GHW 54: Amalia en heel veel koolzaad

Onze premier kwam deze week opdraven om aan de natie te laten weten, dat vanaf 11 mei de basisscholen weer open mogen. Goed nieuws voor velen, denken we zo. De HH zullen voorlopig trouwens geen gebruik maken van het aanbod. Noch de stoelen noch de banken en wellicht ook de leerstof spreekt ons enorm aan. Een wandeling daarentegen; daar zijn we zeker voor te porren. En de keuze daarin is ook nog eens behoorlijk groot. Okee, België is verboden terrein, dus daar komen we voorlopig nog niet.

Maar ons eigen land kent ook nog wel wat verborgen schatten. Ooit deden de HH een onvergetelijke wandeling in de buurt van Vianen. Vooral onvergetelijk omdat de route toen voor ons ruimschoots uitgebreid werd door een verboden doorgaan. Maar vergevingsgezind als we daar zijn, viel het oog weer op Vianen. Nu met insluiping van Lexmond en niet Everdingen. HF dingdongde bij HH en de verrassing was van beide kanten van het gezicht te lezen. Als troost bood HH HF een doosje met sloopspullen voor buurkinderen. En toen voortvarend met de auto naar Vianen. HF parkeerde en kwam er al snel achter, dat de plek niet helemaal aansloot bij de route. Op zich geen probleem, dus na schoenenhoepla aansluiting gezocht via speeltuin met kleine kaboutermutsjes en buurvrouwpraat. Eenmaal op het juiste pad werden we achtervolgd door een wheeler en was er een bijeenkomst op het parkeerterrein bij het zwembad. Het Viaanse Bos deed herinneringen oplaaien aan vroeger parkeren. Onder de A2 door kwam bekend voor en vlak daarna over een beukenlaan bood het oude Vianen zich aan. Bij de een brug werd op advies van de DPD-besteller ook de andere kant op de foto gezet.

Kijk maar hoe de moeite waard. HH was bekend met het interieur van Vianen; HH was een blanco blad wat dat betreft. Beiden staken desalniettemin de loftrompet. Wij op weg naar de sluizen en een mevrouw deed een verwoede poging om middels hardlopen haar leven aangenamer te maken. Nog een stukje Altstadt en nadat twee damesfietsen ons hadden ingehaald en vrijwel direct rechtsomkeert maakten liepen we over de Lekdijk en bijna tegen een manspersoon, die met een emmer en grijpgraag de dijk van zwerfvuil ontdeed. Een aantal mensen en ook honden maakten gebruik van de mooie zandstrook langs de Lek. Maar ook bij de Put werd gretig gerecreëerd. Voordat we in aanraking konden komen met het jonge kalf van een Schotse Hooglander klommen we omhoog om op zoek te gaan naar Amalia. dat wil zeggen: het kasteel in de buurt, dat ooit de naam Amaliastein droeg. Het echte kasteel is foetsie, maar in het tuintje stat een houten speelkasteel en een aantal bankjes. De HH deden op eentje daarvan de bammen en dergelijke. Een rondje door de vroegere tuin en daarna achter een draaikont aan en richting Lexmond.

Op weg daar naartoe, bedacht HF, dat hij een tuincentrum wilde beginnen. HH: Hoe dan? Verdere uitwerking van het plan moest nog gebeuren, maar HF leek het leuk om middels een centrum te kunnen helpen met een tuin of zoiets. Al lopend over de dijk, mijmerden de HH, dat het wel erg prettig was, dat er geen sprake was van storing door motoren en cabrio's. Gelukkig kwamen daarna regelmatig beide genoemden de rust verstoren.

Dat gold niet voor de blaffende hondjes en de rolschaatsmeisjes. De nieuwbouw deed een beetje raar aan, maar het jonge zwarte hondje veranderde de zaken en weer blij gingen we Lexmond binnen. De vraag is nu, dit pand nog bewoond is. Het antwoord is ja en dat hebben we uit de eerste hand van de eigenaar, die ook nog het pand ernaast bezit en bewoond. De HH vinden het dorp leuk en, naast het feit dat het op ruim drie meter boven NAP ligt, doet men er ook nog aan humor.

Twee voorbeelden daarvan. Na een waarschijnlijk onbedoeld mooi kunstwerk onder de snelweg door en er langs, zodat het Merwedekanaal dichtbij en goed zichtbaar werd. Wat fietsers en de muts van een grote kabouterbroer later, mochten we langs de Oude Zederik lopen. Het stukje tussen de twee rijen wilgen in was af en toe een uitdaging, maar na het haasschaap

werd het door 1 rij wilgen een stuk aangenamer. Ook deed HH daar de ontdekking, dat zijn broek vol zat met stuifmeel van koolzaad. HF voldeed aan dezelfde omschrijving. Terug in Vianen deed HH een gepassioneerde poging om HF te informeren over het Groote Niets. Niets was hem te veel om het duidelijk te krijgen. Maar net als met het verhaal inzake the Big Bang, haakte HF op zeer vroeg stadium af. OP verzoek van HH werd het laatste stuk niet over het pad van houtsnippers, maar over het fietspad gelopen. Van een inzamelingsactie voor de mevrouw met streepjes T-shirt zagen we af en zodoende mochten we een echte kabouter in vol ornaat aanschouwen.

En ja, ook hebben we best veel nimfen mogen zien. En toen was de koek op. Op de terugweg vlak na Utrecht mochten we even in de file staan. Wat een vertrouwd gevoel was dat. Ter afsluiting werd er ter HH-huize biertjes gedronken en Airfryhapjes gegeten. Nadat HH nog even de erg lage tonen van Doin` It Right had gehoord, keerde hij huiswaarts. Dergelijke dagen smaken naar meer. Tot de volgende keer.

GHW53: Houtkades door Laag-Holland

Vandaag deden wij deze.

Een relatief kort ritje naar Harmelen en in deze tijden hoe dan ook niet druk op de weg was de terechte verwachting.
Dus de bekende brienenoordhop bracht HH ten huize van HF. Daar werden rituelen en geen gifts uitgewisseld deze keer.
Ook deze keer was HH zonder pet, de durfal. HF vroeg advies inzake meenemen groene jas. Altijd doen was het advies van HH. En wat was hij daar verderop blij mee.

Ruim binnen een uur waren en werden we met behulp van digitale assistentie geparkeerd in het altijd al aanwezige Harmelen. Stoep en auto stoel boden hulp bij de schoenenwissel.

En daar ging men op weg. Door een niet nader te noemen deel van de behuizing waar men niet alleen grote huizen op en in het water had, maar waar het hebben van slechts een auto niet gewaardeerd werd. Slinks oversteken van een brug bezorgde ons de overzijde. Daar was dan toch ook weer een oude scheepswerf die er nog mooi uitzag. Zo ziet u maar, het hoeft niet altijd met de e-bike.  Wist u dat men dit al heel lang een jaagpad noemt? Maar door het ontbreken van jagers in deze crisis konden wij heel rustig wandelen hoewel die 5 per uur toch een leidraad vormt.
Vrijwel enige tijd later werd onderlangs een spoorlijn een klein stukje verder toch linksaf een natuurpad bereikt. Vroeger werd hier al van een Hollandse kade gerept nu des te meer.
Veel natuur, wijde blikken en natuurlijk een puur Hollands landschap vormt de komende tijd het uitzicht. Erg mooi. Jammer is dat een deel van de route niet bereikbaar is vanwege broedvogelarij. Maar laten we dan ook met de volgels afspreken dat zij zich ook aan dergelijke afspraken houden (fam Zwaan!). Maar ach, bija tegenover de molen van Kockengen, ook wel bekend onder de naam Kockengense molen, deden wij op een bank de bammetjes en het water. Prima service dat terwijl wij daar zaten de prullenbak werd gereinigd en van een nieuwe zak werd voorzien. Kockengen dank!
Verder wandelend werd wederom ingrijpen in de route noodzakelijk. U weet wel, de vogels en het broeden.
Niettemin kregen wij zicht op een bijzonder mooi natuurgebied wat vanwege de rust een mooi plekje is binnen de polder omgeving.
Tja, dan wordt het tijd om richting het kasteel te gaan. Kasteel de Haar is zo groot dat u daar echt wel de tijd voor dient te nemen. Zelfs voorzien van een eigen kapel. Bezichtigen is nu niet mogelijk maar de omgeving en de natuur is waarlijk voor Nederlandse begrippen prachtig. Dat natuurmonumenten in de natuur ingrijpt maakt Haarzuilens niet uit, het doet wat het moet doen. Nu kwam dan wel het moment om de jassen uit te doen. Gelukkig wensten zij in de rugzakken te worden opgeborgen.
Eenmaal voorbij haakten wij aan bij een wat later bleek bekend stuk van een route, die wij eerder hadden gedaan. Het beeld met de drie kerken was de trigger die ons aan het nadenken bracht. In een vroeger blog kunt u dat zeker terug vinden.
Niettemin moesten wij toch verder want de auto bevond zich immers in Harmelen. Dus het landgoed werd op ruime wijze bekeken, zo ook de gesloten golfbaan, het geen de HH niet uitmaakt want wij kennen geen handicaps.
Klein stukje langs een drukke(re) weg en dan toch weer naar links wat ons uiteindelijk bij het Vijverbos bracht, weer zo'n leuke onverwachte verrassing zeker met dit mooie weer. Een zig-zag doorsteek leverde hele mooie uitzichten op, echt de moeite waard.
Tja, Harmelen kwam in zicht, met restanten van vroegere kastelen, een mooi kern en wat denk je: vlakbij stond de auto. Weer tankten wij niet, is immers niet nodig met de huidige lage prijzen.
Terug ten huize van HF werd een tuinplek verkozen om ons te dienen. Bieren en happen waren aanwezig en werden in het bijzijn van dame M en de poezen genoten.
Volgende week lijkt weer een topper te worden hoewel wij nooit vooruit lopen op dergelijke zaken.

GHW52: In een rijtuigie....

Met of zonder een boze buurman kan je een heel eind komen. Rare jongens, die Romeinen, maar we hebben ook veel aan hen te danken. Bijvoorbeeld het wandelen. De HH lopen wel wat kilometers af, maar de Romeinen hebben toch echt veel meer aan wandelen gedaan. Dat heeft ze uiteindelijk geen windeieren opgeleverd en dat is eigenlijk ook iets wat de HH, naast hun rugzakjes, met zich meedragen.

Overigens konden de Fransen er ook wat van. HH had zich vorige week laten ontvallen, dat hij wel eens Vinkeveen met een wandelbezoek wilde aandoen. HF had daar er oorknoping mee gedaan en een daar in zijn ogen een passend voorstel mee gemaakt. HH zag het allemaal wel zitten. Dus HF HH met de tuut opgehaald. Tot grote verrassing van HF was de voordeur van HF ontkneld. Kortom, een mooi begin. Hoewel er geen sprake was van paardenkontkijking werd er toch met een rijtuig koers gekozen naar Vinkeveen. Parkeren kon mooi op een parkeerplaats aan het Tuinlaantje. HH al zittend in de auto en HF op een trap werden schoenen uit en andere aan gedaan. HH wilde zijn pet op zetten, maar het bleek, als hij dat echt wilde gaan doen, er eerst weer huiswaarts gegaan moest worden. Dan maar het gezicht flink insmeren met zonnebrandbescherming. Al snel werden de HH geconfronteerd met een gaande discussie inzake dakpannen.

Niet op reageren en verder lopen op weg naar het benzinestation. Daar stond een dame voorover gebukt brandstof in een draagbaar tankje te gieten. Helaas hadden de HH geen muntstukken bij de hand, zodat het zichtbare spaarpotje niet gevuld kon worden. Al snel werd het daarna duidelijk, dat in deze omgeving veel aan watersport gedaan kan worden. Vandaag was er van erge drukte geen sprake, maar in het hoogseizoen is het waarschijnlijk geen pretje om met de auto de smalle straten langs de plas te moeten berijden. En toch waren er nu ook al korte opstoppingen. De HH deerde het niet. Zonder er een poep- en piesverhaal van te willen maken, moet er melding gemaakt worden van Scheiydtpalen en Plaswijk.

De weg langs kampeerterrein Achterbos was under construction. In de sloot er naast werden we voor de eerste keer vandaag getrakteerd op watervogels met jongkies. Meerkoeten in dit geval. Bij de HH rees de vraag, waar het bos was. Nog voor we hierop een eensluidend antwoord hadden gevonden, verzorgden een aantal ganzen ons zicht op een groot aantal van hun jongen. Niet lang daarna werden we verwelkomd in het natuurgebied Botshol. Vraag ons niet wie, maar sommige medelanders associëren het gebied met de Nachtwacht en hagelslag. Na een paar noeste rietbinders mochten van de weg verlaten en over een hek het weiland betreden. Schapen verwelkomden ons. Overigens een prachtig stuk natuur. Aan het einde van het weiland werden trouwens door weer andere schapen uitgezwaaid. Nauwelijks liepen we op een asfaltweg of werden we gevraagd door twee andere wandelaars of het te doen was over de opengebroken weg. Waarheidsgetrouw konden we alleen maar zeggen, dat het goed te doen was.

En zo bereikten we de Oude Waver. Een goed moment om op een bankje langs het water brood en water tot ons te nemen. De meneer in zijn oranjerode overall ging even een onderdeel ophalen aan de andere kant van het water. Terug bij ons stelde hij, dat, ons inziens met het oog het weer en ons uitrustmoment, er niks mis mee was. We antwoordden, dat er best aan kunnen wennen. Hop, weer in de benen en ons pad vervolgen. Langs het plaatsje Waver aan de overkant loopt een weg, waar redelijk veel motoren en andere motorvoertuigen zich voortbewogen. Gelukkig niet aan onze kant. Toegezongen werden we door een aantal lammeren en hun moeders. Een warm onthaal dus. Tijdens het volgende stuk kregen we zicht op onder meer Amstelveen. Maar ook op hangbuikzwijntjes, een ezel en bij de brug een mooi exemplaar van een driezitter.

En zo langzamerhand kwam de Proostdijersluis in zicht. Zo te zien is watersport in deze buurt een mooie bron van inkomsten. Alhoewel op een boot zitten, die door een tractor wordt rondgereden, ook duidelijk plezier opleverde. Net als een hond in training, die, eigenlijk gezien zijn ras en soort, dol op zwemmen hoort te zijn, watervrees vertoonde. Door het recreatiepark De Tachtig Morgen was op zich geen uitdaging, maar aantrekkelijk. Niet alleen maar huizen aan het water, maar ook wel vakantiehuisjes en onderkomens, die betere tijden hebben gekend.

Een mevrouw met een kindje voor op de fiets liet ons weten dat ze hi was. Even kwam ze ons weer tegemoet. HH wist waarschijnlijk de oorzaak wel. Desalniettemin zorgde het er wel voor, dat voor het eerst vandaag eigen inbreng ontstond. Gelukkig maar van korte duur. Langs de snelweg en op naar de Baambrugse Zuwe. HF had voor de afsluiting van de wandeling deze dijk uitgekozen. Het leek hem erg leuk. Nadat de Zuwe helemaal achter ons lag, was hij een hele andere mening toegedaan. Heel vele verkeer was hier onder andere schuldig aan. 1 van de lichtpuntjes was trouwens wel, dat hier en daar in de sloten eendenmoeders en kroost rondzwommen. Als we gewild hadden, konden we aan het einde van de Zuwe gerookte paling kopen. Dat gebeurde dus niet. De HF-auto wachtte ons op en de schoenen werden bedankt voor hun diensten. HH wisselde nu op de trap en HF in de auto. Onder het genot van goede muziek maakten we bij HH thuis gebruik van mooie bitterballen en dito biertjes.

GHW51 - Eerst geen titel

Natuurlijk was er sprake van overleg. Wanneer, wat en hoe dan. Zomaar wat vragen die de HH iedere week elkaar moeten stellen. Niets is vanzelfsprekend immers in deze tijden, hoewel de HH nog geen uitgaansverbod kregen opgelegd. Mede daardoor kon er geprofiteerd worden van goede rij omstandigheden en een enkele bui in midden Nederland, dus ook dat kwam goed uit.
HH deed een ophaling, zoals door hem omschreven als Brienenoord ....... (censuur).
HF was paraat maar ook HDM. Niettemin werd hierin geen reden gezien om niet weg te gaan.
Breukelen ingeprogrammeerd in de door update weer helemaal bij de tijd zijnde route Vorhersager.
Starten deden wij door middel van het parkeren van de Citroën van HH in het immer charmante en deze dag van een best druk bezochte markt te Breukelen. De grote parkeergelegenheid was helemaal vol zodat nood vochtig een gelegenheid alvorens een woonhuis gezocht moest worden. En wat voor een!
Het voordeel was dat we een groot deel van de pittoreskheid direct konden aanschouwen. zonder afgeleid te worden door andere zaken.
Door de buitengebieden van Breukelen waar aangegeven werd dat iemand(en) jullie missen kon dan de buitenwereld worden bereikt. Die was heftig van aard want de pont overzetting was aan duidelijke regels gebonden. Dat trof want de HH wensten er geen gebruik van te maken.
Tja, daar kwam Nieuwersluis in beeld, met fort. Dat kon vanwege tijdgebrek niet worden bekeken, maar u kunt allicht zelf eens gaan kijken wat zo de taken van een fort zijn.
Meanderend langs de vecht kwam daar ineens Loenen opzetten. Nadrukkelijke presentatie bleef achterwege, maar het was er echt wel. Bekijken deden wij het op ons gemak, maar intussen natuurlijk wel verder lopend. Dat je hier kunt wonen maar ook pecunia dient te bezitten lijkt elkaar niet op te heffen. Zoals hiervoor en hierna deden de landgoederen denken aan het leven in de gouden eeuw, want het is niet alles bladgoud wat blinkt, maar de naamplaten deden dat wel.
Daarna kwam een heel stuk wat ons in feite bij de dorpsgrens van Vreeland bracht. Een hoogst aardig zitje bood gelegenheid om hammen en water te gebruiken.
Natuurlijk vergezeld van het gekeuvel wat u van de HH mag en kunt verwachten.
De brug over en feitelijk aan de andere kant van het water ging het terug.
Loenen aan de Vecht liet zich wederom van zijn beste kant zien, hoewel die andere ook niet mis was hoor.
langs Nieuwersluis konden we nu de gevangenis en aangebouwen goed bekijken. Pupillen konden hier al sinds lang geleden rekenen op een goede behandeling.
Na een knik werd eerst voorbij maar daarna toch een privé weg belopen die ons richting de Loosdrechtse plassen zou brengen. Vergezeld van een blafhond togen wij richting Scheendijk, niet veel meer dan watersport aangelegenheden en boot verhandeling. Natuurlijk kunt u hier een vakantiehuis kopen maar die 6 met rieten dak zijn al verkocht.
Hoewel wij de wandeling eindeloos hadden kunnen oprekken leek dat er niet in te zitten, dus door opengesteldheid maar later ook een bizar omgehakt bomenpad kon dan Breukelen weer worden bereikt waar wij wederom niets van de markt wilden weten. Dus dan maar naar de auto en retour naar huis, in dit geval bij HF.
Mede in aanwezigheid van HDM werd van een gezellig keuvelend onderonsje genoten onderwijl genietend van bieren bekomen bij de op een na grootste super van NL.
Wij wensen u een best bekomend weekend en vragen nadrukkelijk dat u zich binnen vermaakt of als het echt niet anders kan de rust opzoekt.