GHW45 - Vastelaovedzottelaand en Meekrapdurp

Hoe konden we het zo uit kiezen? Wij zijn helemaal geen fan van carnaval en de hierbij gebezigde muziek keuze. Hiermee niets bewerende over moorkoppen, negerzoenen, blanke vla, zwarte auto's en Donald Trump. Nou gewoon op deze datum een wandeling plannen in en rond Oud-Gastel. (het nieuwe gas-stel zagen wij nergens nie)
Overleg op het laatste moment voorzag in iets van ca 12 km.
Trouwens: dit is de eerste keer dat de fenomenale snelheid van de HH werd geklokt. Wij scheppen niet maar in deze graag op.

Ophalen zou rond 13 u plaatsvinden aangezien ten huizen van HH een grote opknapping aanstaande is en aldus tijd en 50 euro biljetten vraagt.
Niettemin was de belangstelling ten huize van HF bijzonder van laat dat rode oog nu maar eens zien.
Na verwondering, ontzag maar ook vergelijk werd verteld van scooter belangstelling maar dan zonder de HH bemoeienis.
Wij gingen als onverschrokkenen op pad en met behulp van routeplanners maar zeker ook HF werd nagenoeg op de route geparkeerd. Keuze stress verzorgde een plek vlakbij de dorpsstraat, hoewel de toegang in eerste instantie werd tegengewerkt.
Achter een lokale optocht van auto's konden wij dan toch het Oud-G door rijden.
Eenmaal geparkeerd en na de schoenen wissel kon het losgaan.
HF was dermate met foto materiaal bezig dat HH enigszins bedeesd zo nu en dan kiekte.
Niettemin is en was het gehalte der beiden van enorme hoogte.
Prachtige muziek viel ons op de eerste stappen ten deel. Wat waren wij niet jaloers hier geen deel van te mogen uitmaken. Hoe dat voor u is dient u dan zelf uit te maken, maar dan wel op uw beurt.

Buitenlangs en enigszins van de route afgedwaald door toedoen van HF werd er onderweg toch genoten van het een maar ook het ander. Spruiten ompoting ging ineens onder een luik, zogenaamd verkeerd gelopen vergde een terugloop actie langs een nerveus hond wezen dat de ene keer wel maar dan ook weer niet de kop door het hek stak, daarbij de geluiden van de geiten/hond/etc percelen teniet doende. Grappig en zo effectief.
Eenmaal buitengaats ging het langs en vooral voor het water. Onder hekken, maar ook over hekken ging het dan verder richting Stampersgat of geschreven als in de titel. Op enig moment kregen wij in de gaten dat sporen van Dinteloord met zijn eeuwige suiker ook zijn tol bij de HH zou eisen. Voorbeelden te over.
Niettemin is het een groot complex waar goed voor de medewerkers werd gezorgd. Maar daarover mogen wij niet teveel spreken. Dat men zich al vroeg verenigde lijkt de HH verre van logisch maar aldus geschiedde dus mooi wel.Het was naar eigen dunken gezellig en sympathiek en zo zal het zijn. Gedrochten in het water, muziek uit hoeken en gaten en toch zo rustig. Het werd de HH steeds meer duidelijk dat men voor onze komst de viering snel had laten plaatsvinden opdat wij er niets van mee zouden krijgen.
Tja, dan maar flink doorstappen naar Oud-Gastel. De wind die al enige tijd van zich liet horen deed dit nu weer. Verre van grappig.
Maar daarover genoeg. Over open stukken waarbij het haar best door de war geraakte en regelmatig opzij moetend vanwege inhalende auto mobielen ging het dan eindelijk naar dit plaatsje. De muziek had plaatsgemaakt voor serene rust en dito gebouw.
Wij konden nu wel doorlopen en bereikten een opdracht voor HF waarvan akte bijgaand.
Bleek de wandeling helemaal geen 12 te zijn maar ruim 14 km en dat op zowel Apple als Android, dus dan is het waar.

Hoewel wij in eerste instantie Willemstad wilden verblijden met onze komst moest het hele plaatsje worden teleurgesteld aangezien het tijdstip ons noodzaakte de terugreis te aanvaarden.
Daarom richting de residentie van HF waarbij werd afgesproken dat wij onderweg het wel zouden beslissen. Dat viel best niet mee maar op enig moment werd de keuze definitief. U kent ons standpunt dat wij geen reclame maken daarom onderstaande rebus. Onder de goede inzendingen wordt een duikboot verloot alsmede een heel bruin brood.
________
du Falcon:

La Trappe Dubbel Dubbel
Wisseltap enkel dubbel
Bitterballen 10

GHW 44: Regina

Mooi he; dat sinds kort onze stormen en aanverwante artikelen een naam krijgen. Na Ciara hebben we nu Dennis over de vloer. We kunnen niet beloven, dat ook de HH vanaf nu al hun wandelingen een naam gaan geven, maar die van deze week gaat de boeken in als Regina. Niet omdat sommigen een kapster hebben, die deze naam draagt, maar gewoon omdat het kan. Regina dus. De randvoorwaarden voor een wandeling veranderen er niet door.

Nog steeds wordt er van te voren een route berekend. Zo ook nu weer. Met behulp van Wandel 123 had HF iets ontdekt in en om Zoeterwoude Dorp. Een geheel nieuw terrein voor de HH, dus afwachten wat we gaan aantreffen. Omdat het bijna carnaval is en HH regelmatig het voorste haantje leek het hem leuk om zijn linkeroog geheel te voorzien van een soort verdonkering. Naar eigen zeggen gaf het hem een strijdlustige en enge uitstraling. Dat wilde HF wel eens zien.

Om te kunnen beoordelen of dat inderdaad het geval was, reed hij naar HH's woonhuis. Nadat HH de voordeur had geopend, kon HF alleen maar onderschrijven. Tjonge jonge. Het geheel verhinderde niet dat er gewandeld ging worden. Nadat HH HF een oor en informatie inzake appel (voor VM) had overhandigd was het devies: op naar het startpunt. Dat bleek bij Tess te zijn. Tess was echter op dat moment gesloten, maar van pretdrukking was absoluut geen sprake. De robuuste wandelschoenen aan en daar ging het loos. Eerst maar richting het oosten naar Weipoort. En dat terwijl een mevrouw dingen in haar tuin deed. Vrij snel ontdekte HF, dat hij rugzakloos was. Het hinderde niet. Na een kort stukje verhard mochten we de weilanden in. Daar was goed te zien, dat het de afgelopen tijd flink geregend had. Verrast waren we wel, dat we voor het eerst een stuk van het 275 km lange Romeinse Limespad gingen betreden. Ook werden verrast door een behoorlijk aantal bruggetjes over even zovele sloten.

De zwanen, die we onderweg tegenkwamen, hadden geen kwaad in de zin. Kleerscheurloos bereikten we dan ook Weipoort. Een weg met aan weerszijden woningen is de grondslag van dit buurtschap. Een aantal van de huizen en boerderijen zijn bezig met een wedstrijdje, wie het scheefst kan worden. Grappig. Wat erg leuk om te zien was, waren de lammetjes. Maar ook vele andere dieren deden hun best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Al rokend vroeg een bewoner, waarom HF van een bepaald iets een foto maakte. Nou is dat voor de HH een vraag, die wel vaker aan hen wordt gesteld, dus angstig maakte het ons niet. Na enige uitleg onzerzijds deed de vragensteller ook aan infogeving.

Hij heeft vijf kippen en die leggen elke dag alle vijf een ei. Mocht u denken, dat hij en zijn gezin die allemaal elke op krijgen, dan zit u er naast. Maar met deze kennis op zak, konden we zichtbaar verheugd verder. Nadat HF voor de zoveelste keer een grapje had gemaakt m.b.t. het zichtbare oogmankement bij HH, werd het tijd om naar het buurtschap Zuidbuurt af te reizen. Te aldaar is men de trotse bezitter van onder andere de Sint Jan's Onthoofdingskerk en een Kamperen bij de Boer. En ook een verrassing voor de HH. Het vervolg van de route moest anders gaan verlopen, omdat men bezig is, grond bouwrijp te maken. Helaas wordt geen alternatief aangeboden. Maar dan moet je net de HH hebben: die regelen dat zelf dan wel. Dus een beetje Zoeterwoude Dorp in.

Langs Swetterhage en 1 van de bibliotheken, die men rijk is en tussen twee elkaar respecterende poezen door bereikten we de outskirts en kon de route weer opgepakt worden. De visser in vol tenue groette ons lachend, wat hem eenzelfde soort reactie onzerzijds opleverde. HH ontwaarde een wegrenhaas. Na melding aan HF, die de vluchteling wenste te fotograferen, bleef de haas staan en ging poseren.

Als u de laatste tijd wel eens over de A4 gereden heeft, kan het zijn, dat u aan de oostkant een tweetal windmolens heb gezien. Deze molens waren ons volgende doel. Om daar te geraken moesten een behoorlijk aantal hekken beklommen worden. En ook na het bereiken van de molens deden zich diverse van dergelijke obstakels voor. De HH waren dan ook verheugd, dat daar ineens een einde aan kwam. Om bij de laatste te komen moest een behoorlijke drassig stuk naar de pony's genomen worden, maar het resultaat maakte veel goed. Om niet tot over de enkels in de modder te zakken, kozen we een eigen vervolg, maar het resultaat mocht er zijn: vaste grond onder de voeten. Ach, de broeken en schoenen waren nu wel voorzien van derrie, maar daar zijn oplossingen voor. Pret heeft het sowieso opgeleverd. Het is al weer een tijd geleden, dat we een prijsvraag hebben uitgeschreven.

Daar gaat weer een keer. HH vroeg ons af, wat het doel van de verticale blauwe latten is. Mocht u het antwoord weten, dan vragen we u ons met dien informatie te verrijken. Een gepaste beloning ligt al op u te wachten. Langzaam maar zeker begon nu een einde te komen aan de tour.

Aangenaam verrast liepen we het laatste stuk langs het Watertje met haar kerk, vissers en het pand van de worstspecialist in ruste. Terug bij de auto bleek Tess inmiddels ook uit bed te zijn. Het geheel vroeg om een mooie afsluiting en net als twee weken geleden kozen we voor L'Esperance in Nieuwerkerk. Aangenaam werden dar aan ons geserveerd: Karmeliet, La Chouffe, Jupiler en een voortreffelijk bittergarnituur. 

GHW43: Ga maar lekker foto’s maken

Vorige week al besloten maar deze week in de praktijk gebracht. Met mooi weer naar Biert.
Dat betekende rond 13 u vanuit Capelle naar Rdam Zuid teneinde HF op te halen. Ten huize van was er eerst maar eens een blik op de rustige jongens en de actieve dame.
De buiten avonturen hadden er stevig ingehakt dus uitrusten was het devies.
Ach, men is nog in de groei.
Na over en weer de wetenswaardigheden en begroetingen en afscheiden ging het op weg via de A15 naar diverse dorpen waar als basis Heenvliet zou dienen. De auto kon bij AH maar hoefde natuurlijk niet. Wel netjes parkeren natuurlijk.
Daarna op weg waarbij de volgende punten houvast zouden bieden:
38-75-74-88-86-82-83-81-79-84-85-89-87-37-38
Twee keer 38 zegt u? Tja, u moet ergens beginnen om ook ergens te eindigen. Zo makkelijk is wandelen nu ook weer niet.
Hoegenaamd liepen wij de andere kant op , dus als eerste naar Geervliet met de bedoeling om trouwlustigen voor het naderende onheil te waarschuwen. Eenmaal aldaar geraakt wist men ons toch nog een nieuwe route aan te bieden. Waarbij moet worden opgemerkt dat de trouwers zich niet lieten zien aan de HH.
De molenweg toont een molen met schietgaten en deze keer volledig in de renovatie.
Tot nu toe was het allemaal Spielerei geweest zoals onze oosterburen zo mooi kunnen zeggen.
Het echte werk ging beginnen: de expeditie naar Bier(t). Zou het dan echt bestaan? We gaan het voor u uitzoeken. Dat wij daarvoor een zeer gevaarlijke weg dienden over te steken maakt ons niets uit.
Dat viel overigens niet mee kunnen wij u zeggen. Natuurlijk waren bepaalde delen al bekend maar niet alles. Dus alle figuurlijke zeilen werden bijgezet en daar gingen de dapperen. Alles voor de lezers.
Wij kunnen heel veel vertellen over onze ontberingen maar kunnen ons voorstellen dat u daar niet op wacht. Of zit te wachten. Bij de 4 ambachten schijnt u wijn te kunnen bemachtigen, maar dat hadden wij natuurlijk geen tijd voor. Door moest het en zo geschiedde. Schuif de tijd een half uur door............. en daar werd daadwerkelijk Biert bereikt. Een foto werd ten bewijze alhier gemaakt zodat wij ons later niets blijken te hebben wijsgemaakt.

Wikipedia zegt o.a.:
De naam Biert zou een verbastering kunnen zijn van Biervliet (vergelijkbaar met de gelijknamige plaats in Zeeland). In de middeleeuwen zou het een overslagplaats zijn van bier, gebrouwen in de Zuid-Hollandse steden. Deze verklaring staat niet vast.

Lang mag je hier niet verblijven, en helemaal door Biert wandelen is uit den boze.
Dus ineens moet je dwars er door heen en ga je via landerijen met uitzichten naar andere bestemmingen. Richting Abbenbroek zullen we maar zeggen.
Eenmaal in die regio dient u zich ervan te vergewissen dat u de brug dient over te steken wilt u ooit weer op 38 aankomen.
Het viel de HH op dat het hier zo vlak bij 010 een mooi gebied blijft met diverse op dit moment niet gebruikte badgelegenheden.
Meren, waterpartijen, hele gelukkige zwanen met offspring, alles was direct zichtbaar.
Daarna ondersteekt u de provinciale weg en gaat langs de ruïne van Heervliet (wij kunnen geen details bekendmaken) en uiteindelijk bereikt u Heenvliet.
Al foto's makend en speurend naar horeca raakten wij in gesprek met een oorspronkelijk Rotterdam-West ontsnapte dame die hier al 50 jaar woonde. Wat bleek? Zij had geen korte termijn geheugen en vroeg waarvandaan wij dateerden. Wij deden niet moeilijk en voorzagen haar van gewilde info.
Wat bleek? Zij woonde hier al vijftig jaar en naar gehoord hebbende met volle overtuiging. Het is hier vaak gezellig en op vrijdag is er markt. Vroeger waren er ook winkels.
Wat bleek? Haar man was 15 jaar geleden overleden en zij miste hem nog steeds. Hadden wij al verteld dat haar korte termijn geheugen haar in de steek liet?

Wat bleek? Waar kwamen de HH ook alweer vandaan? Zie hiervoor. Zij woonde hier al vijftig jaar en was volkomen gelukkig. Wat bleek? Haar ouderlijke woning was gebombardeerd. Zodoende moest elders een onderkomen worden gezocht. Wat bleek? Het zou Heenvliet worden. De grap van HH bleef niet hangen of kwam niet aan. Maar dat zal aan genoemd geheugen probleem liggen ongetwijfeld. Zij wenste ons nog een fijne foto maak middag toe en verdween volkomen gelukkig uit het zicht.
Deze informatie moest verwerkt worden en bij de HH werkt dat het best onder het genot van een hapje en een drankje. Maar niet hier.
Daarvoor moesten wij naar Barendrecht.
Parkeren bij het ons bekende plein rondom de kerk.
Wij namen:
- portie kaasstengels met oude kaas
- Affligem blond en triple
- Brand Bockbier

GHW42: leer, ontdek, lach en groei

Dat hoeft natuurlijk niet perse in die volgorde of aaneen gesloten. Maar welke leeftijd je ook hebt, het kan absoluut geen kwaad. Net als wandelen. Zodoende gingen ook deze week weer de gedachten van de HH uit naar de wandelschoenen, een route en wat verder nodig is voor een wandeling.

HF had ophaal- en thuisbrengdienst en meldde zich rond half een bij HH. Deze was niet verbaasd over de komst, want dat was in de ochtend afgesproken. De blijdschap inzake het weerzien leed er niet onder. Om diverse redenen was door HF een route gekozen in en bij Woerden startend in Woerden West. Eens in de zoveel tijd worden we naar Woerden gelokt. Na wat dralen werd de auto geparkeerd op de parkeerplaats bij de Jumbo aan de Jozef Israëlslaan. Schoenenwissel als vanouds en op pad. Eerst even een stukje tegendraads, maar al snel daarna de goede weg ingeslagen. Binnen tien minuten hadden we al in de gaten, dat educatie erg hoog in het vaandel staat in Woerden. Scholen van allerlei soorten en maten kwamen voorbij.

En dat bleef eigenlijk de hele wandeling het geval. HF had de boterhammen al verwerkt, maar HH begon nu aan de middagmaaltijd. Aan de noord-west kant werden de weilanden bereikt en werd ons een alternatieve route aangeboden. Alternatief of niet, doorgewandeld werd er volgens ons eigen en oorspronkelijke plan. Hierdoor konden dralende wandeldames ingehaald worden. Inmiddels was HH begonnen met het vullen van papieren zakdoekjes. Op de smalle weg was het qua automobielen behoorlijk druk, zodat regelmatig een stap opzij nodig bleek. Gelukkig leidde de route ons vrij snel een woonwijk in.

Bij de kerk bevind zich een pad, dat ons door en langs waterpartijtjes liet bewegen. Daar zagen we de eerste Woerdense woerden van deze dag. Waarschijnlijk komen deze dieren niet uit Dieren. Langs de camping, waar geen enkel kampeeranimo te bespeuren viel, en op naar landgoed Bredius. Diverse woningen daar zijn niet voorzien van dakpannen, maar heeft men er lukraak riet op gedaan. De omgeving is overigens  ook rijkelijk voorzien van waterstukken trouwens. De bebrilde jongen en dito meisje hadden duidelijk oog voor elkaar. Even over en/of door hekken een stukje weiland doorkruist en toen werd het weer tijd voor asfalt. Best veel fietsers daar, maar aan de gezichten viel af te lezen, dat fietsen in die omgeving geen pretje is. Wandelen beviel ons best en ook de dame, die ons geruime tijd voor ging, leek het naar haar wandelzin te hebben.

Tot bij de begraafplaats maakte zij ruim baan voor ons. Toen werd het tijd om Woerden tijdelijk te verlaten. Al wandelend langs een stukje bedrijventerrein werden we plotsklaps ingehaald door iets roods met een mens er in en op hoge snelheid. Waarschijnlijk een soort fietser. Bijna hadden we geen oog gehad voor Woerden Groener. Inmiddels drongen we de Woerdense bewoning weer binnen. Mocht het u interesseren: we liepen over de Cattenbroekerdijk. De huizenbouw te aldaar kent vele varianten, maar deze willen we u even tonen.

Na bijna te zijn verpletterd door slingerfietsende kwajongens verlieten we de bebouwde kom weer en kwamen we aan bij het bedrijventerrein, waar onder andere een distributiecentrum van Hallo Jumbo is. Een man stond te bellen en hield daar acuut mee op en liep weg, toen we dicht in zijn buurt kwamen. Het had echter niets met ons van doen, want hij stapte in in een auto, die stopte. En dat vlak bij waar al sinds 1824 de kazen gesmolten worden. Even onder de indruk van de hoeveelheid autoverkoopzaken vergat HF de route te controleren. Maar al heel snel werd dat hersteld en wandelden we via het busstation naar de houthandel. Daar werd in en om een aanhanger zo te zien duistere zaken gedaan. Aangezien we geen panne hadden met onze aanhangwagen hoefden we de groene bus niet te bellen. Door de tunnel moest er gegaan worden. Aan de ene kant stond een kraanwagen en eenmaal door de tunnel gegaan konden we langs een knipperlichtvrachtwagen gaan. Uit een kantoor kwam een stel, dat lopend en arm in arm ging roken. Naar onze mening hadden ze ook nog andere plannen. Het bedrijvengebeuren was nu wel weer achter de rug en in de bewoonde wereld stond een fraai exemplaar van een auto uit de Fiat-fabriek in de tuin.

Later zou een DAF ongeveer hetzelfde doen. Twee kordate mannen verplaatsten de reclamefolders uit de bestelbus naar een woonhuis en wij werden hartelijk verwelkomd door het treinstation. Even een klein ommetje, maar daarna gewoon onder het spoor door. Een eet- en drinkgelegenheid kwam ons bekend voor. Jullie gingen zeker toen naar het kasteel horen we daar iemand fluisteren. Nee hoor; het kasteel lieten we letterlijk en figuurlijk links liggen en liepen langs het water naar de Oostsingel. Nog voordat we bij de watertoren waren, viel het kunstwerk met de twee enorm magere wielrenners op.

Net als de voetballende miesjes op het schoolpleintje. HF leek het fijn om wat geld uit geldautomaat bij de ABN/Amro te scoren. Dat kon niet meer buiten, maar binnen bij de bank werd een geslaagde poging uitgevoerd. Een plaatselijke oudere man keek verbaasd toen HF het pand weer verliet. Ondanks herhaalde verzoeken van HH ging de wandeling niet door het leuke winkelgebied. Langs het water en luidruchtige ganzen en dergelijke moest het gaan en dat deed het dus ook. Het was zeker niet de bedoeling om het ietwat gezette fietsmeisje te dwarsbomen, maar het liep nou eenmaal zo. Iederen kon na een beetje schrik gewoon door. Gelukkig voor de HH, want nu kon de Leidsestraatweg bewandeld worden. Hoewel er klandizie was, leek het ons geen goed idee de snackbar met een bezoek te vereren. Grappig was hetgeen buiten stond bij de schoenmaker.

12.00 soep werd melding van gemaakt, maar de HH zagen de contouren van de parkeerplaats en liepen naar de HF-auto. Tijd om te stoppen en richting een horecaf te gaan. Het werd het voorheen-Woutcafé in Nieuwerkerk. Even kordaat als altijd schonk de barmevrouw Betty Fords voor ons in en bracht zij even later het door ons gewenste bittergarnituur. Voor de tweede ronde zorgde de barman. De kleine Karmelietjes werden tot onze verrassing en ook groot plezier vergezeld van chickenwings op kosten van de zaak. Voldaan ging het daarna op naar huis.