GHW 46: Hazen bij Haastrecht

Het gebeurt zelden, maar het was HF weer eens gelukt om een bericht naar HH te versturen zonder dat dat aankwam. Op zich leidt dat niet tot rampen of ander leed. Dat het onderwerp van het bericht een voorstel tot wandelen an sich en een bepaald traject bevatte, was toch niet geheel onbelangrijk. U weet wel waarom. Een kortsluitactie bracht helderheid. Zodoende ging HF vrijdagmiddag naar HH om a) geïnformeerd te worden inzake schildervorderingen en ten tweede ophaling te doen voor een wandeling door en in de buurt van Haastrecht. De laatste keer dat dat plaatsvond was bijna tien jaar geleden.

Het most er maar weer eens van komen. Nu geen sprake van Hekendorp aandoening, maar wel stond Stolwijk op het programma. Onderweg naar Haastrecht merkte HH terecht op, dat er sprake was van best veel gekke witte autootjes. Gedurende de wandeling zouden we regelmatig dergelijke voertuigen zien en/of tegenkomen. In Haastrecht bij de brug parkeerde HF Bij de Brug. HF verwachtte slechts verharding onder de voeten gedurende de gehele wandeling. Toch deden de HH op het ergste voorbereid de stoutste schoenen aan. Zonder het lied "Schipper mag ik overvaren" liepen we over de brug het dorp in, zodat gesproken kon worden van het begin van de wandeling. HF had enigszins een sleepbeen, maar het deerde de pret niet. Volgens HH zouden we zo rond vier uur getrakteerd kunnen worden op vochtige regen. Voorlopig was daar nog niets van te merken. Wel wilde de zon een beetje uit haar schulp kruipen en met succes. Langs kerken van verschillende gezindheden en ook het theater liep het pad.

Een niets aan duidelijk te wensen overlatende manier van aangeven van nu even geen bezoek werkte een beetje op de lachspieren. En aangezien lachen gezond is, gaven de HH zich er aan over. Dat van lachen en gezondheid was blijkbaar nog niet doorgedrongen aan de man en zijn hond. Het lijkt er op, dat wonen in Haastrecht de man niet veel plezier oplevert. Maar goed, even later vond een ontmoeting met een pony plaats en had HH iets ontdekt dat zijn minst op een boom lijkt.

Dat HF bij het aanmaken van de route niet heel erg goed had opgelet, bleek op het moment dat we Bilwijk betraden. De term onverhard is daar behoorlijk van toepassing. De omgeving in ogenschouw nemende kan men rustig vaststellen, dat het de afgelopen dagen aardig geregend heeft in de omgeving. Vermeldenswaardig zijn zeker de twee hazen, waarvan eentje even liet zien hoe hardlopend het hazenpad genomen kan worden en de melkbus, die, naar aanleiding van ontvangst bij HH, spontaan uiteen spatte. Terwijl de werkmannen paaltjes en dergelijke mishandelden, werden we gewaarschuwd dat er ook een ram in het weiland stond. Gezien de horens van de ooien leek een bezoek aan de schapen sowieso geen goed plan.

Een klein dier maakte gebruik van de mogelijkheid om in de klauwen van een torenvalk een stukje te vliegen. Eindbestemming was op dat moment nog niet bekend. En toen volgde het binnentreden van Stolwijk. Om het dagelijkse drukke leven daar niet te verstoren, leidde ons pad door de oostelijke buitenwijken. So, Paddon? en naar de apen mochten we afluisteren. Eenmaal het dorp achter ons gelaten hebbend en ons bevindend op de Bovenkerkseweg, bleek dat van tegenwind geen sprake meer was. Wel werd er driftig aan de straatverlichting gesleuteld. Op het moment dat de meneer in het bakje door wat draaibewegingen voor licht zorgde, ontstond er bij hem en zijn collega blijdschap, die onmiddellijk op de HH oversloeg. Aan het einde van de weg overzag HH het geheel.

Ondanks het niet-passende gekraai van de haan, was dit het oordeel van HH inzake het geheel. Na het oversteken van de Boezem van Bergambacht wachtte een tweede stuk onverhard. dit keer voorzien van behoorlijk veel water. U zul het waarschijnlijk niet geloven, maar de broeken waren na dit stuk behoorlijk rijp voor een wasmachinebeurt. Na het bushokje en de waarschuwing voor een agressieve buizerd voerde ons pad langs de diverse boerderijen en prachtige stulpjes aan de Oost-Vlisterdijk. Het gesprek tussen HH en een kalkoen leverde prachtige wetenswaardigheden op. Een kort fragment daarvan kan u op verzoek worden toegezonden. Gezien zijn Friese achtergrond bloeide het hart van HF op bij het zien van een fierljepveld. De broeken waren al vies, maar gelukkig kwam er nog een stuk over en door een modderige ondergrond. Het mooiste voor het laatst bewaren leek het wel op.

En daar dook Haastrecht al weer op. En een heel kleine voorbode van iets wat op regen zou kunnen lijken. Langs een zeer uit de kluiten gewassen paddenstoel en een neergestort vliegtuig werden we weer in Haastrechtse armen gesloten. Een kort bezoekje aan het Hofje gesticht door Zijll van den Ham kon er nog wel even af. De mevrouw, die ons tegemoet kwam, fluitte op een manier zoals iemand doet, die iets onoorbaars heeft uitgespookt of gaat uitspoken. Wat is ons niet bekend. Wel werd het ons duidelijk, dat het helemaal niet erg was, dat we over de brug en weer bij de auto waren.

Het regenen begon nu loos te gaan. Onderweg naar het horecaf werd erg duidelijk, dat de HH weer ons geboft hadden met weer tijdens de wandeling. Dankbaar gingen we (HH dit  naar Wout, die we eigenlijk niet kennen en er ook niet meer is. Wel de kordate barmevrouw. Na wat verduidelijkingen kregen we (nee, geen Corona) allebei een Karmeliet en een tijdje later (want er zat al wat in de frituurpan) ons bestelde bittergarnituur. Overigens werd er van de zaak ook nog wat gefrituurde zaken aan ons gegeven. De HH gingen tevreden naar huis.