GHW 33: Goirle, centrum voor algemene maar ook specifieke educatie

Waarschuwing vooraf: de bijgaande bijdrage kan zeer simplistische teksten vertonen. Enige gelijkenis met bepaalde personages zijn volkomen toevallig en berusten derhalve op toeval dan wel niet op voorkennis.

Vandaag hadden sommigen het idee dat de HH wellicht niet gingen wandelen. Hoezo? Nou vanwege het slechte weer natuurlijk. Zoals wel vaker werden waarschuwingen gegeven door diegenen die ons echt een warm hart toedragen. Zij gaven aan dat het mogelijk de oorzaak zou kunnen zijn van een niet-wandeling voor de HH. Wij intussen haalden schouders op en vertrokken geen spier. Gezien de leeftijd van de HH een prima oplossing.
Korte overlegjes gedurende afgelopen week gaven een duiding naar Goirle, ooit al eens bezocht en illustere herinneringen aan een specifiek horeca establisment deden de HH verlangen naar nog een keer.

Voor de bingo liefhebbers onder u! Wij hanteerden de volgende getallen als winnende rijtje:

39,3,4,5,83,82,6,18,17,16,98,65,2,1,37,36,39

Starten midden in de nieuwbouw en naast een pasgeboren dameswichtsoort. Aangezien de bovenstaande getallen de boventoon voerden ging het aldus. Dat betekent dat schoolgaanders het gezamenlijke fiets en wandelpad met de HH deelden. Geeft niet, maar de volgende keer graag een ander pad kiezen zou ons advies zijn.
Direct valt op dat men in Goirle korte metten maakt met onwetendheid. Educatie op alle mogelijke manieren is wat de klok slaat. Nauwelijks te bevatten dat zoveel uitingen in een dergelijk gebied schuilgaan. Kijkt u zelf ook eens rond, hoewel het merendeel achter hekken zal zijn.

In Goirle hield men ineens heel veel geld over en voor ze het beseften had men een kapel opgeknapt. Zo trots is men erop dat de ingang angstvallig verborgen wordt gehouden. Zo niet voor de HH. De impressie getuigt van devotie en aandrang.

Na te zijn bijgekomen van zoveel kennis moesten de HH wel de natuur in. Dat trof want de buurt beheert hier een potentieel zwemwater gebied wat verdacht veel lijkt op natuur. Vogels hebben het al ontdekt, want de variatie valt je pas op als je het ziet. De rondtrekkende paden op en aldus rondom het meer. Wij werden op verkeerde benen gezet door de pijlen en de nummering en de landkaarten.
Zodoende bevonden wij ons weliswaar dichtbij de gesuggereerde route maar net te ver om deze fysiek te volgen. Wat toen volgde is nauwelijks op papier te vatten. Door natte bossen, blader en struikendek hadden het voorzien op onze benen. Dus uitkijken en niet omvallen en elkaar voortdurend moed insprekend vonden wij een uitweg. De schade was enorm, kleding besmeurd, rugzakken vies en enige blikken van waanzin stonden in onze ogen. Daarom was het fijn dat HF geografisch van het padje was en HH niet. Zodoende langs een vogelhut, die dat niet was, een eigen weg en diverse afsluitingen werd dan toch de beschaving hervonden. Pff.

Bijkomend en elkaar geruststellend door verhalen over dat het allemaal wel meeviel werd het ook tijd om aan de inwendige mens te denken. Dit kon door middel van het nuttigen van de bammetjes en aldaar wat water bij te voegen.
Lange rechte wegen en niet altijd asfalt. Dat vat het wel goed samen.
Gezien de verloren tijd werd besloten een hap te nemen uit de route en dat deel te laten voor anderen.
Kijk, dan kom je toch ineens bij de Nieuwe Leij die echt niet zo nieuw is als dat het lijkt.

Goirle is dan ook ineens present zodat we via horeca, winkelstraten en klooster dan toch de route terug hervonden. De gastvrijheid is hier enorm. Sleutels worden gewoon in het slot gelaten opdat u zich welkom voelt. Wel werden wij een lokatie gewaar die zelfs in de naam aangaf wie hier wel en niet welkom zijn. Kijk, dat hadden we dan niet verwacht.
Onderwijl vaststellend dat slechts een kleine 10 km ons scheidden van La Trappe.
Daarom gas erop en aldaar aanschuivend. Buiten kon nog even maar daarna naar binnen.
Wat wij nuttigden blijkt ook uit de vrijgegeven informatie.
Wij wensen u maar ook de anderen een goed weekend.

Essen Sie schmakhaft

Ook de derde dinsdag van september van dit jaar ligt al weer achter ons. En tevens de eerste van ons leven met een bebaarde koning. Of nu alle statieportretten aangepast gaan worden, is voor en door ons een vraag. Maar hoe dan ook; van Duitschen Bloed zijn en blijven we. Voor u nu even een kijkje in de HH-keuken: al voordat de week begonnen was, bestond er al een wandelplan en wel in het ons zo na aan het hart liggende Belgica. De omgeving van Essen kon zich weer eens verheugen op onze komst. Dit keer een vrijwel geheel nieuwe insteek met ontzettend weinig oude lol. Nieuwe lol dus. HH was genegen om de stuurhonneurs waar te nemen en kwam, na een korte omleidingsverrassing, HF ten aldaar een hand en een oor overhandigen. Samen ingestapt zinde in HH's Fransoos werd via de kortste weg de snelweg opgezocht. HH vroeg aan de richtingbegeleiding hoe te rijden, maar zag door inzichten toch af van de voorgestelde route. Een wijs besluit. De richtingbegeleiding, die verder wel dienst mocht doen, zinde echter op wraak, zodat in de buurt van Fijnaart en dergelijke werd voorgesteld om de snelweg te verlaten.

Geen weet hebbende van de wraakactie volgde HH dat voorstel. Al snel rezen er twijfels bij de reisHH. Zodoende de snelweg weer op, hetgeen een wederom wijze beslissing bleek. Verder zonder grappen en grollen werd het startpunt aan de Hemelrijk in Essen bereikt. Als alles volgens plan zou gaan, zou de route er zo uitzien. Echter tussen knooppunt 36 en 60 hebben we ergens een aanduiding gemist. Jammer, maar ook niet meer dan dat. Goed; starten bij 93 en naar 92. Geheel volgens de originele gedachtegang bij het aanmaken der route. Zonder de geur en de smaak troffen we snel een dood vogeltje aan. Die was weer snel vergeten, door de aanblik van een Kasteelreclame.

Achter deze reclame gaat een drankenhandel schuil. Reeds in dit vroege stadium van de dag werd volmondig en unaniem besloten om na de wandeling om deze middenstander een bezoek te brengen. Verheugd en toch blij op naar her spoor. Na bezichtiging van twee exemplaren van auto's van Franse origine, die in Nederland niet te koop worden aangeboden, mochten we middels een tunneltje het spoor onderdoor. HF had een deja vu en de buurtbewoners hadden of deden een of andere wisseltruc met PMD-materialen in grote plastic zakken. De ophaal- of brengdienst kwamen we even later tegen.

Dat gebeurde ongeveer hier en met het verzoek om de motor stil te leggen. Intussen was het de HH ook nog eens duidelijk geworden, dat het vandaag openhekkendag was. Wellicht laten we u daarvan nog een voorbeeld zien. Na de watertoren in herstel kregen we te maken met Excessen naar Essense begrippen. De HH waren niet echt onder de indruk. Vlak daarna hebben we dus een aanduiding gemist. Dat zorgde wel voor uiterlijke bezichtiging van fraaie staaltjes bouwkunst en degelijke. Niet lang daarna sloten we weer aan bij de oorspronkelijkheid en leerden we over Alfons Tireliren en Rose Gronon. Vlak na het bruggetje met bloembakken mochten we even meegenieten van een gesprek van twee vrouwen op een bankje. Blijkbaar het praatbankje, want een stukje verder stond een bankje waar men tijdens de Duitstalige overheersingen mocht eten. Langzaam maar ook zeker kwam Wildert binnen ons bereik. Twee mannen op fietsen wilden ons passeren en groetten ons daarbij. Ach, teruggroeten kon geen kwaad en zodoende. Een mooi leermomentje deed zich voor bij het betreden van Wildert: het is Pompoendorp.

De molen die zich er bevindt, was geen onbekende voor HH. HF deelde in de vreugde, maar wist tot kort daarvoor niet van het bestaan af. Even later werden we wederom vriendelijk gegroet door de twee fietsmannen van daarnet. Vlak na de gedenksteen voor een aantal mineurs, die in 1946 omkwamen, vonden de HH een prachtige stek om boterhammen en vocht aan het lichaam toe te voegen. Het aangeboden blikje bier van Nederlandse afkomst lieten we ongeopend en voor een ander. De man met de hond vroeg ons af of zijn plaatsing van een leeg blikje van een Bels merk geen kunstwerk was. Wij gingen verder wandelen en door een tunneltje onder het spoor door. Charmante huizenbouw deed zich voor. Nu was het dan toch tijd geworden om niet onder maar bovenlangs het spoor te kruisen. Al eerder was het ons duidelijk geworden, maar stond het nog groter te lezen: naast smetvrees kent men ter plaatse ook smetgert. Een stuk fake-fauna deed haar intrede. Gevolgd door een groot omheind complex van gebouwen en begroeiing. Nadere informatie leert, dat Kastanjedreef 59 (waar het dus om gaat) te koop is voor 12 en een half miljoen k.k. De gedachten van de HH waren inmiddels bij het Stappersven. Om daar zonder kleerscheuren te arriveren, deed HH zeer hoflijk voor HF de slagboom opzij. Ietsjes later ging HH een persoonlijk gesprek aan met een lokale boom. Het ven is groot en groots.

Bij het verlaten van het bosgebied probeerde HF zijn hof- en heffelijkheid uit. De slagboom werkte mee, maar om de actie te kunnen voltooien riep hij de wijsheid van HH in. Alles kwam goed. Een nepaap en wat andere echte dieren later, waren de HH getuige van een bewegende eekhoorn. Altijd weer aandoenlijk. De gevlekte hond achter het hek was een grappenmaker. Terwijl we voorbij liepen bewoog hij de kop niet. Zijn ogen daarentegen volgden ons haarscherp. Toen dat de HH opviel en er gewag van maakten sprak een betraptheid uit de hondeogen. Al met al waren we terug in Essen. De school kwam net uit en de HH liepen danig in de weg op het fietspad. Daarom naar de overzijde. Eerst rustiger, maar ook aan die kant werd het druk met fietsers. Na de ontmoeting met een jonge poezenmadam kwam er een ontmoeting met naar eigen zeggen 26 geelgeheste grijsharigen op e-bikes. En toen: de drankenhandelwinkel. De HH voelden zich als een klein kind in een gigantische snoepwinkel. Zoveel keuze.

Na een beperkte keuze te hebben gemaakt op naar de auto. Blij met alles wat de dag tot nu toe had gebracht werd koers gezet naar Nispen. Aldaar werd bij de Gouden Leeuw een tafeltje bezet. Eerst in de zon en later naar een ander in de zon. Eerst Kwaremont, Westmalle en bittergarnituur en later Kwaremont en Karmeliet. Eerst rust en later met plaatselijk belang. Vermakelijk en uiteindelijk op weg naar huis.

Een heerlijk weerzien met Zuiderburen en landgenoten rijker.

GHW 31: in de buurt is altijd wat te doen

Omdat het kon en ook lukte hadden we deze week een wandeling die aanvankelijk anders begint. Gewend als u bent dat de HH met elkaar en samen naar bepaalde bestemmingen gaan liep dat vandaag anders. Op zich is hier niets mis mee en dient u er zeker niets achter te zoeken. Maar transparant als wij zijn dient dit zeker gemeld te worden.
Zodoende troffen de HH elkaar in sterk willekeurige volgorde bij het winkelaanbod Alexandrium geheten. Inkopen
deden wij er niet, er vandaan wandelen zeker wel.

Wat wilde het geval? Op naar prinsenlaan en aldaar aanhaken in de bekende getallenbrij.
Tijdstip van handelen betrof ca 11.30 uur. HH zat op een bankje en HF zag hem zitten, zowel nu als onderweg. Na een informele afstemming en voorstelling gingen we op pad.
De details van de wandeling willen wij u zeker niet onthouden, vandaar maar direct met de wandeling in huis. De analyse hebben wij reeds gedaan.
Tja, eenmaal de aanhaking bereikt kon er gewandeld worden via het Schollebos alwaar fraaie brandnetelplantages te bewonderen zijn, alsmede waterpartijen van verschillende afmetingen. Omgevallen bomen ontnemen u wellicht het uitzicht. Best wel dicht begroeid inmiddels. Klein kikkerleed maar ook prachtige en gelukkige zwanen familie. Paaltjes in de weg, maar zeker niet overal dus opletten blijft noodzakelijk.
Na de 's-Gravenweg te hebben overgestoken kon de route richting Hitland worden aangevangen. De allereerste herinneringen van de HH waren niet echt positief maar wij dienen de mening enigszins te herzien. Er zijn hier best mooie zaken te ontdekken, maar ook bange honden uit Roemenië, niet bange honden uit herkomst niet bekend en als laatste fijne en vriendelijke voorbij fietsers. Laat u niet ontmoedigen door lange wegen, ook daaraan komt een eind.
Vanuit deze omgeving strompelt u de dijk op langs een figuurlijke olifant,
De HH zijn bekend met deze omgeving, u wellicht niet. Weet dan dat hier koffie/thee/etc maar zeker ook sterkere zaken kunnen worden genuttigd. Zeker dames zijn hier bijzonder welkom.
Eenmaal op de dijk gaat het linksaf en dient u aan de rechterzijde de aanlegplaats van de heen - en weerboot te ontwaren. Voor € 2,10 werden de HH zonder gemor naar de overkant gebracht alwaar wij deelgenoot werden van een zeer gelukkig koppel die hand in hand een aura bij zich hadden waar de HH maar ternauwernood omheen konden lopen. Dat moest dus omzichtig en met ferme stappen. De dorpse aanblik wordt snel verruild voor vergezichten waarbij het zelfs mogelijk is een deel van de tocht te ontwaren alwaar wij net waren geweest. Dergelijke zaken overkomen ons niet vaak. Afijn, Ouderkerk liet ons gaan zodat wij de blik konden gaan richten op Krimpen. Onderweg links fraaie voorzieningen en rechts vooral water en de overzijde. Niet iedereen lijkt ons hier met tegenzin te hebben gevestigd, sommige residenties waren wel erg groot voor 2 stuks. Bepaalde families wonen hier met velen, getuige dezelfde achternamen. Op verschillende manieren heeft men zich nuttig gemaakt voor de ander dan wel is men in stilte weer gegaan.
Op enig moment komt u de bebouwing van Reinier tegen, maar heeft u het gemist dan bieden wij u een ontsnapping door middel van presentatie alhier.
Tja, Krimpen kent ook bovenmatig uitgevoerde woonplekken, al dan niet onder grondige renovatie gebukt gaande. Als het u zint is er vast nog wel een plekje te vinden waar de een of den ander zijn woning zou kunnen betrekken. Gelukzoekers wenst men hier niet, dat is ons wel duidelijk geworden.
Cultureel erfgoed is in ruime mate aanwezig, in verschillende stadia van onderhoud. De HH zijn van mening dat men hier keuzes dient te maken en dan de vaart erin moet houden.
Later gingen wij onder de Algera brug door, niet makkelijk maar voor een goed verhaal doen we alles.
Behoorlijk buiten de Pee om ging het richting de waterbus. De kapitein was een ware held zodat wij niet aan en de anderen niet van boord konden. Na heel wat Drs. P heen en weer kon dan eindelijk de uitruil van passagiers en rijwielen plaatsvinden.
Nauwelijks te herkennen een klein Engels ras, met kleine fietsen en sommigen gezegend met veel lol.
Hoewel slechts een halte was ook daar weer gedoe met de aanlegsteiger en de klapdeur maar de HH konden eindelijk de boot verlaten, onderwijl de hartelijke groeten aan de schipper overbrengend.
Spoorslags figuurlijk werd Sijf bereikt alwaar in de zon een mooie stek werd gewaardeerd en in beslag genomen. Een sterk staaltje van doorzettingsvermogen van de HH.
Gescoord werd:
* Lagunitas IPA
* Triple Karmeliet
* Duvel van de tap (!)
* uitgebakken buikspek
* vegetarische bitterballen waarvan een duo erg heet

Tot zover.

Aanhangers en hele grote mini's

Na het Tongegebeuren een korte onderbreking in de HH-sequence, maar hier is dan weer een teken van ondernemingszin. Er vanuit gaande, dat u zelf capabel bent om het dagelijkse nieuws tot u te nemen, laten we deze keer de gang van zaken op onze aardkloot onaangeroerd. Ter wandelzake dus. Na wat verwarrende momenten kwam op vrijdagochtend een telefoongesprek tot stand, naar aanleiding waarvan op initiatief van HF en in samenwerking met Visit Brabant een wandelroute geboren werd in en om Ulvenhout. Grappig en vermeldenswaardig: HH had vorige week in die omgeving in zijn alleenheid een fietstocht gemaakt.

HF had hier geen weet van en op de een of ander manier werd zijn aandacht ook naar deze streek getrokken. HH-magie zullen het maar noemen. HF stapte kordaat in zijn Fransoos en belde, na te zijn ingehaald door een mini, die haar naam absoluut geen eer aan deed, en een fikse tankbeurt, bij HH aan. Het vervolg laat zich raden. Onderweg naar Ulvenhout werd door medeweggebruikers en masse gebruik gemaakt van aanhangers. HH vermoedde, dat het die dag landelijke aanhangerdag was. Een verklaring, die gelijk bijval kreeg bij monde van HF. Gebruik makend van zijn stratenkennis te Ulvenhout, dirigeerde HH zijn chauffeur naar een zeer geschikte parkeerplaats aan de plaatselijke Dorpstraat. Schoenengedoe en starten maar. HH met naast de alom geprezen GPS-verklikker de papieren versie van de route en HF met de routeregistratie aan op naar knooppunt 27.

Omdat gekozen werd voor tegengesteld, bracht dat voor de voorlezer HH dat een extra inzet met zich mee. Achteraf gezien zonder kleerscheuren van welke aard dan ook. Nog voordat het dorp verlaten werd, stuurde HH een foto van een winkel naar een familiair bekende. Een kort stukje bebouwing en een meewarige en ietwat nieuwsgierige blik van een bewoner later en daar liepen de HH in natuurlijk aandoende begroeiing, genaamd Het Ulvenhoutse Voorbos. Een welkome verandering in de HH-ogen. Wat eigenlijk geen verbazing op had moeten leveren, deed het toch. Ook in het bos werden we getrakteerd op een voortgesleepte aanhangwagen. Een korte verwarring over de te volgen richting (geen causaal verband), maar al snel weer op het juiste pad. Iets later waren de HH elkaar letterlijk even uit het oog verloren.

Maar van pretdrukking geen sprake. En hereniging ging gepaard met hilariteit. Nog even een stukje natuur, maar toen was het weer de beurt aan stedelijke bebouwing. Ook mooi hoor. Wist u trouwens, dat er twee Ulvenhouten bestaan en dat die door middel van een snelweg gescheiden van elkaar liggen? Wij niet, maar nu wel. eentje heeft voor het gemak de toevoeging AC gekregen. AC? Ja, AC. Afkorting voor Alphen Chaam. Bij AC in de buurt is sprake van Anneville. Van de koeien in de wei dacht er eentje " shit",

terwijl een andere gehoor gaf aan de vraag. Statige panden op het landgoed, waar zo te zien bruiloften, feesten en partijen gevierd kunnen worden. In de tunnel onder de A58 door, voorzien van de naam Geersbroeksetunnel, heeft zo te zien iets plaatsgevonden. De tunnel uitkomend kregen we zicht op een groot pand.

Nieuwsgierigheid aan de zijde van HF en een onderzoek naar aanleiding daarvan leverde slechts op, dat op het pand b.g.g. stond vermeld. U begrijpt, dat dit er voor zorgde, dat de HH konden speculeren over de betekenis van deze drie letters. We konden er wel wat tijd aan spenderen, maar toch nog vrij snel werd onze aandacht afgeleid door de Thoolse visleverantie. Daarna weer frivool veel natuur. Zo langzaam maar zeker ging dat toch haar tol opeisen qua nering en na een fraai hekwerk dienden zich bij een ven banken aan. Er werd gekozen voor de nieuwste bank met fraai uitzicht op het ven. Smullen van laatste broodjes, boterhammen met allerlei kaas en vocht eiste even de aandacht. Maar oh wat was het welkom en heerlijk die innerlijke versterking. Even wat venfoto's en op naar de manege. In de verte bij het landhuis deed zich iets van een trouwerij voor. Ondanks de waarschuwing van de HH in de trant van doe het niet of denk er in ieder geval nog eens goed over na, ging men toch door met de zogenaamde feestelijkheden. De Hh zelf raakten enigszins verstrikt in de voortgang van de route. Ondanks de goede adviezen van een drietal witte pony's met hoofdvlechting. Eindelijk weer het juiste pad. Op de parkeerplaats bleek, dat niet alle in Nederland aanwezige aanhangers aan de festiviteiten deel namen.

Wat drukte qua auto's en met name ook grote mini's bij de nieuwbouw, maar dat was ook wel weer snel voorbij. Bij de residentie probeerden een aantal grondwerkers met behulp van een graafmachientje de ingang te blokkeren met grond. Het resultaat hebben we niet afgewacht. Ietwat in de war gebracht door de directe overgang van Breda naar Bavel een korte eigen inbreng, maar al snel liepen we over de houten vlonders. Nog even probeerden we de voeten parallel aan de planken te plaatsen, maar dat ging te veel tijd kosten. Daar waar de planken in stepstones overgingen, maakten we daarvan gebruik om bij de schapen te komen. Van echte belangstelling hunnerzijds was geen sprake. Daar waar de straat was opengebroken, vertelde HH al wandelend over de rijplaten een anekdote. In het kort kom deze hier op neer: het leven bestaat soms uit vallen en opstaan. Er volgde hierna een stuk met her en der leuke behuizing. Ook mochten we genieten van een oud model Kalos van de familie Chevrolet. Wat een pracht en wat een blijdschap werd bij de HH teweeggebracht. Een beetje verwarring in het park, maar ook deze hobbel werd genomen. Het park uit deden we niet via de heuvel. En Toen? Ja, toen op weg naar Ginneken. Onderweg nog even een kort gesprek met

deze poezemeneer. De volgende aanhanger deed zich voor. Dit keer een paardentrailer, die werd ingezet als plankenvervoerder. De plankenmevrouw zei weliswaar Goed, maar de toon waarop deed het tegenovergestelde vermoeden. Wat wel goed was, was dat het Ginnekenplein dichtbij was. Daardoor kon HF in horeca toegeven aan de roep der natuur. Lichtvoetig kon hij zich daarna weer bij HH voegen, om vervolgens samen de Boven Mark te begroeten.

Overigens viel er meer te begroeten: honden en dien uitlaters, vooronsuitloopdames en een aantal koeien. geen van dezen zei shit of deed dat in ons bijzijn. Vlak nadat we de Boven Mark waren overgestoken vonden we het welletjes. Via het verkooppunt van ter plekke geteelde groenten en dergelijke Ulvenhout weer in en op naar de Uitdaging, alwaar HH vorige week zijn rustplek had gevonden. Daar mochten we genieten van Chaamse Dubbel en Hefe Weizen en een heerlijk bittergarnituur. Voldaan ging het naar de Fransoos en daarna naar onze woonplekken, waar we fileloos naartoe konden rijden. Tot de volgende keer.