GHW 59: Zeg_meije_veld_ringtoon_fietsbel

Wat is onder meer het doel van wandelen?
Heb je last van aambeien dan is wandelen nadrukkelijk een optie.
Zit er een splinter in je linkerbil dan opteren wij ook voor een lekkere stroll...
Ben je op zoek naar ontblote damesmeisjes dan is de kans ook groot dat je .......
Zijn er ingegroeide teennagels dan is er geen betere remedie dan ....


Heb je behoefte om de hele middag op combi wandel/fietspaden bepaalde ringtones te horen dan kunne wij ons ook hierin vinden
Is dat allemaal niet van toepassing dan zouden wij het niettemin wel doen.
HF kwam al aanbellend niet verder dan een wit voordeur bankje. Bleek achteraf sprake van een lege batterij. Hoe dan ook voerde het uiteindelijk tot een deur opening en een hartelijk weerzien.
Na wat prietpraat en dergelijke werd onder genot van Heer van Oekel en Juliana onze koningin de reis ingezet naar Meije. Met name het laatste deel was op de tellen en buitenspiegel passen.
Niettemin werd achter de kerk en de halve maan slechts een parkeer plaats gevonden.
Aangezien de HH zich niet zelfs maar deels invalide beschouwen moest een reguliere plek worden genomen.
HH legde een tafereel vast met kat waarover later meer.
Tja, schoenenwissel volgde min of meer vanzelf. En daar gingen zij, onwetend van hetgeen zou passeren en komen.

Langs de school was het in feite rechtdoor en wel zo lang mogelijk dat je daarna linksaf naar Zegveld kunt geraken. Met fraaie doorkijken en wat woont men hier.
Laten we de foto's voor zich spreken en daardoor gewoon doorwandelen.


Zegveld kent een indruk maar wij vonden die niet echt. Wel een ooievaarsfamilie die een dak bezette en daar ook de poep deed neerkomen. Een winkelcentrum met kunst en to-go-ijs voerde ons in feite dezelfde richting weer terug.
Naar later bleek waren wij veel te vroeg aan de thuisreis begonnen maar toen konden wij al niet meer terug.
Eigenlijk verlaat je Zegveld net zo snel als je er gekomen bent. Maar met dit verschil dat hier nog niet tussen de schapen hoefde te worden begeven.
Aan het eind van een rechtdoor pad werd oponthoud geboden door middel van handige horeca die gevat met de regels omging. Welk een menigte wilde dit weleens van dichtbij zien.
Op dit moment moesten de billen van HF bloot en schaamrood werd bekend dat een smokkelroute was bewandeld zodat de HH ernstig te kort kwamen.
Hierdoor werd het noodzakelijk om terug te gaan naar Meije en aldaar te trachten de Nieuwkoopse plassen te bereiken. Beide technieken (Android en Apple) boden zicht op een wandel ervaring naast de enorme toren, die wel wat weg had van een toren, maar dan zouden we de vorm duiden.
Een deel voet/fiets/schaap pad bood de uitgelezen gelegenheid om ons hiernaar te begeven en weet u: dat lukte vrij aardig.
Daarna was het de vrije keuze van hoever en hoelang, onderwijl een gezellige keuveling beginnend met een aan de drank gerakend fiets echtpaar. HF waarschuwde voor onze nagenoeg identieke wandeltweeling en daarna werd het waterpad verlaten en keerden wij op onze schreden terug.
Wederom vele ringtones later kon het bevrijdende schaaphek worden gekeerd en was Meije slecht een handworp ver.

Wist u dat een dependance van Lourdes zich alhier ophoudt? Wij ook eerst niet maar nu weten wij het allebei.
Maria was er nog en wij dus ook.
Kranig doorwandelend werd de auto bereikt die ons welkom heette. Terug ging het in de omgekeerde volgorde, waarbij duidelijk werd dat de BV Nederland weer aan het werk is.
Eenmaal in de casa van HH werd democratisch de keuze van bieren en happen gekozen. Dat de happy family van de ooievaars genoten van het gezelschap van de HH moge duidelijk zijn.
Dat de KLM vloot al enige tijd aan de grond staat was ook hier merkbaar. Wij stellen voor dat u de eerste vluchten mijdt.
Tot en zover

GHW 58: Waar we heen Chaam

Dat je haar goed zit, is een hoofdzaak. De kappers en kapperinnen van ons land leveren weer goed werk nu zij hun beroep weer mogen uitoefenen. Bij HH was dat vorige week al goed te zien, ook al droeg hij een pet. HF daarentegen ziet voorlopig nog even af van gefrutsel aan zijn haar, maar laat het voor u geen belemmering zijn onze berichten te blijven lezen. Doordat, zoals eerder gezegd, het Belgisch avontuur dit jaar niet door ging, kon er weer een gehele vrijdag in ons eigen land gewandeld worden. HH had de zware edoch ook dankbare taak op zich genomen om een route op te snorren. Het eerste voorstel strandde, doordat de gpx niet te downloaden was en een tocht in de natuur zonder gps en slecht met kaartjes vragen is om moeilijkheden van allerlei aard en soort.

Het tweede voorstel ging het beter af. De familie Routeyou heeft het predicaat "Aanrader" in het leven geroepen. Een aantal daarvan hebben de HH inmiddels geconsumeerd en met grote blijdschap en tevredenheid. Dit is um:  https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6806442/wandelroute/kerkpaden-en-een-kapel . Chaam was wel eerder wandelend door de HH bezocht, maar deze route zou voor een groot gedeelte weer nieuwe dingen aanreiken. Bevlogen (veel vliegen op de voorruit) haalde HH HF op. Een korte file mocht de pret nu drukken en na wat aarzeling in Chaam werd de auto keurig geparkeerd waar dat langer dan twee uur mocht. HH weer op de stoeprand en HF in de deuropening van de auto aan het schoenwisselen. Gezien de temperatuur werd als bovenkledij slechts een T-shirt gekozen. HH had voor een driekwart broek gekozen. Bij HF spookte in het achterhoofd nog een brandnetelwandeling van enkele weken geleden en had een volledig lange broek aangedaan. Voordat het nu een verkapt verslag van een modeshow wordt, maar gauw over naar de wandelervaringen.

Misschien iets voor u, een dergelijke bank? Vrij snel liepen we over een voetpad. Een schilder kwam een huis uit, maar zijn glimlachen en goede humeur voor die dag waren al op. HH gaf iets verderop blijk van zijn genegenheid voor het gebladerte langs het pad. De stelling van Loesje "Mijn richtingsgevoel zegt me, dat het alle kanten op kan" konden de HH niet onderschrijven. De Routeyou-route wilden we zo goed mogelijk aanhouden. Na het blauwe houtenskelethuis werd Chaam tijdelijk verlaten en begon het natuurlijke gedeelte. Het leegstaande huis was al verkocht, voordat er onzerzijds ook maar een klein moment van onderzoek had kunnen plaatsvinden. Dat werd gelukkig goed gemaakt door de blosjes op de wangen van de ons tegemoetkomende wandelmevrouw.

En de boer; hij ploeterde voort. Zowel op het land als op de muur. En dan bij Dassemus. Een meneer had tegen de boerderij even een plas gedaan, terwijl wij aankwamen en nog een meneer en twee mevrouwen op hem wachten. HF had even later zijn eerste leermoment van de dag te pakken. HH deed uit de doeken, dat in Suriname ze geen molens hebben, maar alleen wieken. Op het bospad kondigde de man op de fiets ongevraagd aan, dat de in zijn kielzog volgende hond er bij hoorde, maar niets deed. Ons inziens onterecht, aangezien de hond sowieso liep. De toespraak van HH richting de witte koeien (HH dacht jongens, maar het bleken meisjes) werd zeer aandachtig beluisterd.

Wat nu volgde was bos met zelfs bomen en veel drooggelegde stroompjes. Maar hoe dichter we bij ons lunchmoment kwamen, des te meer natte stroompjes. Al zitten op een hekpaal werden boterhammen en broodjes vervormd. Peperpaté en kaas waren de hoofdbeleggingen bij beide HH. De oudere wandelmeneer met oordoppen in stak begroetend zijn hand op, zoals motorrijders dat ook gewoon zijn. De HH beantwoorden in dezelfde vorm. Nog wat water en weer in de benen. Naar de volgende ingang, maar een andere dan die waar de rode auto met twee vrouwen naartoe ging. Bij de onze bleek een plek te zijn waar een bepaalde groep Indianen (3 stuks overigens) hun regendans plachten uit voeren. Een stuk verderop kwamen we 1 van hen op de fiets tegen.

Het aanzicht van een behoorlijk groot ven maakte iets los bij HH, hoewel hij vlak daarvoor nog klem zat. Vlak bij het volgende grote ven deden we stuivertje wisselen met twee wandelaars, waarvan de jongen een rugzak droeg en het meisje niet. We lasten op een bankje  een drinkpauze in, terwijl het zachtjes was gaan regenen. Geen grote hoeveelheden, maar lekker verfrissend. Net als het drinkwater. Het eerste huis, dat we aan de Goudbergseweg tegenkwamen, toonde trofeeën van wellicht geschoten slachtoffers. Onder andere kleine klompjes en een klein olifantenkopje. Het weerzien met Dorpsbrouwerij de Pimpelmees bracht herinneringen omhoog aan hagelslag en roodhoofdigheid. HF kon HH nog net op tijd waarschuwen voor een aanstormend soort Baboobakfiets.

Ongelukken bleven, tot ieders vreugde, achterwege. Langs het, eerst onderdoor en daarna bovenlangs, gluurlam kwamen we bij de kapel van O.L Vrouwe Ter Sneeuw. Onder de indruk vergat HF de route in de gaten te houden, waardoor eigen inbreng ontstond. Geen ramp of man overboord: Op eigen initiatief werd de auto weer teruggevonden. En kon de terugweg worden aangesneden. Echt een aanrader ook deze wandeling weer. Behoorlijk wat ontvangst trouwens bij beide HH.

Bij HF thuis werd gekozen voor zittingneming in het bushok. Kippenvleugeltjes en allerlei andere hapjes vergezelden bieren en de HH namen uiteindelijk zeer tevreden afscheid.

GHW 57: P p p p p ......arel

Grote onzekerheid alom, de Ardennen trip gaat niet door, ook niet met de HH. Hoe zouden zij zich herpakken? Er was voor HH geen enkele mogelijkheid om de route die HF had bedacht vooraf in te zien. Oh jee. Niet alle foto's die HH had vervaardigd van de vorige trip waren aangekomen bij HF.
Niettemin moest en zou deze doorgang vinden. Daarom betrad HF ruim voor het afgesproken tijdstip de residentie van HH die op dat moment net bekomen was van een toilet bezoek en nog heerlijk aan de koffie zat. Vooraf eerst nog even dit: vandaag was uitmuntend weer voor de dames meisjes om hun promptheden aan de wereld kenbaar te maken, beter dan dit wordt het niet.
Aangezien HH geen idee had wat hem te wachten stond bood dit een mooie gelegenheid om ontspannen van het uitzicht te genieten. Jammer dat dit buiten was.
De rit was kort, het parkeren daarentegen ook. Hoewel een betere parkeer was toegezegd bleek achteraf dat de auto op de allereerste plek bleek te staan, waarvan akte.
De keuze was reuze maar HH koos ervoor om eerst de bebouwing te ondergaan en later zien we wel.
Onderweg werden dramatische foto's zichtbaar van accidenten, hetzij onderweg of bij de kappert. Meer in de zin van: wilt ik woensdag langskomen?
Tegenspreken is geen optie dus de HH gingen op weg. Zoals gezegd eerst langs zij die een baan hebben maar allengs werd het stiller en angstvalliger. Niettemin werd een uit de weg gaan niet beter dus dan maar de route volgen die voor HH onbereikbaar bleek maar aan het einde des te duidelijker.

U ziet misschien wel dat men zeker alhier de bewoners van het nodige groen voorziet. Niettemin gold hier niet: maandag = wasdag. Kinderboerderijen, riool overlopingen waar de HH gewoon (nou ja: gewoon?) doorheen moesten lopen, het deed er niet toe. Wij gaven geen krimp maar des te meer meters prijs. Bepaalde ouderen gaven hun geheim prijs hetgeen geen fijn gezicht bleek te zijn. Ach als je maar doorzet kom je op enig moment op een punt dat Gouda je laat gaan en de voorbereidingen op het betreden van de parel van de randstad moeten gaan plaatsvinden. Bepaald geen sinecure, ook niet voor de HH. Maar je moet door, bij a zegging naar b. Onderweg valt de bek open van zoveel pracht maar dat gaan we hier niet bevestigen. Wel dat niet iedereen de passeerp unten gebruikt voor de passeer.  Maar dit en andere overige zaken terzijde.
Uiteindelijk zie je die hef aan de horizon en voel je aan je water (wat onderweg diverse malen werd afgevoerd) dat je lot mede bepaald wordt door het min of meer nonchalant oversteken van eerder gemelde. Hetgeen de HH bepaald makkelijk afging. Hier openbaart zich de jarenlange ervaring.
Geraakt zijnde aan de overzijde moest HH weer de beslissing nemen hoe wij de brug gingen verlaten. De omweg werd gekozen en zodoende bleef er tijd over om de omgeving te verkennen die HH zo bekend in de oren kon klinken en dat ook deed. Langs de waterweg vol liggend met hijskranen op een boot ging het door de wijk, langs het oude gemeentehuis, wat volgens "hun" een werkelijk unieke plek was en zodoende niet bestemd voor de HH.
Via de stationsstraat die daadwerkelijk naar een station voert bogen wij bijtijds af om zodoende via het nieuwe winkelcentrum maar niet via de markt verder te geraken. Onbeschadigd aan de buitenzijde maar van binnen helemaal kapot werden de out-skirts van de parel bereikt, waar kinderen onbevangen speelden en de HH alleen maar konden toezien hoe het verloop verliep.
Uiteindelijk werd een eenzame kerk aangedaan die kon worden gehuurd maar niet door de HH en warempel nog een kerk. Hier hebben wij dan wel een foto van.
Later kwam de A12 binnen bereik en moesten wij rare fratsen uithalen om eerst omhoog en later weer omlaag de route te kunnen afronden. Amalia heeft hier terloopse inbreng waarvan op een vorige keer nog niet kon worden gerekend. Langs genoemde A12 ging het verder richting Gouda en warempel, het hotel en de auto van HF waren nog aanwezig. De outlet van Beter Bed heeft betere tijden gekend, met name waar het de openingstijden betreft.
Genoeg van dit alles togen de HH naar de residentie van HH alwaar op het dakterras dames en meisjes reeds verbleven, niettemin werd door enige inschikkelijkheid plaats gemaakt voor de vermoeide HH en door middel van een gezamenlijke inspanning werden diverse air-fryer zaken bereid.
Met name de alcohol vrije bitterballen konden op instemming rekenen.
Zelfs zoveel dat de HH er wellicht naast grepen door toedoen van dames meisjes en dergelijke....
Tot zover de wetenswaardigheden van zomaar een dag uit het leven van de HH.

GHW 56: ober, heeft u iets vegetarisch?

Ja, het gaat er op lijken, dat over een aantal weken deze vraag gewoon weer aan de dienstdoende ober (genderneutraal) in de diverse onderdelen van onze horecawereld gesteld kan worden. Hoewel de HH op zich ook tevreden met de tussentijdoplossing om na de wandeling thuis de nazit te doen. Maar dat komt natuurlijk door hun flexibiliteit. Hautain? Welnee, gewoon adaptief. Datgene waardoor de mensheid is geworden tot wat het nu is. Even terugkomend op de ober: mocht deze als antwoord geven, dat dat zich beperkt tot wat schimmel tussen de tenen, dan weet u dat het beter is elders uw licht op te steken. Maar dit alles breng ons niet dichter bij de kern van het wandelen. Daarom terug naar datgene waar de HH enthousiast over willen vertellen: hun wandelingen. Vorige week schreven we al, dat een Noordeloze trip wellicht aanstaande zou zijn. En ja hoor. Geen weersdwarsheden, die roetig zouden kunnen werken. HH deed derhalve een bijzonder goed gelukte poging tot HF-ophaling. HF wilde nog even gedag zeggen tegen VM, maar zij deed aan verstoppertje.

Uiteindelijk toch gelukt en de HH op weg. HF ontdekte nog een leeg flesje, dat hij een vorige keer vergeten was mee te nemen uit de HH-auto.Dat lukte hem deze keer weer. HH had een parkering bedacht aan de Noordzijde gelegen aan de noordzijde van Noordeloos. Parkeren op de Trappenburgstraat bleek erg leuk, want dan kan je via een bruggetje naar de Noordzijde. HH schoenenwissel vanaf de stoeprand en HF vanuit de auto. Volgens HH zou de brug ook bediend kunnen worden, maar hij kon de bedieningsknop niet vinden. HF wilde behulpzaam zijn en vroeg naar de kleur van de knop. Toen HH vertelde, dat het groen is, was de knop gauw gevonden. Openen deden we niet. Wel wachtten een vrouw en hond en de HH, zodat de anderhalve meter samenleving weer eens opleefde. En u ziet, dat de HH onderling ook best anderhalve meter ruimte tussen elkaar kunnen creëren.

De naam Bassa komt in deze omgeving vaak voor, maar het achtervolgde ons niet. Er was sowieso vandaag weinig sprake van achtervolging. Zelfs niet in de zin van vliegende dieren. In de categorie dieren, die vroeger konden vliegen, liep een kip met een aantal kuikens lekker te eten in en weilandje. En daar was een molen (weliswaar geen draaimolen) en in de buurt daarvan Mengele, die ons kort daarvoor voorbij was gereden. Van een boom hoorde HH, dat deze dorst had. HH is zeker niet te beroerd om bij dergelijke mededeling dat nood te lenigen. Omdat het mooi weer zou en HF dacht, dat de route uitsluitend verhard zou zijn, was hij vertrokken in de korte broek. Dat bleek niet zo slim te zijn, toen een pad genomen moest worden, dat flink voorzien was van onvermijdelijke brandnetels. Ach, shit happens. Het pad leidde ons wel langs en door moestuintjes.

Na de stekeligheden en een oversteek waren visser, vrouw en hond de mening toegedaan, dat de HH aan het vissen waren naar complimentjes. Maar dat was zeker niet het geval. De brug over en verder over een tiendpad. De mevrouw op de boomstam maakte samen met de twee honden en haar boek ruim baan voor de HH. 1 hond was niet overtuigd van de goede bedoelingen van de HH en blafte luidkeels. Wat een drukte om niets. Verderop langs het pad leerden de HH iets over een hen onbekende vissoort: de afpaling. Of er verband is met de afaal is ons tot op heden ook nog niet bekend. Korte tijd daarna scheidden de wegen van HH even, maar na verloop van tijd keerde HF weer terug op het juiste pad en sloot aan bij HH en liet HF een passend doekje voor het bloeden zien, maar dan na het bloeden.

De voetstappen van de HH op het pad waren nog niet uitgeklonken of 1 of andere snuffelaar ging gelijk kijken wat er zoal gebeurd was. Terwijl HH een goed gesprek aanging met de chocolademelkkoeien had HF meer oog voor een huifkar, in het weiland aan de overkant van de weg, met vele kippen om zich heen. Wat wel heel verstandig was daaropvolgend, was oog te hebben voor het toestromende verkeer en met name vrachtwagens, die niet hun uiterste, maar zeker goed hun best deden om de HH schrik op het lijf te jagen. Nadat HH het fietsstel op het bankje een compliment had gegeven, namen we de Tiendweg. Daar werden we alleraardigst begroet door een poezebeesie. We mochten dan in Nederland Gruttoland zijn aangekomen, maar de bruggen moesten het daardoor blijkbaar ontgelden. Helemaal verwijderd en achteloos ergens anders geen dienst meer mogen doen of gereduceerd tot een viertal balken of helemaal verdwenen: alle soorten waren er of niet meer, natuurlijk. De lammetjes; het deerde hen niet. Eenmaal op de Kerkweg kwam het einde in zicht.

De nieuwbouwwijk staat in schril contrast met het oude centrum van het dorp. En een mooi centrum is het in de ogen van de HH zeker. Hoewel het eigenlijk niet mocht van de route, namen de HH de vrijheid ter hand en lanterfanterden het dorp door. HF zag bij de kerk geen kerkhof, maar HH liet het hem zien.

Blijkbaar is het goed toeven aldaar, gezien de manier waarop de poes er bij lag. Het was vandaag al eerder voorgekomen, maar omdat er zich weer een dame met een geblost gezicht zich voordeed, vinden we het nu toch vermeldenswaardig. Nog even genieten van de rust in het dorp en nu op naar de auto. Nog een poesbegroeting en nu op naar huize HF om daar nog heerlijk na te genieten van de wandeling, die van de makers het predicaat "aanrader" had gekregen. De versnaperingen waren zeer passend.

Tot slot in het kader van ik open en dicht:

Als je nooit schrijft, heb je nooit lezers.

GHW55: tussentijd

Vandaag was het allemaal twijfelachtig en dat had deels met Corona te maken. Hoe het ook mag zijn, feit is dat HF vandaag een tijdelijke baan had en HH ook. Zodoende moest de ochtend wijken voor welke uitwassen dan ook en zou alleen de middag beschikbaar kunnen zijn, waarvan akte.
Niettemin zou het zo maar kunnen zijn dat de weergoden die de afgelopen weken zo op de handen van de HH waren vandaag hun duistere kant zouden laten zien. Natuurlijk kunnen de HH daar tegen maar om nu te zeggen dat een warm welkom om die reden aanstaande was is echt niet waar.
Zodoende was het Wandel Outbreak Team (WOT) samen gekomen rond 12.30 uur en later nog om ca 14.00 uur. Lichtzinnigheid is niet iets waar de HH op zijn te betrappen en in deze periode dus ook niet. Niettemin werd rond 14.00 het groene licht gegeven waar al zolang op gehoopt werd dus de HH konden erop uit, natuurlijk met inachtneming van alle maatregelen die hieromheen noodzakelijk zijn.

Medio februari 2005 is dit hele ritueel ooit begonnen, ooit heel voorzichtig maar ziet waar het ons heeft gebracht. En warempel, gezamenlijk overleg mondde uit in een afspraak in het Kralingse Bos. U weet wel, daar waar de basis ligt van vele rituelen, waaronder die van de HH. HF kwam met de auto, HH niet. Ruzie vraagt u? Nee hoor, maar een deel van de overeenkomst was om direct na de wandeling eigen weegs te gaan zodat een gezamenlijk transport niet aan de orde was.

In deze omgeving is het eerste legendarische meerdaagse popfestival gehouden. Op het www zijn inmiddels meerdere beelden verschenen van hoe het er toen aan toe ging. Wist men toen van Corona? Nee natuurlijk niet anders hadden dergelijke vrijpostigheden nooit kunnen plaatsvinden. Je zou het zelfs handtastelijk kunnen noemen. Niettemin waren de aanwezige groepen deels legendarisch hoewel dat niet altijd evenredig liep met het gebodene.

Men houdt het niet voor mogelijk maar zelfs voor de HH waren er plekken aanstaande die wij nog niet eerder hadden mogen zien. Een schuilkerk houdt zich natuurlijk ook nu voor de HH verborgen maar wij weten wel zo ongeveer waar deze gestaan moet hebben.
En over die opgewonden schapen ontdek hond gaan we het niet hebben. Au riep hij wel op enig moment.

Helemaal buitenom ging het, bij de kinderboerderij langs, waar wel veel dieren maar heel weinig mensen waren. De herten waren nieuwsgierig, de duiven helemaal niet.
Volg je deze route dan kom je langs afhaal horeca, patat, cola e.d. Geen sterke(re) dank. Maar zo te zien ging dat zonder problemen en werd er binnen de geldende regelgeving op gepaste wijze genoten. Aan de HH was het niet besteed aangezien zoals wel vaker het geval is wij door moesten met hetgeen wij zonder gemompel waren begonnen. Een rondwandeling.
Zo kom je langs, maar niet op, een drukke weg waar je met de auto soms 70 km per uur mag. Hou daar je snelheid in de gaten, anders doen anderen dit zeker voor je. De kindeboerderij kon niet met de boot worden aangedaan, maar gelukkig wandelend ook niet.
Ongemerkt, maar zeker op inhoudelijk goed niveau keuvelend bereikten wij de andere zijde van de plas en besloten via de binnenroute terug te keren, waarbij we zoveel mogelijk zicht hielden op de plas in al zijn glorie.
De route langs en door de heemtuin was afgesloten zodat ook de HH hier noodgedwongen niet in konden maar de route dienden te vervolgen.
Bij het meer aangekomen besloten de HH de buitenroute te nemen over het meer als het ware, met het idee dat de tegenover komers dan het andere pad boven het water zouden nemen. Helaas was deze afspraak veel te laat gecommuniceerd zodat er toch enige drukte op ons pad ontstond.
Niettemin werd zonder kleerscheuren de basis plaats bereikt alwaar een welgemeend maar niettemin afscheid aanstaande en per direct ingaande was.
HF vertrok met de auto, HH vond gelukkig zijn fiets ook terug zodat met een korte onderweg zwaai afscheid werd genomen en het bier drinken etc bij ieder van ons thuis diende te gebeuren.
Volgende week wordt het zoals altijd weer spannend. Wordt Noordeloos bezocht?