Groene Heeren Wissel 15: allerlei vormen van Aar

Sjonge jonge, wat hebben we vorige week geboft en genoten. dat geeft de burger moed. Over moed weet men in de politiek ook wel het een en ander. In deze tak van sport bliezen een aantal binnen- en buitenlandse vertegenwoordigers ieder op zijn/haar/het eigen wijze hun partijtje mee.

De ene woont al dan niet bij zijn moeder; een ander was penningmeester en bleek een meester in het toebedelen van penningen aan zichzelf. Een tweetal zagen en spraken (weliswaar allebei in verschillende talen) met elkaar. Kortom; er gebeurde van alles. Maar voordat we beschuldigd gaan worden van illegale nieuwsverspreiding al dan niet op beperkte schaal, over tot de HH-zaken. Wellicht klinkt het u bekend in de oren, dat de HH reeds menigmaal rondom en tijdens Hemelvaartsdag gezamenlijk de kuierlatten nemen en dat dan voor een aantal aaneengesloten dagen. Dit fenomeen wordt ook dit jaar weer van stal gehaald en de inwoners van Stavelot kunnen niet wachten. De HH in kwestie delen overigens deze gemoedstoestand.

Hierdoor werden van de week wat routes uitgewisseld om de voorpret nog wat te verhogen. Waarlangs het zal gaan, wordt pas achteraf bekend gemaakt, zodat de publieke belangstelling langs de route niet de vormen van bijvoorbeeld een Toer de Frans af de 4-daagse gaan aannemen. Het animo van de HH is desondanks erg groot. Datzelfde geldt trouwens ook voor de reguliere ondernemingen getuige het feit, dat reeds nummer vijftien van de volgende verzamelband zich nu aan uw ogen openbaart.

Het was een behoorlijke klus, maar HH had zowaar een uitstippeling gedaan, waarbij slechts onbekende wegen en paden de revue zouden gaan passeren. Startend vanaf de Akkerwinde 157 in Alphen aan de Rijn mochten we de volgende knooppunten aandoen: 15,16,12,47,41,46,45,48,44,49,87,86,81,74,77,14,13,99 en toen waren we weer bij 15. Wij besloten naast rond te wandelen, ook nog rond te kijken. Maar voordat het zover was, kwam HH bij HF om hem naar Alphen te brengen. Dit keer vergat de klusbuurman een rookgordijn aan te leggen. Vermeld zij ook nog even, dat de gezichten van de HH veel blijer stonden, dan die van de personen in het verre Rusland. HF was zelfs zo blij, dat hij, als HH niet gewaarschuwd had, zonder wandelschoenen aan het avontuur begonnen was. Dat is wel een beetje dom natuurlijk, ook is hij in de verste verte geen familie van onze vorst. Na wat commotie inzake de startplek kon ruim worden geparkeerd en de diverse voeten voorzien worden van wandelschoeisel. HF schakelde digitale waarnemers en plaatsaanduiders in. HH beschikte ook een papieren uitvoering van de route, zodat we conform ons op de diverse punten konden aan en afmelden.

Nadat de huizen door ons waren voorzien van een compliment inzake voorkomen, ging het op naar 15 en het park wat daarbij is aangelegd. Een moeder met e-bike sleepte haar onge-e-bikte dochter voort. Jong geleerd, oud gedaan zullen we maar zeggen. Vrij snel waren we buiten de bebouwde kom en kregen allerlei natuurverschijnselen aangeboden, bijvoorbeeld een eendenmoeder met kroost; een boerderij waar muiterij door geiten had plaatsgevonden

en een reiger, die het pas veroverde kikkertje eetklaar maakte. Daar waar geasfalteerd werd, moest men, alvorens verder te kunnen, even wachten op een nieuwe lading asfalt. Vraag ons niet af, waarom er in Ter Aar een gemeentehuis staat van de gemeente Nieuwkoop. We weten het niet en willen dat ook zo houden. Dat men eigenlijk niet wil dat het gebouw aan de voorzijde binnengaat, wat eigenlijk best mogelijk is, is bij de bouw van het gemeentehuispand de ingang om de hoek gemaakt. Ter Aar maar weer gauw verlaten. Na een wolkenkrabber voor solitaire bijen mochten we voor de eerste keer vandaag boerenland betreden. Namens HF ontving HH een compliment voor zijn inspanningen als poortwachter en -bediener. Onder het genot van weg sprintende hazen en een enkele uitkijkkievit een verkwikkend stukje met aan het eind een verrassende versperring. Kleine moeite en na een korte paardenritimitatie van HF werd de Leidsche Vaart voorzien van enkele sportvissers onze gids. Na een kort gesprek met een van hen leek het er op, dat deze ons verdacht van achter te lopen. Dit zo latend was Rijnsaterwoude aan de beurt en volgens het viaduct konden we snel door. Zo gezegd, zo gedaan. Dat de Herenweg dicht was, kon ons niet deren. Ruim daarvoor liepen we alweer richting de eerder reeds geziene Leidsche Vaart. De kinderen in het e-motorbootje hadden niet zo'n vaart en deden het, net als de HH, redelijk rustig aan. Langeraar was het volgende dorp. Een mooie pleisterplaats met o.a. aparte bouwstijlen en ook Hiernaast en Daarnaast.

Ons leek het bankje naast de grote kerk van, voor en vanwege St Antonius de beste uitrustplek. Eigenlijk alleen maar vriendelijke mensen kwamen ons voorbij: groetend en eet smakelijk wensend. We kunnen het u aanraden, tenzij u meer dan 10 vliegtuigen per 5 minuten over wilt horen komen vliegen. Na de maaltijd zou een bezoek aan de kerk een mooie voortzetting zijn geweest, maar verder dan het voorportaal met een letterlijke voedselbank mochten we niet. Dan op naar Papenveer. Een mooi voetfietspad daar naartoe splijt de Langeraarse Plassen. Op dat pad wachtte ons een ontmoeting met een poes, die eenzelfde vriendelijkheid als de mensen aan de dag legde. Na Papenveer werd ons figuurlijk een veer in de reet gestoken(zie foto)

. De oversteek van de N462 verliep zonder kleerscheuren. Nu werden we uitgenodigd om een stuk over een dijk te lopen. De dijk was rijkelijk voorzien van schapen en lammeren, die zonder dat dat voor ons hoefde, bijna allemaal opstonden en aan de kant gingen. Met uitzondering van 1 lam, dat niet in de weg lag. Soms maken de HH iemand blij met een dode mus. In dit geval was het een dood lam, maar de aangesproken boer bleek niet de eigenaar. Hij beloofde plechtig richting de wel-eigenaar onze honneurs waar te nemen. Na nog wat schapen en koeien en een muskuseend (wenste ondanks vriendelijk van HH niet bekend te maken of er sprake was van een talen- of een wiskundeknobbel) was daar Korteraar. Dat er zich onder de schapen ook grapjassen bevinden,

bewijst dit kiekeboeschaap. In de buurt van Aardam maakten we kennis met het Aarkanaal. De ervaringen met dit water maakte bij HH een behoefte tot afwatering los en dat redelijk in de buurt van een afgemeerd schip. Op verzoek van de plaatselijke bevolking werd de brug opengedaan, zodat men iets langer van de aanwezigheid van de HH kon genieten. Daarna ging het genieten voor de HH weer verder richting golfclub en omgeving met het park wat ons ook in het begin was aangeboden. En nu een ander gedeelte daarvan. een zwemhond en fazantengeluid leiden ons naar het voetbalveldje, waar een discussie gaande was over hands en onze wandeling begon. HH kon ons afmelden. Schoentjes wissel en op naar Roffa.

Net onderweg liet HH HF zich nog even verslikken door aanwijzing naar een dacia. Gezien verkeersdrukte overleg op hoog niveau waar de afschmink zou gaan plaatsvinden. Uiteindelijk werd dat daar waar Wout ooit was. Op z'n vriendelijk Rotterdams kregen we Karmelieten met bijpassend bittergarnituur.

Groene Heeren Wissel 14, de hoerelopert .....

Vandaag stond een kortere variant op het programma, deels omdat die ene wilde uitslapen en die andere ook. Bij die ene lukte dat , bij die andere niet echt. Zodoende kon het gebeuren dat de verzamelplaats Blaak werd en de tijd rond 13 uur.
HH was op een bankje gezeten en druppelde de oogjes, want er zitten zaken in de lucht die voor veel ongemak zorgen. Een ervan is een vervelende jeuk met overvloedig traanvocht.
HF had de avond tevoren nog een muzikaal intermezzo met een inmiddels icoon van de Nederlandse popmuziek, waarbij flierefluiter een deel van de beschrijving is.
Maar nu genoeg over wat was. Wij hebben het nu over wat komen gaat en dat is hoe verrassend een wandeling van Nederlandse makelij.
Oh suzanna, wat een openbaar vervoer toch wel allemaal vermag.
Als kenner dezes werd het initiatief overgelaten aan HF en dat was te merken ook.
Nadat fotowerk was gemaakt ging het richting de Willemsbrug, die bedoeld is om oevers met elkaar te verbinden. En wel op een zodanige wijze dat als je de ene kant erop gaat je aan de andere kant naar beneden gaat. Langs de oude haven, een ooit zeer bekend hoog gebouw, maar inmiddels nog wel even hoog maar zeker niet meer de hoogste in zijn soort Op het water is het altijd ruk, voornamelijk boten zal men daar aantreffen.
Eenmaal aan de overzijde komt men in nieuw aangelegde structuren die anders zijn dat die keer dat de HH hier ook al eens waren. En het moge gezegd: prachtig. Zicht op de hef en prima onderhouden brugwachterswoningen.
Via wat doorwandeling werd HH vervolgens op een onjuist been gezet door middel van foutieve informatie over een woongelegenheid van een vriend van die andere. Natuurlijk moest later de aap uit de mouw worden gehaald maar toen was het kwaad al geschied.
Wat volgde is een rondwandeling via de hoereloper, wat niets anders blijkt te zin dan een oeververbinding.
Op die manier kun je richting de SS Rotterdam, waarbij middels kunstmatige intelligentie deze foto u wordt aangeboden.

Vanaf daar zou richting het noorden worden gewandeld want een speciale finale zou ons deel worden.
Om die reden werd andersom maar toch wel zo'n beetje die kant op gewandeld zodat het eigenlijk weer een soort van richting Blaak ging. Dat onderweg mooie plaatjes konden worden geschoten behoeft geen verbazing op te leveren. Niettemin valt er dus veel te genieten.
Het maritiem museum kent wandelwegen over het grote nat. Tijdens dit gedoe zijn wonderlijke creaties te aanschouwen, levende en maritieme van aard.
Na wat door en achter langs werd dan een bekende light boat bereikt die heden ten dage een ander doel dient.
Zo kan het gebeuren dat via wat achterlangs uiteindelijk toch de oversteek kan worden gemaakt en de bogen van een voormalige hofplein lijn zichtbaar worden.

Natuurlijk wenste de NS niet mee te werken aan wat foto werk, want het was zodra HH aanstalten maakte ter fotografie dat de treinen werden gesommeerd de ander tunnel te kiezen. Dergelijke foto's zult u dus zelf moeten maken.

De onderkant is al lang geleden onderdeel geworden van renovatie, maar nu wordt ook serieus de bovenkant aangepakt. Parken, horeca. Ziet en verbaast. En wij weten ook wel dat de aangeboden dieren niet echt zijn, maar dat weerhoudt ons er niet van ze toch persoonlijk toe te spreken.

Natuurlijk kom je dan uiteindelijk waar je wezen wilt. Brouwerij Noord met aandoenlijk lekkere bieren. Informeel was informatie bij de HH terechtgekomen dat zeker wel sprake was van etenswaren.
Concreet: wordt-kaas-buikspek. Die laatste wordt voor de ogen van de verbaasde toeschouwer bereid. Zet us schrap.

Het was dus weer een mooie wandeling en een waardig slot van deze vrijdag. Temperatuur, horeca, etc een dikke 9.

De dertiende Groene Heeren Wissel: (per) ongeluk?

Nee hoor, integendeel. Lees verderop maar. Het is slechts een logisch vervolg op de vorige twaalf. Neemt overigens niet weg, dat er wel weer voor een andere opzet en invulling mag worden gegaan.

Dat deze week een volledige wandeling kon worden gedaan, komt mede door het feit, dat de HH (ondanks hun redelijk voorstel en de daarbij passende vergoeding) nog steeds niet zijn ingehuurd om diverse personen uit het voormalige IS-gebied te evacueren. De onderhandelingen daarover zitten zo mogelijk nog vaster dan de situatie Brexit. Maar om niet te verzanden in alle goede plannen, die de HH niet uitvoeren, beperken we ons tot enkele zaken, die wel gedaan zijn of worden. Zoals het ontfutselen aan de NS van goedkope dagtickets. En, zeker belangrijk voor een concrete wandelingroute, het uitstippelen van een dergelijk kleinood middels Visit Brabant. De laatste weken hielden we ons bezig met trage wandelingen, maar daar mag wel weer eens wat verandering in worden aangebracht. Niet in de Trage Tochten op zich, maar dat de HH zich er van bedienen. Zodoende werd er uit de Brabantse hoge hoed iets tevoorschijn getoverd in en om Oosterhout. HF met zijn Fransoos naar HH.

Na een welkom inclusief een niet luisterend oor werd gekoerst naar de Zeislaan in voornoemde woonplaats. Het leek er op, dat van eerdere kennismaking met een gedeelte van de route geen sprake was. Maar nader onderzoek zou dat moeten uitwijzen. Bijzonder prettig was het, dat men bij ons startpunt een bankje met prullenbak had neergezet. De prullenbak bleef onbenut, maar het bankje werd dankbaar gebruikt om de schoenwissel te veraangenamen. Gezien de weersverwachtingen gingen de HH dit maal weer eens beiden als echte Groene Heeren qua jassen. HH had in zijn onbegrensde goed- en wijsheid besloten vanaf papier HF langs de fel begeerde en gewenste wandelknooppunten te loodsen.

Uiteraard bij elk knooppunt onder melding en afmelding. Na een kleine aanloop werd startnummer 27 gevonden. Traditiegetrouw werd even overlegd over links- dan wel rechtsom. Om het voor HH gemakkelijk te houden, werd gekozen. Bij het beginpunt (wat later ook het eindpunt bleek te zijn) was sprake van paarduitlading. Waarom? Geen idee. Nietsvermoedend liepen we langs de Vrachelse Heide. Bij de buurtbewoners ook wel bekend als militair oefenterrein. Of het door ons kwam of door goede camouflage: geen militair gezien. Wel oma met hond en kleinkind. Hierdoor een klein stukje eigen inbreng, maar geen onoplosbaar geheel. Terug op het rechte pad stonden we oog in oog met het Houtse Meer. Niet dat het ons trok, maar toch was er sprake onzerzijds van verbazing inzake verboden toegang. Reeds geruime tijd werden we overigens achtervolgd door wat zich aan liet zien als mensen. Snel even oversteken voor de tractor langs en via een gewenste korte omweg kwamen we zowaar bijna gelijkertijd met de achtervolgers bij paviljoen Het Houtse Meer aan. Even wachten met oversteken voor een fietser, die zo te zien niet voor de lol op zijn ijzeren ros zat. Vanaf dat moment mochten we genieten van de aanblik van het grote golfterrein, wat bij HH iets opriep met Spijkenisse. Dit riep bij HF ook weer iets op met dezelfde woonplaats. Tussen de bedrijven door straalden twee huizenvormen met eigenzinnige gedachten. Hole 18 leverde trouwens een behoorlijke extra handicap op. Wordt namelijk veranderd.

Na dit sport en spel doken we weer in bebossing en ontstond een ontmoeting met een zeer bijzondere boom.
Vervolgens kon het Markkanaal worden bewonderd. Afgezien van de HH-snack, een verlaten brievenbus, een zonderling persoon en twee rennende honden aan de overkant was alles daar normaal, zodat zonder problemen de Hartelweg (nee, niet in Spijkenisse) werd betreden. Ontmoetingen met paarden, al dan niet bezeten, deden zich voor. Mocht u toevallig een aannemers- en klusbedrijf zoeken, dan weten wij wel eentje, die u maar beter niet in de arm kunt nemen. Vlak daarna was wat achteraf zeker door de HH tot het mooiste moment van de dag werd verkozen.

In het weiland stond een mamaschaap met haar heel erg kort geleden geboren lammetje, dat nog niet eens goed op haar pootjes kon staan. Tevens was dit de opmaat voor een stuk met tegenwind. Aan de Lage Vuchtpolder hebben we niet al te warme herinneringen. Gelukkig konden we vrij snel de bebouwde kom van Breda in, waar men bezig was onder begeleiding van luidruchtige muziek met net bouwen van begeleid zelfstandige wooneenheden. Het werd tijd om eens wat te gaan eten. In een parkje, niet ver van enkele grote melkbussen (door HH gespot) waren bankjes. Die met de prullenbak kreeg de voorkeur.

De andere werd vlak daarna door anderen benut. Na de maaltijd en de teruggekeerde zon ging het verder. Die van het andere bankje rookten vreemde sigaretjes, waardoor ze Duits gingen praten. Wij op naar de kinderboerderij, waar een zwaan aan het broeden was. Door het klaphekje een parkje in en daar was het ontvangstcomité, bestaande uit een vijftal vredelievende verdwaalde Schotse Hooglanderse mevrouwen. In het parkje prijkten nog afbeeldingen de Vulpes Vulpes en een ander dier met een dubbele naam: Cervus Cervus.

Eenmaal aangekomen in Teteringen riep de man met de bakfiets Enzo terug. Enzo had wel oren, maar niet daar naar. Bij de kerk ontmoetten we een groot aantal rustige en rustende mensen. Bij het standbeeldje werd uitleg gegeven omtrent de agrarische identiteit van de Teteringnaren. 1 exemplaar daarvan liet twee honden uit, waarvan grote belangstelling had voor de HH. Mocht eerst niet, maar even later werd door de uitlaatdame toch toestemming gegeven voor toenadering. Voordat we Teteringen verlaten even een welgemeend advies: trap niet in het Boenkuuuh en de Hakselplaten Joemee!! van Disco Dubbel D. Een mooie ontdekking was de aanwezigheid van het Schiedams Schoolbuitenhuis in het bos. En leuk ook dat er bus uit Vlaardingen naartoe reed. In het bos was een zandverstuiving, die de aandacht van HH opeiste.

Een goede reden om dit stukje natuur samen met de HH vast te leggen.  De HH waren behoorlijk teleurgesteld dat het hek van de poort naar de kerk op slot was. HH hield het niet meer en ging over tot vochtverlies. Op het "Misdadigerskerkhof" lagen twee mensen begraven. Of dat ook betekent, dat Oosterhout in al de jaren van haar bestaan slechts 2 misdadigers heeft gekend is maar de vraag. Nog eventjes en daar was punt 27 weer. Naar de Fransoos en op het vanochtendbankje weer schoenenwissel met ook zitplaatswissel. Om eventueel fileleed te voorkomen werd gelijk koers gezet naar een kast voor en met boeken. HH koos eerst een opbier en daarna zochten de beide HH wel aanwezige bieren uit.

Groene Heeren Wissel 12: typisch grensgevalletje

Eerst even dit. Het is de beide HH opgevallen dat als zij aan het wandelen zijn zij op dat moment niet thuis zijn. Toeval of niet, het is dus wel waar.
Aangezien het leven soms flitsend kan zijn, met alle hectiek die daar zo bij past hebben wij gekozen, wederom inderdaad, voor traagheid in de wandeling. Geheel volgens onze specificaties zijn dergelijke aanduidingen ook op het www te vinden.
Het slachtoffer voor deze vrijdag bepaalden wij op:

https://www.wandelzoekpagina.nl/wandeling/trage-tocht-zoomland/17349/

Hiertoe kwam HH aan bij HF. Aldaar deden de buren meer dan hun best om de residentie van HF onder te stoffen met een fijnmazigheid van een witte stof. Nadat genoemde heren erop werden aangesproken probeerde men zich vrij te praten door middel van een raadsel wat een mop bleek. 6 kwakken tegen een en toch werd er gelachen.
Afijn, daarna toch echt op pad, voor deze van ca 18 km.
Wij blijven enthousiast over sommige wegen-uitbreidingen, waaronder ook die naar Bergen op Zoom. Daar aangekomen gingen wij naar de locatie alwaar ten huize van sommigen een glimlach voor kan worden verwacht. Hoe dan ook, wij bleven ok. Schoenen werden snel verwisseld en HF bepaalde de route omloping. Zodoende was de verwachting gerechtvaardigd dat we hier ook weer gaan uitkomen.
En daar gingen zij, een eerste deel was bekend, maar daarna werd het divers en nieuw. HF was nog voorzien van een echte jas, HH durfde de uitdaging met de temperatuur wel aan en had slechts een fleece. De ontmoeting met de oudere heer die inspectie van parkeerplaatsen deed en daar onze hulp bij nodig had werd zeker gewaardeerd. Denk nu echter niet dat alle foto's scheef zijn, dat heeft slechts te maken met de ingebouwde traagheid.
Enfin, na het afschepen van een dergelijk heerschap werd een voortzetting gedaan die ons wederom van gebaande wegen afhield. Nooit geweten maar wel vermoed dat het voortdurend bezoeken van bepaalde locaties tot zoveel vreugde kan leiden. Paarden begroetten ons ook met een al dan niet geveinsde traagheid maar niettemin straalden zij wel een gepast geluk uit. Wij kunnen ons dat in hun plaats wel voorstellen zodra je als paard de HH ziet aankomen. Dan weet je gewoon dat deze dag niet meer beter zal worden. Doorwandelen levert uiteindelijk ook zandverstuivingen op met hierbij aanwezig een zitbank, maar ook bruikbaar om de hammetjes/broodjes op te peuzelen. Water daarbij is onontbeerlijk. De aandrang tot afwatering was bij HH aanwezig en hij zocht een plek op die hiervoor al meerdere keren voor dit doel was benut. Beste damesmeisjes, neemt toch uw rommel mede en deponeer deze bij de uitvoerig aanwezige prullenbakken. Het maakt de natuur er nog plezanter van.
Tja, vennetjes, verborgen water maar ook zichtbare versies werden aangereikt.
De hele route is nagenoeg onverhard, dus dat deel is goed geregeld. Dat betekent wel dat het met de nodige omzichtigheid dient te gebeuren alwaar de schoenen worden neergezet. Oppassen geblazen dus. Naast bossen, meren e.d. kregen wij ook heide voorgeschoteld. Een mooi voorbeeld hebben wij speciaal voor u online gezet.

Bijna aan het einde werden wij een mechaniek gewaar wat enige tijd heeft gekost om hier de achterliggende gedachte uit te pluizen. Maar toen wij dit eenmaal doorhadden kon HH dit aan u demonstreren.
Probeer dit thuis echter niet zelf te doen, de HH kunnen onmogelijk hiervoor aansprakelijk worden gesteld en wellicht gaat het toch serieus au doen.

Nadat de wandeling ondanks de kortheid en de langzame constante van de HH (voor de geïnteresseerden: 4,33 km per uur) kwamen wij dan toch weer ook uit bij ons begin punt. Wij zochten aldaar een plek in de zon, hoewel deze niet alleen met de HH verstoppertje deed, zodat niet de hele tijd van bakkende zonnestralen kon worden genoten. Maar daarover is nu genoeg gezegd.
Bieren deden wij van La Trappe, waarvan die donkere wel bevielen. Hierbij werd geserveerd een borrelgarnituur met diversen, waarvan met smaak werd genoten.
Rechts van ons werd door een oudere dame en aanschuifheer diverse plekken van het terras uitgeprobeerd. Ten einde raad werd door de heer in kwestie uit pure wanhoop gezegd dat " dit de laatste keer zou zijn ". Waarvan akte.