GHW 62: De Galliërs

De Romeinen hebben ooit het bestuur over Gallië ter hand genomen. Heel Gallië? Volgens de overleveringen niet helemaal, want A. & O. en dergelijke. De HH zullen de laatste zijn om te ontkennen, dat zij geen grote voorbeelden hebben. Vrijheidsstrijders is een te groot woord, maar met alle winden meewaaien is niet iets wat hen aanspreekt. Een stevig briesje in de rug kan als erg prettig worden beschreven. En zo zijn er nog veel meer weersomstandigheden, die bij HH-wandelingen als aangenaam worden ervaren. Buitenwandelingen met een temperatuur van 30 °C kunnen, mits, zoals HH HF aanraadde, er sprake is van medebrenging van circa 1,5 liter water. HF had geen last van dovenmansoren. Goed, de randvoorwaarden waren ingevuld en toen nog een route. De laatste tijd maken de HH veel gebruik van Route You Aanraders. HH zijn blik viel op https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/6892123/wandelroute/oosterhout-weinig-verkeer-te-voet  en stelde deze onderneming voor. Hij had trouwens als ondersteunend argument, dat we langs een brouwerij zouden komen.

HF was direct van de positieve bedoelingen overtuigd. Een goede reden voor HH om, na eerst weer even naar huis voor telefoonmeename, bij HF aan te kloppen. Het laat zich aanzien, dat deze voorlopig de laatste vrijdagmiddag wandeling wordt, want vanaf volgende week gaan de HH proberen weer de hele vrijdag door de wandelmanie te laten beheren. Maar laten we niet op de zaken vooruitlopen. Eerst Dongen en Oosterhout bezoeken.

Een vrijwel vlekkeloze rit, die ons onder andere de filosofie opleverde, dat men in België niet uit de kast, maar uit de LAA komt, bracht ons bij de scouting aan de Doelstraat. Mooie parkeerplaatsen te kust en te keur en HH parkeerde eigenlijk zonder enige vorm van keuzestress. Uiteraard schoenen en zo. En direct aansluitend op verzoek van HF in tegengestelde richting aan de wandeling beginnen. De keuze van de titel van dit verslag heeft overigens niets te maken met de gereconstrueerde boerderij uit de IJzertijd, die hier in de buurt is. Dit even terzijde. Nog voordat de HH vijfhonderd meter hadden gelopen, werden zij aangemoedigd door een enthousiast blaffende hond. De bazin vond dat ongepast. Bij het betreden van het eerste bospad werd er middels een bord gewaarschuwd voor eikenprocessierupsen. Op zich een goed initiatief. De HH hebben hun bedenkingen bij het gebruikte kleurenpallet en dan met name de huidskleuren.

Oordeelt u zelf maar. Bij het Wilhelminakanaal werd een dier te water 

gelaten. Van afstand was niet duidelijk te zien, wat het was, maar HF veronderstelde, dat het wel eens een verdwaalde zeehond kon zijn. Het stukje onbeschaduwd dat nu volgde, gaf de HH de bevestiging, dat het warm was. Maar zoals na regen zonneschijn kan komen, kwam ook weer een schaduwrijk geheel en wel totdat we Oosterhout binnenkwamen. Voordat het zover was, vielen de ogen op Obelix; een schip dat aan de overkant lag afgemeerd.

Sterke verhalen en stoere gedachten kwamen bij HF bovendrijven. Ook gedurende het eerste stuk Oosterhout bleef het Wilhelminakanaal ons trouw. Maar na de bestelbus van de Pulitore di Vetri kwam daar toch een einde aan. Een trap naar boven om de brug te kunnen betreden werd aangeboden. HH was zeer blij met de uitvoering van de trap en prees deze. Aan de overkant was eenzelfde trap, die naar beneden leidde. Deze voelde inmiddels al wat gewoontjes aan. Een goede reden voor HF om een flesje water tevoorschijn te halen en de inhoud gedeeltelijk tot zich te nemen. De buurtbewoners hadden daar blijkbaar vrede mee. Bij het zorgcentrum Volckaert deed de fontein het helaas niet, anders had er een mooi waterballet uitgevoerd kunnen worden.

De woonwijk, die hierop volgde heeft geen diepe indruk gemaakt op de HH. Maar de bewoners zal het waarschijnlijk een worst zijn. De vrachtwagen leegde op lawaaierige wijze de glasbak. Blijkbaar had 1 bewoner van de wijk daar genoeg van. Zijn of haar of hun huis was met succes verkocht. Bij het huis er naast hing de vlag uit. Causaal verband? Inmiddels dook het landgoed Oosterheide op. Bij het eerste draaihekje van dit jonge landgoed draaide HF het hekje in de verkeerde richting . HH corrigeerde dat. Ons verbazend over de jongheid en hoe dat dan te zien kan zijn werden we tegemoetgelopen door twee kleine honden en iemand, die ons opzadelde met de mededeling, dat hij nat was. Gelukkig hadden we de schone natuur nog. Dat de natuur, naast eikenprocessierupsen, nog meer minder vriendelijke bewoners heeft, bleek uit de waarschuwing voor teken.

Die moet je direct verwijderen, zegt men. Er viel bij de HH niets van dien aard te verwijderen. Het werd tijd om weer eens een stukje zonder schaduw te ondergaan en vlak daarna de grote weg over te steken. Het pad daarna werd geflankeerd door paintballmogelijkheid (iemand bleek gewonnen te hebben) en een terrein waar, al dan niet gehandicapt, gegolfd werd. Het verharde pad moest gedeeld worden met tweewielers van verschillende pluimage. 1 fietser in wielrenoutfit werd waarschijnlijk door de dood op de hielen gezeten. Dit afgemeten aan de snelheid en persisterende gebel. Verder bereikten we eigenlijk zonder kleerscheuren de fabrikant van de alom bekende Oosterhoutse Kaneelstaaf. Een spoor van een spoorlijn was zichtbaar. Twee klagende fietsters haalden ons in en toen dook een mooi roestig hek op. Een foto en wat drinken werd het devies. Twee dames met twee honden en twee  paarden later werd weer een brug beklommen en afgedaald en bereikten we de ons reeds bekende parkeerplaats met dito HH-auto. Besloten werd om horecabezoek in Dongen te doen. Na wat parkeeraarzeling werde stappen gezet richting Brasserie Winkk.  De ontvangst daar was aangenaam en het terras wenste ons wel te herbergen. dat ging gepaard met Erdinger Dunkel, een borrelplateau en Bourgogne Kruis Bronze. Deze laatste van de brouwerij, die HH had gememoreerd, welke aan de andere kant van het kanaal bij Obelix zich bevindt. Zwaar tevreden en mooi voor het onweer uit keerden zij huiswaarts. O ja, de Galliërs vanwege hetgeen deze in de hand heeft.