Met of zonder een boze buurman kan je een heel eind komen. Rare jongens, die Romeinen, maar we hebben ook veel aan hen te danken. Bijvoorbeeld het wandelen. De HH lopen wel wat kilometers af, maar de Romeinen hebben toch echt veel meer aan wandelen gedaan. Dat heeft ze uiteindelijk geen windeieren opgeleverd en dat is eigenlijk ook iets wat de HH, naast hun rugzakjes, met zich meedragen.
Overigens konden de Fransen er ook wat van. HH had zich vorige week laten ontvallen, dat hij wel eens Vinkeveen met een wandelbezoek wilde aandoen. HF had daar er oorknoping mee gedaan en een daar in zijn ogen een passend voorstel mee gemaakt. HH zag het allemaal wel zitten. Dus HF HH met de tuut opgehaald. Tot grote verrassing van HF was de voordeur van HF ontkneld. Kortom, een mooi begin. Hoewel er geen sprake was van paardenkontkijking werd er toch met een rijtuig koers gekozen naar Vinkeveen. Parkeren kon mooi op een parkeerplaats aan het Tuinlaantje. HH al zittend in de auto en HF op een trap werden schoenen uit en andere aan gedaan. HH wilde zijn pet op zetten, maar het bleek, als hij dat echt wilde gaan doen, er eerst weer huiswaarts gegaan moest worden. Dan maar het gezicht flink insmeren met zonnebrandbescherming. Al snel werden de HH geconfronteerd met een gaande discussie inzake dakpannen.
Niet op reageren en verder lopen op weg naar het benzinestation. Daar stond een dame voorover gebukt brandstof in een draagbaar tankje te gieten. Helaas hadden de HH geen muntstukken bij de hand, zodat het zichtbare spaarpotje niet gevuld kon worden. Al snel werd het daarna duidelijk, dat in deze omgeving veel aan watersport gedaan kan worden. Vandaag was er van erge drukte geen sprake, maar in het hoogseizoen is het waarschijnlijk geen pretje om met de auto de smalle straten langs de plas te moeten berijden. En toch waren er nu ook al korte opstoppingen. De HH deerde het niet. Zonder er een poep- en piesverhaal van te willen maken, moet er melding gemaakt worden van Scheiydtpalen en Plaswijk.
De weg langs kampeerterrein Achterbos was under construction. In de sloot er naast werden we voor de eerste keer vandaag getrakteerd op watervogels met jongkies. Meerkoeten in dit geval. Bij de HH rees de vraag, waar het bos was. Nog voor we hierop een eensluidend antwoord hadden gevonden, verzorgden een aantal ganzen ons zicht op een groot aantal van hun jongen. Niet lang daarna werden we verwelkomd in het natuurgebied Botshol. Vraag ons niet wie, maar sommige medelanders associëren het gebied met de Nachtwacht en hagelslag. Na een paar noeste rietbinders mochten van de weg verlaten en over een hek het weiland betreden. Schapen verwelkomden ons. Overigens een prachtig stuk natuur. Aan het einde van het weiland werden trouwens door weer andere schapen uitgezwaaid. Nauwelijks liepen we op een asfaltweg of werden we gevraagd door twee andere wandelaars of het te doen was over de opengebroken weg. Waarheidsgetrouw konden we alleen maar zeggen, dat het goed te doen was.
En zo bereikten we de Oude Waver. Een goed moment om op een bankje langs het water brood en water tot ons te nemen. De meneer in zijn oranjerode overall ging even een onderdeel ophalen aan de andere kant van het water. Terug bij ons stelde hij, dat, ons inziens met het oog het weer en ons uitrustmoment, er niks mis mee was. We antwoordden, dat er best aan kunnen wennen. Hop, weer in de benen en ons pad vervolgen. Langs het plaatsje Waver aan de overkant loopt een weg, waar redelijk veel motoren en andere motorvoertuigen zich voortbewogen. Gelukkig niet aan onze kant. Toegezongen werden we door een aantal lammeren en hun moeders. Een warm onthaal dus. Tijdens het volgende stuk kregen we zicht op onder meer Amstelveen. Maar ook op hangbuikzwijntjes, een ezel en bij de brug een mooi exemplaar van een driezitter.
En zo langzamerhand kwam de Proostdijersluis in zicht. Zo te zien is watersport in deze buurt een mooie bron van inkomsten. Alhoewel op een boot zitten, die door een tractor wordt rondgereden, ook duidelijk plezier opleverde. Net als een hond in training, die, eigenlijk gezien zijn ras en soort, dol op zwemmen hoort te zijn, watervrees vertoonde. Door het recreatiepark De Tachtig Morgen was op zich geen uitdaging, maar aantrekkelijk. Niet alleen maar huizen aan het water, maar ook wel vakantiehuisjes en onderkomens, die betere tijden hebben gekend.
Een mevrouw met een kindje voor op de fiets liet ons weten dat ze hi was. Even kwam ze ons weer tegemoet. HH wist waarschijnlijk de oorzaak wel. Desalniettemin zorgde het er wel voor, dat voor het eerst vandaag eigen inbreng ontstond. Gelukkig maar van korte duur. Langs de snelweg en op naar de Baambrugse Zuwe. HF had voor de afsluiting van de wandeling deze dijk uitgekozen. Het leek hem erg leuk. Nadat de Zuwe helemaal achter ons lag, was hij een hele andere mening toegedaan. Heel vele verkeer was hier onder andere schuldig aan. 1 van de lichtpuntjes was trouwens wel, dat hier en daar in de sloten eendenmoeders en kroost rondzwommen. Als we gewild hadden, konden we aan het einde van de Zuwe gerookte paling kopen. Dat gebeurde dus niet. De HF-auto wachtte ons op en de schoenen werden bedankt voor hun diensten. HH wisselde nu op de trap en HF in de auto. Onder het genot van goede muziek maakten we bij HH thuis gebruik van mooie bitterballen en dito biertjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten