Dat je haar goed zit, is een hoofdzaak. De kappers en kapperinnen van ons land leveren weer goed werk nu zij hun beroep weer mogen uitoefenen. Bij HH was dat vorige week al goed te zien, ook al droeg hij een pet. HF daarentegen ziet voorlopig nog even af van gefrutsel aan zijn haar, maar laat het voor u geen belemmering zijn onze berichten te blijven lezen. Doordat, zoals eerder gezegd, het Belgisch avontuur dit jaar niet door ging, kon er weer een gehele vrijdag in ons eigen land gewandeld worden. HH had de zware edoch ook dankbare taak op zich genomen om een route op te snorren. Het eerste voorstel strandde, doordat de gpx niet te downloaden was en een tocht in de natuur zonder gps en slecht met kaartjes vragen is om moeilijkheden van allerlei aard en soort.
Het tweede voorstel ging het beter af. De familie Routeyou heeft het predicaat "Aanrader" in het leven geroepen. Een aantal daarvan hebben de HH inmiddels geconsumeerd en met grote blijdschap en tevredenheid. Dit is um: https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6806442/wandelroute/kerkpaden-en-een-kapel . Chaam was wel eerder wandelend door de HH bezocht, maar deze route zou voor een groot gedeelte weer nieuwe dingen aanreiken. Bevlogen (veel vliegen op de voorruit) haalde HH HF op. Een korte file mocht de pret nu drukken en na wat aarzeling in Chaam werd de auto keurig geparkeerd waar dat langer dan twee uur mocht. HH weer op de stoeprand en HF in de deuropening van de auto aan het schoenwisselen. Gezien de temperatuur werd als bovenkledij slechts een T-shirt gekozen. HH had voor een driekwart broek gekozen. Bij HF spookte in het achterhoofd nog een brandnetelwandeling van enkele weken geleden en had een volledig lange broek aangedaan. Voordat het nu een verkapt verslag van een modeshow wordt, maar gauw over naar de wandelervaringen.
Misschien iets voor u, een dergelijke bank? Vrij snel liepen we over een voetpad. Een schilder kwam een huis uit, maar zijn glimlachen en goede humeur voor die dag waren al op. HH gaf iets verderop blijk van zijn genegenheid voor het gebladerte langs het pad. De stelling van Loesje "Mijn richtingsgevoel zegt me, dat het alle kanten op kan" konden de HH niet onderschrijven. De Routeyou-route wilden we zo goed mogelijk aanhouden. Na het blauwe houtenskelethuis werd Chaam tijdelijk verlaten en begon het natuurlijke gedeelte. Het leegstaande huis was al verkocht, voordat er onzerzijds ook maar een klein moment van onderzoek had kunnen plaatsvinden. Dat werd gelukkig goed gemaakt door de blosjes op de wangen van de ons tegemoetkomende wandelmevrouw.
En de boer; hij ploeterde voort. Zowel op het land als op de muur. En dan bij Dassemus. Een meneer had tegen de boerderij even een plas gedaan, terwijl wij aankwamen en nog een meneer en twee mevrouwen op hem wachten. HF had even later zijn eerste leermoment van de dag te pakken. HH deed uit de doeken, dat in Suriname ze geen molens hebben, maar alleen wieken. Op het bospad kondigde de man op de fiets ongevraagd aan, dat de in zijn kielzog volgende hond er bij hoorde, maar niets deed. Ons inziens onterecht, aangezien de hond sowieso liep. De toespraak van HH richting de witte koeien (HH dacht jongens, maar het bleken meisjes) werd zeer aandachtig beluisterd.
Wat nu volgde was bos met zelfs bomen en veel drooggelegde stroompjes. Maar hoe dichter we bij ons lunchmoment kwamen, des te meer natte stroompjes. Al zitten op een hekpaal werden boterhammen en broodjes vervormd. Peperpaté en kaas waren de hoofdbeleggingen bij beide HH. De oudere wandelmeneer met oordoppen in stak begroetend zijn hand op, zoals motorrijders dat ook gewoon zijn. De HH beantwoorden in dezelfde vorm. Nog wat water en weer in de benen. Naar de volgende ingang, maar een andere dan die waar de rode auto met twee vrouwen naartoe ging. Bij de onze bleek een plek te zijn waar een bepaalde groep Indianen (3 stuks overigens) hun regendans plachten uit voeren. Een stuk verderop kwamen we 1 van hen op de fiets tegen.
Het aanzicht van een behoorlijk groot ven maakte iets los bij HH, hoewel hij vlak daarvoor nog klem zat. Vlak bij het volgende grote ven deden we stuivertje wisselen met twee wandelaars, waarvan de jongen een rugzak droeg en het meisje niet. We lasten op een bankje een drinkpauze in, terwijl het zachtjes was gaan regenen. Geen grote hoeveelheden, maar lekker verfrissend. Net als het drinkwater. Het eerste huis, dat we aan de Goudbergseweg tegenkwamen, toonde trofeeën van wellicht geschoten slachtoffers. Onder andere kleine klompjes en een klein olifantenkopje. Het weerzien met Dorpsbrouwerij de Pimpelmees bracht herinneringen omhoog aan hagelslag en roodhoofdigheid. HF kon HH nog net op tijd waarschuwen voor een aanstormend soort Baboobakfiets.
Ongelukken bleven, tot ieders vreugde, achterwege. Langs het, eerst onderdoor en daarna bovenlangs, gluurlam kwamen we bij de kapel van O.L Vrouwe Ter Sneeuw. Onder de indruk vergat HF de route in de gaten te houden, waardoor eigen inbreng ontstond. Geen ramp of man overboord: Op eigen initiatief werd de auto weer teruggevonden. En kon de terugweg worden aangesneden. Echt een aanrader ook deze wandeling weer. Behoorlijk wat ontvangst trouwens bij beide HH.
Bij HF thuis werd gekozen voor zittingneming in het bushok. Kippenvleugeltjes en allerlei andere hapjes vergezelden bieren en de HH namen uiteindelijk zeer tevreden afscheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten