GHW 85: Het ronde Bentwoud

Zoals wel vaker speelde een samenspel tussen twee dartelende HH in groene jassen, ook wel de groene Heeren geheten en dat van naam en uitziende. Uiterlijk speelt wel vaker een rol maar in deze dark times zeker en vast. Weet je wel dat de HH luisteren naar de namen Heer Frans en Heer Henk? Zo, dat komt binnen. Aangezien die van vorige week nog vers in het geheugen stond gegrift was het zaak om dit vakje leeg te maken en daar iets anders voor in de plaats te doen, concreet deze:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/5954312/hikingroute/bentwoud-rond

Lachen is ook dat HF in eerste instantie iedere betrokkenheid bij een eerdere versie wenste te ontkennen, maar dit bleek uiteindelijk niet vol te houden. Twas maar goed ook want zodoende bleek dat als je de spullen maar op de juiste wijze van drank en spijzen voorziet de groei daarna volgt.

Parkeren bleek een lastige aangezien HF precies wist waar hij wilde staan en HH niet. Zodoende kon er onderweg geen ondersteuning worden geboden. Maar ondanks of wellicht vanwege geen hulp wist HF de voiture precies met de neus naar voren te parkeren en na het uitschakelen van de motor konden de HH de auto verlaten, vanwege Corona deden wij dat ieder aan onze kant. Daarna andere schoenen, opschieten, de jassen aan en de ellebogen rakend kon het op weg. Wat een avontuur stond ons nu weer te wachten?

Eenmaal op weg bleek dat we een deel van de route twee keer zouden zien, maar met onze wij onthouden niets houding maakte dat weinig uit. Aangezien we slechts een 17 km zouden lopen was het maar goed dat de ophaling rond 11 uur had plaatsgevonden, anders hadden we hier toch enige tijd met onze zwagers in de hand hulpeloos rond gewandeld. Nu concreet was het ook rondwandelen. HH wilde nagenoeg direct de zwager aan de buitenlucht blootstellen gezien de vele natuur rondom. Een armzalig boompje was niet snel gevonden van daar dat dit enige tijd kostte. Maar een stuk lichter kon het dan door. Fraaie ronde bossen en vergezichten werden ons deel en vielen als zodanig op en mee.

Soms leek HF zeker van de route, andere momenten viel dat enorm mee. Maar HH is inmiddels het nodige gewend en hoor ik jou zeggen, wat mankeert aan de andere handen en techniek? Niets mis mee kunnen wij verzekeren. Dus zoals vanouds zijn zij zeer voorbereid en gaan zeker en vast het avontuur aan wat in de volksmond wandelen wordt genoemd.

Op enig moment was er een volkomen zinloze trap die me daar onzinnig ruimte opeiste in het landschap. Aangezien wij er dan toch waren werd direct besloten er dan toch ook gebruik van te maken. Zodoende ging het eerst omhoog maar zoals verwacht ook weer naar beneden. Lachen zeg....

Eten kon op een nieuw bankje maar het zitten en nuttigen voelde als vanouds.

Verder naar een soort uiterste alvorens HF aangaf dat het nu terug ging. Niet over dezelfde maar toch zouden we een deel weer terugzien. Daar waar de eerste partitie vooral de wind in de rug kende bleek deze nu uit een ander vat te tappen, zodat wij echt aan de bak moesten. Dat zou het gemiddelde naar beneden, zoveel was nu al duidelijk geworden. Ook het haar zou door elkaar geraken, maar dat is slechts een klei offer wat de HH graan brengen om aan de algehele ontwikkeling van de BV NL een bijdrage te leveren.

Onderweg werd vaak gesproken over het vrouwelijke ras, overeenkomsten werden niet gevonden wel vele verschillen. Enkele willen wij eruit lichten:

- geen voorkeur voor gedoe

- ze zijn wel lief

Na wederom een zwagerpauze en onderweg foto's van de kleine schapen en grote zwanen kwam zo langzamerhand een einde aan deze gang. HF had inmiddels ruiterlijk toegegeven dat herkenning was ingetreden, zodat dit ook positief kan worden uitgelegd.

Via een reuze konijn en kleine angsthazen kozen wij de route naar de auto.

Eenmaal bij HH was er een drukte van belang, met name van de vrouwelijke kant. Laten we het op een gelijkspel houden. Drank was aanwezig evenals spijzen.

Tot dusver

 

GHW 84: Potverdorie; Gouda's Glorie

 De boog kan niet altijd gespannen zijn en al zeker niet als er verkiezingen in het spel zijn. Keuzes moet een mens uiteraard regelmatig maken. Zo ook de afgelopen week. Naast een politieke keuze speelde zich bij de HH ook een routekeuze af. HH had hiervoor een voortouw. Uit de school klappen doen we niet, maar het devies was: vroeg beginnen; vroeg eindigen en geen nabespreking. Ja, en daardoor kwam natuurlijk een wandeling in en bij Goude uit de (stem)bus. Om precies te zijn deze: Wat vind jij van het water van Gouwekanaal? - Wandelroute | RouteYou . Om de zaken ietwat eenvoudig te houden, reed HF naar HH. Te aldaar aangekomen, kreeg HF een verrassing voorgeschoteld. In verband met het bereiken van een leeftijd boven de 59 jaar, gaf HH een geschenk in de vorm van een vinyle langspeelplaat. Zowel de artiest als enkele te Montreux gespeelde muzikale nummers deden HF aan mooie momenten van eertijds denken. Ter vergroting van de feestvreugde trok HH ook nog zijn groene jas aan, zodat de GHW weer in volle glorie kon worden aangevangen. Al met al een mooi begin. HF stuurde eigenlijk heel eenvoudig naar een parkeerplek, waar een aantal maanden geleden ook een ontdekkingsreis door en naar Gouda werd gestart. HF hoge schoenenwissel en HH de lage variant. En voorwaarts. Gelukkig hoefden de HH bij de tunnel geen rekening te houden met de doorrijhoogte.

En aangezien hier de twee resterende deelnemers voor het klaverjassen niet waren komen opdagen, kon de trip richting het Gouwekanaal snel worden voortgezet. Helemaal zonder haperingen ging dat niet. Nadat we getrakteerd waren op een kudde kippen en hanen(en een poes, die niet mee mocht doen) en aan een coronatestplaats voorbij waren gelopen, moest HF bekennen, dat hij weer eens ongewild en eigenwijs een eigen inbreng had veroorzaakt. Op schreden terugkeren was het advies en ook zodoende. De brug diende te worden genomen. Gelukkig zonder fietsen, want zo te zien aan de jongedame is het handhaven van een fiets op de nodige trap geen pretje. Aan de overzijde van zonet werd de route weer opgepikt.

Bij het huis iets verderop liepen we door, aangezien we geen bier te vergeven hadden. Het pand van Boonstoppel heeft betere tijden gekend, ook al staat er een caravan in de tuin. Op zeer kundige wijze zorgde HH dat HF zonder kleerscheuren en dergelijke onder het spoor doorkon. Desgevraagd liet de sportvisser ons weten, dat er niet of nauwelijks gebeten werd. En bij de spoorbrug bij het autowellnessresourt liet HH de personen, die bij de brug bezig waren, duidelijk blijken, dat hij wel wist waar ze mee bezig waren. HH ging bij het gemaal even uit de wind staan. De persoon, die de gestopte auto bestuurde, informeerde of HH wellicht interesse had in kopen van het pand. HH moest ontkennend antwoorden. Mogen wij even uw aandacht vragen voor het prototype van de metaal met een net.

Fijn, dank u. Sommige tegenliggende fietsers hadden danig last van de tegenwind. Het advies onzerzijds: rijdt immer voor de wind en maak je later eventueel druk om het uiteindelijke doel van de fietstocht. Wat wachtende auto's, aanhangers en dergelijke later was er weer een brugneming. Op de nu volgende kade haalde een fietsjongen een kunstje uit, terwijl de blauwe beer gapend toekeek. Het volgende bruggetje namen de HH samen met twee bejaarde dames op leeftijd. En toen begon de bebouwde kom van Gouda. Niet alles wat je daar ziet, is wat je denkt, dat het is. Zo is de grote kerk qua aanzicht wellicht nog een kerk, maar doet dienst als gezondheidscentum. Bij de tot dansstudio omgeschoold schoolgebouw raakte HF zeer in de war door de kreet MorgenStondGouda. Toekomstige tijd, verleden tijd en heden werden hem te veel. Net bekomen van het vele nadenken daarover kwam de zijn van Erasmus weer roet in het HF-eten gooien: Reizigers zijn wij in deze wereld; geen bewoners. Aanmoediging van HH en het betreden van het oude gedeelte van Gouda bracht rust. Leuke grachten, een gitaarbouwer van aparte gitaren, maar ook Woppes spulletjes eisten onze aandacht op.

Hoe dichter we bij de Markt en het stadhuis kwamen, hoe meer de geuren van 1 van Gouda's beroemde levensmiddelen de neuzen beroerden. En nee, niet de kazen, maar de stroopwafels zorgden er dit keer voor. Op weg naar het station probeerden twee dames op evenveel grote witte fietsen ons de weg te blokkeren. Maar dan hadden ze eerder op moeten staan, want de HH ontweken de opgebouwde blokkade als pro's. Bij het stonden bussen te wachten en raakte HF weer even van het pad. Correctie vond snel plaats, zodat een bus ons nog even kon dwarsbomen. Voordat we de trap af gingen naar de tunnel, bleek een huis de buren te hebben verloren. Als goedmakertje had men wat zand op de traptreden gestrooid. Na de spoortunnel kwam voor de HH weer een nieuw stukje parcours. Onder andere Buitenlust van 1904. Al snel daarna weer wat vertrouwds. Tuincentrum en op naar het ziekenhuis. Niet echt natuurlijk, maar wel er langs.

In het park daar vlakbij waren aardig wat mensen aan het recreëren. Drie mannen wilden blijkbaar om voor ons onduidelijke reden hun handen niet laten zien: 1 verstopte ze op de rug, 1 in de jaszakken en 1 in de broekzakken. Het Groenhovenpark was nieuw voor de HH en zorgde voor nog wat extra vertier zo tegen het einde van de wandeling.

Een persoon probeerde van redelijke afstand een bal in een doel te schieten. Zijn kreet bij de mislukking sprak boekdelen. Een kapotte trommel was, samen met kunstgrasvelden, zo'n beetje de laatste wetenswaardigheden, afgezien van een dame die twee heren aan de praat hield. Maar daarna was de koek dan ook op. HH heeft de meeste bekenden met de naam Rob en er was goede tot zeer goede ontvangst. HF bracht HH thuis en toen scheidden onze wegen. Tot een volgende keer.

GHW83: psst...niet verder vertellen

Vandaag deden wij een onbevreesd uitstapje. Niettemin wilden wij niemand voor de voeten lopen, zeker en met name niet onszelf. Vandaar dat de auto niet mee mocht maar de HH wel. Wat is er dan zo bijzonder?

Wij toerden naar het zuiden en zouden een klein onderlangsje doen langs welkom in België. Ophalen bij HF, van daaruit richting Chaam en Baarle-Nassau. Die rit verliep voortreffelijk en voorspoedig, mede dankzij het wederzijdse transportmedium van Franse origine. 

Does your dog bite? This was and is not my dog.

Uitstappen deden wij op NL-bodem en enigszins met bezwaard gemoed dienden wij de auto hier achter te laten. Maar vertrouwen hadden wij. Na de juiste voetbezetting en dergelijke gingen wij op pad waarbij HF de richting bepaalde. In grote lijnen linksom.

Zou je dit ooit zelf willen doen, de HH kunnen slechts gissen naar de reden, bij deze:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/8326678/wandelroute/hollandse-en-gouverneursbossen

Over die eerste en laatste wat informatie:

Hollandse Bossen:

Bij Baarle-Nassau ligt Landgoed Hollandse Bossen. Zoals de naam al zegt is dit gebied rijk aan bomen, en vormt het een verbinding tussen verschillende andere natuurgebieden, wat ervoor zorgt dat planten en diersoorten zich kunnen verspreiden. De Hollandse Bossen zijn een prachtige plek om rustige wandelingen te maken. 

Gouverneursbos 

Sterk vertakte straat in het oostelijke uiteinde van het grensgehucht Hal; loopt gedeeltelijk rondom een smalle rechthoekige strook naaldbos, het zogenaamde "Gouverneursbos", expliciet vermeld en weergegeven door Vander Maelen (circa 1854).

het begon direct goed met onverharding en traktor terreur. Werkelijk alle mooie wandelwegen waren aan flarden gereden voor onverlaten, Belgisch of wel.

Aan de ene kant biedt de route vertier in het aanschouwen van boeren huisvlijt en fenomenale vergezichten, zover als de ogen kunnen inzoomen. Wij hebben voorbeelden aangebracht die dit in optische illusies vertalen. Maar gelooft ons direct, het is er echt. Aan de andere kant mooie natuur. Aan u beste lezer de opdracht om de 7 verschillen te zoeken. Doet u dit naar behoren dan wacht u een stembiljet met voorgedrukte keuze.

Is there a pheune in the reum?

Eenmaal op weg kunt u onderweg de electronica opladen, er bevindt zich een 220v midden in het aangrenzende weiland. Hoe dan ook, de Hollandse bossen. De bomen hebben geen specifieke kenmerken zodat zij ook in België zouden kunnen staan. Maar goed de bomen geven nu eenmaal de richting en aanduiding aan. Prachtig en met mooie uitzichten. Aangezien wij beiden levende herten hebben aanschouwd is het waar. Niettemin gingen de rakkers er vandoor.

Ook is er sprake van een enclave, maar de gesuggereerde grenspalen waren er niet, dit tot bijzondere niet-vreugde van HH. De jacht wordt hier streng bewaakt zodat er volop van valt te genieten.

Via de vossendijk kun je steeds verder wandelen, zelfs langs een open gewerkt huis. Zeker met de koelte van dit moment een prima voorziening. Het grensgehucht HAL (nergens terug te vinden) biedt dan toegang tot de bossen van de gouverneur. Niet groot maar wel gezellig zullen we zeggen. En met de mogelijkheid om overtollige ballast af te stoten. Dit deel van de route liepen wij wel maar zullen dit altijd ontkennen. Ook hier mooie uitzichten maar toch ook rommel op de grond te hier en daar. Twee damesmeisjes wandelden werkelijk onbevreesd de HH tegemoet, langszij en door gingen zij.

Eten moest gebeuren zittend op een gecultiveerde boomstam, die links en rechts was bevestigd. Niettemin lieten wij het elkaar en onszelf smaken. Klein puntje van kritiek: een wat onaangenaam windje in de rug. Moet kunnen wordt gauw gezegd maar de HH behoren niet tot de jongsten en die ene verjaart snel.

Mooie oprit lanen die nergens toe dienen dezer dagen en weer door.
HF ontdekte een kleine maar pittoreske Ave Maria. Werkelijk alles werd uit de kast gehaald om dit te alhier weer te geven. Me dunkt, een applaus(je) waard. Natuurlijk proberen wij een wit voetje te halen, zo werkt de politiek.

HH op zijn beurt dacht een station te hebben gevonden maar dit bleken arbeiderswoningen te zijn. Op advies van de HH wel erkend inmiddels.

Wat wij nog hebben opgemerkt is dat wij de teflon laag van Mark maar ook die van huishoudelijke apparaten de revue lieten passeren. Hoewel wij de oplossing wel vermoeden kan deze dit daglicht niet verdragen.

Op enig moment kwam de discussie over de nauwelijks merkbare verschillen tussen man en wo-man (vrij naar FZ) ter sprake. Hoewel de HH inmiddels hiermee goed kunnen omgaan laat zich een waarschuwing op deze plek het beste vertalen richting alle mannen van de wereld: 

U gaat ze nimmer begrijpen, staakt de pogingen. Het laat u jaren jonger lijken.

Over dat laatste nog even: wanneer kunt u naar de kapper?

En nog een: wanneer ontvangt u DE PRIK(KEN)?

De bossen waren verlaten en zo langzamerhand ging het richting voiture. De spanning nam toe, alsmede de onzekerheid. Wat zouden wij doen indien afwezig? Wij besloten het erop te wagen en gelukkig bood het laatste deel van de route dezelfde ravage op de weg als het begin van de route.

Eenmaal bij de auto was het inpakken, wegwezen en niet meer omkijken.

Ten huize van HF was kort sprake van wederom aanpassing van de regelgeving maar dat kon er makkelijk bij. Daarna business as usual.

Heerlijk het nat en het droog.

 

GHW82: When in Rome, do as the Romans do.

 

Wie had ooit gedacht, dat de HH nog eens op de proppen zouden komen met een zin, waarvan de grondslag reeds omstreeks pakweg 390 NC door Sint Augustine is gelegd. De HH zelve dus niet. Maar volgens onder andere Bredero al zei. De reden van de titel? Even geduld nog a.u.b. . Zo halverwege de week kwam HF met een voorstel tot wandeling in de buurt van Ankeveen. HH was zeer enthousiast daarover, zodat de voorbereidingen rustig maar resoluut opgestart konden worden. Met een volle tank en een goedgevulde rugzak reed HF richting HH. Ten huize aldaar werd na aanbelling de deur geopend door VA en werden mooie begroetingen i.v.m. weerzien uitgevoerd. Dit uiteraard met inachtneming van de door het duo Mark en Hugo in gang gezette inachtnemingen.

Hoewel trappelend van ongeduld nam HF plaats op een stoel, aangezien de net vers getapte koffie nog de volledige aandacht vroeg van HH en VA. Daarna riep voor de 1 het werk en voor anderen de reis naar het wellicht volledig onbekende. Aangezien HF de parkeerplaats bij de Gamma in Bussum aan de Franse Kampweg als de aangewezen startplek had opgekregen, ging de reis daar naartoe. Te aldaar aangekomen konden de rituele beginselen van een wandeling worden ingezet. HH verkoos daartoe zitting te nemen op een zwerfkei, die even stil bleef liggen. Apllicaties aan en vooruit met de geit. Overigens vandaag slechts 1 Groene Heer. Het eerste stuk na het klaphek kwam reeds bekend voor.

Bantam werd dit jaar al eerder door de HH bezichtigd. Alleen dan in een andere context. Het sneeuwde nu niet, dus de entourage zeker anders. Volop zon en ook de natuur zelf gaf een andere aanblik. Ook was het aantal medebuitenwandelaars veel hoger. Een specht maakte het erg bont door veel te hameren. Of het een bonte specht was hebben we niet vast kunnen stellen in verband met verdekt opstellen van het dier. Wel zagen we een afgestapte fietser op een enorme hoge en grote bank zich heerlijk in de zon te koesteren. En dat terwijl de moeder van een aantal kinderen tot vervelens toe aan een ander (en ons, maar we konden niet anders dan meeluisteren) moest en zou laten dat zij nooit allen zou gaan.

Op dit pad naar het bezoekerscentrum Gooi en Vechtstreek waren we gelukkig even alleen. Na het bankje, waar de vorige keer iemand dwangmatig zat te lunchen, begon voor de HH een volkomen nieuw gedeelte van Nederland. Bij de Klapbrug (geen applaus gehoord) komen de drie dorpen 's-Graveland, Ankeveen en Kortenhoef bij melkander. De naam van het hotel daar vlakbij is daarmee ook verklaard. Leuk aandoende huizen met eentje zelfs de vraag wat jij hoopt passeerden de revue, alvorens de HH het weiland in gingen om een grote familie zwanen tegemoet te gaan. Geen van de aanwezige zwanen was zich bewust van feit, dat luttele jaren geleden familieleden een aanval hebben ingezet op de HH.

Gelukkig met bevredigende resultaten voor allen. De tegemoetkomende mevrouw en meneer hielden elkaars hand goed vast. Angst voor de HH leek daar niet aan ten grondslag te liggen. De kwestie of een huis en diens bewoners vlak voor het einde van een dorp ook nog deel uitmaakt van de gemeenschap, hield ons een tijdje bezig. Na de vaart en bij de brug kwamen we Ankeveen weer binnen. De weg overgestoken hebbende troffen we dit bord aan. Lokale dames wezen ons er op, dat de instructies daarop een goed gebruik zijn in die omgeving. Vandaar dus de beginkreet. De HH namen de opdrachten zeer serieus en hebben wat afgegroet de verdere wandeling op het pad tussen de Ankeveense plassen.

Aan het einde van het lange pad kregen we een volgende AHA-Erlebnis: de Spiegelplas. Ooit aten we op een bankje langs deze plas. Nu kozen we voor een rugloos bankje met uitzicht op het Ankeveense water. Eerder begroette mensen kwamen hun fietsen ophalen en uiteraard kregen zij weer HHgroeten. Nieuw voor ons waren de collectief vertwijfelde mensen, die geen van allen bij elkaar hoorden. Een roodgejast exemplaar dook het geboomtje in. een ander, voorzien van zo te zien proviand voor veertien dagen, deed gedegen onderzoek middels loekieloekie in een boekie. De vrouwelijke vertegenwoordiger van het collectief trachtte info los te peuteren aan een tweetal hondenuitlaters. Dit alles terwijl de HH rustig water en brood met beleg nuttigden. Na de maaltijd trokken de HH aan de infozuigeres en haar helpers voorbij. Daardoor kreeg het vrouwspersoon een gevoel, waardoor de HH maakten dat ze wegkwamen. Na de oversteek via noeste arbeid van bevers ging de trip verder over asfalt en langs boomzagers. Het drietal, waarbij de hond met een brace aan de linker voorpoot stond, had blijkbaar een prettig gesprek. De vrouwelijke deelnemer liet ons weten, dat zij nauwelijks was. En daarmee kwam zo'n beetje ook een einde aan het Googpad. En voorlopig ook het plassengebied, terwijl nog steeds wel veel water in de omgeving bleef. HH vroeg de eenden af langs de Vecht, of zij de afgelopen tijd vergeten waren, de planten water te geven. Na Runder Vreugd met mooie klokvormige bijgebouwen werd het tijd om weer een hernieuwde kennismaking te doen met het Fort Uitermeer.

De kanonnenremise doet tegenwoordig dienst als behuizing voor vleermuizen. Inmiddels waren de HH overigens wel gestopt met iedereen te groeten. Over het bruggetje bij de sluizen en daarna ging het ons voor de wind en met de zon op het gezicht over de Kreugerlaan. Links, rechts en boven allemaal natuur en op het asfalt fietsers, rollerskaters en een enkele wandelaar met een fiets. 1 van de tegemoetkomende fietsers had blijkbaar een nieuw gebit en was daar erg trots. Hij toonde het ons en naar onze mening heeft een bever model gestaan. Bij de auto met de open kofferbak werd druk van gedachten gewisseld inzake een kleine drone.  En bij de oversteek van de fietsers fopte de jongen het meisje. Bij de manege rook het naar paarden en kan je een stal huren. We hoorden de niet-electrische auto niet en toch reed deze het erf op. En zo kwamen we al met al aan het einde van de wandeling. Schoenen wissel en jassen uit en op haar huize HH. Daar was VA nog steeds niet uitgewerkt. Desalniettemin schoof zij enige tijd later toch aan bij het drankgelag van de HH. Het gezellige samenzijn was prettig en fijn. Met de mooie wandeling en nazit op zak keerde HF tevreden huiswaarts.