Wie had ooit gedacht, dat de HH nog eens op de proppen zouden komen met een zin, waarvan de grondslag reeds omstreeks pakweg 390 NC door Sint Augustine is gelegd. De HH zelve dus niet. Maar volgens onder andere Bredero al zei. De reden van de titel? Even geduld nog a.u.b. . Zo halverwege de week kwam HF met een voorstel tot wandeling in de buurt van Ankeveen. HH was zeer enthousiast daarover, zodat de voorbereidingen rustig maar resoluut opgestart konden worden. Met een volle tank en een goedgevulde rugzak reed HF richting HH. Ten huize aldaar werd na aanbelling de deur geopend door VA en werden mooie begroetingen i.v.m. weerzien uitgevoerd. Dit uiteraard met inachtneming van de door het duo Mark en Hugo in gang gezette inachtnemingen.
Hoewel trappelend van ongeduld nam HF plaats op een stoel, aangezien de net vers getapte koffie nog de volledige aandacht vroeg van HH en VA. Daarna riep voor de 1 het werk en voor anderen de reis naar het wellicht volledig onbekende. Aangezien HF de parkeerplaats bij de Gamma in Bussum aan de Franse Kampweg als de aangewezen startplek had opgekregen, ging de reis daar naartoe. Te aldaar aangekomen konden de rituele beginselen van een wandeling worden ingezet. HH verkoos daartoe zitting te nemen op een zwerfkei, die even stil bleef liggen. Apllicaties aan en vooruit met de geit. Overigens vandaag slechts 1 Groene Heer. Het eerste stuk na het klaphek kwam reeds bekend voor.
Bantam werd dit jaar al eerder door de HH bezichtigd. Alleen dan in een andere context. Het sneeuwde nu niet, dus de entourage zeker anders. Volop zon en ook de natuur zelf gaf een andere aanblik. Ook was het aantal medebuitenwandelaars veel hoger. Een specht maakte het erg bont door veel te hameren. Of het een bonte specht was hebben we niet vast kunnen stellen in verband met verdekt opstellen van het dier. Wel zagen we een afgestapte fietser op een enorme hoge en grote bank zich heerlijk in de zon te koesteren. En dat terwijl de moeder van een aantal kinderen tot vervelens toe aan een ander (en ons, maar we konden niet anders dan meeluisteren) moest en zou laten dat zij nooit allen zou gaan.
Op dit pad naar het bezoekerscentrum Gooi en Vechtstreek waren we gelukkig even alleen. Na het bankje, waar de vorige keer iemand dwangmatig zat te lunchen, begon voor de HH een volkomen nieuw gedeelte van Nederland. Bij de Klapbrug (geen applaus gehoord) komen de drie dorpen 's-Graveland, Ankeveen en Kortenhoef bij melkander. De naam van het hotel daar vlakbij is daarmee ook verklaard. Leuk aandoende huizen met eentje zelfs de vraag wat jij hoopt passeerden de revue, alvorens de HH het weiland in gingen om een grote familie zwanen tegemoet te gaan. Geen van de aanwezige zwanen was zich bewust van feit, dat luttele jaren geleden familieleden een aanval hebben ingezet op de HH.
Gelukkig met bevredigende resultaten voor allen. De tegemoetkomende mevrouw en meneer hielden elkaars hand goed vast. Angst voor de HH leek daar niet aan ten grondslag te liggen. De kwestie of een huis en diens bewoners vlak voor het einde van een dorp ook nog deel uitmaakt van de gemeenschap, hield ons een tijdje bezig. Na de vaart en bij de brug kwamen we Ankeveen weer binnen. De weg overgestoken hebbende troffen we dit bord aan. Lokale dames wezen ons er op, dat de instructies daarop een goed gebruik zijn in die omgeving. Vandaar dus de beginkreet. De HH namen de opdrachten zeer serieus en hebben wat afgegroet de verdere wandeling op het pad tussen de Ankeveense plassen.
Aan het einde van het lange pad kregen we een volgende AHA-Erlebnis: de Spiegelplas. Ooit aten we op een bankje langs deze plas. Nu kozen we voor een rugloos bankje met uitzicht op het Ankeveense water. Eerder begroette mensen kwamen hun fietsen ophalen en uiteraard kregen zij weer HHgroeten. Nieuw voor ons waren de collectief vertwijfelde mensen, die geen van allen bij elkaar hoorden. Een roodgejast exemplaar dook het geboomtje in. een ander, voorzien van zo te zien proviand voor veertien dagen, deed gedegen onderzoek middels loekieloekie in een boekie. De vrouwelijke vertegenwoordiger van het collectief trachtte info los te peuteren aan een tweetal hondenuitlaters. Dit alles terwijl de HH rustig water en brood met beleg nuttigden. Na de maaltijd trokken de HH aan de infozuigeres en haar helpers voorbij. Daardoor kreeg het vrouwspersoon een gevoel, waardoor de HH maakten dat ze wegkwamen. Na de oversteek via noeste arbeid van bevers ging de trip verder over asfalt en langs boomzagers. Het drietal, waarbij de hond met een brace aan de linker voorpoot stond, had blijkbaar een prettig gesprek. De vrouwelijke deelnemer liet ons weten, dat zij nauwelijks was. En daarmee kwam zo'n beetje ook een einde aan het Googpad. En voorlopig ook het plassengebied, terwijl nog steeds wel veel water in de omgeving bleef. HH vroeg de eenden af langs de Vecht, of zij de afgelopen tijd vergeten waren, de planten water te geven. Na Runder Vreugd met mooie klokvormige bijgebouwen werd het tijd om weer een hernieuwde kennismaking te doen met het Fort Uitermeer.
De kanonnenremise doet tegenwoordig dienst als behuizing voor vleermuizen. Inmiddels waren de HH overigens wel gestopt met iedereen te groeten. Over het bruggetje bij de sluizen en daarna ging het ons voor de wind en met de zon op het gezicht over de Kreugerlaan. Links, rechts en boven allemaal natuur en op het asfalt fietsers, rollerskaters en een enkele wandelaar met een fiets. 1 van de tegemoetkomende fietsers had blijkbaar een nieuw gebit en was daar erg trots. Hij toonde het ons en naar onze mening heeft een bever model gestaan. Bij de auto met de open kofferbak werd druk van gedachten gewisseld inzake een kleine drone. En bij de oversteek van de fietsers fopte de jongen het meisje. Bij de manege rook het naar paarden en kan je een stal huren. We hoorden de niet-electrische auto niet en toch reed deze het erf op. En zo kwamen we al met al aan het einde van de wandeling. Schoenen wissel en jassen uit en op haar huize HH. Daar was VA nog steeds niet uitgewerkt. Desalniettemin schoof zij enige tijd later toch aan bij het drankgelag van de HH. Het gezellige samenzijn was prettig en fijn. Met de mooie wandeling en nazit op zak keerde HF tevreden huiswaarts.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten