Sjonge jonge, wat hebben we vorige week geboft en genoten. dat geeft de burger moed. Over moed weet men in de politiek ook wel het een en ander. In deze tak van sport bliezen een aantal binnen- en buitenlandse vertegenwoordigers ieder op zijn/haar/het eigen wijze hun partijtje mee.
De ene woont al dan niet bij zijn moeder; een ander was penningmeester en bleek een meester in het toebedelen van penningen aan zichzelf. Een tweetal zagen en spraken (weliswaar allebei in verschillende talen) met elkaar. Kortom; er gebeurde van alles. Maar voordat we beschuldigd gaan worden van illegale nieuwsverspreiding al dan niet op beperkte schaal, over tot de HH-zaken. Wellicht klinkt het u bekend in de oren, dat de HH reeds menigmaal rondom en tijdens Hemelvaartsdag gezamenlijk de kuierlatten nemen en dat dan voor een aantal aaneengesloten dagen. Dit fenomeen wordt ook dit jaar weer van stal gehaald en de inwoners van Stavelot kunnen niet wachten. De HH in kwestie delen overigens deze gemoedstoestand.
Hierdoor werden van de week wat routes uitgewisseld om de voorpret nog wat te verhogen. Waarlangs het zal gaan, wordt pas achteraf bekend gemaakt, zodat de publieke belangstelling langs de route niet de vormen van bijvoorbeeld een Toer de Frans af de 4-daagse gaan aannemen. Het animo van de HH is desondanks erg groot. Datzelfde geldt trouwens ook voor de reguliere ondernemingen getuige het feit, dat reeds nummer vijftien van de volgende verzamelband zich nu aan uw ogen openbaart.
Het was een behoorlijke klus, maar HH had zowaar een uitstippeling gedaan, waarbij slechts onbekende wegen en paden de revue zouden gaan passeren. Startend vanaf de Akkerwinde 157 in Alphen aan de Rijn mochten we de volgende knooppunten aandoen: 15,16,12,47,41,46,45,48,44,49,87,86,81,74,77,14,13,99 en toen waren we weer bij 15. Wij besloten naast rond te wandelen, ook nog rond te kijken. Maar voordat het zover was, kwam HH bij HF om hem naar Alphen te brengen. Dit keer vergat de klusbuurman een rookgordijn aan te leggen. Vermeld zij ook nog even, dat de gezichten van de HH veel blijer stonden, dan die van de personen in het verre Rusland. HF was zelfs zo blij, dat hij, als HH niet gewaarschuwd had, zonder wandelschoenen aan het avontuur begonnen was. Dat is wel een beetje dom natuurlijk, ook is hij in de verste verte geen familie van onze vorst. Na wat commotie inzake de startplek kon ruim worden geparkeerd en de diverse voeten voorzien worden van wandelschoeisel. HF schakelde digitale waarnemers en plaatsaanduiders in. HH beschikte ook een papieren uitvoering van de route, zodat we conform ons op de diverse punten konden aan en afmelden.
Nadat de huizen door ons waren voorzien van een compliment inzake voorkomen, ging het op naar 15 en het park wat daarbij is aangelegd. Een moeder met e-bike sleepte haar onge-e-bikte dochter voort. Jong geleerd, oud gedaan zullen we maar zeggen. Vrij snel waren we buiten de bebouwde kom en kregen allerlei natuurverschijnselen aangeboden, bijvoorbeeld een eendenmoeder met kroost; een boerderij waar muiterij door geiten had plaatsgevonden
en een reiger, die het pas veroverde kikkertje eetklaar maakte. Daar waar geasfalteerd werd, moest men, alvorens verder te kunnen, even wachten op een nieuwe lading asfalt. Vraag ons niet af, waarom er in Ter Aar een gemeentehuis staat van de gemeente Nieuwkoop. We weten het niet en willen dat ook zo houden. Dat men eigenlijk niet wil dat het gebouw aan de voorzijde binnengaat, wat eigenlijk best mogelijk is, is bij de bouw van het gemeentehuispand de ingang om de hoek gemaakt. Ter Aar maar weer gauw verlaten. Na een wolkenkrabber voor solitaire bijen mochten we voor de eerste keer vandaag boerenland betreden. Namens HF ontving HH een compliment voor zijn inspanningen als poortwachter en -bediener. Onder het genot van weg sprintende hazen en een enkele uitkijkkievit een verkwikkend stukje met aan het eind een verrassende versperring. Kleine moeite en na een korte paardenritimitatie van HF werd de Leidsche Vaart voorzien van enkele sportvissers onze gids. Na een kort gesprek met een van hen leek het er op, dat deze ons verdacht van achter te lopen. Dit zo latend was Rijnsaterwoude aan de beurt en volgens het viaduct konden we snel door. Zo gezegd, zo gedaan. Dat de Herenweg dicht was, kon ons niet deren. Ruim daarvoor liepen we alweer richting de eerder reeds geziene Leidsche Vaart. De kinderen in het e-motorbootje hadden niet zo'n vaart en deden het, net als de HH, redelijk rustig aan. Langeraar was het volgende dorp. Een mooie pleisterplaats met o.a. aparte bouwstijlen en ook Hiernaast en Daarnaast.
Ons leek het bankje naast de grote kerk van, voor en vanwege St Antonius de beste uitrustplek. Eigenlijk alleen maar vriendelijke mensen kwamen ons voorbij: groetend en eet smakelijk wensend. We kunnen het u aanraden, tenzij u meer dan 10 vliegtuigen per 5 minuten over wilt horen komen vliegen. Na de maaltijd zou een bezoek aan de kerk een mooie voortzetting zijn geweest, maar verder dan het voorportaal met een letterlijke voedselbank mochten we niet. Dan op naar Papenveer. Een mooi voetfietspad daar naartoe splijt de Langeraarse Plassen. Op dat pad wachtte ons een ontmoeting met een poes, die eenzelfde vriendelijkheid als de mensen aan de dag legde. Na Papenveer werd ons figuurlijk een veer in de reet gestoken(zie foto)
. De oversteek van de N462 verliep zonder kleerscheuren. Nu werden we uitgenodigd om een stuk over een dijk te lopen. De dijk was rijkelijk voorzien van schapen en lammeren, die zonder dat dat voor ons hoefde, bijna allemaal opstonden en aan de kant gingen. Met uitzondering van 1 lam, dat niet in de weg lag. Soms maken de HH iemand blij met een dode mus. In dit geval was het een dood lam, maar de aangesproken boer bleek niet de eigenaar. Hij beloofde plechtig richting de wel-eigenaar onze honneurs waar te nemen. Na nog wat schapen en koeien en een muskuseend (wenste ondanks vriendelijk van HH niet bekend te maken of er sprake was van een talen- of een wiskundeknobbel) was daar Korteraar. Dat er zich onder de schapen ook grapjassen bevinden,
bewijst dit kiekeboeschaap. In de buurt van Aardam maakten we kennis met het Aarkanaal. De ervaringen met dit water maakte bij HH een behoefte tot afwatering los en dat redelijk in de buurt van een afgemeerd schip. Op verzoek van de plaatselijke bevolking werd de brug opengedaan, zodat men iets langer van de aanwezigheid van de HH kon genieten. Daarna ging het genieten voor de HH weer verder richting golfclub en omgeving met het park wat ons ook in het begin was aangeboden. En nu een ander gedeelte daarvan. een zwemhond en fazantengeluid leiden ons naar het voetbalveldje, waar een discussie gaande was over hands en onze wandeling begon. HH kon ons afmelden. Schoentjes wissel en op naar Roffa.
Net onderweg liet HH HF zich nog even verslikken door aanwijzing naar een dacia. Gezien verkeersdrukte overleg op hoog niveau waar de afschmink zou gaan plaatsvinden. Uiteindelijk werd dat daar waar Wout ooit was. Op z'n vriendelijk Rotterdams kregen we Karmelieten met bijpassend bittergarnituur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten