GHW 75, last blast from 2020

Eerst maar het negatieve nieuws. De HH zijn nog niet ingeënt. Dat zal ook nog even duren.

Nog meer slecht nieuws: u gaat de komende tijd niets van ons zien. De HH gaan in een zelfgekozen pauze-stand die op enig moment zal overgaan. Geen paniek, het is een keuze.

Zowel over het laatste maar zeker ook het eerste punt doen wij verder geen uitspraken. Zou voor niemand een oplossing zijn.

Dan de voorlopig laatste, met de nadruk op laatste,want er kan er maar een....

Die ging naar een inmiddels zeer bekend stukje Nederland. Wij hebben een zekere band ontwikkeld met deze streek die bij sommigen bekend zal zijn als mogelijk de Veluwe of iets wat daar tegenaan schuurt. Om onduidelijkheden te omzeilen noemen wij het meer gelijkend de
Utrechtse heuvelrug. Hoe dan ook de afslag Maarn zorgt voor duidelijkheid.

Wat maar weer opvalt en niet voor de eerste keer! Er wordt zo snel beweerd dat Nederland geen bergen kent. Ook de HH waren zo die mening toegedaan dat afstraffing volgde en niet zo’n klein beetje ook. Wij weten inmiddels heel goed dat er altijd langere trappen bestaan en niet alleen bij de buren maar ook gewoon onderweg. Wilt u dit niet meemaken dan dient u Zanderij Maarn te mijden.

HF wenste te parkeren in feite middenin het natuurgebied en dat lukte. Dat betekende wel dat we direct al wisten waar we op de terugweg zouden eindigen. Jammer, maar HH diende deze keuze te respecteren. Immers, hij die rijdt bepaalt.

Mooi tuingereedschap bood zich aan tijdens de schoenen wissel en mind you, ook na de wandeling. Mocht het nu weg zijn dan hebben de HH hier in die zin geen aandeel in gehad. HH mocht de richting kiezen en hij volgde zijn hart, natuurlijk figuurlijk bedoeld. Want waar HH gaat vindt u ook zijn 💓.

Wandelen doen we al enige tijd en opvallend blijft dat er in deze manier van voortbewegen weinig progressie zit. Als we oude onderzoeken moeten geloven doen we dit als mens al enige tijd.

Even door wat men alhier bebouwde kom noemt en langs een kapel ging het naar beneden. Normaal gesproken niets aan de hand maar och, wat hebben de HH zich vergist. Natuurlijk, beneden was het aangenaam wandelen maar toen was er aan de linker kant die trap. Wij denken achteraf dat Hemelvaartsdag hier is opgenomen.  Niettemin w
aren er een heer en een dame die er een gebruik van maakten om op en neer te gaan in een schijnbaar geruste beleving. Zo zie je maar, er is meer tussen hemel en aarde dan gewoon wandelen. Eenmaal boven konden wij inhaken op de route van twee damesmeisjes waarvan een reeds de daad achter de rug had getuige de inhoud in een duw wagen. Maakt de HH niets uit, als wij een verzoek krijgen is er in principe sprake van bereidheid, zeker aan het begin van de wandeling. In dit geval ging dit niet door aangezien onze wegen zich niet gelijk bevonden.

Nagenoeg wat later ondersteekt u de grote weg op een bekende plek en ga je daarna vrijwel direct rechtsaf. Het eerste stuk, u weet, met dat sombere deel, is bekend maar daarna buigt u enigszins naar de linker zijde en verlaat men bekend terrein. De natuur laat zich hier van zijn beste kant zien en dat is vrij naakt kunnen wij u vertellen. 

Er zijn bomen, er is veel vocht van eerder deze week en niet alle bomen en struiken hebben hun groen kunnen bewaren, zodat ook hier geldt: ook moeder natuur kent slechte opruimers.

Onderweg was er veel tijd om de wereld problemen op te lossen, hoewel zoals u weet wij de meeste al enige tijd benoemd hebben. Kort stilgestaan ook bij het inter
ieur van de man cave van Mark, maar niets spannends te melden te aldaar. Dat kan niet gezegd worden van de werkwijze inzake hoe men te alhier omgaat met niet-fraudeurs. Maar genoeg hierover, Biden is aan zet hopen wij. 

De pyramide troffen wij in iets mindere staande staat aan. Wat ons betreft maakt men haast met de her-oprichting van deze staaf anders is het effect weg vermoeden wij.

Wist u dat op mountain bike paden die wij mochten delen als voetvolk er niettemin berijders van genoemde voertuigen zijn die de HH er nogmaals indringend op wezen dat dit een weg was bestemd voor hen die een dergelijk voertuig kunnen overleggen. Kijk dan is dat maar duidelijk. Ook viel ons een naar trekje van sommige heren mtb’ers op, namelijk men wacht niet op soortgenoten van het dames ras maar die laat men geheel alleen voortploeteren. Het spreekt voor zich dat als de HH kunnen bemiddelen door deze dames van lichamelijke en of geestelijke bijstand te voorzien dat wij hiervoor open staan.

Het gebied rond Eben-Haëzer was vooral leeg. Maar dat geeft niets aangezien wij er niets te zoeken hadden.

Veel bijzonders gebeurde er in de laatste etappe niet zodat wij genoegelijk maar zeker ook ontspannen de route uitliepen. En nogmaals, het tuingereedschap was nog aanwezig.

Daarna naar huize van HH alwaar de HH in een volkomen van damesmeisjes ontvolkte ruimte konden genieten van drank en spijzen, onderwijl mijmerend over wat we gaan doen als zaken weer normaal worden. Misschien bellen wij nog ff met de Jonge om te kijken of de HH nog voor de kerst .........

Fijne dagen en tot volgend jaar

GHW74: de HH zijn hiervoor geknipt

 Niet qua haar, maar qua nagels. Vandaar. En ja, en zo zijn we al beland in de week, waarin Sinterklaas zijn verjaardag viert en dientengevolge allerlei soorten en maten cadeaus uitdeelt. Wie zoet was, krijgt lekkers. Maar anderen ook wel, hoor. Sommigen krijgen heel aparte dingen, zoals bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine. Ja, de Sint is niets te gek. Ook de HH delen wel iets uit. Zo kreeg HF van SinterH een mooie wandeling in de buurt van Rijsbergen en Zundert aangereikt: Prachtige natuurwandeling Zundert - Recreatieve wandelroute | RouteYou . Naast een impressie aan de hand van een aantal foto's proberen we u ook nog wat tekst en uitleg te geven. Ook al is de week op zich dan wat speciaal: de normale rituelen dienen toch ook uitgevoerd te worden. HH haalt HF op. (deelde en passant nog een extra oor uit), er wordt naar de startplek gereden, de schoenenwissel vindt plaats (uiteraard zonder sokkenwissel, zoals anderen dat soms doen) en de hulpmiddelen op de elektronica worden ingeschakeld. En daar staan ze dan op een parkeerplaats aan de Essensebaan van Zundert. Wandelen is het devies, dus vooruit met de geit. Een toegangspoort naar de Pannenhoef en gelijk al een ontmoeting met een fotografe.

Geheel tegen de angst van HF in, geen regen maar zonneschijn. Geen overbodige luxe overigens, gezien de straffe en best koele wind. Eén van de stilstaande mountainbikers wilde voor twaalven thuis zijn. Wellicht was het dan verstandig en handig om weer op de fiets te stappen en warempel: dat deed men. Wat we vooral aan lessen voorgeschoteld kregen tijdens de wandeling, betrof het feit, dat er in deze omgeving sprake is van vervallen vaarten en verdwenen venen. Al dan niet gehinderd door een verval van een meter of 12 in totaal. Wist u van het bestaan van tonners? Dames die de aangevoerde turf in tonnen deden? Nou, de HH niet. Maar nu wel. Zo nu en dan ontboezemen de HH iets. Nu is aan de beurt, het feit, dat van de twee HH HH het best kan vaststellen of iets een boom is ja dan wel te nee. HF maakt graag gebruik van die kennis, maar kan ondanks de jarenlange opgedane kennis in de verste verte niet tippen aan die van HH op dit vlak.

Zo blijkt om zeer duidelijke redenen dit geen boom te zijn. Bij de parkeergelegenheid bij de Panhoefweg raakte HH een aantal keren in vervoering door het spel der wolken, de flora en de zon. Bij het begin van het rondje Hazenmeren was dat wel over en konden we volop genieten van het schouwspel, dat een aantal Drentse Heideschapen voor ons had ingestudeerd. Vooral het onderdeel met de horens elkaar tegen de kop stoten, werd in geuren en kleuren uitgebeeld.

Niet lang daarna kwam een theehuis in zicht en gingen er bellen van herinnering luidden. Hoewel het qua tijd had gekund, werd het huis niet als lunchplek gekozen vanwege de tochtigheid. Daarom kwamen de contouren van het klooster van de trappistenbrouwerij De Kievit snel in zicht. En kwamen de gedenkwaardige momenten van schuilen en bloedvergieten van een aantal maanden geleden weer naar boven. Na bijna getorpedeerd te zijn door een fietser was het welletjes en moest er gegeten en gedronken worden. Dan maar niet op een bankje, maar wat leunend tegen brugleuningen. De meneer en de twee hondjes wenste ons een smakelijk eten. Het ging hem wel lukken een fijne wandeling te maken. Dat voornemen hadden de HH enkele minuten later ook voor henzelf in gedachten. Een reden te meer om verder te gaan met wandelen. Meer bekende stukken en dito dieren, waaronder uitheemse koeien en paarden, doken op. Blijkbaar had iemand ergens in het bos een schoentje neergezet, in de hoop dat er door de Sint of zijn helpers een presentje in gedaan zou worden.

Dit was waarschijnlijk niet de bedoeling geweest. Vanaf het moment, dat we de Zwarte Schuur achter ons lieten, werd het parcours weer compleet nieuw nieuws. Inclusief een niet gehoorzame hond en fietsers, die rare en ietwat buitenaardse klanken voorbrachten. Hopelijk bedoeld als begroeting. Een kunstwerk van mensenhanden en eentje van Moeder Natuur werden ons deel. De laatste was een witte reiger. De personen met het fototoestel beaamden desgevraagd dat hun doel was het vinden van de voornoemde reiger. Na een watervervalletje brak het laatste stuk van de wandeling aan. De Bijloop oversteken en op naar het Padvindersven. HH besloot voor de tweede keer vandaag iets aan de waterstand in de omgeving te veranderen. Dit terwijl het HF moeite kostte, om niet te bewijzen dat het terrein om het ven wel degelijk betreedbaar is. Deze tekst van meneer Vincent van Gogh hielp daarbij.

De Bijloop weer over en even later was de koek op. Na nog even getuigen te hebben mogen zijn van een zeer amateuristische schoenenwissel van twee anderen, begon de oponthoudloze terugweg, waarbij wederom wat RamVan's zich lieten gelden. Tot slot werden er bij HF thuis ook krokandellen tevoorschijn getoverd, zodat deze wat bier en gesprekstof konden ondersteunen. De HH zijn niet van plan naar Spanje te vertrekken, dus wat ons betreft volgende week weer een binnenlandse wandeling.