GHW47: bij André en Bridget

Vandaag hadden we graag Moerdijk willen bezoeken, net zoals het Kethelplein, Veenendaal, Utrechtse Baan, Vladiwostok, om zo maar wat doelen te benoemen. En dan de buitengebieden niet mee te nemen. Ging niet lukken kan op voorhand worden gezegd.
Wat vooraf ging?
HH ging met zijn van verse beurt voorziene DS5 naar HF, alwaar de vrouwe bezig was een scooter-plek aan te brengen, zonodig zonder medeweten van de buren.
Bij HH waren de trappen onderwerp van gesprek en bewerking zodat besloten werd dit tijdens de wandeling niet te bespreken. Wel ontving HH uit de handen van HF een DP plaatset verdeeld over 180 gram en twee stuks. Graag in de kofferbak ermee dus. Dank en zo voort.
HF wist te melden dat we niet naar bovengenoemde plaatsen zouden gaan aangezien hij een paraplu wilde meenemen en die niet gebruiken voor en tegen de regen, dus droogte werd gezocht (en bekomen).

Rockanje met ergens een vleugje Oostvoorne moest het worden dus de gelukkige rijder was HH die dat maar weer moest zien te regelen. Gelukkig is hij aldaar bekend en wist zonder interventie van HF deze locatie te bereiken waarbij het warempel hem gelukte om op de route te parkeren, die hem tot dat moment volkomen onbekend was gehouden.
De schoenen vonden snel hun weg in de kofferbak, HF had het sleepbeen deze week thuis gelaten.
HH had verder niets in te brengen dus de wandeling moest het doen.
Nou kun je veel van de HH zeggen maar waarom daar de woorden aan verspild?

Het eerste deel van de route was op voorhand een plek van herkenning van HH en deels ook van HF, dus dat schoot lekker op. Vochtig op bepaalde plekken zou het worden.
Een nonchalant appel etend heerschap attendeerde HH op de mogelijke aanwezigheid van de dierenlegende die ook alhier schijnt te leven. een ree, een hert, een eenhoorn. Wat zou het kunnen zijn? Na vele inspanningen van de HH waarbij lust en moeite het met elkaar afwisselenden kwamen wij erachter dat er twee van deze verschijningen van zich deden spreken en enigszins de aanwezigheid wilden presenteren. Grappig dat ze dan toch niet op de foto wilden, welke grimassen HF ook tevoorschijn haalde.
De bovenste trap te huize van HH was klaar maar daarover gaan we het niet hebben.
Bijna was de Tenellaplas bereikt of HF greep in met een rechtsaf die het ergste deed vermoeden. Beide is niet waar.
Waar we toen terecht kwamen is niet te reproduceren, althans niet op papier. Wandelen en niet omkijken leek de beste remedie en dat werd dan ook het motto. Wandelen en niet omkijken.
Vele vochtige plekken werden bezocht en bedwongen, de een nat en de ander ook. Heeft u onze schoenen al gezien?

U raadt het wellicht niet, maar de duinen vormen een natuurlijke barrière tussen de HH en het strand, dus die moest overwonnen worden. Dat ging maar net, maar wat een uitzichten werden ons voor geworpen. Zomaar ter foto making.
Eenmaal op het strand moest doorgewandeld worden want een andere uitgang moest worden gezocht, ten ene male maar ook nadien om het te kunnen ontvluchten. Eeuwig op het strand is alleen weggelegd voor de gele bospluvier, die hier nog nimmer is waargenomen lijkt het.
Maar met hulp van HF en zijn handige device vonden wij een terugweg.
Weer omhoog en omlaag, dus die eerste serie was volkomen overbodig en niet nodig.
En toen gebeurde het bijna. De ontmoeting met André en Bridget.
Hoewel het aangename en sympathieke koppel had aangekondigd elkaar met rust te laten, het was er de temperatuur niet naar om de onderbroek op de enkels te laten zakken, zagen wij ze alhier op heur gemak met elkaar drentelen tussen en in Voornes duin. We hebben met toestemming wat bewegende beelden voor de roddelbladen beschikbaar, maar ook stilstaande foto's.
De liefde maakt dorstig dus toen het gelukkige koppel aan de drank ging vervolgden de HH hun route, hierbij niet achterom kijkend of de verliefdheid gespeeld was. Edoch, in het midden ligt vaak de waarheid.
Nauwelijks bekomen van deze emoties kwamen wij bij de auto een heerschap tegen waarvan wij dachten dat hij warme frikandellen ging uitventen, maar nee hoor, de oven had hij bij zich om deze op een andere plek aan de wereld te presenteren. Hoe klein is deze wereld dan toch maar weer.
Aan het eind hadden we dan toch een kleine 11 km erop zitten en gewandeld.
Wat is ons gelukt? De wandeling succesvol af te ronden.
Wat niet lukte? Het bewijs te weerleggen van de flat earth. Dat volgt later.

Drank en spijzen deden wij in de Meidoorn, hoewel net nauwelijks maart was geworden.
Aan bieren en oosterse borrelgarnituur werd de nodige tijd besteed, ook om de presenteer dame gerust te stellen, nerveus als zij werd van de aanblik van zoveel mannelijk schoon.

1 x Texels
2 x Trappe dubbel
1 x Trappe trippel