Groene Heeren Wissel elf: hebben jullie de beelden al gezien?

Tijdens het evaluatiegesprek van vorige week vrijdag kwamen onder meer aan bod plaatsen en/of routes, die wel weer eens voor een wandeling in aanmerking zouden kunnen komen. HH was blijkbaar enkele suggesties niet vergeten en al op maandag resulteerde dat in een fraai uitgewerkte wandeluitvoering in de omgeving van Spijkenisse. Zeker; er zitten stukken bij, die reeds gedaan zijn door de HH, maar dat mag van de Wandelpolitie. Over politie gesproken: het leven van een politiemol gaat slechts tijdelijk over mooie rozen. Daarna volgen de uitgebloeide exemplaren. Andere bloemen waren voor onze koning, die, tot groot plezier van de medewerkers van een strandpaviljoen bij West-Terschelling, neerstreek op het eiland.

En over eilanden gesproken; nog even dit. Maart, april of May; dit jaar gaat wat de HH betreft qua het Verenigd Koninkrijk in de boeken als een dramaspel: een lach en een traan. Toe de point nu. Om in Spijkenisse te geraken, kan je persoonlijk vervoer doen, maar ook de openbare versie staat ter beschikking. Om onze Fransozen een weekje rust te gunnen, werd het OV weer eens ingezet. Achteraf gezien was het tijdschema, dat HF uitgedokterd had een mooie. Dat toch nog een metro eerder op Beurs kon worden genomen, kwam door toeval, onderling contact en de RET. Een ieder, die ook maar iets meteorologisch te vertellen had via radio, krant of tv wist dat het een zonnige dag zou worden. HH was daarop redelijk voorbereid, maar HF was aardig overdressed zullen we maar zeggen. Tijdens de rit werden de HH regelmatig voorzien van informatie over stopplekken. Al naar gelang werd dat gedaan in het Nederlands of de taal der Engelsen (niet tegelijkertijd natuurlijk). Het resultaat mocht er zijn: nog voor elf uur was het eindstation De Akkers bereikt. Meteen ontdeed HF zich van de jas en verstopte deze in de rugzak. Dit alles onder toeziend oog van de visboer en zijn vrouw. Om duidelijke redenen had HH een papieren exemplaar van de wandelroute meegenomen en las voor. Dit is hij eigenlijk de hele wandeling consequent blijven doen.

Nauwelijks waren de eerste stappen gezet, of de HH werden grappig verrast door dit waarschuwingsbord en een bijpassend verzoek. Dat de man met het gemotoriseerde liftgevaarte even wat stenen achter wielen ging leggen, drukte de pret niet. Net zo min als de gans met 1 poot. Ook de druk bellende fietser in camouflagepak (naast horen zagen we hem toch ook nog) gooide geen roet in het eten. De Golden Retriever schuurde zijn bipsjeuk af aan het asfalt en wij passeerden de walvisstaarten alvorens de weidse blikken van het open veld te kunnen aanschouwen. In de verte waren de contouren van de eerste trekpleister al te zien. De kerk van Simonshaven. Voordat die binnen schootsafstand was, werd de aandacht opgevraagd door een aantal haaskonijnen.

Vlak voorbij de kerk stonden een aantal auto's bijna tegen een hek geparkeerd. Volgens HF betrof het hier vierwielers, die graag het weiland in zouden willen trekken. Mocht u behoefde hebben of op zoek zijn naar pijpbeugels: sla uw slag in Simonshaven. HH bekeek even iets aan het huis aan de Ring 21. De man, die ons had begroet als zijnde Heeren, liet ons toen ongevraagd weten dat het huis verkocht is. Waarschijnlijk zagen we er kooplustig uit. Naast de mededeling kregen we ook nog direct een vraag in de maag gesplitst. Of we de beelden al hadden gezien. Nee, natuurlijk niet. De plek waar de beelden staan is aan de zijkant van het huis en daar waren we nog niet langs gekomen. Nadat we ook nog deelgenoot waren gemaakt van het dat de man ooit een baan had en werkte bij de elektriciteitscentrale en dat daar de beelden vandaan kwamen vonden we het welletjes. Mede door andere beelden en visioenen, die al dan niet te maken hebben met kunstuitingen zullen we Simonshaven nooit meer kunnen vergeten. Het uitzwaairitueel werd uitgevoerd door een viertal blaffers en een veelvoud daarvan aan kabouters en hun makkers. Tijd om naar het recreatiegebied Bernisse te gaan. Daar zijn de HH wel eerder geweest, maar dit keer was de aanvliegroute toch weer heel anders. Dat leverde ook nieuwe inzichten op. Een man en een vrouw liepen ons tegemoet. Beiden hielden in een hand een zwart foedraal met iets ronds daarin. De beruchte koppensnellers van Zuidland? Gelukkig weten we het niet. Zuytland Buiten lieten we achter ons en voorgegaan door twee hazen (eentje vol twijfels) op zoek naar een bankje in de zon om wat te eten en te drinken. Vlak na het hoogspanningsstation deed zich een uitgelezen mogelijkheid voor. Daar gingen wat kledingstukken uit en werden muzikale t-shirts naar voren getoverd. De lunch bestond uit bij de 1 broodjes en bij de ander (door omstandigheden) sneetjes brood, waarbij ook het kapje niet werd geschuwd. Beetje water erbij. Zo, dat was wel even lekker.

HH was erg te spreken over de manier waarop de streepjes op de meeste schelpjes waren aangebracht. HF vroeg even aandacht voor 1 van de weinige vlinders die zich nog op Nederlands grondgebied bevinden. Bij de visvijver gaven de HH over en weer toe, dat wel eens handige dingen waren toegeëigend. Ach, wat doet het er eigenlijk toe. Voor, tijdens en na de tunnel herinnerde HH er aan, dat we daar in de buurt ooit getuigen waren voor een fenomeen veroorzaakt door een persoon met een hengel. Gauw doorgaan, want stilstaan bij zaken kan soms goed zijn, maar bij wandelingen is de insteek toch nog steeds voortgaan. Dus ondanks kwakende eenden in het veld en bij HH werd Geervliet zodoende toch nog vrij snel bereikt. Er is daar een pleisterplaats, maar aangezien de HH niet over noemenswaardige wonden beschikten, werd er geen gebruik van gemaakt. Wist u dat HH voor bij eventualiteiten altijd pleisters bij zich heeft? Het welkomstcomité bestond een tweetal poezen.

Bij het grachtje en het Stadhuis was nu geen trouwplechtigheid en waarschijnlijk ook geen luidkeelse pauw op het dak. Een gans poogde de honneurs waar te nemen. Na de kerk en nog wat kunst en dikke preien verlieten we de goegemeente en werden nauwkeurig in de gaten gehouden door waakganzen op de dijk van het Hartelkanaal. Waarom zal altijd een raadsel blijven, maar een tegemoetkomende fietser verschafte zichzelf plezier door op een zeer triomfantelijke toon ons te laten weten, dat hij geen lifters meeneemt. Dat maakte bij HF zoveel los dat hij al dan niet onder 24 gedeeld door 7 toezichthoudende camera's iets in de natuur achterliet.

Bij het hek van de jachthaven leek het of een ernstig gevaarlijk iets daar had huisgehouden.
Zonder kleerscheuren konden de HH elkander op de foto zetten. Over de bij deze tot mollendijk omgedoopte dijk ging het langs een gebouw van een ex-werkgever van HF en een diervriendelijke vereniging. Uiteraard hadden we niet gerekend op de herdershond met een enorm formaat tak in zijn bek. De hond moest laag blijven van de beheerders, anders zou onze kledij vuil kunnen worden. HF zou dat geen probleem hebben gevonden, waarop de beheerster de hond aanmoedigde om een kusje uit te delen. De hond was duidelijk niet bereid om gelijk bij de eerste ontmoeting te zoenen. Nu volgde een stuk met onder andere bloesems, knotwilgen, een boom met een harde plasser, waterpartijtjes en een broedende zwaan. De vrouw van het fietsechtpaar, ogenschijnlijk door het lenteachtige weer, besloot dat zij het maar gingen doen. Gelukkig niet waar wij bij waren. Een jongedame in sportoutfit had wellicht last van dezelfde lentekriebels, want op allerlei manieren deed zij vlak bij ons een soort van balts. Niet dat de HH daar ongevoelig voor zijn, maar first things first en we hadden nog een metro-afspraak. Langs de Spijkenisserbrug (voor de gelegenheid had men deze omhoog gedaan) en de oude oversteekplaats, waar slechts de groene poorten nog van resteren op naar het gebied waar men een haven aanlegt en veel nieuwbouw pleegt.

Had HF nou maar niet het zogenaamd beter geweten, want nu was er ineens sprake van afwijken van de route. Voor straf moest hij met de telefoon, met behulp van GPS weliswaar, de HH op weg naar de metro helpen. De meneer met de scheepvaartoverall was bezig met het demonteren van een voorwiel van een auto De eigenaresse van de auto vroeg iets en de meneer herhaalde de vraag: Wat gaat dat kosten? Bij gebrek aan nieuwsgierigheid naar het antwoord liepen we door en bereikten daarna vlot het metrostation. De metro bracht ons heelhuids terug bij Beurs. Na wat wikken en wegen kozen we als nabesprekingsplaats Stalles aan de Nieuwe Binnenweg. Daar versnaperenden we Karmelieten, La Chouffe, Goose Island IPA en bitterballen en aanverwante artikelen. Niet met zo'n rood hoofd als vorige week, maar zeker zo voldaan na de zonovergoten ervaringen van vandaag groetten we elkaar en gingen huiswaarts.

Eerste lustrum. Groene Heeren Wissel 10

Wandelen doe je op vrijdag en met de voeten en met twee Heeren. Daar kan een transport gebeuren met een Fransoos aan ten grondslag liggen. In de praktijk betekent dit dat in de regio 010 het ophalen dient plaats te vinden al dan niet met oprechte deelneming.
In dit geval werd een luisterend geheel overgedragen en direct gesproken over ZZ-Top en een bepaalde herrie nacht in de jaren 1980 in Essen.
Het grappige is dat er dan toch een gevoel overheerst van dat willen we allebei weer ervaren en zodoende werden nadere afspraken gemaakt ter muzikale uitwisseling. Op deze en dergelijke wijze blijf je op de hoogte.
Nauwelijks bekomen van de verschuivingen aan het politieke spectrum alwaar de HH niet direct aan hebben bijgedragen moeten we er wel mee leren leven. Met enge trots namen de HH de opdracht aan om vandaag de wereldproblemen te gaan oplossen.
Brexit j/n
Is er een klimaat probleem j/n
Terroristische aanslagen j/n
Is de aarde plat j/n
Komen de HH maar ook u elkaar over zeg 200.000 jaar weer tegen j/n

Al deze zaken verdienen een serieuze benadering en verstandige oplossingen. Beide zaken zijn zeker aan de HH toe te vertrouwen en met name op een dag als vandaag die volgens de voorspelling de beste en warmste van de week zou zijn.
Nu, de mistige omtrekken waren hardnekkig zodat toch nog met een jas moest worden gestart, maar niet eerder dan dat HF de auto zou parkeren bij een halte van een bepaalde OV die deze week ook meermaals in het nieuw was geweest. Dat wij onderweg pogingen ondernemen om de natuur te redden moge een aantal illustratieve kiekjes aantonen.

Schoenen gewisseld, apparatuur in gereedheid en daar gingen ze. Eerst door de aanwezige bebouwing en speelterreinen, kinderboerderijen en wat al dies meer zij.
Na enige uitspattingen die leken op de voorgaande werd dan toch het dankbare groen bereikt. Een eenzaam kampeer terrein werd gadegeslagen (met eigen boot vervoer) en alsnog moesten wij de keuze maken of het nu voor of na 1 maart was. Een ontmoeting met een uitlaat vrouwe die net was ontkomen aan een aanslag op haar eigen leven door een eigen hond. Hoe bestaat het!. Na de doorslag togen wij door de op wel zielige wijze openstaande deur en ervoeren nu hoe het is om hier te mogen hardlopen. Auto's parkeren hier elders, fietsen ook. Wandelaars dan weer niet. Via een ontsnapping kon de route naar Montfoort worden ingezet. Hier ontspon zich een leuke discussie over was hier nu eerder een kasteel dan wel de HH. Wij kwamen hier wel uit maar hoeven dat natuurlijk niet te delen. 


Kort en goed werd een binnenplaats gevonden alwaar de hammen/broodjes konden worden genuttigd met eigen dames water. Natuurlijk ontstond er onder de lokalen enige onrust en kon ons verblijf alhier niet te lang duren, om ongemakkelijkheid te voorkomen.
Vanuit alhier werd de natuur begaan via wandelpaden en dergelijke. Soms had men een poging ondernomen om dik-buikigen tegen te houden. Maar dan was buiten de HH gerekend, zo soepel als deze horde werd genomen.

Via een kruipdoor werd dan eindelijk het jaagpad bereikt waarover later meer.

Want wat bleek? Het eerste stuk (en dat is best lang) mocht worden gewandeld, maar het vervolg niet. En dat is niet gelogen. Dus nadat wij hadden genoten van het jagen moest via een rechtsaf naar een asfalt en van fiets meneren en mevrouwen het vervolg worden ingezet.
Als u dat ook lukt komt u op enig moment langs 45+. Aangezien een dergelijk schepsel zich direct aandiende konden de HH ook dit fenomeen onderzoeken. Wat wij ervan hebben begrepen? U woont wellicht in Benschop en daar is geen buiten. Dan gaat u alhier en dan is er wel een buiten. Nu dat was opgehelderd konden wij eindelijk verder. Maar wat bleek? Het einde was in zicht. Met zichtbare en aantoonbare gevoelens van teleurstelling was geen sprake maar de HH waren daarentegen ook niet opgelucht maar meer begaan met het einde.
HF wilde vertrekken zonder de auto ook hiervan te overtuigen dus dat moest opnieuw. Maar toen kon het ook los richting de Loet en dergelijke.
Aldaar vonden wij in de open lucht een passend tafereel om de HH-bipsen op te deponeren.
Daar begon de zoektocht naar bitterballen/duvel trippel ipa/leffe dubbel en vedett blond. Missie geslaagd.

Voor de wel zeer nieuwsgierigen onder uw lezersvolk deden wij deze route:

https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/trage-tocht-ijsselstein/17452/

Trage wortels en dergelijke; oftewel Groene Heeren Wissel 9

Een bezoek aan een tandarts kan heel veel pijnlijke en soms ook leuke gebeurtenissen opleveren. Boren en daarna de gemaakte gaten dichten, tandsteen verwijderen of een begin maken van een wortelkanaalbehandeling zijn voorbeelden van de wat minder prettige zaken.

Soms kan het leiden tot een wandeling in de omgeving van en door de Wortelkolonie. Laat dit laatste nou het geval zijn in geval van HH. Nadat HH afscheid had genomen van de tandarts ging hij onverdoofd aan de slag inzake wandelroute. Dat resulteerde in een tweetal voorstellen richting HF, die de keuze mocht bepalen. Het werd dus deze: ps://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/trage-tocht-wortelkolonie/17836/ . Even wat anders. Heeft u het al gehoord van B.B.? Nee, niet de Boze Buurman, Brigitte Bardot of Berend Boudewijn, maar Berend Botje. Die ging varen naar Zuidlaren. Blijkbaar deed hij dat over de weg. Is het dan verbazingwekkend dat hij nooit meer terug kwam? Zelfs de HH weten: varen doet men over of, zoals anderen menen, door het water en niet over de weg. Ja, en dan raak je de weg kwijt natuurlijk. Zodat alles in goede banen zou worden geleid, deed HH een ophaling van HF, die puur toevallig op die dag een aantal maanden geleden was geboren. Om onverklaarbare redenen zou de wandeling gestart worden op een punt, dat afwijkt van het punt, dat door de routemakers was bepaald. Zodoende parkeerde HH zijn bolide bij In Holland.

Aan dit horecagebouw kleven voor de HH enkele memorabele momenten uit het recente en minder recente verleden. Na een schoenwisselgebeuren op een op sublieme wijze neergezet bankje kon de pret beginnen. De wind speelde wel een rol bij de keuze, in welke richting zou worden gestart. Eerst maar lekker voor de wind en dan zien we later wel weer. Heel snel werden ons de mogelijkheid geboden, om een boek te ruilen of te lenen. Heel vriendelijk aangeboden, maar lenen deden we niet, want we gingen wandelen en niet lezen en ruilen kon niet bij gebrek aan ruilmateriaal. Maar de vriendelijke toon was gezet en daar gaat het eigenlijk om. Dat men ook aan humor doet, bleek uit het feit, dat men bij Wortel in de buurt sommige bomen met de wortels omhoog plant. HF zag dat pas, nadat HH hem daarop had gewezen. Waar blijft het bewijs nu, dat wijsheid met de jaren komt? Met ongedrukte pret werd even daarna duidelijk, dat vuilnisophaaldiensten ook achteruitrijdend verleend kunnen worden.

En toen het bos genaamd de Schootse Hoek in. En er ook weer uit trouwens. Staatsbosbeheer heeft op het pad naar Het Merkske een prachtige begluurhut neergezet. waarschijnlijk voor de vele vennen. Onze belangstelling ging allereerst uit naar het stromende water van dit beekje. Het stuk dat nu ging komen bracht ons dan weer vanuit Nederland in België en dan weer andersom. Gelukkig zonder paspoortcontrôles. Op een bepaald punt aangekomen ging er vanuit Agentschap van Natuur en Bos een waarschuwing uit, dat soms het pad langs het beekje onbegaanbaar is wegens te nat. Als dat nu ook het geval was, wilden de kloeke HH wel eens ontdekken wat wegens te nat betekent. Gedurende deze ontdekkingsreis werd HF ondersteunt door telefonische begeleiding van 1 der eilanders.

Een fantastisch resultaat leverde dat op. Wat ervaringsdeskundigen al niet kunnen betekenen. Het lijkt er overigens wel op, dat diverse bomen in de bebossing aan de beek lijden aan vermoeidheid. In dergelijke gevallen legt de boom zich, net als mensen, liggend ten ruste. Maar gedienstig als zij zijn, wordt dan nog wel een passage gegund. Na het beekdal wachtte een, naar zeggen van HF, een bloeddorstig monster ons op in een begrazingsweiland. Het feit, dat de HH uiteindelijk verslag kunnen doen, geeft aan, dat de angst ongegrond was. Vanaf dat punt tot aan de Nederbelgse grens liep over een open stuk met wederom veel vennen. Bij een bijzonder geschikt etensbankje even een moment van herkenning uit pakweg 2011. Helaas was het bankje al in bezit genomen door een aantal anderen. Niet getreurd; iets verderop deed zich een onbezet exemplaar voor. Terwijl we genoten van zowel het uitzicht als de lunch doken een viertal Belgen op uit het struweel ter onzer linkerzijde.

Niet lang daarna verscheen vanuit de rechterkant een Belgse man met vijf erg op elkaar lijkende dieren, waarvan de HH zouden zweren, dat het honden zijn. Echter nadat de vier aan de één vroegen of het schapen waren en de één bevestigend antwoordde, keken de HH elkaar vol verbijstering aan en besloten op aangeven van HH onmiddellijk om onze plannen om actie te voeren voor hereniging van de Belgenlanden en de Nederlanden niet in de koelkast te zetten, compleet van de tafel te vegen. In een goed gesprek met meneer Trump gaan we zelfs voorstellen om de muren en dergelijke die hij overhoudt inzake Mexico tussen de Belgica en Nederland te plaatsen. Ook als mocht blijken, dat de Belgen toch gelijk hebben en de vogels, die we gezien hebben, bijvoorbeeld olifanten blijken te zijn. Nauwelijks waren we weer gestart of daar zagen we in een weiland een paar Przewalskipaarden. Maar wellicht waren het kippen met vrije uitloop. Daarna volgde een gebied waar op gezette tijden afschot van reeën met de kogel plaatsvindt. Wij opperen een verzoek ter versterking vanuit de Oostvaardersplassenregio. Van de geheel overwoekerde tennisbaan was slecht umpirestoel nog zichtbaar

. Nadat de ene koe een andere de rug had gelikt, werd het tijd om bewust een eigen inbreng te doen en sneden we, in de omgeving waar witte huizen ( Rijksweldadigheidskolonie Wortel) in de meerderheid waren, een stuk af. De ontmoeting met de prachtig keffende Lucas was vermakelijk. Het keffen bleef doorgaan ondanks vermanende woorden van een jochie, dat een pallet met bakken voorttrok. De tegemoetkomende wandelaars drogen paraplu's bij zich. HF merkte dat enigszins laatdunkend op. Dat had hij niet moeten doen.Ten eerste stuurde hij de HH de verkeerde kant op en ten tweede begon het vlak daarna best stevig te regenen. Boontje/loontje. Op weg naar de opslagplaats voor puin, schroot en andere ambulante handelswaar stonden een aantal verlaten fietsen nat te worden. De vermoedelijke eigenaren groetten ons later vriendelijk.  Door een kleine eigen inbreng kon nog even een selfie met het Worteldorpbord gemaakt worden. En nu we toch weer in de buurt waren, konden we ook wel weer eens de omgeving van de gevangenis van Hoogstraten (sinds 1931) van een bezoekje voorzien. Het terrein an sich is niet toegankelijk voor bezichtiging, maar de buitenkant is best mooi. Het pad er langs was redelijk voorzien van water, maar hetere vuren waren deze ochtend reeds betreden.

De boom op de hoek was pas jarig geweest, gezien het bosje bloemen dat aan deze levensvorm was vastgemaakt. Met deze kennis op zak nog even een stukje bekend terrein en al ras was het eindpunt bereikt. Niet dat de HH besluiteloos zijn, maar na wikken en wegen werd besloten het Vlaamsche Land voorlopig voor gezien te houden en neer te strijken in Rotterdam bij Biercafé Walenburg. Te aldaar werden we vriendelijk ontvangen. De eerste bierkeuze bleek bij gebrek aan aanwezigheid daarvan een minder goede, maar wat volgde was uitstekend, hetgeen ook van het kaasplankje gezegd kan worden. Een hele mooie afsluiting van een hele mooie dag. Eindcijfers: wandeling 8,5; nazitbegeleiding 8,5; gemiddeld 8,5. Om op zoek te gaan naar een waardige opvolging van dit geheel gunnen we ons een weekje rust.

Groene Heeren Wissel 8: Bent u al in het Bentwoud geweest?

Wandelen kun je op diverse manieren. Op vastgestelde dagen, incidenteel, helemaal niet dan wel echt maar soms. Welke wijze u aansluit is ten ieders beoordeling hoewel de HH daar zeker een oordeel over hebben.
Voor vandaag is het niet anders maar toch niet hetzelfde. Immers, voor HH was er ook nog een druk avond programma. Derhalve moest en zou 1800 uur een harde grens zijn, niet zo'n Brexit achtig dingetje. Wij hebben helaas nog niet uitgerekend hoeveel banen het gaat kosten als de HH ooit zouden besluiten ter stopping. Maar weest gerust, de volgende 100 zijn min of meer gegarandeerd, waarvan reeds nu op nummer 8.


Stringent overleg had geresulteerd in een vondst van HF waarbij hij zoals hem dat toekomt HH kwam ophalen, deze keer niets bij zich hebbend. HH daarentegen droeg de volgende zaken over:
1. een heel foto -en wandelboek
2. zegels teneinde bepaalde zaken te verkrijgen
3. het gezelschap van HH ter mede reizing

Kortom, ready steady go.

Met behulp van techniek werd op vaardige wijze gestuurd en
geparkeerd. Aldaar de schoenen uit en weer aan. (dit is ten dele waar, want het bleken andere schoenen te zijn). De sokken werden wel aangehouden, zoveel is zeker.
HF vroeg HH of hij een brug had gezien. HH deed net of hij de strik
vraag niet had opgemerkt en gaf aan in zijn lange leven al heel veel bruggen te hebben gezien. Op die manier en zodoende werd vanaf de auto een begin gemaakt met wat nu reeds kan worden bijgeschreven als route nummer 8. De echt bij-de-hanten onder u hebben de volgende nummer reeks allang door.
Via en onder de HSL kregen wij de eerste beelden binnen van hetgeen zou volgen. Natuur in wording. Wordt het dan nog wat? horen wij u zeggen. De HH denken van wel, als iedereen meewerkt en gewoon doet wat moet gebeuren. De heksenkring deed ons voorzichtig manend toch de keuze om dit op een foto te zetten hetgeen aldus zou gebeuren. Wat ons betreft stoft men de foto's weer eens af. Dat kan zeker geen kwaad. Via verder wandelen en weer een brug (zie hiervoor) kwamen de grote grazers in beeld, die er inderdaad anders uitzagen dan die van vorige week. Maar wat wil je ook, Bergen ligt aan zee.
Ondanks vele pogingen onzerzijds om een goed gesprek aan te gaan bleef de conversatie vooral eenzijdig.
Onderweg ook nog Harrie, maar die had ons ook al gezien. Bomen zover het oog reikte, maar zeker nog niet volgroeid.
Weilanden, vergezichten op Waddinxveen, Boskoop, Benthuizen, de ski-helling van Zoetermeer, ons dunkt ........
Weer viel ons op dat het hebben van een hond zeker zal bijdragen tot verpozing in de buitenlucht. Vele voorbeelden hebben wij mogen aanschouwen.
Na de verplichte rustpauze, waarbij er zelfs een stuk extra moest worden gelopen om het bankje te bereiken volgde de eerste eigen inbreng. Die bestond uit vooral rechtdoor zelfs langs maar niet op de heuvel.
Bij de zoveelste plas poging werden wij omringd door de wilde katjes. Zo blijkt maar weer, de natuur is steeds op zijn hoede en de HH ook. Nadat op verschillende wijzen de recycling had plaatsgevonden kon dan met vrijheid in de blaas en darmen de vervolmaking van het geheel volgen. Vrij nonchalant werd weer een brug overgestoken, maar niet nadat wij de model vliegers (blijft op de paden) hadden voorbij gelopen.

Via de golfbaan, alwaar geen voetpaden is, kon toch aanstalten worden gemaakt om na te denken over de afronding van deze wandeling, want dat was het. Wat dacht u van toch weer zo'n 20 km? En natuurlijk weer een brug, maar niet voor fietsers.

De conclusie van hedenmiddag (gisteren natuurlijk op moment van schrijven dezes):
1. een bos is niet direct een bos alleen door er gewag van te maken
2. als je de tijd hebt, de HH hebben dit niet, kun je hier gewoon zien hoe een bos een bos wordt
3. de dieren hebben altijd wat te doen, zo druk...
4. dit deel van NL was de HH tot nu toe onbekend gebleven, beter opletten dus
5. iedere reiziger zou vochtig toilet papier bij zich moeten hebben evenals papieren zakdoeken.

Binnendoor en achterlangs kwamen wij omdat wij Wout kenden weer terecht op een leuke plek in Nieuwerkerk, waar wij niet aan den IJssel zaten, maar wel naast biljartende herensoort. Slechts vergezeld van een enkele dame maar die zorgde er dan weer wel voor dat de aandacht van de HH was getrokken.
Maar wel met heerlijke bieren, ee
n hartelijke vrouw ter uitreiking van het bestelde.
Top op de bediening was wel dat wij ons bittergarnituur zelf mochten samenstellen, ten koste van de kippen.
Wat een avontuur en welk een ontberingen.
Gelukkig weer een week om bij te komen.

Goed weekend mede namens uw HH