Ja, het gaat er op lijken, dat over een aantal weken deze vraag gewoon weer aan de dienstdoende ober (genderneutraal) in de diverse onderdelen van onze horecawereld gesteld kan worden. Hoewel de HH op zich ook tevreden met de tussentijdoplossing om na de wandeling thuis de nazit te doen. Maar dat komt natuurlijk door hun flexibiliteit. Hautain? Welnee, gewoon adaptief. Datgene waardoor de mensheid is geworden tot wat het nu is. Even terugkomend op de ober: mocht deze als antwoord geven, dat dat zich beperkt tot wat schimmel tussen de tenen, dan weet u dat het beter is elders uw licht op te steken. Maar dit alles breng ons niet dichter bij de kern van het wandelen. Daarom terug naar datgene waar de HH enthousiast over willen vertellen: hun wandelingen. Vorige week schreven we al, dat een Noordeloze trip wellicht aanstaande zou zijn. En ja hoor. Geen weersdwarsheden, die roetig zouden kunnen werken. HH deed derhalve een bijzonder goed gelukte poging tot HF-ophaling. HF wilde nog even gedag zeggen tegen VM, maar zij deed aan verstoppertje.
Uiteindelijk toch gelukt en de HH op weg. HF ontdekte nog een leeg flesje, dat hij een vorige keer vergeten was mee te nemen uit de HH-auto.Dat lukte hem deze keer weer. HH had een parkering bedacht aan de Noordzijde gelegen aan de noordzijde van Noordeloos. Parkeren op de Trappenburgstraat bleek erg leuk, want dan kan je via een bruggetje naar de Noordzijde. HH schoenenwissel vanaf de stoeprand en HF vanuit de auto. Volgens HH zou de brug ook bediend kunnen worden, maar hij kon de bedieningsknop niet vinden. HF wilde behulpzaam zijn en vroeg naar de kleur van de knop. Toen HH vertelde, dat het groen is, was de knop gauw gevonden. Openen deden we niet. Wel wachtten een vrouw en hond en de HH, zodat de anderhalve meter samenleving weer eens opleefde. En u ziet, dat de HH onderling ook best anderhalve meter ruimte tussen elkaar kunnen creëren.
De naam Bassa komt in deze omgeving vaak voor, maar het achtervolgde ons niet. Er was sowieso vandaag weinig sprake van achtervolging. Zelfs niet in de zin van vliegende dieren. In de categorie dieren, die vroeger konden vliegen, liep een kip met een aantal kuikens lekker te eten in en weilandje. En daar was een molen (weliswaar geen draaimolen) en in de buurt daarvan Mengele, die ons kort daarvoor voorbij was gereden. Van een boom hoorde HH, dat deze dorst had. HH is zeker niet te beroerd om bij dergelijke mededeling dat nood te lenigen. Omdat het mooi weer zou en HF dacht, dat de route uitsluitend verhard zou zijn, was hij vertrokken in de korte broek. Dat bleek niet zo slim te zijn, toen een pad genomen moest worden, dat flink voorzien was van onvermijdelijke brandnetels. Ach, shit happens. Het pad leidde ons wel langs en door moestuintjes.
Na de stekeligheden en een oversteek waren visser, vrouw en hond de mening toegedaan, dat de HH aan het vissen waren naar complimentjes. Maar dat was zeker niet het geval. De brug over en verder over een tiendpad. De mevrouw op de boomstam maakte samen met de twee honden en haar boek ruim baan voor de HH. 1 hond was niet overtuigd van de goede bedoelingen van de HH en blafte luidkeels. Wat een drukte om niets. Verderop langs het pad leerden de HH iets over een hen onbekende vissoort: de afpaling. Of er verband is met de afaal is ons tot op heden ook nog niet bekend. Korte tijd daarna scheidden de wegen van HH even, maar na verloop van tijd keerde HF weer terug op het juiste pad en sloot aan bij HH en liet HF een passend doekje voor het bloeden zien, maar dan na het bloeden.
De voetstappen van de HH op het pad waren nog niet uitgeklonken of 1 of andere snuffelaar ging gelijk kijken wat er zoal gebeurd was. Terwijl HH een goed gesprek aanging met de chocolademelkkoeien had HF meer oog voor een huifkar, in het weiland aan de overkant van de weg, met vele kippen om zich heen. Wat wel heel verstandig was daaropvolgend, was oog te hebben voor het toestromende verkeer en met name vrachtwagens, die niet hun uiterste, maar zeker goed hun best deden om de HH schrik op het lijf te jagen. Nadat HH het fietsstel op het bankje een compliment had gegeven, namen we de Tiendweg. Daar werden we alleraardigst begroet door een poezebeesie. We mochten dan in Nederland Gruttoland zijn aangekomen, maar de bruggen moesten het daardoor blijkbaar ontgelden. Helemaal verwijderd en achteloos ergens anders geen dienst meer mogen doen of gereduceerd tot een viertal balken of helemaal verdwenen: alle soorten waren er of niet meer, natuurlijk. De lammetjes; het deerde hen niet. Eenmaal op de Kerkweg kwam het einde in zicht.
De nieuwbouwwijk staat in schril contrast met het oude centrum van het dorp. En een mooi centrum is het in de ogen van de HH zeker. Hoewel het eigenlijk niet mocht van de route, namen de HH de vrijheid ter hand en lanterfanterden het dorp door. HF zag bij de kerk geen kerkhof, maar HH liet het hem zien.
Blijkbaar is het goed toeven aldaar, gezien de manier waarop de poes er bij lag. Het was vandaag al eerder voorgekomen, maar omdat er zich weer een dame met een geblost gezicht zich voordeed, vinden we het nu toch vermeldenswaardig. Nog even genieten van de rust in het dorp en nu op naar de auto. Nog een poesbegroeting en nu op naar huize HF om daar nog heerlijk na te genieten van de wandeling, die van de makers het predicaat "aanrader" had gekregen. De versnaperingen waren zeer passend.
Tot slot in het kader van ik open en dicht:
Als je nooit schrijft, heb je nooit lezers.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten