Trage wortels en dergelijke; oftewel Groene Heeren Wissel 9

Een bezoek aan een tandarts kan heel veel pijnlijke en soms ook leuke gebeurtenissen opleveren. Boren en daarna de gemaakte gaten dichten, tandsteen verwijderen of een begin maken van een wortelkanaalbehandeling zijn voorbeelden van de wat minder prettige zaken.

Soms kan het leiden tot een wandeling in de omgeving van en door de Wortelkolonie. Laat dit laatste nou het geval zijn in geval van HH. Nadat HH afscheid had genomen van de tandarts ging hij onverdoofd aan de slag inzake wandelroute. Dat resulteerde in een tweetal voorstellen richting HF, die de keuze mocht bepalen. Het werd dus deze: ps://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/trage-tocht-wortelkolonie/17836/ . Even wat anders. Heeft u het al gehoord van B.B.? Nee, niet de Boze Buurman, Brigitte Bardot of Berend Boudewijn, maar Berend Botje. Die ging varen naar Zuidlaren. Blijkbaar deed hij dat over de weg. Is het dan verbazingwekkend dat hij nooit meer terug kwam? Zelfs de HH weten: varen doet men over of, zoals anderen menen, door het water en niet over de weg. Ja, en dan raak je de weg kwijt natuurlijk. Zodat alles in goede banen zou worden geleid, deed HH een ophaling van HF, die puur toevallig op die dag een aantal maanden geleden was geboren. Om onverklaarbare redenen zou de wandeling gestart worden op een punt, dat afwijkt van het punt, dat door de routemakers was bepaald. Zodoende parkeerde HH zijn bolide bij In Holland.

Aan dit horecagebouw kleven voor de HH enkele memorabele momenten uit het recente en minder recente verleden. Na een schoenwisselgebeuren op een op sublieme wijze neergezet bankje kon de pret beginnen. De wind speelde wel een rol bij de keuze, in welke richting zou worden gestart. Eerst maar lekker voor de wind en dan zien we later wel weer. Heel snel werden ons de mogelijkheid geboden, om een boek te ruilen of te lenen. Heel vriendelijk aangeboden, maar lenen deden we niet, want we gingen wandelen en niet lezen en ruilen kon niet bij gebrek aan ruilmateriaal. Maar de vriendelijke toon was gezet en daar gaat het eigenlijk om. Dat men ook aan humor doet, bleek uit het feit, dat men bij Wortel in de buurt sommige bomen met de wortels omhoog plant. HF zag dat pas, nadat HH hem daarop had gewezen. Waar blijft het bewijs nu, dat wijsheid met de jaren komt? Met ongedrukte pret werd even daarna duidelijk, dat vuilnisophaaldiensten ook achteruitrijdend verleend kunnen worden.

En toen het bos genaamd de Schootse Hoek in. En er ook weer uit trouwens. Staatsbosbeheer heeft op het pad naar Het Merkske een prachtige begluurhut neergezet. waarschijnlijk voor de vele vennen. Onze belangstelling ging allereerst uit naar het stromende water van dit beekje. Het stuk dat nu ging komen bracht ons dan weer vanuit Nederland in België en dan weer andersom. Gelukkig zonder paspoortcontrôles. Op een bepaald punt aangekomen ging er vanuit Agentschap van Natuur en Bos een waarschuwing uit, dat soms het pad langs het beekje onbegaanbaar is wegens te nat. Als dat nu ook het geval was, wilden de kloeke HH wel eens ontdekken wat wegens te nat betekent. Gedurende deze ontdekkingsreis werd HF ondersteunt door telefonische begeleiding van 1 der eilanders.

Een fantastisch resultaat leverde dat op. Wat ervaringsdeskundigen al niet kunnen betekenen. Het lijkt er overigens wel op, dat diverse bomen in de bebossing aan de beek lijden aan vermoeidheid. In dergelijke gevallen legt de boom zich, net als mensen, liggend ten ruste. Maar gedienstig als zij zijn, wordt dan nog wel een passage gegund. Na het beekdal wachtte een, naar zeggen van HF, een bloeddorstig monster ons op in een begrazingsweiland. Het feit, dat de HH uiteindelijk verslag kunnen doen, geeft aan, dat de angst ongegrond was. Vanaf dat punt tot aan de Nederbelgse grens liep over een open stuk met wederom veel vennen. Bij een bijzonder geschikt etensbankje even een moment van herkenning uit pakweg 2011. Helaas was het bankje al in bezit genomen door een aantal anderen. Niet getreurd; iets verderop deed zich een onbezet exemplaar voor. Terwijl we genoten van zowel het uitzicht als de lunch doken een viertal Belgen op uit het struweel ter onzer linkerzijde.

Niet lang daarna verscheen vanuit de rechterkant een Belgse man met vijf erg op elkaar lijkende dieren, waarvan de HH zouden zweren, dat het honden zijn. Echter nadat de vier aan de één vroegen of het schapen waren en de één bevestigend antwoordde, keken de HH elkaar vol verbijstering aan en besloten op aangeven van HH onmiddellijk om onze plannen om actie te voeren voor hereniging van de Belgenlanden en de Nederlanden niet in de koelkast te zetten, compleet van de tafel te vegen. In een goed gesprek met meneer Trump gaan we zelfs voorstellen om de muren en dergelijke die hij overhoudt inzake Mexico tussen de Belgica en Nederland te plaatsen. Ook als mocht blijken, dat de Belgen toch gelijk hebben en de vogels, die we gezien hebben, bijvoorbeeld olifanten blijken te zijn. Nauwelijks waren we weer gestart of daar zagen we in een weiland een paar Przewalskipaarden. Maar wellicht waren het kippen met vrije uitloop. Daarna volgde een gebied waar op gezette tijden afschot van reeën met de kogel plaatsvindt. Wij opperen een verzoek ter versterking vanuit de Oostvaardersplassenregio. Van de geheel overwoekerde tennisbaan was slecht umpirestoel nog zichtbaar

. Nadat de ene koe een andere de rug had gelikt, werd het tijd om bewust een eigen inbreng te doen en sneden we, in de omgeving waar witte huizen ( Rijksweldadigheidskolonie Wortel) in de meerderheid waren, een stuk af. De ontmoeting met de prachtig keffende Lucas was vermakelijk. Het keffen bleef doorgaan ondanks vermanende woorden van een jochie, dat een pallet met bakken voorttrok. De tegemoetkomende wandelaars drogen paraplu's bij zich. HF merkte dat enigszins laatdunkend op. Dat had hij niet moeten doen.Ten eerste stuurde hij de HH de verkeerde kant op en ten tweede begon het vlak daarna best stevig te regenen. Boontje/loontje. Op weg naar de opslagplaats voor puin, schroot en andere ambulante handelswaar stonden een aantal verlaten fietsen nat te worden. De vermoedelijke eigenaren groetten ons later vriendelijk.  Door een kleine eigen inbreng kon nog even een selfie met het Worteldorpbord gemaakt worden. En nu we toch weer in de buurt waren, konden we ook wel weer eens de omgeving van de gevangenis van Hoogstraten (sinds 1931) van een bezoekje voorzien. Het terrein an sich is niet toegankelijk voor bezichtiging, maar de buitenkant is best mooi. Het pad er langs was redelijk voorzien van water, maar hetere vuren waren deze ochtend reeds betreden.

De boom op de hoek was pas jarig geweest, gezien het bosje bloemen dat aan deze levensvorm was vastgemaakt. Met deze kennis op zak nog even een stukje bekend terrein en al ras was het eindpunt bereikt. Niet dat de HH besluiteloos zijn, maar na wikken en wegen werd besloten het Vlaamsche Land voorlopig voor gezien te houden en neer te strijken in Rotterdam bij Biercafé Walenburg. Te aldaar werden we vriendelijk ontvangen. De eerste bierkeuze bleek bij gebrek aan aanwezigheid daarvan een minder goede, maar wat volgde was uitstekend, hetgeen ook van het kaasplankje gezegd kan worden. Een hele mooie afsluiting van een hele mooie dag. Eindcijfers: wandeling 8,5; nazitbegeleiding 8,5; gemiddeld 8,5. Om op zoek te gaan naar een waardige opvolging van dit geheel gunnen we ons een weekje rust.