GHW 44: Regina

Mooi he; dat sinds kort onze stormen en aanverwante artikelen een naam krijgen. Na Ciara hebben we nu Dennis over de vloer. We kunnen niet beloven, dat ook de HH vanaf nu al hun wandelingen een naam gaan geven, maar die van deze week gaat de boeken in als Regina. Niet omdat sommigen een kapster hebben, die deze naam draagt, maar gewoon omdat het kan. Regina dus. De randvoorwaarden voor een wandeling veranderen er niet door.

Nog steeds wordt er van te voren een route berekend. Zo ook nu weer. Met behulp van Wandel 123 had HF iets ontdekt in en om Zoeterwoude Dorp. Een geheel nieuw terrein voor de HH, dus afwachten wat we gaan aantreffen. Omdat het bijna carnaval is en HH regelmatig het voorste haantje leek het hem leuk om zijn linkeroog geheel te voorzien van een soort verdonkering. Naar eigen zeggen gaf het hem een strijdlustige en enge uitstraling. Dat wilde HF wel eens zien.

Om te kunnen beoordelen of dat inderdaad het geval was, reed hij naar HH's woonhuis. Nadat HH de voordeur had geopend, kon HF alleen maar onderschrijven. Tjonge jonge. Het geheel verhinderde niet dat er gewandeld ging worden. Nadat HH HF een oor en informatie inzake appel (voor VM) had overhandigd was het devies: op naar het startpunt. Dat bleek bij Tess te zijn. Tess was echter op dat moment gesloten, maar van pretdrukking was absoluut geen sprake. De robuuste wandelschoenen aan en daar ging het loos. Eerst maar richting het oosten naar Weipoort. En dat terwijl een mevrouw dingen in haar tuin deed. Vrij snel ontdekte HF, dat hij rugzakloos was. Het hinderde niet. Na een kort stukje verhard mochten we de weilanden in. Daar was goed te zien, dat het de afgelopen tijd flink geregend had. Verrast waren we wel, dat we voor het eerst een stuk van het 275 km lange Romeinse Limespad gingen betreden. Ook werden verrast door een behoorlijk aantal bruggetjes over even zovele sloten.

De zwanen, die we onderweg tegenkwamen, hadden geen kwaad in de zin. Kleerscheurloos bereikten we dan ook Weipoort. Een weg met aan weerszijden woningen is de grondslag van dit buurtschap. Een aantal van de huizen en boerderijen zijn bezig met een wedstrijdje, wie het scheefst kan worden. Grappig. Wat erg leuk om te zien was, waren de lammetjes. Maar ook vele andere dieren deden hun best om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Al rokend vroeg een bewoner, waarom HF van een bepaald iets een foto maakte. Nou is dat voor de HH een vraag, die wel vaker aan hen wordt gesteld, dus angstig maakte het ons niet. Na enige uitleg onzerzijds deed de vragensteller ook aan infogeving.

Hij heeft vijf kippen en die leggen elke dag alle vijf een ei. Mocht u denken, dat hij en zijn gezin die allemaal elke op krijgen, dan zit u er naast. Maar met deze kennis op zak, konden we zichtbaar verheugd verder. Nadat HF voor de zoveelste keer een grapje had gemaakt m.b.t. het zichtbare oogmankement bij HH, werd het tijd om naar het buurtschap Zuidbuurt af te reizen. Te aldaar is men de trotse bezitter van onder andere de Sint Jan's Onthoofdingskerk en een Kamperen bij de Boer. En ook een verrassing voor de HH. Het vervolg van de route moest anders gaan verlopen, omdat men bezig is, grond bouwrijp te maken. Helaas wordt geen alternatief aangeboden. Maar dan moet je net de HH hebben: die regelen dat zelf dan wel. Dus een beetje Zoeterwoude Dorp in.

Langs Swetterhage en 1 van de bibliotheken, die men rijk is en tussen twee elkaar respecterende poezen door bereikten we de outskirts en kon de route weer opgepakt worden. De visser in vol tenue groette ons lachend, wat hem eenzelfde soort reactie onzerzijds opleverde. HH ontwaarde een wegrenhaas. Na melding aan HF, die de vluchteling wenste te fotograferen, bleef de haas staan en ging poseren.

Als u de laatste tijd wel eens over de A4 gereden heeft, kan het zijn, dat u aan de oostkant een tweetal windmolens heb gezien. Deze molens waren ons volgende doel. Om daar te geraken moesten een behoorlijk aantal hekken beklommen worden. En ook na het bereiken van de molens deden zich diverse van dergelijke obstakels voor. De HH waren dan ook verheugd, dat daar ineens een einde aan kwam. Om bij de laatste te komen moest een behoorlijke drassig stuk naar de pony's genomen worden, maar het resultaat maakte veel goed. Om niet tot over de enkels in de modder te zakken, kozen we een eigen vervolg, maar het resultaat mocht er zijn: vaste grond onder de voeten. Ach, de broeken en schoenen waren nu wel voorzien van derrie, maar daar zijn oplossingen voor. Pret heeft het sowieso opgeleverd. Het is al weer een tijd geleden, dat we een prijsvraag hebben uitgeschreven.

Daar gaat weer een keer. HH vroeg ons af, wat het doel van de verticale blauwe latten is. Mocht u het antwoord weten, dan vragen we u ons met dien informatie te verrijken. Een gepaste beloning ligt al op u te wachten. Langzaam maar zeker begon nu een einde te komen aan de tour.

Aangenaam verrast liepen we het laatste stuk langs het Watertje met haar kerk, vissers en het pand van de worstspecialist in ruste. Terug bij de auto bleek Tess inmiddels ook uit bed te zijn. Het geheel vroeg om een mooie afsluiting en net als twee weken geleden kozen we voor L'Esperance in Nieuwerkerk. Aangenaam werden dar aan ons geserveerd: Karmeliet, La Chouffe, Jupiler en een voortreffelijk bittergarnituur.