met honden en parkeerde HF zijn fiets op een ongebruikelijke plek. Door samenloop van omstandigheden vond de ontmoeting eerder plaats dan gepland. Dientengevolge werd de samenreis en ook de daarop volgende wandeling eerder ingezet. Het ontvangstcomité bestand uit louter gestalde fietsen, dus de stemming zat er meteen al in. Die werd verderop nog versterkt door de argwanende blik van een mevrouw, die een niet-aaien hond uitliet. De knetterende hoogspanningsmast en ook de ietwat heiige lucht droegen hun steentje bij.

Op de Laan van het Surrealisme, waar we een onvoorziene ontmoeting hadden met O. Karl werd ons alles duidelijk. Niets was tot nu toe wat het leek. De schellen vielen ons van de ogen. Bevrijd lopen we verder. HH vertelde over een avontuur met een mountainbike en zo kregen we metrohalte De Tochten in het vizier. Een nog niet volwassen zwaan liet zich gewillig fotograferen. Maar wat was dat? Een voorbijfietsend heerschap had blijkbaar vanochtend in de haast zich vergist in de kledingkast en had een panty en een kort rokje van zijn vrouw gepakt en aangetrokken. Het feit, dat de zwaan geen enkele emotie toonde, doet eigenlijk vermoeden, dat het van de kleding wellicht een gewoonste zaak van de wereld is in deze omgeving. Het uit de doos komen van de vogel bleek fataal.

De pas zat er flink in. Ongemerkt waren de HH al doorgewandeld tot aan het Bergumermeer. HF met Friese achtergrond zowel als HH, die daarvan gespeend is, waren verbaasd over de drooglegging daarvan. Toen direct daarna de Grote Wielen ook nog opdoken kon vastgesteld worden, dat de namen slechts geleend voor het geven van straatnamen. Het winkelcentrum Amachtsplein is geen geheel onbekende voor de HH. Ooit maakte HF daar een foto, tot groot ongenoegen van enkele rondhangjongeren. Die zaak werd wel in den minne afgehandeld, maar toch het HH verstandiger als alleen hij tot fotgraferen aldaar over zou gaan. Een wijs besluit vond ook HF. In de buurt waarvan VA ooit werkzaamheden verrichtte, gebruikt een bewoner van een appartement isolatiemateriaal voor de ramen als gordijnen opgehangen. Wie het was en waarom zal wel nooit duidelijk worden, maar dat iemand naast zijn schoenen is gaan lopen, is een feit. Al dan niet rare vogels deden er vandaag alles aan om de HH te entertainen.

Nu was het de beurt aan een stelletje eenden. Eerst was er eentje, die vanuit een tuintje, op straat verscheen.

Al ras waren dat er een stuk of acht, die 1 voor 1 tevoorschijn kwamen. Inspectie van het tuintje leverde geen directe oorzaak voor het massale verblijf aldaar op. Nog even melding van een poepsmullend kauwtje en nou houden we op over vogels. Bij de Hesseplaats blijkt een autodealer te zitten, die ook auto's van zand verkoopt. Lekker zuinig! Was er een vete was tussen de 2 postbezorgers of was het toevallig, dat ze met wat tijdsverschil dezelfde kant op fietsten? Bij Metrostation Binnenhof reed een auto ongeoorloofd een stoep op. Voordat de auto stilstond werden de deuren van de passagiers geopend. Was dit de aanloop naar een gewapende overval? Nee. De uitstappende bejaarde passagiers hadden waarschijnlijk gewoon haast. Het was wel een  hele grote en mooie rode paraplu, daar bij de bibliotheek. Bij het zien van de Lidl kregen we trek en het eerstvolgende bankje mocht dienst doen als tafeltje. Bruine boterhammen, een wit bolletje en water mochten uit de rugzakjes komen. Tijdens de maaltijd werden we getrakteerd op lekkere kookluchten en een achteruitrijdende bevoorradingsvrachtwagen. Voor een dergelijke actie van 1 der HH zult u tot Sint Juttemis moeten wachten. Na de maaltijd stond de Varenbuurt op het programma.

Verrassend wat men daar zoal met de tuinen doet. Na het benzinestation, waar overduidelijk de geur van benzine hing, passeerden we onder andere de Ballebak. HH kon hier uit herinneringen putten. Is er trouwens iemand, die ons kan vertellen, wat dit bord bij de wellnessclub ons wil vertellen?

Eenmaal in de buurt van Hilligersberg werden we getrakteerd op regenwater. Het deerde de bezorgers van folders zo zien niet erg. Waarom wij er dan moeilijk over doen? Op het pad langs de Strekvaart werden we even vergezeld van een zwartwitte hond. Totdat de van tegengestelde richting aankomende witte en grote poedel ons op vijftig centimeter was genaderd. Er moest over en weer aan bipsen worden geroken. In Hilligersberg zelf was er sprake van de roep om aandacht van de kerk en de ruïne. Wel vaker hadden we aan die roep gehoor gegeven, maar nu werd de ruíne ook echt door ons betreden. Toen we de begraafplaats opliepen, werd ons middels een bord medegedeeld, dat honden niet toegestaan zijn in verband met aangetroffen uitwerpselen. HF verdenkt familieleden van de heer Bouter.

De meneer, die alvast de kerk inging i.v.m. de aanstaande begrafenis, stak zijn argwaan niet onder stoelen of banken. En o, wat was de tegemoetkomende meneer bij de uitgang zojuist uitgeschoten met zijn aftershave of iets dergelijks. Hoewel de regen wel weer begon, pakten we nog geen tram op de Straatweg. Dat stelden we uit tot op de Bergweg, nadat deze spreuk in ons was opgenomen: Je weet nooit wat je kan tot je het probeert. De poging om de tram in te stappen, slaagde. Bij het Oude Tramhuis werd succesvol uitgestapt, waarna de weg naar Boudewijn werd ingeslagen. Daar mochten flammkuchen, Floreffe Melior en Jopen Meesterstuk van eigenaar wisselen en kwamen ons ten goede. Kleine mededeling van huishoudelijke aard: volgende week even niet.