Essen Sie schmakhaft

Ook de derde dinsdag van september van dit jaar ligt al weer achter ons. En tevens de eerste van ons leven met een bebaarde koning. Of nu alle statieportretten aangepast gaan worden, is voor en door ons een vraag. Maar hoe dan ook; van Duitschen Bloed zijn en blijven we. Voor u nu even een kijkje in de HH-keuken: al voordat de week begonnen was, bestond er al een wandelplan en wel in het ons zo na aan het hart liggende Belgica. De omgeving van Essen kon zich weer eens verheugen op onze komst. Dit keer een vrijwel geheel nieuwe insteek met ontzettend weinig oude lol. Nieuwe lol dus. HH was genegen om de stuurhonneurs waar te nemen en kwam, na een korte omleidingsverrassing, HF ten aldaar een hand en een oor overhandigen. Samen ingestapt zinde in HH's Fransoos werd via de kortste weg de snelweg opgezocht. HH vroeg aan de richtingbegeleiding hoe te rijden, maar zag door inzichten toch af van de voorgestelde route. Een wijs besluit. De richtingbegeleiding, die verder wel dienst mocht doen, zinde echter op wraak, zodat in de buurt van Fijnaart en dergelijke werd voorgesteld om de snelweg te verlaten.

Geen weet hebbende van de wraakactie volgde HH dat voorstel. Al snel rezen er twijfels bij de reisHH. Zodoende de snelweg weer op, hetgeen een wederom wijze beslissing bleek. Verder zonder grappen en grollen werd het startpunt aan de Hemelrijk in Essen bereikt. Als alles volgens plan zou gaan, zou de route er zo uitzien. Echter tussen knooppunt 36 en 60 hebben we ergens een aanduiding gemist. Jammer, maar ook niet meer dan dat. Goed; starten bij 93 en naar 92. Geheel volgens de originele gedachtegang bij het aanmaken der route. Zonder de geur en de smaak troffen we snel een dood vogeltje aan. Die was weer snel vergeten, door de aanblik van een Kasteelreclame.

Achter deze reclame gaat een drankenhandel schuil. Reeds in dit vroege stadium van de dag werd volmondig en unaniem besloten om na de wandeling om deze middenstander een bezoek te brengen. Verheugd en toch blij op naar her spoor. Na bezichtiging van twee exemplaren van auto's van Franse origine, die in Nederland niet te koop worden aangeboden, mochten we middels een tunneltje het spoor onderdoor. HF had een deja vu en de buurtbewoners hadden of deden een of andere wisseltruc met PMD-materialen in grote plastic zakken. De ophaal- of brengdienst kwamen we even later tegen.

Dat gebeurde ongeveer hier en met het verzoek om de motor stil te leggen. Intussen was het de HH ook nog eens duidelijk geworden, dat het vandaag openhekkendag was. Wellicht laten we u daarvan nog een voorbeeld zien. Na de watertoren in herstel kregen we te maken met Excessen naar Essense begrippen. De HH waren niet echt onder de indruk. Vlak daarna hebben we dus een aanduiding gemist. Dat zorgde wel voor uiterlijke bezichtiging van fraaie staaltjes bouwkunst en degelijke. Niet lang daarna sloten we weer aan bij de oorspronkelijkheid en leerden we over Alfons Tireliren en Rose Gronon. Vlak na het bruggetje met bloembakken mochten we even meegenieten van een gesprek van twee vrouwen op een bankje. Blijkbaar het praatbankje, want een stukje verder stond een bankje waar men tijdens de Duitstalige overheersingen mocht eten. Langzaam maar ook zeker kwam Wildert binnen ons bereik. Twee mannen op fietsen wilden ons passeren en groetten ons daarbij. Ach, teruggroeten kon geen kwaad en zodoende. Een mooi leermomentje deed zich voor bij het betreden van Wildert: het is Pompoendorp.

De molen die zich er bevindt, was geen onbekende voor HH. HF deelde in de vreugde, maar wist tot kort daarvoor niet van het bestaan af. Even later werden we wederom vriendelijk gegroet door de twee fietsmannen van daarnet. Vlak na de gedenksteen voor een aantal mineurs, die in 1946 omkwamen, vonden de HH een prachtige stek om boterhammen en vocht aan het lichaam toe te voegen. Het aangeboden blikje bier van Nederlandse afkomst lieten we ongeopend en voor een ander. De man met de hond vroeg ons af of zijn plaatsing van een leeg blikje van een Bels merk geen kunstwerk was. Wij gingen verder wandelen en door een tunneltje onder het spoor door. Charmante huizenbouw deed zich voor. Nu was het dan toch tijd geworden om niet onder maar bovenlangs het spoor te kruisen. Al eerder was het ons duidelijk geworden, maar stond het nog groter te lezen: naast smetvrees kent men ter plaatse ook smetgert. Een stuk fake-fauna deed haar intrede. Gevolgd door een groot omheind complex van gebouwen en begroeiing. Nadere informatie leert, dat Kastanjedreef 59 (waar het dus om gaat) te koop is voor 12 en een half miljoen k.k. De gedachten van de HH waren inmiddels bij het Stappersven. Om daar zonder kleerscheuren te arriveren, deed HH zeer hoflijk voor HF de slagboom opzij. Ietsjes later ging HH een persoonlijk gesprek aan met een lokale boom. Het ven is groot en groots.

Bij het verlaten van het bosgebied probeerde HF zijn hof- en heffelijkheid uit. De slagboom werkte mee, maar om de actie te kunnen voltooien riep hij de wijsheid van HH in. Alles kwam goed. Een nepaap en wat andere echte dieren later, waren de HH getuige van een bewegende eekhoorn. Altijd weer aandoenlijk. De gevlekte hond achter het hek was een grappenmaker. Terwijl we voorbij liepen bewoog hij de kop niet. Zijn ogen daarentegen volgden ons haarscherp. Toen dat de HH opviel en er gewag van maakten sprak een betraptheid uit de hondeogen. Al met al waren we terug in Essen. De school kwam net uit en de HH liepen danig in de weg op het fietspad. Daarom naar de overzijde. Eerst rustiger, maar ook aan die kant werd het druk met fietsers. Na de ontmoeting met een jonge poezenmadam kwam er een ontmoeting met naar eigen zeggen 26 geelgeheste grijsharigen op e-bikes. En toen: de drankenhandelwinkel. De HH voelden zich als een klein kind in een gigantische snoepwinkel. Zoveel keuze.

Na een beperkte keuze te hebben gemaakt op naar de auto. Blij met alles wat de dag tot nu toe had gebracht werd koers gezet naar Nispen. Aldaar werd bij de Gouden Leeuw een tafeltje bezet. Eerst in de zon en later naar een ander in de zon. Eerst Kwaremont, Westmalle en bittergarnituur en later Kwaremont en Karmeliet. Eerst rust en later met plaatselijk belang. Vermakelijk en uiteindelijk op weg naar huis.

Een heerlijk weerzien met Zuiderburen en landgenoten rijker.