Niet qua haar, maar qua nagels. Vandaar. En ja, en zo zijn we al beland in de week, waarin Sinterklaas zijn verjaardag viert en dientengevolge allerlei soorten en maten cadeaus uitdeelt. Wie zoet was, krijgt lekkers. Maar anderen ook wel, hoor. Sommigen krijgen heel aparte dingen, zoals bijvoorbeeld een nieuwe wasmachine. Ja, de Sint is niets te gek. Ook de HH delen wel iets uit. Zo kreeg HF van SinterH een mooie wandeling in de buurt van Rijsbergen en Zundert aangereikt: Prachtige natuurwandeling Zundert - Recreatieve wandelroute | RouteYou . Naast een impressie aan de hand van een aantal foto's proberen we u ook nog wat tekst en uitleg te geven. Ook al is de week op zich dan wat speciaal: de normale rituelen dienen toch ook uitgevoerd te worden. HH haalt HF op. (deelde en passant nog een extra oor uit), er wordt naar de startplek gereden, de schoenenwissel vindt plaats (uiteraard zonder sokkenwissel, zoals anderen dat soms doen) en de hulpmiddelen op de elektronica worden ingeschakeld. En daar staan ze dan op een parkeerplaats aan de Essensebaan van Zundert. Wandelen is het devies, dus vooruit met de geit. Een toegangspoort naar de Pannenhoef en gelijk al een ontmoeting met een fotografe.
Geheel tegen de angst van HF in, geen regen maar zonneschijn. Geen overbodige luxe overigens, gezien de straffe en best koele wind. Eén van de stilstaande mountainbikers wilde voor twaalven thuis zijn. Wellicht was het dan verstandig en handig om weer op de fiets te stappen en warempel: dat deed men. Wat we vooral aan lessen voorgeschoteld kregen tijdens de wandeling, betrof het feit, dat er in deze omgeving sprake is van vervallen vaarten en verdwenen venen. Al dan niet gehinderd door een verval van een meter of 12 in totaal. Wist u van het bestaan van tonners? Dames die de aangevoerde turf in tonnen deden? Nou, de HH niet. Maar nu wel. Zo nu en dan ontboezemen de HH iets. Nu is aan de beurt, het feit, dat van de twee HH HH het best kan vaststellen of iets een boom is ja dan wel te nee. HF maakt graag gebruik van die kennis, maar kan ondanks de jarenlange opgedane kennis in de verste verte niet tippen aan die van HH op dit vlak.
Zo blijkt om zeer duidelijke redenen dit geen boom te zijn. Bij de parkeergelegenheid bij de Panhoefweg raakte HH een aantal keren in vervoering door het spel der wolken, de flora en de zon. Bij het begin van het rondje Hazenmeren was dat wel over en konden we volop genieten van het schouwspel, dat een aantal Drentse Heideschapen voor ons had ingestudeerd. Vooral het onderdeel met de horens elkaar tegen de kop stoten, werd in geuren en kleuren uitgebeeld.
Niet lang daarna kwam een theehuis in zicht en gingen er bellen van herinnering luidden. Hoewel het qua tijd had gekund, werd het huis niet als lunchplek gekozen vanwege de tochtigheid. Daarom kwamen de contouren van het klooster van de trappistenbrouwerij De Kievit snel in zicht. En kwamen de gedenkwaardige momenten van schuilen en bloedvergieten van een aantal maanden geleden weer naar boven. Na bijna getorpedeerd te zijn door een fietser was het welletjes en moest er gegeten en gedronken worden. Dan maar niet op een bankje, maar wat leunend tegen brugleuningen. De meneer en de twee hondjes wenste ons een smakelijk eten. Het ging hem wel lukken een fijne wandeling te maken. Dat voornemen hadden de HH enkele minuten later ook voor henzelf in gedachten. Een reden te meer om verder te gaan met wandelen. Meer bekende stukken en dito dieren, waaronder uitheemse koeien en paarden, doken op. Blijkbaar had iemand ergens in het bos een schoentje neergezet, in de hoop dat er door de Sint of zijn helpers een presentje in gedaan zou worden.
Dit was waarschijnlijk niet de bedoeling geweest. Vanaf het moment, dat we de Zwarte Schuur achter ons lieten, werd het parcours weer compleet nieuw nieuws. Inclusief een niet gehoorzame hond en fietsers, die rare en ietwat buitenaardse klanken voorbrachten. Hopelijk bedoeld als begroeting. Een kunstwerk van mensenhanden en eentje van Moeder Natuur werden ons deel. De laatste was een witte reiger. De personen met het fototoestel beaamden desgevraagd dat hun doel was het vinden van de voornoemde reiger. Na een watervervalletje brak het laatste stuk van de wandeling aan. De Bijloop oversteken en op naar het Padvindersven. HH besloot voor de tweede keer vandaag iets aan de waterstand in de omgeving te veranderen. Dit terwijl het HF moeite kostte, om niet te bewijzen dat het terrein om het ven wel degelijk betreedbaar is. Deze tekst van meneer Vincent van Gogh hielp daarbij.
De Bijloop weer over en even later was de koek op. Na nog even getuigen te hebben mogen zijn van een zeer amateuristische schoenenwissel van twee anderen, begon de oponthoudloze terugweg, waarbij wederom wat RamVan's zich lieten gelden. Tot slot werden er bij HF thuis ook krokandellen tevoorschijn getoverd, zodat deze wat bier en gesprekstof konden ondersteunen. De HH zijn niet van plan naar Spanje te vertrekken, dus wat ons betreft volgende week weer een binnenlandse wandeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten