Op het moment, dat deze post wordt gepubliceerd, zijn bij de presidentsverkiezingen in de USofA nog niet alle stemmen geteld, maar lijkt het er verdacht veel op dat de heer Biden gaat winnen. Wat wel al als een paal boven water staat, is, dat de HH deze week weer een wandeling hebben gedaan.
Met z'n tweeën, zodat het ook mag van meneer Rutte en meneer de Jonge. Waar naar toe was vorige week al besloten. Deze lag nog op onze plank: https://www.route.nl/wandelroute/395419/wandelen-door-landgoederen-bij-breda . Vandaar. Qua weersomstandigheden beloofde het een erg prettige wandeling te worden. Maar uiteraard eerst een ritje naar een beginpunt. HH kwam daarom naar HF en niet met lege handen. Nee, hij droeg bij het ophalen, naast een GroeneHeerenjas ook nog een tas met cdgeluidsdragers als presentje voor HF bij zich. Daardoor geraakte HF in een nog betere stemming en kon de reis naar Breda en omgeving beginnen. Dat HH niet alle medicijnen had meegekregen van de aardige mevrouw van de apotheek bleek geen spelbreker. Gekozen werd om in Rijsbergen de start te doen.
Bij aankomst op de geplande plek, bleek dat de route daar geen aanknopingspunt bevatte. Daarom werd, na enig rondrijden, gekozen voor de parkeerplaats bij golfbaan de Turfvaert. Zonder schoenenacties vaak geen wandeling. U begrijpt het al: schoenenacties en op pad. HF, gekleed in blauwe jas, mocht de startrichting kiezen en koos onbewust voor de omgekeerde aanpak. HH moest dientengevolge omschakelen om de knooppunten op de juiste manier af te kunnen vinken. Onderweg zagen we overigens diverse dieren, maar vinken zaten er niet bij. Met zicht op diverse golfers probeerden de HH te ontdekken, met welke handicaps men zoal moest worstelen. Van afstand was dat eigenlijk geen doen, zodat de wandeling de volledige aandacht kreeg. Wat al snel wat lastig werd gemaakt door een achteruitrijdende vrachtwagen. Maar dat duurde niet lang en vlak daarna zagen we herten. Alleen bij nader onderzoek bleek, dat het metalen replica's betrof. De poes iets verderop was wel echt.
Bij de boomkwekerij was iemand een wandelschoen verloren en de eerlijke vinder had de schoen op een paal geplaatst. Vlak voordat we de Bredaseweg overstaken, was er weer een achteruitrij auto. Dit keer een bestelbus met aanhanger. Zou ons het nog een keer overkomen gedurende de komende kilometers? Nee, dus. Na wat koetjes en kalfjes te hebben uitgewisseld, onder andere over appelstroop wat appelbonk kan worden, kwamen we langs 3 kalfjes en verderop in het weiland stonden wat koeien. En bij de Aa was er een bekkenvistrap. De HH weten niet wat voor soort vis dat is, maar er werd enthousiast op gevist. Volgens het bordje zou op het Slikstraatje na 800 meter de verharding ophouden. We waren op ons qui-vive. Wat erg vriendelijk was, was het hondje, dat ons vlak voor het begin van de ontverharding nog even waarschuwde.
HH bracht onze blijk van waardering over. De ezels waren niet in de HH geïnteresseerd. En zo begon het bosgedeelte over een zandpad. Even werd er stil gestaan bij het oversteken van de A16. In tegenstelling tot de ateliers; daar was het doorlopen geblazen. Tegen beter weten in volgden we de route richting het pannenkoekenhuis, maar leverde wel een gastvrij openstaande deur en een boomvoet met leuke tenen op. De schapen wisten van niks, maar op boerderij Overa kweekt men Fleckvieh-koeien. Een paar van deze robuuste koeien stonden in het weiland. De verdekt opgestelde roze caravan was op slot, maar HH wist wel waarom. En toen dook er iets bezijdens de route een mooi bankje op. Samen met het tijdstip een zeldzaam mooie kans om de lunch naar binnen te laten gaan. Diverse groeten van voorbijgangers maakte het plaatje helemaal af. Na de bammetjes en dergelijke onder de A-16 door naar Effen. Vlak voor dit dorp kwamen ons twee dames tegemoet, die dat ook al vlak na onze start deden. Toen met zwaar chagrijnige gezichten. Die waren inmiddels iets ontdooid. Er kon zelfs een groet af. Effen is voorzien van onder andere en onder meer een groot speelveld met diverse toestellen, een basisschool en een grote kerk. De HH vonden het nodig om een geintje uit te halen en bleven daarom hier een minuut of twintig de boel blokkeren.
Zonder klachten overigens. En toen ging het effe fout, want er gebeurde eigen inbreng. Euforisch door de kwajongensstreek vergat HF op de GPS te letten. Gelukkig geen man overboord, want binnen no time zaten we, zonder pardon, weer op de route. Een dame vroeg aan de HH of zij en haar hond er langs mochten, want dan kon de hond in zijn eigen doorlopen. Galant als altijd werd het verzoek ingewilligd. Omdat de Krabbenbossen niet voor ons bedoeld waren, staken we de N263 maar weer eens over. Een stroompje, een slagboom, een veld met betonnen obstakels en nog een stroompje later vroeg men onze aandacht op de Vloeiweide voor een brandstichting op 4 oktober 1944. Een triest relaas met dodelijke afloop voor een aantal kinderen en volwassenen. En dit gebeurd er dus als de letterzetter zijn gang gaat in een stuk naaldhoutbos.
Het laatste stuk van de wandeling leidde ons via een doorgaande weg naar de golfbaan terug. Op het smalle voetpad naar de baan zelf stond een man met een fiets. Waarom hij plotseling zijn neus ging snuiten toen wij er aan kwamen is ons een raadsel, maar de baan bereikten we ongedeerd. HF had een golfbal gevonden, maar raakte deze niet kwijt aan de golfers. 1 gaf aan, dat hij nog niet een handicap had en daarom de bal niet kon gebruiken. Kort daarop was de wandeling voltooid en voerde HH toch zijn tegendraadse plan bij het wegrijden niet uit. Er werd koers gezet richting huize HF, waar op gepaste wijze met verschillende bokbieren en happen de geslaagde dag werd uitgeluid. Wat ons betreft: volgende week een nieuw avontuur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten