Groene Heeren Wissel 4, bruine veters

Zoals de titel al aangeeft, de wijsheid van deze dag was en is " op naar Dorst ". Niet om al teveel te drinken want de HH hebben de leeftijd om daardoor veel te moeten toiletteren en dat is in dergelijke koude geen pretje. Daarnaast zijn onze zwagers vaak zo goed weggestopt dat het ook niet eenvoudig is om dergelijke handelingen zonder morsen te ondergaan.
HF had een route doorgezonden naar HH maar hierbij aangegeven dat hij het meer dan leuk vond dat HH de hele mail niet zou lezen zodat dit meer dan een verrassing zou zijn. Aldus en zo voort.
HF trad aan bij huize HH en trof daar zowel de vrouwe van HH aan maar ook de jongste telg. Aldus was het me daar een drukte van belang zodat een lang verblijf aldaar niet tot de mogelijkheden zou behoren. Weg en "far from here" was het motto en aldus en zodanig werd uitgevoerd.

Voor we het onszelf goed bewusten waren daar binnen door routes richting honger en dorst. Stoppen en parkeren behoorde zeker tot de mogelijkheden. Niettemin was het omkleed ritueel zeker niet zonder blauwbekken, want eenmaal buiten de Renault was zeker sprake van koude en de hierbij horende niet al te hoge temperatuur.
Niettemin werden er geruste beslissingen genomen inzake welke omloop en waarom. Daarom het dorp uit en direct de wind en de koude vol op en in het gezicht. Grappig maar op een bepaalde manier ook weer niet.
HF gaf ineens te kennen dat het best nog weleens lang kon duren alvorens een bosrijke omgeving zou worden bereikt. Gek natuurlijk, maar op de een of andere wijze paste het wel in het totale plaatje.
Langs gebouwen waarvan sommigen aldus en zeker niet zonder onderhoud werd vrij plotsklaps Molenschot bereikt, getooid in een wel zeer speciale wijze van molenversiering. Hulde voor zoveel nonsens die aldus geen indruk maakte. Het plein waar werkelijk iedereen zou wensen te verzamelen maar er zich blijkbaar niet toe kan aanzetten gaf de mogelijkheid voor HH om oude zaken weg te gooien en zeker niet lukraak foto's te verzamelen van de omgeving.

Natuurlijk was er discussie inzake wie wat waar en met name waarom maar ook in dit geval liep het goed af. Door kon het eindelijk en werd na enige vertraging de bosrijke omgeving breikt die men alhier aanduidde met o.a boswachterij Dorst. Wij zagen "ze" niet maar wellicht heeft u meer geluk.
Ach, wat kunnen wij over de bossen veel vertellen. Bomen, grazers achter hiervoor bedoelde afzetting, etc.
Sommige camping bewoners willen van hun chalet af en laten dit duidelijk merken. Dat hier in de omgeving met scherp wordt geoefend is al direct duidelijk. Dat men de helikopter eerst een half uur laat warmlopen voor een vluchtje van 5 minuten geeft geen pas en slaat daarom nergens op. Foei.
De bossen gaven ons mooie en soms verre gezichten. Het knapperde onder de voetzolen en dat gaf ons een aangenaam gevoel. Natuurlijk zijn er bomen en is er wildlife alleen liet men zich niet zien.

Een prettig stel op lange stelten wilde bewijs van wintersport. Als zodanig maar met behoud van onze kwaliteit zorgden de HH op gepaste en aangename wijze voor 2 foto's waarop men elders het bewijs kon leveren.

Rijen is prachtig en zo ook de kerk en de aanbieding met dames ondergoed. Niet te lang blijven is hier van belang.

Het 1300 bankje was er niet, uiteindelijk maar veel later wel een dikke boomstam. Al staande en pratende werd gegeten en de omgeving onderzocht. Geen verdachte zaken aangetroffen.
Dan maar weer verder, want de tijd dringt. Meertjes, soms bevroren. Ook schuilplaatsen voor vleermuizen die we dan ook niet zagen werden gepasseerd.

Het laatste stuk kende eigen inbreng en hierdoor werd er een laatste fraaie openheid getroffen en kon de wandeling worden afgerond op ca 20 km.

Moe maar voldaan werd een omkering in schoeisel gerealiseerd en ving de thuisreis aan door middel van een aanvang.

Min of meer aan het einde kwam de onvermijdelijke vraag alwaar het bieren zou geschieden. Diverse mogelijkheden werden aangedragen maar even zo zeer afgewezen. Nieuwerkerk, Capelle maar zeer ook 010. De een na de ander werd gewogen en afgewezen of mocht door naar de volgende ronde. Uiteindelijk werd het een strijd tussen 010 en Nieuwerkerk. De laatste werd uiteindelijk de winnaar. Wij namen ons voor om de vraag "waar kennen jullie Wout van" naar eer en geweten te beantwoorden.
De ontvangst was meer dan hartelijk en de keuze voor bier kon door de aanwezige dame niet worden afgewacht zodat nagenoeg direct enige bieren voor onze neuzen waren aangereikt.
Gelukkig kregen wij meer tijd voor de beslissing over te happen zaken zodat een garnituur (x 2) werd besteld, want per stuk slechts 6 stuks.
Jammie, Weizen en Karmeliet, lekker hoor.
De terugreis gaf ons ontdooiende regen, maar dat deerde ons niet.
Want die van vandaag was maar weer eens een fraaie en die mooie witte wereld hebben we hier in NL niet zo vaak.

Groene Heeren Wissel drie: het Groene Hart op de goede plaats

Hoe het ook afloopt met de Brexit; afgelopen dinsdag was niet mevrouw May haar dag, maar was er voor haar toch zeker sprake van Mayday. Ze zal haar toevlucht waarschijnlijk ook weer zoeken bij potten pindakaas. Dit brengt ons bij het feit, dat HF vandaag onder ander meer een broodje met pindakaas voor de lunch in zijn rugzak had meegenomen. Maar daarover later meer. Terwijl HH druk meelverkeer onderhield met ene S. van de beoogde boekdrukker van ons vijfde wandelingverzamelingsboek, vond hij toch ook nog tijd om inspanningen te verrichten inzake een wandelroute.

Dit laatste was veel sneller succesvol dan het eerste. Reeds op dinsdag wisten de HH al in welke omgeving het wandelen zou gaan plaatsvinden. Vanuit Hazerswoude-Dorp via Hazerswoude-Rijndijk en Groenendijk weer terug naar Hazerswoude-Dorp. Op zich een mooi plan, tenzij je niet van wandelen houdt. Dan ligt de optie van blijven in Hazerswoude-Dorp meer van de hand. Of überhaupt niet naar Hazerswoude-Dorp gaan. Enfin. HH nam de zware taak op zich om ge-automobiliseerd HF en zichzelf naar het beginpunt te brengen. Dat verliep iets stroever dan verwacht. Hoewel de gladheid op de weg wel meeviel, moest, voordat aan verkeersdeelname kon worden overgegaan, een hardnekkig en dik aangebracht cadeautje van de IJskoning van de autoruiten worden verwijderd. Bij aankomst bij HF werd deze getrakteerd op een niet-luisterend maar informerend oor. Onder het uitwisselen van nieuwtjes werd koers gezet.

Onderweg vond een flink stuk ijs het nodig om van het dak van een vrachtwagen af te waaien en met een behoorlijke knal op de auto van HH neer te komen. Gelukkig zonder beschadigingen aan de auto kon na aankomst bij de wandelstartplek bij 't Regthuys (beetje krom geschreven) worden vastgesteld. HH nog steeds zonder nieuwe veters, maar voor de wandelingen zijn die ook niet nodig, zodat een vlekkeloos schoenritueel kon plaatsvinden. Sjaals werden ook omgedaan en op pad. De regen en de daaropvolgende vorst had ook hier toegeslagen. Voorzichtig aan was het devies, maar niet de oorzaak van de eigen inbreng. Snel daarna zagen we de ongelooflijk mooie aanbieding van de bakker: 4 broden voor 7,50 euro. Vlak buiten de bebouwde kom bij de Heerelaan hihi werden we hihi begroet hihi door een hihi drietal hihimeisjes die hihi na de terugbegroeting van hihi de HH van hihi overgingen naar hihihihihihi en nog wat andere klanken. Hadden we al gezegd dat het glad was? HH wist van een vorige wandeling in deze buurt, dat er sprake moest zijn van een paalkampeerterrein. HF was onwetend inzake dat.

Maar dat HH juist was, bleek even later. Na de tekoopeieren bij Spookverlaat ging het even mis en niet door datgene wat zich in de legende voordoet. iets te ver doorgelopen, maar geen enkel probleem verder. De ontvangst in het weiland door de schapen middels plassen en poepen was hartverwarmend. Een aantal keren over bruggetjes de sloten oversteken en daar konden we onder de snelweg door. Voor beiden een mooie gelegenheid om even toe te geven aan de door de kou opgewekte aandrang tot plassen. We deden dat onder het viaduct, hoewel bij nader inzien de verderop staande gele prullenbak daar ook best voor gebruikt had kunnen worden. Overigens zou HF naar een paar onderweg zich gaan overgeven aan het plasritueel. Maar wel rustig, dus niet wild. Nog even de fietsmevrouw waarschuwen voor de gladheid en toen konden de dorpsgrenzen van Hazerswoude-Rijndijk binnengetreden worden. HF vond het verbazingwekkend hoever de service van Hotel Groenendijk gaat: men kan er zelfs overnachten. Inmiddels werd het wel tijd om de lunch naar binnen te werken. Bij een bankje met dit bord was een uitstekend plan.

HF dus wel, maar HH geen pindakaas. Tijdens de maaltijd mochten we getuigen zijn van hoe een zeer dunbenige mevrouw een kortpotig hondje uitliet. Bij de gekortwiekte molen stonden een aantal oudere campers en een verzameling tractoren. Redenen genoeg voor de HH om niet op de stoelen te gaan zitten en wel weer onder de snelweg door te gaan. Aan het pad langs de sloot naar Groenendijk was alweer een paalkampeerterrein. Ook was iemand bezig met fikkie stoken, maar toen hij ons in de gaten kreeg, verdween hij in het opengewerkte schip. Bij het verlaten van Groenendijk stuitten we op de Bommelweg. Wist u dat zich daar de Bommelzolder bevindt en dat die op afspraak te bezichtigen is? Wij niet, maar nu wel. De route leidde ons nu door een natuurgebied genaamd de Wilck. Veel water en daar tussendoor een pad. Naast veel water verbleven er ook veel watervogels en een paar witte reigers. Van de uitkijkmuren hebben we geen gebruik gemaakt. Terug op het asfalt kwam ons een auto met gele knipperlichten tegemoet. De waarschuwingslichten waren niet voor niets.

De auto verspreidde achter zich een gladheidsbestrijdingsmiddel. Bij de boerderij aan de rechterkant had een wit paard het op haar heupen. De komst van de HH kalmeerde haar wel grotendeels. Bij de pony's mochten we het weiland weer in. Opvallend was wel de hoeveelheid zwanen daar in de buurt. We hadden wel al veel ganzen in een V-formatie voorbij zien komen en misschien waren de zwanen dat ook van plan. Echter een aantal van hen had de ontmoeting met de hoogspanningskabels niet overleefd. Na wat aarzelen ging het niet vervolgden we onze weg niet over de rijplaten, maar door het weiland en kwamen zo weer aan in het startdorp. Hier maakten we nog van alles mee, maar daar zullen we u niet mee lastigvallen. De terugweg naar R.E.O. werd aanvaard en de weg leidde vlot naar het Belgisch biercafé aan de Nieuwe Binnenweg. We deden ons tegoed aan frietje met, flammkuchen, Arthur's Legacy 15. Belgian Black Coffee en Leffe Dubbel. Een prima afsluiting van een prima wandeling.

P.S. Mocht verveling u ten deel vallen; google gerust even naar Spookverlaat en/of de Bommelzolder.

Tot slot nog een paar voorbeelden van onverwachts fotograferen.

Groene Heeren Wissel 2

Vandaag zou het dan min of meer slecht weer worden. Heerlijk.

Opgewekt en uiteindelijk ook vastbesloten togen wij in een voiture met welke kleur ook weer richting Vleuten.
Evenwel was onderweg ineens sprake van terughoudendheid maar ook voorrang gevende Audi. Hoe dan ook, via de telefoon van HH werd alternatief geboden in de vorm van door onbekende streken en dorpen en dito buurtschappen.
Om deze rust aldaar niet te verstoren gaan wij er geen melding van maken.
Op slinkse wijze zocht HF toch weer de A12 op en mede daardoor zijn wij in staat om u deze vertelling aan te bieden.
Allen die met de pecunia in de hand klaar staan om de vol
gende editie van de wandelbelevenissen van de HH aan te schaffen hebben wij slechts de volgende mededelen in petto: geduld is een schone en memorabele eigenschap.

Aangekomen op de plek der bestemming was sprake van meerdere mogelijkheden tot parkeer. HF koos een volledig in vrijheid staande en gelegen plek uit.
Aldaar werden schoenen verwisseld, volledig transparant en werden diverse apparaten in gereedheid gebracht. Beide HH beschikken over voldoende accu capaciteit dus daaraan lag het niet.

HH mocht de richting bepalen dus werd het niet tegen de klok in.
Maxima heeft hier behoorlijk huis gehouden, met lokalen maar ook met Japanners. Als dank voor bewezen diensten hebben wij een tuin aangelegd. Mooi en zeer geschikt om een waterlating te doen uit piemel achtige organen, al gier toevallig aanwezig samen met de HH. Eerlijk gemeld vooral van toepassing voor HH. Een voorbode van meerdere ondernemingen in deze setting zijnde.

HF sloeg er vrolijk fotograferend op los, HH was meer ingetogen deze keer. Natuurlijk de titel in acht nemend waren de jassen groen en de paraplu van HF bij niet meer heel. Maar daarover straks meer. Het park verlatend en onder het

spoor door heb je eerst nog een merkwaardige constructie
waarschijnlijk voor weinig overgenomen van een nadere onbekende. Alles heeft tenslotte zijn prijs. Harrie was ons inmiddels ook genaderd maar wij deden alsof het ons niets kon schelen. Huisnummer 1633 (best veel voor een buurtschap) deed ons verlangen naar meer en zodoende stopten wij hier niet.
Het magische station van Vleuten gaf aan dat sommige treinen hier niet stopten.
En verder ging het, een in de steiger toren en landgoederen door kruisend.
Vandaar uit ging het de landgoederen in, al dan niet met of zonder regen, met of zonder paraplu, met of zonder regenkap over de mooie haardossen gedrapeerd alsof het zo hoorde te zijn en te presenteren.

De A2 kon ons nu niet boven dus erover heen en direct rechtsaf en aan de maaltijd. Het was een geluk dat dit bij een communicatie mast van KPN was, anders hadden wij u deze zaken  niet kunnen aanbieden. Daarna volgde een deel langs de A2 die je nauwelijks kon horen.

Klim trajecten, Kinder boerderijen en minder dieren, uitlaat dames vergezeld van honden die ervoor gemaakt leken te zijn en een uitlaatdame in ware doodsangst verkerend. Hier hebben wij niets aan kunnen doen. Wij waren gelukkig zo verstandig om hierop niet te wachten.

Opnieuw de A2 overstekend was het tijd voor een stereo portret, hoewel voor de techneuten 2 maal mono een betere aanduiding is.

Een niet zo bijzonder stuk leidde uiteindelijk tot een waar strand
alwaar lefgozers in slechts zwembroek gehuld zich in het water waagden. Dergelijk strapatsen hoeft u van de HH niet te verwachten maar de aanschouwing was vermakelijk en voerde tot leuke discussies onderling die vermeldenswaardig niet bleken te zijn, reden waarvoor en waarom u ze hier niet aantreft.

Ruim rondom het strand en daarna toch weer met wat hindernissen de Maxima tuin en park

omgeving bereikt en dat bleek de opmaat naar de auto arrivatie te zijn.
Hier slechts instapping, raadpleging van file nieuws en op weg naar 010.
Min of meer in de tuin werd bier genuttigd vergezeld van bitterballen.
Een mooie afsluiting waarbij in het komende vizier de volgende zaken staan:
- nieuwe paraplu
- nieuwe veters (16 gaats)

Tot een volgend.

Bij deze geopend: de eerste Groene Heeren Wissel

Hopelijk bent u 2019 op een aangename wijze binnengekomen. Wij wensen u allen sowieso een geweldig jaar toe. Voor ons als leden van de Commissie Stiekem Wandelen is het even wennen om, na honderd keer, niet meer stiekem te wandelen. Maar neemt u gerust van ons aan, dat het toch verbazend snel went. De komende honderd verslagen zullen het licht zien onder de verzamelnaam Groene Heeren Wissels, Met dank aan al diegenen, die er voor gezorgd hebben, dat de HH vaak heel prettige wandelingen hebben gedaan naar aanleiding en hand in hand met de Groene Wissels en gelieerde routes. Nee, het is niet zo, dat de wandeling van deze week ook door een dergelijke route is ingegeven. HF liet zich inspireren door de routeplanner van Route.nl. Dat resulteerde in dit geheel.

Om de startplek te bereiken voorzag HH in stuurkunst naar HF. Vanaf daar en onder vrolijk uitzwaaien door VM was de Donauring in Drunen het doel. Op onnavolgbare wijze en dus ook niet achtervolgt koos HH een mooie parkeerplek uit en kon het schoenenritueel aanvangen. Nauwelijks waren de eerste stappen gezet of we hoorden boegeroep. Het leek verdacht veel op koeboegeroep. Maar veel aandacht schonken we er niet aan. Andere zaken gingen voor. Nadat we de waarschuwingen en andere mededelingen bij Baardwijkse Overlaat (of Overlast zoals sommigen zeggen) in ons op hadden genomen deden we het hek open. De meneer met de herdershond, welke voorzien was van slepende achterpoten, begroette ons hartelijk, waarop ook een van dezen ons luidkeels welkom heette.

Heel veel vriendelijkheid dus. Het solitaire bijenhotel heeft betere tijden gekend. De begroetingen waren overigens nog  niet op, want kijk maar eens wie ons nog opwachtten op het wandelpad.

Na de vele vennen en plassen mochten we een stukje langs het afwateringskanaal 's Hertogenbosch-Drongelen lopen. Vlak voordat we dat gingen oversteken werden we min of meer bedreigt door een mevrouw en meneer, die als wapen allebei een paraplu hadden meegenomen. Zonder kleerscheuren mochten we door. Aan de overzijde had de handbalvereniging bezit genomen van het onderkomen van de ruitervereniging de Paardenvriend. Niet lang daarna en vlak voor het zwembad kwamen twee personen ons tegemoet. 1 daarvan was zeker een vrouw en de andere wenste middels een jas tot op de enkels en een diep over het hoofd getrokken klokhoed onherkenbaar te blijven. Het verzoek van HF aan HH of hij ook een dergelijk hoofddeksel mocht, werd resoluut van de hand gewezen.

In het achter het zwembad gelegen park lagen een aantal herten. Ook al hadden we net de wel en de niet toegestane zaken gelezen, we konden de routegegevens even niet precies volgen, zodat eigen inzichten werden aangesproken. Uiteraard met succes. De begroeting door het hondje was erg lief, maar mocht niet van de meneer en mevrouw. Dat het hondje niet zo goed luisterde, kwam volgens meneer door de knallekes. De wandeling ging verder door een stuk bos, waar een aantal bomen te moe waren geworden om nog rechtop te staan. Na de verboden toegang boerderij volgde een kaarsrecht en ietwat smal pad. In de tussentijd had HH vertelt, dat hij op nieuwe vetersjacht was geweest.

De veters moesten voldoen aan de achtgatencriteria. De aankoop van dergelijke veters bleek thuis een minder goede aangezien de lengte een te korte bleek. Zodoende waren de schoenen nog steeds veterloos. Na het smalle pad volgde een breed pad. Daar werd door een wandelmeneer in gezelschap van een jongen en een meisje aan de HH gevraagd of zij wellicht bekend waren in het gebied. Na het ontkennende antwoord van de HH ontboezemde het drietal dat men op zoek was naar duinen. Hun uitgestippelde route voorzag daar echter niet in. Was niet erg. Dan gingen ze het wel met de auto opzoeken. Door deze afleiding raakten we vanaf de route, maar daar kon wel weer een mouw aangepast worden. Inmiddels begonnen de maagjes zich te roeren en was het zoeken naar een geschikte rust- en eetplek begonnen. Bij de brug over het eerder genoemde kanaal werd de ideale stek gevonden.

Broodjes en water vonden gretig hun weg. Het duinzoekende drietal diende zich weer aan. Op de vraag van de man aan de jongen of hij het stuk plastic had weggegooid antwoordde HF in gedachten wat HH hardop zei: "nee, opgegeten". Het startsein voor verder wandelen werd gegeven. Honden blaften en mensen begroetten elkaar ook. De wandeling voerde langs een openluchtzwembad en sportvelden over een mul zandpad naar de bebouwde kom. Daar waar benedendijks mensen een echt hondenexemplaar uitlieten, lieten wij bovendijks onze imaginaire hond genaamd Karel uit. Verwarring benedendijks was gesticht. Op het navolgende open stuk troffen we onder andere een lestractor, geen vikingschepen en een wandelstel aan. Om niet al te erg door de wind te worden geplaagd, bleven we benedendijks tot aan de Zwaluwmoersedreef. Eenmaal op de Duinweg ontkwamen we niet meer aan de bebouwde kom. De Grotestraat doet haar naam eer aan. We volgden haar van oost naar west. Via nergens.

Onderweg zagen we kunst, maar ook werd onze aandacht getrokken door een etalage met vochtige versnaperingen. Aan het einde van de Grotestraat namen we de Eindstraat. Dat was voor ons voorlopig ook de laatste straat. In het gras langs de Amazone zagen we een paar schoenen zonder veters; acht gaten per schoen. Nog even de meneer met de slechtziendenstok gegroet en toen was de koek op. De afterparty vond plaats in Oud Alblas bij De Krom. Naast nieuw interieur werden ons Blauwe Ijsbeer Tarwebok, Leffe Blond en een bittergarnituur voorgeschoteld.