Aanhangers en hele grote mini's

Na het Tongegebeuren een korte onderbreking in de HH-sequence, maar hier is dan weer een teken van ondernemingszin. Er vanuit gaande, dat u zelf capabel bent om het dagelijkse nieuws tot u te nemen, laten we deze keer de gang van zaken op onze aardkloot onaangeroerd. Ter wandelzake dus. Na wat verwarrende momenten kwam op vrijdagochtend een telefoongesprek tot stand, naar aanleiding waarvan op initiatief van HF en in samenwerking met Visit Brabant een wandelroute geboren werd in en om Ulvenhout. Grappig en vermeldenswaardig: HH had vorige week in die omgeving in zijn alleenheid een fietstocht gemaakt.

HF had hier geen weet van en op de een of ander manier werd zijn aandacht ook naar deze streek getrokken. HH-magie zullen het maar noemen. HF stapte kordaat in zijn Fransoos en belde, na te zijn ingehaald door een mini, die haar naam absoluut geen eer aan deed, en een fikse tankbeurt, bij HH aan. Het vervolg laat zich raden. Onderweg naar Ulvenhout werd door medeweggebruikers en masse gebruik gemaakt van aanhangers. HH vermoedde, dat het die dag landelijke aanhangerdag was. Een verklaring, die gelijk bijval kreeg bij monde van HF. Gebruik makend van zijn stratenkennis te Ulvenhout, dirigeerde HH zijn chauffeur naar een zeer geschikte parkeerplaats aan de plaatselijke Dorpstraat. Schoenengedoe en starten maar. HH met naast de alom geprezen GPS-verklikker de papieren versie van de route en HF met de routeregistratie aan op naar knooppunt 27.

Omdat gekozen werd voor tegengesteld, bracht dat voor de voorlezer HH dat een extra inzet met zich mee. Achteraf gezien zonder kleerscheuren van welke aard dan ook. Nog voordat het dorp verlaten werd, stuurde HH een foto van een winkel naar een familiair bekende. Een kort stukje bebouwing en een meewarige en ietwat nieuwsgierige blik van een bewoner later en daar liepen de HH in natuurlijk aandoende begroeiing, genaamd Het Ulvenhoutse Voorbos. Een welkome verandering in de HH-ogen. Wat eigenlijk geen verbazing op had moeten leveren, deed het toch. Ook in het bos werden we getrakteerd op een voortgesleepte aanhangwagen. Een korte verwarring over de te volgen richting (geen causaal verband), maar al snel weer op het juiste pad. Iets later waren de HH elkaar letterlijk even uit het oog verloren.

Maar van pretdrukking geen sprake. En hereniging ging gepaard met hilariteit. Nog even een stukje natuur, maar toen was het weer de beurt aan stedelijke bebouwing. Ook mooi hoor. Wist u trouwens, dat er twee Ulvenhouten bestaan en dat die door middel van een snelweg gescheiden van elkaar liggen? Wij niet, maar nu wel. eentje heeft voor het gemak de toevoeging AC gekregen. AC? Ja, AC. Afkorting voor Alphen Chaam. Bij AC in de buurt is sprake van Anneville. Van de koeien in de wei dacht er eentje " shit",

terwijl een andere gehoor gaf aan de vraag. Statige panden op het landgoed, waar zo te zien bruiloften, feesten en partijen gevierd kunnen worden. In de tunnel onder de A58 door, voorzien van de naam Geersbroeksetunnel, heeft zo te zien iets plaatsgevonden. De tunnel uitkomend kregen we zicht op een groot pand.

Nieuwsgierigheid aan de zijde van HF en een onderzoek naar aanleiding daarvan leverde slechts op, dat op het pand b.g.g. stond vermeld. U begrijpt, dat dit er voor zorgde, dat de HH konden speculeren over de betekenis van deze drie letters. We konden er wel wat tijd aan spenderen, maar toch nog vrij snel werd onze aandacht afgeleid door de Thoolse visleverantie. Daarna weer frivool veel natuur. Zo langzaam maar zeker ging dat toch haar tol opeisen qua nering en na een fraai hekwerk dienden zich bij een ven banken aan. Er werd gekozen voor de nieuwste bank met fraai uitzicht op het ven. Smullen van laatste broodjes, boterhammen met allerlei kaas en vocht eiste even de aandacht. Maar oh wat was het welkom en heerlijk die innerlijke versterking. Even wat venfoto's en op naar de manege. In de verte bij het landhuis deed zich iets van een trouwerij voor. Ondanks de waarschuwing van de HH in de trant van doe het niet of denk er in ieder geval nog eens goed over na, ging men toch door met de zogenaamde feestelijkheden. De Hh zelf raakten enigszins verstrikt in de voortgang van de route. Ondanks de goede adviezen van een drietal witte pony's met hoofdvlechting. Eindelijk weer het juiste pad. Op de parkeerplaats bleek, dat niet alle in Nederland aanwezige aanhangers aan de festiviteiten deel namen.

Wat drukte qua auto's en met name ook grote mini's bij de nieuwbouw, maar dat was ook wel weer snel voorbij. Bij de residentie probeerden een aantal grondwerkers met behulp van een graafmachientje de ingang te blokkeren met grond. Het resultaat hebben we niet afgewacht. Ietwat in de war gebracht door de directe overgang van Breda naar Bavel een korte eigen inbreng, maar al snel liepen we over de houten vlonders. Nog even probeerden we de voeten parallel aan de planken te plaatsen, maar dat ging te veel tijd kosten. Daar waar de planken in stepstones overgingen, maakten we daarvan gebruik om bij de schapen te komen. Van echte belangstelling hunnerzijds was geen sprake. Daar waar de straat was opengebroken, vertelde HH al wandelend over de rijplaten een anekdote. In het kort kom deze hier op neer: het leven bestaat soms uit vallen en opstaan. Er volgde hierna een stuk met her en der leuke behuizing. Ook mochten we genieten van een oud model Kalos van de familie Chevrolet. Wat een pracht en wat een blijdschap werd bij de HH teweeggebracht. Een beetje verwarring in het park, maar ook deze hobbel werd genomen. Het park uit deden we niet via de heuvel. En Toen? Ja, toen op weg naar Ginneken. Onderweg nog even een kort gesprek met

deze poezemeneer. De volgende aanhanger deed zich voor. Dit keer een paardentrailer, die werd ingezet als plankenvervoerder. De plankenmevrouw zei weliswaar Goed, maar de toon waarop deed het tegenovergestelde vermoeden. Wat wel goed was, was dat het Ginnekenplein dichtbij was. Daardoor kon HF in horeca toegeven aan de roep der natuur. Lichtvoetig kon hij zich daarna weer bij HH voegen, om vervolgens samen de Boven Mark te begroeten.

Overigens viel er meer te begroeten: honden en dien uitlaters, vooronsuitloopdames en een aantal koeien. geen van dezen zei shit of deed dat in ons bijzijn. Vlak nadat we de Boven Mark waren overgestoken vonden we het welletjes. Via het verkooppunt van ter plekke geteelde groenten en dergelijke Ulvenhout weer in en op naar de Uitdaging, alwaar HH vorige week zijn rustplek had gevonden. Daar mochten we genieten van Chaamse Dubbel en Hefe Weizen en een heerlijk bittergarnituur. Voldaan ging het naar de Fransoos en daarna naar onze woonplekken, waar we fileloos naartoe konden rijden. Tot de volgende keer.