De dertiende Groene Heeren Wissel: (per) ongeluk?

Nee hoor, integendeel. Lees verderop maar. Het is slechts een logisch vervolg op de vorige twaalf. Neemt overigens niet weg, dat er wel weer voor een andere opzet en invulling mag worden gegaan.

Dat deze week een volledige wandeling kon worden gedaan, komt mede door het feit, dat de HH (ondanks hun redelijk voorstel en de daarbij passende vergoeding) nog steeds niet zijn ingehuurd om diverse personen uit het voormalige IS-gebied te evacueren. De onderhandelingen daarover zitten zo mogelijk nog vaster dan de situatie Brexit. Maar om niet te verzanden in alle goede plannen, die de HH niet uitvoeren, beperken we ons tot enkele zaken, die wel gedaan zijn of worden. Zoals het ontfutselen aan de NS van goedkope dagtickets. En, zeker belangrijk voor een concrete wandelingroute, het uitstippelen van een dergelijk kleinood middels Visit Brabant. De laatste weken hielden we ons bezig met trage wandelingen, maar daar mag wel weer eens wat verandering in worden aangebracht. Niet in de Trage Tochten op zich, maar dat de HH zich er van bedienen. Zodoende werd er uit de Brabantse hoge hoed iets tevoorschijn getoverd in en om Oosterhout. HF met zijn Fransoos naar HH.

Na een welkom inclusief een niet luisterend oor werd gekoerst naar de Zeislaan in voornoemde woonplaats. Het leek er op, dat van eerdere kennismaking met een gedeelte van de route geen sprake was. Maar nader onderzoek zou dat moeten uitwijzen. Bijzonder prettig was het, dat men bij ons startpunt een bankje met prullenbak had neergezet. De prullenbak bleef onbenut, maar het bankje werd dankbaar gebruikt om de schoenwissel te veraangenamen. Gezien de weersverwachtingen gingen de HH dit maal weer eens beiden als echte Groene Heeren qua jassen. HH had in zijn onbegrensde goed- en wijsheid besloten vanaf papier HF langs de fel begeerde en gewenste wandelknooppunten te loodsen.

Uiteraard bij elk knooppunt onder melding en afmelding. Na een kleine aanloop werd startnummer 27 gevonden. Traditiegetrouw werd even overlegd over links- dan wel rechtsom. Om het voor HH gemakkelijk te houden, werd gekozen. Bij het beginpunt (wat later ook het eindpunt bleek te zijn) was sprake van paarduitlading. Waarom? Geen idee. Nietsvermoedend liepen we langs de Vrachelse Heide. Bij de buurtbewoners ook wel bekend als militair oefenterrein. Of het door ons kwam of door goede camouflage: geen militair gezien. Wel oma met hond en kleinkind. Hierdoor een klein stukje eigen inbreng, maar geen onoplosbaar geheel. Terug op het rechte pad stonden we oog in oog met het Houtse Meer. Niet dat het ons trok, maar toch was er sprake onzerzijds van verbazing inzake verboden toegang. Reeds geruime tijd werden we overigens achtervolgd door wat zich aan liet zien als mensen. Snel even oversteken voor de tractor langs en via een gewenste korte omweg kwamen we zowaar bijna gelijkertijd met de achtervolgers bij paviljoen Het Houtse Meer aan. Even wachten met oversteken voor een fietser, die zo te zien niet voor de lol op zijn ijzeren ros zat. Vanaf dat moment mochten we genieten van de aanblik van het grote golfterrein, wat bij HH iets opriep met Spijkenisse. Dit riep bij HF ook weer iets op met dezelfde woonplaats. Tussen de bedrijven door straalden twee huizenvormen met eigenzinnige gedachten. Hole 18 leverde trouwens een behoorlijke extra handicap op. Wordt namelijk veranderd.

Na dit sport en spel doken we weer in bebossing en ontstond een ontmoeting met een zeer bijzondere boom.
Vervolgens kon het Markkanaal worden bewonderd. Afgezien van de HH-snack, een verlaten brievenbus, een zonderling persoon en twee rennende honden aan de overkant was alles daar normaal, zodat zonder problemen de Hartelweg (nee, niet in Spijkenisse) werd betreden. Ontmoetingen met paarden, al dan niet bezeten, deden zich voor. Mocht u toevallig een aannemers- en klusbedrijf zoeken, dan weten wij wel eentje, die u maar beter niet in de arm kunt nemen. Vlak daarna was wat achteraf zeker door de HH tot het mooiste moment van de dag werd verkozen.

In het weiland stond een mamaschaap met haar heel erg kort geleden geboren lammetje, dat nog niet eens goed op haar pootjes kon staan. Tevens was dit de opmaat voor een stuk met tegenwind. Aan de Lage Vuchtpolder hebben we niet al te warme herinneringen. Gelukkig konden we vrij snel de bebouwde kom van Breda in, waar men bezig was onder begeleiding van luidruchtige muziek met net bouwen van begeleid zelfstandige wooneenheden. Het werd tijd om eens wat te gaan eten. In een parkje, niet ver van enkele grote melkbussen (door HH gespot) waren bankjes. Die met de prullenbak kreeg de voorkeur.

De andere werd vlak daarna door anderen benut. Na de maaltijd en de teruggekeerde zon ging het verder. Die van het andere bankje rookten vreemde sigaretjes, waardoor ze Duits gingen praten. Wij op naar de kinderboerderij, waar een zwaan aan het broeden was. Door het klaphekje een parkje in en daar was het ontvangstcomité, bestaande uit een vijftal vredelievende verdwaalde Schotse Hooglanderse mevrouwen. In het parkje prijkten nog afbeeldingen de Vulpes Vulpes en een ander dier met een dubbele naam: Cervus Cervus.

Eenmaal aangekomen in Teteringen riep de man met de bakfiets Enzo terug. Enzo had wel oren, maar niet daar naar. Bij de kerk ontmoetten we een groot aantal rustige en rustende mensen. Bij het standbeeldje werd uitleg gegeven omtrent de agrarische identiteit van de Teteringnaren. 1 exemplaar daarvan liet twee honden uit, waarvan grote belangstelling had voor de HH. Mocht eerst niet, maar even later werd door de uitlaatdame toch toestemming gegeven voor toenadering. Voordat we Teteringen verlaten even een welgemeend advies: trap niet in het Boenkuuuh en de Hakselplaten Joemee!! van Disco Dubbel D. Een mooie ontdekking was de aanwezigheid van het Schiedams Schoolbuitenhuis in het bos. En leuk ook dat er bus uit Vlaardingen naartoe reed. In het bos was een zandverstuiving, die de aandacht van HH opeiste.

Een goede reden om dit stukje natuur samen met de HH vast te leggen.  De HH waren behoorlijk teleurgesteld dat het hek van de poort naar de kerk op slot was. HH hield het niet meer en ging over tot vochtverlies. Op het "Misdadigerskerkhof" lagen twee mensen begraven. Of dat ook betekent, dat Oosterhout in al de jaren van haar bestaan slechts 2 misdadigers heeft gekend is maar de vraag. Nog eventjes en daar was punt 27 weer. Naar de Fransoos en op het vanochtendbankje weer schoenenwissel met ook zitplaatswissel. Om eventueel fileleed te voorkomen werd gelijk koers gezet naar een kast voor en met boeken. HH koos eerst een opbier en daarna zochten de beide HH wel aanwezige bieren uit.