Hoe het ook afloopt met de Brexit; afgelopen dinsdag was niet mevrouw May haar dag, maar was er voor haar toch zeker sprake van Mayday. Ze zal haar toevlucht waarschijnlijk ook weer zoeken bij potten pindakaas. Dit brengt ons bij het feit, dat HF vandaag onder ander meer een broodje met pindakaas voor de lunch in zijn rugzak had meegenomen. Maar daarover later meer. Terwijl HH druk meelverkeer onderhield met ene S. van de beoogde boekdrukker van ons vijfde wandelingverzamelingsboek, vond hij toch ook nog tijd om inspanningen te verrichten inzake een wandelroute.
Dit laatste was veel sneller succesvol dan het eerste. Reeds op dinsdag wisten de HH al in welke omgeving het wandelen zou gaan plaatsvinden. Vanuit Hazerswoude-Dorp via Hazerswoude-Rijndijk en Groenendijk weer terug naar Hazerswoude-Dorp. Op zich een mooi plan, tenzij je niet van wandelen houdt. Dan ligt de optie van blijven in Hazerswoude-Dorp meer van de hand. Of überhaupt niet naar Hazerswoude-Dorp gaan. Enfin. HH nam de zware taak op zich om ge-automobiliseerd HF en zichzelf naar het beginpunt te brengen. Dat verliep iets stroever dan verwacht. Hoewel de gladheid op de weg wel meeviel, moest, voordat aan verkeersdeelname kon worden overgegaan, een hardnekkig en dik aangebracht cadeautje van de IJskoning van de autoruiten worden verwijderd. Bij aankomst bij HF werd deze getrakteerd op een niet-luisterend maar informerend oor. Onder het uitwisselen van nieuwtjes werd koers gezet.
Onderweg vond een flink stuk ijs het nodig om van het dak van een vrachtwagen af te waaien en met een behoorlijke knal op de auto van HH neer te komen. Gelukkig zonder beschadigingen aan de auto kon na aankomst bij de wandelstartplek bij 't Regthuys (beetje krom geschreven) worden vastgesteld. HH nog steeds zonder nieuwe veters, maar voor de wandelingen zijn die ook niet nodig, zodat een vlekkeloos schoenritueel kon plaatsvinden. Sjaals werden ook omgedaan en op pad. De regen en de daaropvolgende vorst had ook hier toegeslagen. Voorzichtig aan was het devies, maar niet de oorzaak van de eigen inbreng. Snel daarna zagen we de ongelooflijk mooie aanbieding van de bakker: 4 broden voor 7,50 euro. Vlak buiten de bebouwde kom bij de Heerelaan hihi werden we hihi begroet hihi door een hihi drietal hihimeisjes die hihi na de terugbegroeting van hihi de HH van hihi overgingen naar hihihihihihi en nog wat andere klanken. Hadden we al gezegd dat het glad was? HH wist van een vorige wandeling in deze buurt, dat er sprake moest zijn van een paalkampeerterrein. HF was onwetend inzake dat.
Maar dat HH juist was, bleek even later. Na de tekoopeieren bij Spookverlaat ging het even mis en niet door datgene wat zich in de legende voordoet. iets te ver doorgelopen, maar geen enkel probleem verder. De ontvangst in het weiland door de schapen middels plassen en poepen was hartverwarmend. Een aantal keren over bruggetjes de sloten oversteken en daar konden we onder de snelweg door. Voor beiden een mooie gelegenheid om even toe te geven aan de door de kou opgewekte aandrang tot plassen. We deden dat onder het viaduct, hoewel bij nader inzien de verderop staande gele prullenbak daar ook best voor gebruikt had kunnen worden. Overigens zou HF naar een paar onderweg zich gaan overgeven aan het plasritueel. Maar wel rustig, dus niet wild. Nog even de fietsmevrouw waarschuwen voor de gladheid en toen konden de dorpsgrenzen van Hazerswoude-Rijndijk binnengetreden worden. HF vond het verbazingwekkend hoever de service van Hotel Groenendijk gaat: men kan er zelfs overnachten. Inmiddels werd het wel tijd om de lunch naar binnen te werken. Bij een bankje met dit bord was een uitstekend plan.
HF dus wel, maar HH geen pindakaas. Tijdens de maaltijd mochten we getuigen zijn van hoe een zeer dunbenige mevrouw een kortpotig hondje uitliet. Bij de gekortwiekte molen stonden een aantal oudere campers en een verzameling tractoren. Redenen genoeg voor de HH om niet op de stoelen te gaan zitten en wel weer onder de snelweg door te gaan. Aan het pad langs de sloot naar Groenendijk was alweer een paalkampeerterrein. Ook was iemand bezig met fikkie stoken, maar toen hij ons in de gaten kreeg, verdween hij in het opengewerkte schip. Bij het verlaten van Groenendijk stuitten we op de Bommelweg. Wist u dat zich daar de Bommelzolder bevindt en dat die op afspraak te bezichtigen is? Wij niet, maar nu wel. De route leidde ons nu door een natuurgebied genaamd de Wilck. Veel water en daar tussendoor een pad. Naast veel water verbleven er ook veel watervogels en een paar witte reigers. Van de uitkijkmuren hebben we geen gebruik gemaakt. Terug op het asfalt kwam ons een auto met gele knipperlichten tegemoet. De waarschuwingslichten waren niet voor niets.
De auto verspreidde achter zich een gladheidsbestrijdingsmiddel. Bij de boerderij aan de rechterkant had een wit paard het op haar heupen. De komst van de HH kalmeerde haar wel grotendeels. Bij de pony's mochten we het weiland weer in. Opvallend was wel de hoeveelheid zwanen daar in de buurt. We hadden wel al veel ganzen in een V-formatie voorbij zien komen en misschien waren de zwanen dat ook van plan. Echter een aantal van hen had de ontmoeting met de hoogspanningskabels niet overleefd. Na wat aarzelen ging het niet vervolgden we onze weg niet over de rijplaten, maar door het weiland en kwamen zo weer aan in het startdorp. Hier maakten we nog van alles mee, maar daar zullen we u niet mee lastigvallen. De terugweg naar R.E.O. werd aanvaard en de weg leidde vlot naar het Belgisch biercafé aan de Nieuwe Binnenweg. We deden ons tegoed aan frietje met, flammkuchen, Arthur's Legacy 15. Belgian Black Coffee en Leffe Dubbel. Een prima afsluiting van een prima wandeling.
P.S. Mocht verveling u ten deel vallen; google gerust even naar Spookverlaat en/of de Bommelzolder.
Tot slot nog een paar voorbeelden van onverwachts fotograferen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten