GHW48: Geen Polsbroek maar Nieuwerkerk

Uiteraard zijn de HH niet algeheel blind noch doof voor hetgeen er op onze planeet gaande is. Toch ontgaat ons ook wel eens iets. Gelukkig hebben we dan nog een president van de VS, die wel op de hoogte is van alles. Vandaar dat we nu ook weten, dat het de schuld van Europa is, dat Covid 19 zich wereldwijd heeft kunnen verspreiden. Is dat voor de HH dan ook een reden om niet te gaan wandelen op een vrijdag de dertiende? Valt best mee. Het was meer de vraag waarheen en wat doet het weer. Het weer leek geen grote spelbreker te willen zijn, zodat er naar hartenlust gezocht kon worden naar een passende route. Uiteindelijk viel de keuze op deze.

Begin- en eindpunt bij een ons inmiddels redelijk bekend optrekje. De van onderhoud aan de buitenkant van de zaak staat in schril contrast met de gezelligheid, die er altijd binnen heerst. En de aanwezigheid van de HH wordt tegenwoordig al gedoogd en soms zelfs nog meer dan dat. Maar eerst wandelen natuurlijk. HH bleef thuis tot het moment, dat HF hem kwam ophalen.

HH was in opperbeste stemming, want de binnenkant van zijn woonhuis had een fraaie metamorfose ondergaan en was nu voorzien van nieuwe verf en nieuwe trappenbekleding. Hiervoor was iemand ingehuurd, die qua kopjes koffie (met bijpassende koeken etc.) HH ruimschoots de baas is. Het resultaat mag er dan ook zijn. Met een goede muts ging het dus op naar Nieuwerkerk aan den IJssel en voornoemd etablissement. Schoenenwissel en op pad. Ter ondersteuning en voor ervaringopdoening had HH een Garmin meegenomen en nam die ook niog in gebruik. 

HF nam, in de hoop, dat, net als vorige week, afschrikking van regendruppels zou plaatsvinden, zijn stormparapluutje mee. Langs een mooi exemplaar van een usedtobeboom ging het op naar The Dutch Dream Factory. Van verband met The American Dream of een andere soort droom, wordt bevestigd noch ontkend. Wat we wel weten is, dat men van de Rustwat liever heeft, dat u de zij-ingang neemt. En dat men aan scootmobielers er gewoon op het terras een borreltje inschenkt. Terwijl we over het Francois Viaduct (geen familie van HF) liepen, kwam ons een auto tegemoet met een hoofdschuddende dame aan het stuur. Of daar een ziekte of iets dergelijks aan ten grondslag lag; onbekend.

Net als de wandeldame met haar groene laptoptas; onbekend. Ja, als we alles op gaan noemen, wat ons onbekend is, wordt dit een ander soort verhaal. Daarom wat meer indrukken, van zaken die ons tijdens de wandeling duidelijk werden gemaakt. In Nieuwerkerk woont minimaal 1 poezewoes, die niet bang is voor de HH, maar wel voor scootmobielen. Zo woont er ook minstens 1 dame, die niet bang is om met blauw haar rond te lopen en stil te staan.

En wat dacht u van deze scheve brug? En een hondjeuitlatend meisje met vleugels aan haar laarsjes? Al dit en nog meer wetenswaardigheden namen de HH met zich mee het dorp uit. Daar werden we opgewacht door een straf windje en een andere speling der natuur. Even een gekkigheid dacht de gekke geit en stak zijn kop onder het gaas door. Even liet het zich aanzien, dat dat een zeer ongelukkige actie was. Maar met enige moeite bevrijdde even later de grapjes zichzelf.  HH meldde aan de drie Alpaca's, dat hij een behoorlijk aantal van hun familieleden op een ander continent heeft mogen begroeten. Volkomen verbazing verscheen op de gezichten der dieren. Even leek het er op, dat de draaibrug zichzelf ging bedienen toen de HH haar betraden. Gelukkig bleek dat schijn.

Een enorme nepkip had ondersteuning nodig en kreeg die ook. Drie grauwe ganzen verdreven twee nijlganzen uit het water. Van causaal verband tussen deze gebeurtenis en de Laan van Magisch Realisme berust op een misverstand. Ondertussen kregen de HH wel visite van regendruppels. HF was even teleurgesteld, maar maakte toen dankbaar gebruik van de bescherming, die hem door de opengeklapte stormparaplu werd geboden. Vlak nadat HH ons afvroeg, welke preludes van Hornbach's hand zouden kunnen zijn, kreeg HF tot twee keer toe een raadsel van HH voorgeschoteld. 1 antwoord was faliekant onjuist; het andere werd, na wat door de vingers zien, volmondig goedgekeurd.

En zo kwamen we aan bij het punt, waar voor het eerst en het laatst aan de wandeling extra eigen inbreng werd toegevoegd. Van korte duur, zodat Capelle aan den IJssel kon worden binnengetreden. Op en in de omgeving van de Filosofentuin troffen we niemand aan, die aan dat profiel voldoet. Wel was het gestopt met regenen. De drie boomkapotmakers konden we zonder kleerscheuren voorbij en zo geraakten de HH op de Bermweg. Daar is van alles gedaan om de omgeving wat bewoonbaar te maken. Na het aanschouwen van een gevecht tussen twee waterhoentjes met een meerkoet als scheidsrechter restte ons nog een klein stukje wandeling.

Dat leidde ons wel langs een tentoonstelling van over het algemeen wat oudere vervoermiddelen van velerlei pluimage. Alle gebeden worden voortaan gedaan op een andere locatie. En daarom stopten we volgens plan bij het beginpunt. Even frisse schoenen aan en hopla aan het La Chouffebier met een fijne bittergarnituur versnapering. Terwijl onzerzijds daar van genoten werd, kwam behoorlijk opzichtig Corona binnen. Reden genoeg om ook nog een Karmeliet te bestellen. Onbesmet maar zeer voldaan mochten we het pand weer verlaten.