huisje, waarbij klein echt waar was. Dat geeft het volgende voordeel: vanuit de keuken/kamer/algemene stoel kan alles worden overzien. Dus geen gekkigheid zonder zichtbaarheid. HF zorgde voor het een, HH voor het ander. Maar niet nadat slapen deel had uitgemaakt van het voorgaande. In deel 1 werd reeds beschreven hoe wij de casa hadden aangetroffen. In dit geval willen wij dan nadrukkelijk spreken van nummer een, want dat had natuurlijk de volgorde moeten zijn.Uitzicht op het meer, het restaurant maar zeker ook naar buiten blijkt in een dergelijk pand prima te combineren met het ontbijt.
Vanwege de uitstekend niet werkende internet verbinding moest die van 24 km worden ingeruild voor die van ca 20 km. Dat viel niet mee, maar waar ook gebrek aan was, niet aan de tijd. Vandaar dat de geduldige HH zich konden bedienen van een route waar ca 4 km vanaf was gehaald, zodat de marge van 20 gehaald kon worden.
Mocht je deze ooit zelf willen doen: hier is alle info te vinden, inclusief de pdf en de gpx
Enfin, vandaag voert over de volgende natuurgebieden:
Het Smeetshof, Sint-Maartensheide, De Luysen en de Stramprooierheide. 89% van deze wandeltocht is onverhard. Dat laatste maakt niets uit, wandelen moet je toch.
Op gevaar af dat anderen deze route ook gaan lopen verlieten wij na genoemd ontbijt, wat toilet rituelen en op het gevaar af dat zaken worden vergeten werd dan toch de route gestart. Vergeten wij wat? Niets hoor, het schoenenritueel was reeds bij het huis geweest.
Via Bocholt maar dan vanuit de verte konden wij starten. Nauwelijks bekomen van het begin werd ook hier de natuur wakker middels een natuurpunt en werden de wilde dieren begroet. Gelukkig had men hier ervoor gezorgd dat noch de dieren noch de HH teveel onderling werden verward. Zodoende liepen wij aan de ene en zij aan de andere kant van het hek heerlijk gelijk op. Ondertussen konden wij de foto's maken waar een deel ervan hier aan de wereld wordt getoond. Let op, het is en blijft van de HH. Op enig moment, waarom doet men hier niet aan, zagen wij paarden en zij natuurlijk ook. Op een drafje vond hereniging plaats, ook met de jongsten van iedere soort. Het spreekt voor zich dat de gespeelde verassing gespeeld was.
Goed, wij verder. Groen was het soms, zeker ook nat. Maar na een korte periode ontwaarden wij een verrassend goed ontwikkeld paard wat nadrukkelijk met de HH van geachten wenste te wisselen. Maar ja, het taal-probleem waar de Belgen al eeuwen mee te maken hebben speelde ons ook hier parten. Zodoende bleven de contacten beperkt tot wat aaibewegingen.
Een te koop staand pand met enige achterstalligheid maar best groot werd gepasseerd waarna de eerste pas op!geruimd wegen zich aandienden. Orde verstoorders en weggooiers dienen zich te realiseren dat op hun hoofden mooie bedragen staan.
Tja, nu komt het deel waar met name HH opgewonden van raakt, de gietijzeren grenspalen. Nr 165 kon nog op enige compassie rekenen maar de volgende hadden zich maar te schikken in onze onbeschaamdheid om ze op de gevoelige plaat vast te leggen. Voor die ene dien je helemaal over het kanaal te kijken, dan staat ie tussen de 5 en de 8.
Een lang stuk langs het kanaal volgt, dit keer zonder een rol heer die vroeg of het te doen was,
maar wel met zicht op het inmiddels bevrijde deel van Nederland. Dan verwacht je het niet meer maar toch waren er weer grazers die graasden. Dit keer in de natuur. Spannend werd het toen wij langs mannelijke exemplaren moesten zien te geraken om de rest van de route te kunnen volbrengen. Maar met enig behoedzaam opereren werd ook hier met goed gevolg een passeer ritueel uitgevoerd. Het volgende deel was in feite niets anders dan een uitgesteld deel om bij ons huisje terug te geraken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten