GHW 60: Bouten en Moeren

Er was iets, dat zich voortbewoog op de gang. Nauwelijks hoorbaar. Waarschijnlijk wilde het bewegende geen aandacht trekken. Plots trok HH de deur open en riep met ware doodsverachting: "Wat moet dat hier?" . Dit had bijvoorbeeld de manier kunnen zijn , waarop de filmcarrière van HH was begonnen. Maar het ging heel anders. Binnenkort is hij op de landelijke televisie te bewonderen.

En dan nu van de toekomst terug naar het verleden. Weliswaar nog niet lang geleden, maar het is achter de rug en vandaar nu te lezen in de blog. Vorige week werd een nog onbekende wandeling gecancelled door regen en wind. De HH bleven achter de sanseveria's. Zo niet deze week. Reeds vroeg in de week had HH nogmaals een aanrader van Route You opgedoken. Deze https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6927955/wandelroute/weetjesroute-langsheen-landgoed-de-moeren werd unaniem aangenomen als leidraad voor de wandeling. Sterker nog; dit moest um worden. HH ging HF ophalen en kon zodoende aan de laatste een geluidsblad een -orgaan overhandigen. HF tegenpresteerde met smakelijkheden uit oosterse sferen. En toen op weg naar het startpunt.

De chauffeur van de ambulance met toeters en bellen droeg een spiegelende zonnebril en bekeek daar doorheen bewonderend de HH-auto. In Rucphen deed men aan straatopbreking, waardoor de reis iets langer duurde of zoals anderen zeggen, meer tijd in beslag nam. De parkeerplek was er niet minder mooi om. De weergoden lieten zich van hun beste kant zien en slechts een droge wandeling was aangekondigd. Uiteraard schoenen etc. en daar ging de pret beginnen. De weg overgestoken hebbende werd er ons een warm welkom geheten op een pad op het Landgoed Moeren. Aan het einde van het pad was een thuishuisje. Maar het was nog geen theetijd, dus konden de HH gewoon de route volgen. Al direct viel de omgeving goed in de smaak. Veel groen, bomen en, hoewel qua inhoud was schaars, diverse slootjes en stroompjes. HH ontdekte in de nabije verte een zendmast en we waanden ons in de buurt van Lopik. Niet veel later werd dat vervangen door Drenthe in verband de aanwezigheid van Drentse Heideschapen in een ven. HH meldde op een gegeven moment, dat hij in zijn rugzak een sprinklerinstallatie had ingebouwd, die er voor zorgde, dat zijn rug behoorlijk bevochtigd was. HF had geen rugzak meegenomen en had dergelijk plezier dus niet.

Al genietend en partend over in en outs kwam HF er achter, dat hij niet zo veel in en sowieso ook niet veel gaten heeft. Daarop volgde een leermoment. Ondertussen was er ook nog sprake van een warm welkom, dat door eikenprocessierupsen was georganiseerd. HH melde deze gebeurtenis inclusief foto aan zijn dierbaren. De reacties waren niet allemaal positief geladen. Nadat HH een slok water had genomen kwam het punt, dat als het verste kan worden benoemd. Een sportief geklede mountainbiker leek van de HH te schikken, gezien het feit, dat hij, op het moment, dat wij in zicht kwamen, zijn fiets een boom parkeerde en zich schuil probeerde te houden. Maar zoals altijd waren de HH de vriendelijkheid in hoogst eigen persoon. Nu was het Landgoed de Pannenhoef aan de beurt om door de HH ontdekt te worden. Dat ging gepaard met natuur in velerlei vormen, waaronder chocolademelk koeien. Ook de (bejaarden) verzamelplaats de Zwarte Schuur is onderdeel van het landgoed. En Woody's Avonturenpad trouwens ook. Klotes Kotje ook, maar die hebben de HH niet kunnen ontdekken.

HH had een boom gezien en dit istie dan. Zoals te zien op de andere foto sloeg verbaasdheid toe bij HF. De man, die heel langzaam fietsend zijn hondje uitliet, werd voorafgegaan door twee wandeldames.

U begrijpt, dat met dezen over en weer met blijdschap in de ogen hartelijk wensen werden uitgewisseld. Of we al dan niet begluurd werden vanuit de observatiehut deed en doet er niet toe. De HH blijven bijzondere objecten. Onderweg doken bij tijd en wijle andere objecten op: stukken roestig ijzer. Een voorbeeld daarvan vertoonde vormen van tekst, waar zo te zien nog eigen inbreng kan worden gepleegd. Of ligt dat aan de fotografiemogelijkheden (lees beperkingen)van HF? Hoe dan ook; donkere wolken pakten zich samen. Maar de HH hadden niets te vrezen, want droogheid was belooft. In het weiland stonden koeien van uitheemse origine. HH deed een hartelijk uitnodiging uitgaan tot het aanknopen van een gesprek. Blijkbaar kennen de koeien ook een vorm van democratie. Slechts een tweetal zag de geste wel zitten, maar de overgrote meerderheid niet.

Geen gesprek dus. Wel even later wat regendruppels. HH stelde terecht, dat dat slechts van korte duur kon zijn. De werkelijkheid bleek anders. Van zachtjes regenen ging het over in een behoorlijke plensbui. De bomen langs het pad en de weg boden niet genoeg droogte. daarom werd een schuilmoment onder bomen gekozen en werd Buienradar gevraagd naar diens bevindingen. De uitkomst: na regen komt droogte, maar de vraagt wel om een kwartiertje geduld. In de rugzak van HH zat niet alleen de eerder genoemde sprinkler, maar onder andere ook nog een paraplu. Zonder inachtneming van de anderhalve meter regel scholen de HH daaronder tot het droogtemoment. Of het nu uit frustratie of dankbaarheid was, is niet duidelijk, maar bij het verlaten van de schuilplek veroorzaakte een braamstruik een flinke bloeding op een kuit van HH. Bloedstollend. Daardoor kon de wandeling gewoon doorgaan en wel in droge vorm. Een aantal kalveren hadden, net als de HH gescholen. HH deed een toespraak en de dieren waren duidelijk onder de indruk.

Dit alles niet ver verwijderd van de abdij van Zundert genaamd Maria Toevlucht. Inhaalfietsers en een snelheidsfietser van links later kwam het laatste gedeelte van de wandeling aan bod. Daarin gebeurde niet heel veel vermeldenswaardig. Dus wat de wandeling betreft is het verslag nu wel rond. Dat geldt nog niet voor de nabespreking en de thuisreis. De nabespreking moest en zou net als voor het coronatijdperk plaatsvinden bij horeca. Gewoon omdat het kan. Het Wapen van Nassau in Rucphen bood daartoe zowel binnen als buiten de mogelijkheid. De keuze viel op buiten. Als instapbieren werd gekozen voor Zundert Trappist (inderdaad gebrouwen in de abdij, die we deze middag hadden gepasseerd) en een Rochefort. De mini snacks maakten het geheel af. Dat deed overigens ook de flinke onweersbui.

De HH vertrokken naar binnen. Daar werden nog Pater Linus bieren voor ons ingeschonken. Blij en tevreden kon naar huis worden gereden. Vlak voor de Moerdijkbrug kon er nog even smakelijk en hardop gelachen worden. Een heel luidruchtige auto haalde ons rechts in en kon vervolgens slechts aansluiten achter een langzaam rijdende auto. Wij stemmen voor volgende week weer een wandeling.