HH had reeds het vorige weekend al de voorbereidingen afgerond, zodat weinig zaken de vervulling der wens zou kunnen dwarsbomen. Vrijdagochtendwaren de weersvoorspellingen echter de roetgooiende factor. Ja en daar zaten de HH dan. Weliswaar buiten thuis, maar toch. Thuiszitten op vrijdag overdag is niet wat de het liefst doen. Daarom werd uiteindelijk het plan van HH om het Erasmuspad weer eens te betreden anoniem aangenomen. en dan startende vanuit Rhoon. Ruim meer dan een jaar was het geleden, dat de HH samen gebruik hadden gemaakt van het openbaar vervoer en dit was de beste gelegenheid om weer iets dergelijks weer eens te gaan doen. De buien, die nog zouden vallen, zouden dan plaatsvinden op het moment reeds de beschutting van de Rotterdamse bebouwde kom soelaas zou bieden.
Vanaf zo ongeveer half elf waren de HH welkom in Rhoon. En zodoende. De titel van dit verslag is een uitspraak van Erasmus en ziet u het maar als een leidraad voor de HH tijdens hun samenzijn. Bij de ontmoeting in Rhoon bleek, dat HH allebei bij het vertrek van huis door regen werden verrast. Voor HF logisch, want die had de wandelschoenen voorzien van een nieuwe waterafstotende laag. Om niet achter te blijven, wachtte HH wat langer op station Slinge. Het welkomstcomité in Rhoon bestond uit een dralend jong stel en een luidkeels orerende poes. Niet alle overstekende slakken overleefden de voorbijkomst der HH. Dakdekkers met riet en een mooie verzameling Citroëns zorgden voor vertier op weg naar de Rhoonse Grienden. Het water, de wilgen en andere flora toonden zich op hun paasbest.
Zelfs een huwelijk tussen twee soorten flora liet zich blijken. Eenmaal de grienden verlatend leek het een koud kunstje om de golfbaan te vinden. Zowel de temperatuur als de twijfel inzake de te volgen route deden ons van gedachten veranderen. Toch nog vrij snel kwam het met gehandicapten bezaaide terrein te voorschijn en verdwenen de HH in de schaduw. De in aller ijl ingevlogen pet kwam niet in aanmerking voor vervanging van de door HH vergeten hoofdbedekking. Na een korte waterdrinkpauze was het passeren van twee pleziervissers aan de beurt en ging het op naar een mooi open stuk richting grazende koeien en een slapende zwaan. Daar werd besloten zelf een draai te geven aan de verder te volgen route.
Erasmus bedankt tot zo ver. Een stukje over het Vossenpad, waarna HH de officiële uitgang nam en HF en andere. Helaas voor HH bood de boerderij geen aardbeien, maar wel aardappels en uien te koop aan. De Koedood en wij Barendrecht in. Vele bankjes, die ons uitnodigden om de pauze te doen, maar allen vol in de zon. De HH zochten meer iets in de schaduw.
Een dergelijk exemplaar diende zich precies op tijd aan en tijdens de boterhammen eten en het water drinken zagen de HH van alles ( b.v. moeder en net niet van hetzelfde postuur dochter, DHL-man) bij de huizen, waar men boven hun eigen garage woont. Op de brug over de A15 vroeg HH zich af, waarom voetgangers zich niet gewoon bij het oversteken zich mogen meten met het voortrazende verkeer. Hoewel fors de wieken bewegend kon ook de molen daar geen passend antwoord op geven. een reden te meer om dicht bij de molen de zaken even in ogenschouw te nemen en en passant de wildgrazers (zeer rustig overigens) met rust te laten. Nog wat omzwervinkjes en toen was de Charloise Lagedijk aan de beurt.
Noem het toeval of niet, maar deze twee personen, die we tegenkwamen, lijken sprekend op de HH. Bij het benzinesation rechtsaf en daar toch weer een klein stukje Erasmuspad tot aan het Zuiderpark. Warmte maakte zich meester van ons, maar het was nog steeds droog. Dat gold inmiddels ook weer voor de kelen en het speurende oog van HH merkte een op horeca lijkend geheel op. Het bleek Nirvana (een staat waarin de vlam van de levensdorst geheel gedoofd is) te zijn.
Op de HH was die staat zeker niet van toepassing en het Weizenbiertje gaf daar op meer dan 1 manier blijk van. Dat anderen wilden dat we deelgenoot werden van hun relatieproblemen deed daar niets aan af. Ook de roep van de koekoek was geen plezierverpester. Aanmerkelijk verkwikt werd de tocht voortgezet tot het moment van inkeer en gekozen werd om koers te zetten naar Zuidplein om daar de metro te pakken en bij Rijnhaven uit te stappen. HH had namelijk nog een fabeltasties plan en wel dit: afbieren bij de Kaapse Brouwers. En zo geschiedde. Na wat opstartproblemen met bestellen genoten we met volle teugen van de inhoud van Kaapse Emmers en oesterzwam- en curry-kokosbitterballen. De regen hield zich verder afzijdig. Al met al een superdag met dit resultaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten