GHW 73: Wij gingen niet winkelen

Black Friday,  deze dag zal ons nog lang heugen. Na al een hele week bestookt te zijn met aanbiedingen en tips om overtollige liggelden uit te geven konden de HH eindelijk op pad. De beste wensen van de damesmeisjes zouden ons zomaar kunnen vergezellen. Wat een week beste lezers en dito kijkers.

Hoewel ook wij niet wars zijn van complot zaken en ook best wel weten dat damesmeisjes van een andere planeet worden aangevoerd (hoe anders zijn de verschillen immers niet uit te leggen) ging het ons ook te ver. En u weet, dat zeggen en vinden wij niet zo heel snel, dus de waarheid dient aan het licht te komen.

Natuurlijk hebben wij ook een forum maar dat betrekt zich enkel en alleen op de volgende zaken:

• wandelen 
• bier drinken
• bitterhappen testen en beoordelen
• damesmeisjes buiten de deur te houden

(genoemde volgorde is zeker niet zomaar)

Diverse horeca gelegenheden moesten voor de C-periode al sluiten na vernietigende recensies van de HH. En gelooft ons, als wij het zeggen is het vaak de waarheid.

Zo weten wij inmiddels dat België in het zuiden ligt, dat daar ook bier en spijzen verkrijgbaar zijn en dat je er warempel aardig kan wandelen. En misschien wel het leukste weetje dat: het ligt niet aan de HH dat er momenteel wat problemen zijn om er te geraken.

Wat ook waar is: de heer D.T. gaat binnenkort verhuizen, het gerucht gaat dat hij gaat meewerken aan de inenting van de mensheid en daar geen geld voor wil hebben. Dat genoemd persoon een schaduw regering zal aanhouden de komende jaren voor het geval Corona toch een echte ziekte blijkt te zijn.

En niet onbelangrijk: Forum of niet, belasting betalen is echt leuk. Wat dat betreft vallen de HH graag terug op een eeuwenoud Kretariaans gezegde: Mohammed is een berg, dus waarom zou je erheen gaan.

Genoeg gemijmerd, vandaag aan de bak. Zoals nog niet gezegd, op naar de Veluwe en nabij Maarn en Doorn. De route hebben wij alvast gelopen dus die moeite kunt u zich dan weer besparen. Het weer was een bijkomende oorzaak van lichte paniek bij HH maar de geruststellende woorden van HF bracht beide exemplaren bij het begin, waarbij HH mocht kiezen hoe te wandelen. Nou dat was eenvoudig, met de klok mee natuurlijk.

De herfst was ook hier vroeg dit jaar dus kijk gerust om ons heen. Landgoederen volop net als Kaapse bossen. Als eerste diende zich Den Treek aan, toch heel anders dan De Heen. Een mooi moment voor een zelfportret. met behulp van de fietsspiegel, die volgens ons nog wel aanpassingen verdient want ziet u een fiets?

Tja, grijs was het en soms niet helemaal droog. Maar wat deerde het? Geen winkel te zien. Dan het grote bos. Sommigen mochten erin, de HH evenwel moesten er langs. Wat ons opviel was de enorme hoeveelheid buiten toestellen, dat moet daar in gewone tijden een waar geheel opleveren wat volkomen natuurlijk overgaat in bladgroen. 

Zonder veel problemen en met een beetje hulp van Dorrestijn wordt dan koers gezet naar en langs de A12. Soms weet je het zeker, hier ga ik niet wonen. Een ander maal weet je het weer zeker. Een of andere onverlaat had met de traktor de hele route aan flarden gereden, de HH hebben getracht te redden wat binnen hun beperkt mogelijkheden ligt.

Natuurlijk moet er op enig moment gegeten worden, deze keer voorafgegaan door twee zakdoekjes leggen niemand zeggen. Oh, wat smaakte dat heerlijk. En natuurlijk een beetje H2O erbij, want dorst moet gekweekt en onderhouden worden. Met de rug recht kon er verder gewandeld worden waarbij een tevreden glimlach node werd gemist. Wederom diende HH de brilglazen af te drogen. En dan ineens kom je midden in het bos twee toegangspilaren tegen en weet je het zeker: wij zijn niet alleen....

Net als je erover nagaat denken of je ook terug kunt wandelen begint de reis terug een aanvang te nemen. 

Onderweg een kerk tegenkomend met een eigentijds kruis. De HH dachten er wat van maar liepen door. Mocht u hier de e-bike willen opladen behoeft u een speciale adapter. Daarna werd het een groot mysterie. HH wist blijkbaar veel van hier, HF tastte in het duister. Ondanks opbeurende woorden van HH dat het niet erg was en wie weet gebeurd het toch was er sprake van enige wanhoop bij een van de HH. Gelukkig duurde dat even maar toch weer niet te kort. Een oud bushokje en het voormalig raadhuis bieden houvast in deze roerige tijden. Dat men hier van hout allerlei zaken maakt is:

a. niet geheim en b. gewoon te koop

Wij bewonderden in stilte en schreden voort.

>>Ja maar wat als alles lukt?<<

Dat zult u zelf moeten uitzoeken. Wij zijn slechts wandelaars en nog slecht gekleed ook.

Maar warempel, begraven deed men hier al voor 40-45, getuige toevallig gevonden grafheuvels. Wij hebben hier geen oordeel over maar zoveel toeval en dan zou het niet toevallig zijn? Tja, een complotje is zo geboren...

Nog meer bossen volgden, sommige zo uitgestrekt dat u een toren dient te beklimmen voor het noodzakelijke en gewenste overzicht.

Liefhebbers te over maar wel vaak in groepsverband. Dit noopte wederom tot een versneld vertrek.

Gelukkig kon er onderweg ook nog van stedebouwkundige schoonheid worden genoten getuige een rasechte buitenplaats maar wel met eigen weg. Jammer toch, deze vaak geziene neiging. 
En dan ineens is er DE STEEN. Mysterieus, echt niet op zijn plek en de HH denken op doorreis. Maar zolang het hier aanwezig is zou u eigenlijk zelf moeten gaan kijken. Natuurlijk, in de film 2001 is er een monoliet maar dat is ontsproten aan de gedachtenwereld van de heer Clarke. Maar hier ziet u de echte wereld met ware stenen die super krachten bevatten. Volgens de HH hebben zij hier minimaal 150 levensjaren erbij gekregen.
Of dit waar is? Het is in ieder geval echt gebeurd. 

Op dat moment is het verloop niet meer helemaal helder. Wat we nog wel weten?

Thuis bij HH was er bier en wat erbij. Vooral de krokandellen vielen in de smaak. Zo erg was de drang dat er twee keer hetzelfde werd gegeten bij verschillende bieren, dat dan weer wel.

Het zij u gegund dit verhaal te lezen en mocht u precies weten wat er gebeurd kan zijn dan zijn de HH op de hoogte.

De Heen en weer terug

Een beetje goed nieuws deze week was, dat diverse ontspanningsbeperkingen door de regering weer werden ingetrokken. Als je er van houdt, kan je nu weer naar het zwembad, de bibliotheek en nog een paar plekken, waar menig mens zich kan vermaken. En ondanks alles heeft de goedheiligman uit Spanje het toch ook weer aangedurft om ons kikkerlandje en de daar wonende lieve kinderen met een bezoek te vereren. Blij als een stel kinderen maakten de HH zich ondertussen op voor hun wekelijkse uitstapje ter voet. HH had de taak op zich genomen om passende trip uit te zoeken. Deze werd het en met voor de HH slechts onbekende zaken: Rondje wandelen in Steenbergen - Wandelroute | RouteYou . Iets later dan normaal werd afgesproken bij HF, zodat HH nog tijd had voor het te woord staan en aanhoren van een persoon met verstand van glas en nog veel meer. Eenmaal bij HF kreeg HH uitleg over de haardracht van VM. Met deze op zak en vol goede moed bracht HH zijn auto en menselijke inhoud niet naar Steenbergen.

De plaats heeft namelijk niets van doen met de wandeling an sich. Nee, gestart (en ook later weer gestopt) moest worden in het o zo pittoreske Nieuw-Vossemeer. Opvallend was de hoeveelheid RAM VANs op de heenweg en op de terugweg trouwens ook. VA belde HH om te vragen of hij een blokje had gezien. HH had geen blokje gezien. Voorgegaan door drie vrachtwagens van dezelfde firma werd N-V bereikt en werd de mooiste parkeerplek van het dorp door HH uitgekozen. Niet dat we daar stopten, want de meest praktische was een stukje verderop. Geen gekke dingen dus na schoenenwissel, het aanzetten van diverse applicaties ter smartphones en daar ging het loos. Naar we later op het einde van de wandeling ontdekten, is het dorp behoorlijk geraakt tijdens de watersnoodramp in 1953. Wellicht dat dat de hoofdreden is voor aantal kleine bootjes in de tuinen rond diverse woningen in de omgeving.

Vooralsnog scheen de zon nog tien minuten op onze bolletjes en was er geen vuiltje aan de lucht. De stratenmaker was bezig met wat stratenmakers doen, terwijl de wandeling van de HH was begonnen. De Platteweg doet haar naam echt eer aan en daardoor kon het HF opvallen, dat de varkens in de weilanden ontzettend veel op schapen leken. En wat was dat? Het leek op een oefenbasket voor de lokale basketbalbeoefenaars, maar waarom hangt de basket aan een kruisvormig iets en aan het kruis iets van een mensfiguur? Het zal plaatselijk vertier zijn. Aan het einde van de Platteweg was een bestelbus bezig met heel langzaam ons tegemoet rijden, terwijl de boer verderop bezig was met de bieten uit de grond te halen. Machinaal wel te verstaan. Dit alles weerhield niemand van ons om het gehucht Notendaal binnen te treden. In het stukje land langs de weg gleed een paard in haar enthousiasme uit. Hoewel zij enigszins schmutzig was, bleek de dame bijzondere interesse voor HH te hebben. Dezelfde aantrekkingskracht kwam op dezelfde weg nog een paar keer voor. De jonge in zijn krullen krabbende krullenbol op de fiets wenste ons zowel een goedemorgen als goedemiddag. Vriendelijkheid alom dus. Nadat HF een boom ietwat had gemarteld wist hij te vertellen, dat er door zijn onoplettendheid en vervoering een afslag was gemist. Geen ramp, gewoon wat eigen inbreng en wat lengte aan de route toegevoegd. Op een bedrijventerrein aan de overkant van de weg stonden nog meer vrachtwagens van dezelfde drie, die ons de weg naar N-V hadden gewezen. Een roeping? De begraafplaats langs de weg gingen de HH even bezoeken. De tarieven werden ons duidelijk en ook werden we onder andere gewezen op het feit, dat het graf van mevrouw Op de Kelder geruimd kon worden.

Even later betraden we De Heen. Volgens de routeontwerpers zeker de moeite waard. In de RKkerk kan je vanuit de Mariakapel het interieur bekijken en als je weer buiten komt is wordt deze vriendelijke begroeting/uitnodiging je deel.

Hoewel het boterhammentijd was, liepen de HH nog even door naar de jachthaven en met name de heuvel, vanaf waar een mooi uitzicht is. Een impressie alhier. Na de maaltijd nog even op zoek naar het sluisje, maar de HH konden het niet vinden. Wel troffen we Opa's Man Cave aan en werd het tijd om de Heen te verlaten langs een rustende auto uit de UK, die voor een huis met wat achterstallig onderhoud stond geparkeerd. Twee paarden en verderop een aantal herten wezen ons de weg naar een aantal vakantiehuizen uit de Tweede Wereldoorlog.

De mevrouw uit woonhuis 1 wist ons te vertellen, dat de Duitsers niet alleen in de bunkers ( waarvan nu eentje na veel vijfen en zessen door de mevrouw is omgebouwd tot een escaperoom) hun verblijf hadden, maar ook in hun nu woonhuis 2 en de boerderij vlak bij de bunkers. HH kon beamen, dat opblazen van dergelijke bunkers best niet eenvoudig is. Deutsche Gründlichkeit dus. Oh ja; ook het golfterrein is van de mevrouw en diens partner. Zij tipte ons nog over de sluizen bij Beneden Sas. Onze wandeling kent deze bezienswaardigheid niet en terugwandelen wilden we niet. Maar bedankten voor de algehele info en geraakten zo te Heense Molen.

Het plaatsje dankt haar naam hieraan. Een plaatselijke poes vluchtte van het bankje, maar haar poging om over de schutting te springen mislukte jammerlijk. Daarom weer terug naar het bankje. Wij danken de plaatselijke bewoners, die ons zo vriendelijk groetten. Na een mooi stukje ruilverkaveling en een blafhond verlieten we het gehucht. Een onverhard en ietwat modderig pad leidde ons verder en heet Honderd gemetendijk. Dat bekt net iets makkelijker dan de Dertigduizend roeden dijk. Aan de Tolsedijk zit de stichting Kune Zuva ( Zimbabwaans voor "De Zon Schijnt") en langzaam maar zeker werd de zon ook voor de HH weer zichtbaar.

N-V schoven we weer binnen en de welkomstschapen en -kabouters stonden opgesteld. De RK-kerk in N-V is aan de buitenkant in ieder geval een stuk indrukwekkender dan die in De Heen. Hoewel niet op de route gunden we onszelf in het kader van eigen inbreng een ruime blik in het dorp. Voor de geestelijke vader van Merijntje Gijzen is een standbeeld opgericht. En daarmee sloten de HH deze wandeling af. HH deed nog even een siteseeings rondje door een woonwijk en toen hoepla naar huize HF. Daar werd op zeer gepaste wijze de onderneming en belevenissen van vandaag onder het genot van doorgenomen. 

GHW 71: Tempus fugit

Net als wij denken u te kunnen melden dat de definitieve uitslagen in de USA bekend zijn gemaakt is het weer niet gelukt. Maar weest gerust, als waarnemer zijn de HH op hun scherpst. Er zullen geen onregelmatigheden geschieden en als blijk van mededogen dan een wandelverhaal. Ook zeer geschikt voor hen die thuiszitten en uit pure wanhoop de sansevieria opeten.

Ook de HH hebben in de huidige tijd meer dan genoeg energie om uitgebreid te scannen op gemeenten die de HH nog niet hebben moge meemaken. Maar de spoeling wordt dunner, Mongolië en Nagorno-Karabakh zijn op dit moment ook niet makkelijk bereikbaar. Maar genoeg gezeurd en geklaagd. Het vaccin is aanstaande, de HH gaan wellicht niet direct aan de bak, hoewel wij in deze periode zeker als noodzakelijke doelgroep geboekt staan.

Met de auto gaan wandelen lijkt wellicht vergezocht maar wat je van ver haalt lijkt achteraf niet dichtbij. Andersom trouwens wel, maar niet altijd.

Maar wel een waarschuwing vooraf: dit verhaal is zeer geschikt om op sinterklaas avond onder de kerstboom voor te lezen, het mooist met de energie neutrale led-lampen in de stand 30%. Waar de HH nog niet uit zijn gekomen is de bereikbaarheid van de goed heilig man bij huizen voorzien van c.v. Met onze c.v. is niets aan de hand, daarom hebben we het er ook niet over. 

Zoals uit de afbeelding duidelijk wordt ligt de richting Utrecht voor de hand. Voor de mogelijkheden om de auto te parkeren is gezorgd. Wellicht treft u net als de HH een ontvangpoes aan. Hoe schattig.

Daarna ging het snel. Maar goed dat de HH het ook kunnen teruglezen. HH was aan de beurt om de route richting te kiezen en zoals een eigenwijze wandelaar betaamt ging het de goede kant op. HF op diens beurt sprak de verwondering uit over het feit dat HH niet voorzien was van een papieren wandelbeschrijving. Dat vond zijn oorzaak maar geeft geen pas om dat hier te herhalen.

Eigenlijk zie je meteen dat om hier een woning te mogen betrekken er een aantal zaken zijn die men zich dient te realiseren. Je wilt een Tesla of niet. Je wilt een vrijstaande villa of niet. Voor de boten moet je bij het water zijn. Op enig moment zie je de molens en ga je linksaf en waarachtig wat kom je er dichtbij.

Water heb je op een gegeven moment aan beide zijden dus oppassen geblazen. Een kleine misstap voor de HH maar een geweldige misstap voor de mensheid. Nog even dit: was HH geweldig in zijn sas met zijn turbo blad blazer/zuiger werd hier toch wel even aangetoond dat hij zeker nog niet mee kan doen met de grote meneren. 

Henk heeft hier zijn eigen dorp hoewel niet heel Nederland tot zijn buren kan worden gerekend. Maar wij denken dat het goed is zo. Een gewone en een strenge kerk alsmede een expositie van tuinmeubelen. Tevens zoekt men ook hier naar olie maar wij denken dat dit snel wordt opgegeven.

Verder uit Westbroek hadden wij bijzondere koeien die allemaal niet egaal wit waren. Vooral die kleintjes waren erg nieuwsgierig, maar wel op hun hoede.

Op enig moment konden de HH het allemaal niet bijbenen, zo snel volgden de gemeentelijke overgangen elkander op. Aangezien HH de aangewezen persoon is om alle gemeente aanduidingen vast te leggen  was hij enige tijd minder aanspreekbaar. En dat wil wat zeggen. Eten deden wij op een kunstenaarsplek. Dit had geen negatieve uitwerking op de smaak van het meegebrachte maar wel op de weersvoorspelling van HF, want die bleek feitelijk onjuist.

Via en door Tienhoven werd een zeker fort bereikt. Hemelsbreed niet ver maar de boottocht ernaar toe was een waar avontuur. Eenmaal aangekomen wilde HF dat HH als eerste naar boven ging. Hulde voor zoveel vergevingsgezindheid. Boven heb je uitzichten, eigenlijk rondom, omhoog en naar beneden. Dat laatste zag er schattig uit zodat wij ook daarheen wensten en deden. Als je maar lang genoeg door ramen tuurt wordt er vanzelf open gedaan om te zeggen dat men gesloten is. Maar de HH laten zich niet zomaar de deur wijzen en betraden, overigens met volle toestemming, alsnog het pand waar wellicht voor HF in de toekomst zich profijtelijk heden zullen aandienen.

Tja, Maarssen kwam langzaam dichterbij. waarbij maar weer bleek dat Het Huis Ten Bosch niet te aldaar ligt maar te alhier. Veel verhalen aangetroffen over gebouwde huizen die dan weer werden afgebroken. Ons dunkt dat u daarvoor deze route beschrijving niet gaat volgen.

Via en wederom dezelfde auto ging het dan naar de woning van HH waar de HH volledig zelfstandig de dranken en spijzen verzorgden. Het was weer een fraaie toevoeging aan het inmiddels toch zeer imposante oeuvre van de HH.

 

GHW70: Groen/blauwe Heerenwissel

Op het moment, dat deze post wordt gepubliceerd, zijn bij de presidentsverkiezingen in de USofA nog niet alle stemmen geteld, maar lijkt het er verdacht veel op dat de heer Biden gaat winnen. Wat wel al als een paal boven water staat, is, dat de HH deze week weer een wandeling hebben gedaan.

Met z'n tweeën, zodat het ook mag van meneer Rutte en meneer de Jonge. Waar naar toe was vorige week al besloten. Deze lag nog op onze plank: https://www.route.nl/wandelroute/395419/wandelen-door-landgoederen-bij-breda . Vandaar. Qua weersomstandigheden beloofde het een erg prettige wandeling te worden. Maar uiteraard eerst een ritje naar een beginpunt. HH kwam daarom naar HF en niet met lege handen. Nee, hij droeg bij het ophalen, naast een GroeneHeerenjas ook nog een tas met cdgeluidsdragers als presentje voor HF bij zich. Daardoor geraakte HF in een nog betere stemming en kon de reis naar Breda en omgeving beginnen. Dat HH niet alle medicijnen had meegekregen van de aardige mevrouw van de apotheek bleek geen spelbreker. Gekozen werd om in Rijsbergen de start te doen.

Bij aankomst op de geplande plek, bleek dat de route daar geen aanknopingspunt bevatte. Daarom werd, na enig rondrijden, gekozen voor de parkeerplaats bij golfbaan de Turfvaert. Zonder schoenenacties vaak geen wandeling. U begrijpt het al: schoenenacties en op pad. HF, gekleed in blauwe jas, mocht de startrichting kiezen en koos onbewust voor de omgekeerde aanpak. HH moest dientengevolge omschakelen om de knooppunten op de juiste manier af te kunnen vinken. Onderweg zagen we overigens diverse dieren, maar vinken zaten er niet bij. Met zicht op diverse golfers probeerden de HH te ontdekken, met welke handicaps men zoal moest worstelen. Van afstand was dat eigenlijk geen doen, zodat de wandeling de volledige aandacht kreeg. Wat al snel wat lastig werd gemaakt door een achteruitrijdende vrachtwagen. Maar dat duurde niet lang en vlak daarna zagen we herten. Alleen bij nader onderzoek bleek, dat het metalen replica's betrof. De poes iets verderop was wel echt.

Bij de boomkwekerij was iemand een wandelschoen verloren en de eerlijke vinder had de schoen op een paal geplaatst. Vlak voordat we de Bredaseweg overstaken, was er weer een achteruitrij auto. Dit keer een bestelbus met aanhanger. Zou ons het nog een keer overkomen gedurende de komende kilometers? Nee, dus. Na wat koetjes en kalfjes te hebben uitgewisseld, onder andere over appelstroop wat appelbonk kan worden, kwamen we langs 3 kalfjes en verderop in het weiland stonden wat koeien. En bij de Aa was er een bekkenvistrap. De HH weten niet wat voor soort vis dat is, maar er werd enthousiast op gevist. Volgens het bordje zou op het Slikstraatje na 800 meter de verharding ophouden. We waren op ons qui-vive. Wat erg vriendelijk was, was het hondje, dat ons vlak voor het begin van de ontverharding nog even waarschuwde.

HH bracht onze blijk van waardering over. De ezels waren niet in de HH geïnteresseerd. En zo begon het bosgedeelte over een zandpad. Even werd er stil gestaan bij het oversteken van de A16. In tegenstelling tot de ateliers; daar was het doorlopen geblazen. Tegen beter weten in volgden we de route richting het pannenkoekenhuis, maar leverde wel een gastvrij openstaande deur en een boomvoet met leuke tenen op. De schapen wisten van niks, maar op boerderij Overa kweekt men Fleckvieh-koeien. Een paar van deze robuuste koeien stonden in het weiland. De verdekt opgestelde roze caravan was op slot, maar HH wist wel waarom. En toen dook er iets bezijdens de route een mooi bankje op. Samen met het tijdstip een zeldzaam mooie kans om de lunch naar binnen te laten gaan. Diverse groeten van voorbijgangers maakte het plaatje helemaal af. Na de bammetjes en dergelijke onder de A-16 door naar Effen. Vlak voor dit dorp kwamen ons twee dames tegemoet, die dat ook al vlak na onze start deden. Toen met zwaar chagrijnige gezichten. Die waren inmiddels iets ontdooid. Er kon zelfs een groet af. Effen is voorzien van onder andere en onder meer een groot speelveld met diverse toestellen, een basisschool en een grote kerk. De HH vonden het nodig om een geintje uit te halen en bleven daarom hier een minuut of twintig de boel blokkeren.

Zonder klachten overigens. En toen ging het effe fout, want er gebeurde eigen inbreng. Euforisch door de kwajongensstreek vergat HF op de GPS te letten. Gelukkig geen man overboord, want binnen no time zaten we, zonder pardon, weer op de route. Een dame vroeg aan de HH of zij en haar hond er langs mochten, want dan kon de hond in zijn eigen doorlopen. Galant als altijd werd het verzoek ingewilligd. Omdat de Krabbenbossen niet voor ons bedoeld waren, staken we de N263 maar weer eens over. Een stroompje, een slagboom, een veld met betonnen obstakels en nog een stroompje later vroeg men onze aandacht op de Vloeiweide voor een brandstichting op 4 oktober 1944. Een triest relaas met dodelijke afloop voor een aantal kinderen en volwassenen. En dit gebeurd er dus als de letterzetter zijn gang gaat in een stuk naaldhoutbos.

Het laatste stuk van de wandeling leidde ons via een doorgaande weg naar de golfbaan terug. Op het smalle voetpad naar de baan zelf stond een man met een fiets. Waarom hij plotseling zijn neus ging snuiten toen wij er aan kwamen is ons een raadsel, maar de baan bereikten we ongedeerd. HF had een golfbal gevonden, maar raakte deze niet kwijt aan de golfers. 1 gaf aan, dat hij nog niet een handicap had en daarom de bal niet kon gebruiken. Kort daarop was de wandeling voltooid en voerde HH toch zijn tegendraadse plan bij het wegrijden niet uit. Er werd koers gezet richting huize HF, waar op gepaste wijze met verschillende bokbieren en happen de geslaagde dag werd uitgeluid. Wat ons betreft: volgende week een nieuw avontuur.