Evenwel was onderweg ineens sprake van terughoudendheid maar ook voorrang gevende Audi. Hoe dan ook, via de telefoon van HH werd alternatief geboden in de vorm van door onbekende streken en dorpen en dito buurtschappen.Om deze rust aldaar niet te verstoren gaan wij er geen melding van maken.
Op slinkse wijze zocht HF toch weer de A12 op en mede daardoor zijn wij in staat om u deze vertelling aan te bieden.
Allen die met de pecunia in de hand klaar staan om de vol
gende editie van de wandelbelevenissen van de HH aan te schaffen hebben wij slechts de volgende mededelen in petto: geduld is een schone en memorabele eigenschap.
Aangekomen op de plek der bestemming was sprake van meerdere mogelijkheden tot parkeer. HF koos een volledig in vrijheid staande en gelegen plek uit.
Aldaar werden schoenen verwisseld, volledig transparant en werden diverse apparaten in gereedheid gebracht. Beide HH beschikken over voldoende accu capaciteit dus daaraan lag het niet.
HH mocht de richting bepalen dus werd het niet tegen de klok in.
Maxima heeft hier behoorlijk huis gehouden, met lokalen maar ook met Japanners. Als dank voor bewezen diensten hebben wij een tuin aangelegd. Mooi en zeer geschikt om een waterlating te doen uit piemel achtige organen, al gier toevallig aanwezig samen met de HH. Eerlijk gemeld vooral van toepassing voor HH. Een voorbode van meerdere ondernemingen in deze setting zijnde.
HF sloeg er vrolijk fotograferend op los, HH was meer ingetogen deze keer. Natuurlijk de titel in acht nemend waren de jassen groen en de paraplu van HF bij niet meer heel. Maar daarover straks meer. Het park verlatend en onder het
waarschijnlijk voor weinig overgenomen van een nadere onbekende. Alles heeft tenslotte zijn prijs. Harrie was ons inmiddels ook genaderd maar wij deden alsof het ons niets kon schelen. Huisnummer 1633 (best veel voor een buurtschap) deed ons verlangen naar meer en zodoende stopten wij hier niet.
Het magische station van Vleuten gaf aan dat sommige treinen hier niet stopten.
En verder ging het, een in de steiger toren en landgoederen door kruisend.
Vandaar uit ging het de landgoederen in, al dan niet met of zonder regen, met of zonder paraplu, met of zonder regenkap over de mooie haardossen gedrapeerd alsof het zo hoorde te zijn en te presenteren.
De A2 kon ons nu niet boven dus erover heen en direct rechtsaf en aan de maaltijd. Het was een geluk dat dit bij een communicatie mast van KPN was, anders hadden wij u deze zaken niet kunnen aanbieden. Daarna volgde een deel langs de A2 die je nauwelijks kon horen.
Klim trajecten, Kinder boerderijen en minder dieren, uitlaat dames vergezeld van honden die ervoor gemaakt leken te zijn en een uitlaatdame in ware doodsangst verkerend. Hier hebben wij niets aan kunnen doen. Wij waren gelukkig zo verstandig om hierop niet te wachten.
Opnieuw de A2 overstekend was het tijd voor een stereo portret, hoewel voor de techneuten 2 maal mono een betere aanduiding is.
Een niet zo bijzonder stuk leidde uiteindelijk tot een waar strand
alwaar lefgozers in slechts zwembroek gehuld zich in het water waagden. Dergelijk strapatsen hoeft u van de HH niet te verwachten maar de aanschouwing was vermakelijk en voerde tot leuke discussies onderling die vermeldenswaardig niet bleken te zijn, reden waarvoor en waarom u ze hier niet aantreft.
Ruim rondom het strand en daarna toch weer met wat hindernissen de Maxima tuin en park
Hier slechts instapping, raadpleging van file nieuws en op weg naar 010.Min of meer in de tuin werd bier genuttigd vergezeld van bitterballen.
Een mooie afsluiting waarbij in het komende vizier de volgende zaken staan:
- nieuwe paraplu
- nieuwe veters (16 gaats)
Tot een volgend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten