GHW 62: De Galliërs

De Romeinen hebben ooit het bestuur over Gallië ter hand genomen. Heel Gallië? Volgens de overleveringen niet helemaal, want A. & O. en dergelijke. De HH zullen de laatste zijn om te ontkennen, dat zij geen grote voorbeelden hebben. Vrijheidsstrijders is een te groot woord, maar met alle winden meewaaien is niet iets wat hen aanspreekt. Een stevig briesje in de rug kan als erg prettig worden beschreven. En zo zijn er nog veel meer weersomstandigheden, die bij HH-wandelingen als aangenaam worden ervaren. Buitenwandelingen met een temperatuur van 30 °C kunnen, mits, zoals HH HF aanraadde, er sprake is van medebrenging van circa 1,5 liter water. HF had geen last van dovenmansoren. Goed, de randvoorwaarden waren ingevuld en toen nog een route. De laatste tijd maken de HH veel gebruik van Route You Aanraders. HH zijn blik viel op https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6892123/wandelroute/oosterhout-weinig-verkeer-te-voet  en stelde deze onderneming voor. Hij had trouwens als ondersteunend argument, dat we langs een brouwerij zouden komen.

HF was direct van de positieve bedoelingen overtuigd. Een goede reden voor HH om, na eerst weer even naar huis voor telefoonmeename, bij HF aan te kloppen. Het laat zich aanzien, dat deze voorlopig de laatste vrijdagmiddag wandeling wordt, want vanaf volgende week gaan de HH proberen weer de hele vrijdag door de wandelmanie te laten beheren. Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. Eerst Dongen en Oosterhout bezoeken.

Een vrijwel vlekkeloze rit, die ons onder andere de filosofie opleverde, dat men in België niet uit de kast, maar uit de LAA komt, bracht ons bij de scouting aan de Doelstraat. Mooie parkeerplaatsen te kust en te keur en HH parkeerde eigenlijk zonder enige vorm van keuzestress. Uiteraard schoenen en zo. En direct aansluitend op verzoek van HF in tegengestelde richting aan de wandeling beginnen. De keuze van de titel van dit verslag heeft overigens niets te maken met de gereconstrueerde boerderij uit de IJzertijd, die hier in de buurt is. Dit even terzijde. Nog voordat de HH vijfhonderd meter hadden gelopen, werden zij aangemoedigd door een enthousiast blaffende hond. De bazin vond dat ongepast. Bij het betreden van het eerste bospad werd er middels een bord gewaarschuwd voor eikenprocessierupsen. Op zich een goed initiatief. De HH hebben hun bedenkingen bij het gebruikte kleurenpallet en dan met name de huidskleuren.

Oordeelt u zelf maar. Bij het Wilhelminakanaal werd een dier te water 

gelaten. Van afstand was niet duidelijk te zien, wat het was, maar HF veronderstelde, dat het wel eens een verdwaalde zeehond kon zijn. Het stukje onbeschaduwd dat nu volgde, gaf de HH de bevestiging, dat het warm was. Maar zoals na regen zonneschijn kan komen, kwam ook weer een schaduwrijk geheel en wel totdat we Oosterhout binnenkwamen. Voordat het zover was, vielen de ogen op Obelix; een schip dat aan de overkant lag afgemeerd.

Sterke verhalen en stoere gedachten kwamen bij HF bovendrijven. Ook gedurende het eerste stuk Oosterhout bleef het Wilhelminakanaal ons trouw. Maar na de bestelbus van de Pulitore di Vetri kwam daar toch een einde aan. Een trap naar boven om de brug te kunnen betreden werd aangeboden. HH was zeer blij met de uitvoering van de trap en prees deze. Aan de overkant was eenzelfde trap, die naar beneden leidde. Deze voelde inmiddels al wat gewoontjes aan. Een goede reden voor HF om een flesje water tevoorschijn te halen en de inhoud gedeeltelijk tot zich te nemen. De buurtbewoners hadden daar blijkbaar vrede mee. Bij het zorgcentrum Volckaert deed de fontein het helaas niet, anders had er een mooi waterballet uitgevoerd kunnen worden.

De woonwijk, die hierop volgde heeft geen diepe indruk gemaakt op de HH. Maar de bewoners zal het waarschijnlijk een worst zijn. De vrachtwagen leegde op lawaaierige wijze de glasbak. Blijkbaar had 1 bewoner van de wijk daar genoeg van. Zijn of haar of hun huis was met succes verkocht. Bij het huis er naast hing de vlag uit. Causaal verband? Inmiddels dook het landgoed Oosterheide op. Bij het eerste draaihekje van dit jonge landgoed draaide HF het hekje in de verkeerde richting . HH corrigeerde dat. Ons verbazend over de jongheid en hoe dat dan te zien kan zijn werden we tegemoetgelopen door twee kleine honden en iemand, die ons opzadelde met de mededeling, dat hij nat was. Gelukkig hadden we de schone natuur nog. Dat de natuur, naast eikenprocessierupsen, nog meer minder vriendelijke bewoners heeft, bleek uit de waarschuwing voor teken.

Die moet je direct verwijderen, zegt men. Er viel bij de HH niets van dien aard te verwijderen. Het werd tijd om weer eens een stukje zonder schaduw te ondergaan en vlak daarna de grote weg over te steken. Het pad daarna werd geflankeerd door paintballmogelijkheid (iemand bleek gewonnen te hebben) en een terrein waar, al dan niet gehandicapt, gegolfd werd. Het verharde pad moest gedeeld worden met tweewielers van verschillende pluimage. 1 fietser in wielrenoutfit werd waarschijnlijk door de dood op de hielen gezeten. Dit afgemeten aan de snelheid en persisterende gebel. Verder bereikten we eigenlijk zonder kleerscheuren de fabrikant van de alom bekende Oosterhoutse Kaneelstaaf. Een spoor van een spoorlijn was zichtbaar. Twee klagende fietsters haalden ons in en toen dook een mooi roestig hek op. Een foto en wat drinken werd het devies. Twee dames met twee honden en twee  paarden later werd weer een brug beklommen en afgedaald en bereikten we de ons reeds bekende parkeerplaats met dito HH-auto. Besloten werd om horecabezoek in Dongen te doen. Na wat parkeeraarzeling werde stappen gezet richting Brasserie Winkk.  De ontvangst daar was aangenaam en het terras wenste ons wel te herbergen. dat ging gepaard met Erdinger Dunkel, een borrelplateau en Bourgogne Kruis Bronze. Deze laatste van de brouwerij, die HH had gememoreerd, welke aan de andere kant van het kanaal bij Obelix zich bevindt. Zwaar tevreden en mooi voor het onweer uit keerden zij huiswaarts. O ja, de Galliërs vanwege hetgeen deze in de hand heeft.

GHW 61: kijk ze eens gaan, die twee ja!

Vandaag was de dag dat hele dagen wandelingen aanstaande zijn, maar niet meteen merkbaar. Om die reden hebben wij in overleg met onze wancel coaches een afbouw schema te bewandelen die voert van A naar A. Immers, op onze leeftijden en met dergelijke buitenkanten is het raadzaam om dit in etappes e/o gedeeltes te doen.
Vandaag (feitelijk gisteren) verliep het aldus.
HF was tot aanschaf van het merk der merken over gegaan, ook om het optische verschil met die van HH te verdoezelen. Op de kleur na is dat prima gelukt. Ook opgemerkt dient te worden dat de bijrijder aan de rechterkant dient in te stappen, dus zo eigenwijs zijn ze bij Citroën nu ook weer wel.
Niet met groene jassen maar wel met beiden de paraplu. Want het zou zo maar kunnen dat etc.
De rit naar IJsselstein verliep vooral over de A20 en de A12 en heen en terug over dezelfde brug, dit om eventuele volgers per direct de wacht aan te zeggen. Parkeren in een woonwijk met geen directe doorgang naar de waterweg. Maar eigen inbreng is de HH niet vreemd.
Eenmaal op weg valt je eigenlijk het volgende op. Het zou u sieren om dit zelf ook te ontdekken.

Varen doet men hier op het water, wandelen evenwel niet. Voor de HH een gegeven. Al gauw wordt het uitzicht enigszins belemmerd door een overdaad aan natuur. Voorbeelden te over maar wij moeten kritisch zijn. Wellicht wordt dit alhier als aangenaam ervaren dan wel ervaart men het helemaal niet.

Eenmaal buiten de geijkte paden kom je al snel terecht bij open water. Hier zie je pas dat regen er wel toe doet, wat klimaat experts ook beweren. Want zonder water hebben de rivieren niets te doen en zijn vallen niet in het verlengde noodpakket fase II. Geen garanties in het verleden. Wandelt u stug of losjes verder dan wordt met enige aandrang verwacht dat de dijk naar beneden gaande rechtsaf wordt verlaten. Hoewel van korte duur was weemoed aanwezig evenals op een bankje zittende fietsers.
De blik naar rechts levert de nu kale kerstboom op van enorme hoogte.  Technisch onmogelijk maar in IJsselstein maken ze het waar. Zo ongemerkt maar nu gewaarschuwd wordt dan de omgeving van de NOZEMA bereikt waar het echter niet de bedoeling is dat de attributen worden betast. Een kort kijkje erop zal het moeten doen. Wat een kleine TV studio had men in die tijd. Ja werpt u tegen, er was slechts een zender. Dat punt is u.
Daarna wordt al snel nieuwbouw bereikt waar men op voortreffelijke wijze een wandel aangelegenheid doorheen heeft gemaakt. Het voordeel is aan de wandelaar. Vergezichten op grote bewoning, maar ook de eenvoudigere architectuur wordt niet vergeten. Een collecteur van oudere automobielen treft het. Er staan er een paar.
Niet lang daarna komt u van een hele andere zijde IJsselstein binnen alwaar de 1 1/2 meter samenleving een eigen eenvoudigere variant kent. Het kost wat moeite maar het onderscheid is merkbaar. Maandag wellicht wasdag maar vandaag markt.
Flaneren en onderwijl vermogen uitgeven lijkt hier het credo en de middenstand doet daar niet moeilijk over. Wij daarentegen gaven ons niet over aan de welstand en gingen de centrale unit linksaf verlaten,  De mensen op de foto hebben geen gelijkenis met de werkelijkheid want zij zijn achteraf toegevoegd.

Een oude Hollandse tekst bewijst maar eens hoe lang we al boeken lezen.
Nadien is er sprake van zicht op de toren, het hele kasteel bewaren doet men hier niet.
Onze tip, kijk niet om als de toren gepasseerd is.

Hoewel kritisch en zeker niet vrijblijvend kunnen de HH toch wel zonder bezwaard gemoed aangeven dat het hier een aangenaam plaatsje is wat bij velen onder en met u in de smaak zal vallen.
De HH echter besloten de gezelligheid niet op te zoeken en liepen rondom op zoek naar de auto van HF. Dat viel nog niet mee, aangezien de afstand de beperkende factor was. Zodoende moest men aan de bak. HF wilde hoe dan ook de vlag op de kiek en dat lukte.
Eenmaal bij de auto kon de thuisreis worden aanvaard en waar kenden wij Wout ook alweer van kwam in ieders herinnering. Zo toevallig...
Daar was het aangenaam verpozen waarbij opviel dat de mensheid en de HH blij waren dat het weer kon.
Maar opgepast, er loert een Corona wellicht in ons ieder. Niettemin een fijn weekend en dito week gewenst.

GHW 60: Bouten en Moeren

Er was iets, dat zich voortbewoog op de gang. Nauwelijks hoorbaar. Waarschijnlijk wilde het bewegende geen aandacht trekken. Plots trok HH de deur open en riep met ware doodsverachting: "Wat moet dat hier?" . Dit had bijvoorbeeld de manier kunnen zijn , waarop de filmcarrière van HH was begonnen. Maar het ging heel anders. Binnenkort is hij op de landelijke televisie te bewonderen.

En dan nu van de toekomst terug naar het verleden. Weliswaar nog niet lang geleden, maar het is achter de rug en vandaar nu te lezen in de blog. Vorige week werd een nog onbekende wandeling gecancelled door regen en wind. De HH bleven achter de sanseveria's. Zo niet deze week. Reeds vroeg in de week had HH nogmaals een aanrader van Route You opgedoken. Deze https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6927955/wandelroute/weetjesroute-langsheen-landgoed-de-moeren werd unaniem aangenomen als leidraad voor de wandeling. Sterker nog; dit moest um worden. HH ging HF ophalen en kon zodoende aan de laatste een geluidsblad een -orgaan overhandigen. HF tegenpresteerde met smakelijkheden uit oosterse sferen. En toen op weg naar het startpunt.

De chauffeur van de ambulance met toeters en bellen droeg een spiegelende zonnebril en bekeek daar doorheen bewonderend de HH-auto. In Rucphen deed men aan straatopbreking, waardoor de reis iets langer duurde of zoals anderen zeggen, meer tijd in beslag nam. De parkeerplek was er niet minder mooi om. De weergoden lieten zich van hun beste kant zien en slechts een droge wandeling was aangekondigd. Uiteraard schoenen etc. en daar ging de pret beginnen. De weg overgestoken hebbende werd er ons een warm welkom geheten op een pad op het Landgoed Moeren. Aan het einde van het pad was een thuishuisje. Maar het was nog geen theetijd, dus konden de HH gewoon de route volgen. Al direct viel de omgeving goed in de smaak. Veel groen, bomen en, hoewel qua inhoud was schaars, diverse slootjes en stroompjes. HH ontdekte in de nabije verte een zendmast en we waanden ons in de buurt van Lopik. Niet veel later werd dat vervangen door Drenthe in verband de aanwezigheid van Drentse Heideschapen in een ven. HH meldde op een gegeven moment, dat hij in zijn rugzak een sprinklerinstallatie had ingebouwd, die er voor zorgde, dat zijn rug behoorlijk bevochtigd was. HF had geen rugzak meegenomen en had dergelijk plezier dus niet.

Al genietend en partend over in en outs kwam HF er achter, dat hij niet zo veel in en sowieso ook niet veel gaten heeft. Daarop volgde een leermoment. Ondertussen was er ook nog sprake van een warm welkom, dat door eikenprocessierupsen was georganiseerd. HH melde deze gebeurtenis inclusief foto aan zijn dierbaren. De reacties waren niet allemaal positief geladen. Nadat HH een slok water had genomen kwam het punt, dat als het verste kan worden benoemd. Een sportief geklede mountainbiker leek van de HH te schikken, gezien het feit, dat hij, op het moment, dat wij in zicht kwamen, zijn fiets een boom parkeerde en zich schuil probeerde te houden. Maar zoals altijd waren de HH de vriendelijkheid in hoogst eigen persoon. Nu was het Landgoed de Pannenhoef aan de beurt om door de HH ontdekt te worden. Dat ging gepaard met natuur in velerlei vormen, waaronder chocolademelk koeien. Ook de (bejaarden) verzamelplaats de Zwarte Schuur is onderdeel van het landgoed. En Woody's Avonturenpad trouwens ook. Klotes Kotje ook, maar die hebben de HH niet kunnen ontdekken.

HH had een boom gezien en dit istie dan. Zoals te zien op de andere foto sloeg verbaasdheid toe bij HF. De man, die heel langzaam fietsend zijn hondje uitliet, werd voorafgegaan door twee wandeldames.

U begrijpt, dat met dezen over en weer met blijdschap in de ogen hartelijk wensen werden uitgewisseld. Of we al dan niet begluurd werden vanuit de observatiehut deed en doet er niet toe. De HH blijven bijzondere objecten. Onderweg doken bij tijd en wijle andere objecten op: stukken roestig ijzer. Een voorbeeld daarvan vertoonde vormen van tekst, waar zo te zien nog eigen inbreng kan worden gepleegd. Of ligt dat aan de fotografiemogelijkheden (lees beperkingen)van HF? Hoe dan ook; donkere wolken pakten zich samen. Maar de HH hadden niets te vrezen, want droogheid was belooft. In het weiland stonden koeien van uitheemse origine. HH deed een hartelijk uitnodiging uitgaan tot het aanknopen van een gesprek. Blijkbaar kennen de koeien ook een vorm van democratie. Slechts een tweetal zag de geste wel zitten, maar de overgrote meerderheid niet.

Geen gesprek dus. Wel even later wat regendruppels. HH stelde terecht, dat dat slechts van korte duur kon zijn. De werkelijkheid bleek anders. Van zachtjes regenen ging het over in een behoorlijke plensbui. De bomen langs het pad en de weg boden niet genoeg droogte. daarom werd een schuilmoment onder bomen gekozen en werd Buienradar gevraagd naar diens bevindingen. De uitkomst: na regen komt droogte, maar de vraagt wel om een kwartiertje geduld. In de rugzak van HH zat niet alleen de eerder genoemde sprinkler, maar onder andere ook nog een paraplu. Zonder inachtneming van de anderhalve meter regel scholen de HH daaronder tot het droogtemoment. Of het nu uit frustratie of dankbaarheid was, is niet duidelijk, maar bij het verlaten van de schuilplek veroorzaakte een braamstruik een flinke bloeding op een kuit van HH. Bloedstollend. Daardoor kon de wandeling gewoon doorgaan en wel in droge vorm. Een aantal kalveren hadden, net als de HH gescholen. HH deed een toespraak en de dieren waren duidelijk onder de indruk.

Dit alles niet ver verwijderd van de abdij van Zundert genaamd Maria Toevlucht. Inhaalfietsers en een snelheidsfietser van links later kwam het laatste gedeelte van de wandeling aan bod. Daarin gebeurde niet heel veel vermeldenswaardig. Dus wat de wandeling betreft is het verslag nu wel rond. Dat geldt nog niet voor de nabespreking en de thuisreis. De nabespreking moest en zou net als voor het coronatijdperk plaatsvinden bij horeca. Gewoon omdat het kan. Het Wapen van Nassau in Rucphen bood daartoe zowel binnen als buiten de mogelijkheid. De keuze viel op buiten. Als instapbieren werd gekozen voor Zundert Trappist (inderdaad gebrouwen in de abdij, die we deze middag hadden gepasseerd) en een Rochefort. De mini snacks maakten het geheel af. Dat deed overigens ook de flinke onweersbui.

De HH vertrokken naar binnen. Daar werden nog Pater Linus bieren voor ons ingeschonken. Blij en tevreden kon naar huis worden gereden. Vlak voor de Moerdijkbrug kon er nog even smakelijk en hardop gelachen worden. Een heel luidruchtige auto haalde ons rechts in en kon vervolgens slechts aansluiten achter een langzaam rijdende auto. Wij stemmen voor volgende week weer een wandeling.