Dat poetsen vonden de HH niet erg, maar dat leeg achterlaten ging het onjuiste keelgat in. Aangezien de vrouw zie, dat ze ook maar gestuurd werd, ging zij naar de stuurder. Even later bezocht zij ons wederom, maar nu was de toon direct minder vriendelijk. De eigenaar van het huisje was geconsulteerd. Zij liet de mail van die persoon zien, waarin stond, dat onze vertrekdag was aangebroken.
HH toonde als antwoord de bevestiging van onze boeking met vertrekdag morgen. Inmiddels werd de vrouw teruggeroepen met een laat maar. De HH vertrokken daarna voor tijdelijk met de auto richting de plaats Bocholt, teneinde daar deze route aan te vangen: https://www.routeyou.com/nl-be/route/view/6832015/recreatieve-wandelroute/dagstapper-bocholt . Zo gezegd, zo gedaan. Na rijp beraad werd de auto bij een heg neergezet. De schoenenwissel kwam deze keer volledig op de schouders van HF. De pret was er niet minder om. Onder het toeziend oog van het hoogstaande schaap ging het richting Kreiel. Op de kruising vroeg men ons hoe bij de grens te komen en/of Weert. Behulpzaam waren de HH. Zelf zochten zij de energieke houtkanten van Bocholt op. Met succes. Na het eerste succes werden we geconfronteerd met de plek, waar gistermiddag de broodjes waren genuttigd.
Reden voor HF om een korte eigen inbreng te doen, maar snel kon het juiste pad weer gekozen worden. HH markeerde de plek overigens, net als gisteren. En de boer; hij rangschikte het pas gemaaide gras. Dat alles onder muzikale begeleiding van de koekoek, die dat gister en eergister ook al deed. Rustig de omgeving met bos, stroompjes en dergelijke in ons opnemend, naderden de HH Lozer, zodat een bebouwde kom ons kon begroeten. En tevens was ook Zuidwillemsvaart van de partij. Eén van de sluizen, die het waterhoogteverschil van 13 meter tussen Bocholt en Weert moet helpen oplossen, deed ook mee. U begrijpt de feeststemming. Kort daarna was de Lozerheide aan de beurt. Een grote plas was het eerste was indruk maakte op de HH. Het was etenstijd, maar het enige bankje werd vlak voor ons bezet door een hond en iemand die hem uitliet. Jammer maar helaas. Doorlopen was het devies.
Dat deed ook de vrouw van de meneer, die ons voorbij fietste. Bij de brug wachtte hij even op zijn vrouw en daardoor ook op ons. Tijdens het geanimeerde gesprek, dat hij met ons aanknoopte, bleek dat hij daar nog geen eeuwigheid woonde. Ook werd duidelijk, dat hij op de plek, waar in 1944 een Lancaster was neergestort, de vleugels van de piloot had gevonden. Toen zijn vrouw haar bij ons voegde, bleek dat zij geen wrok koesterde jegens haar man, zodat wij met een gerust hart verder konden gaan. Onze beloning was even daarna een picknickbank. En reken maar dat we picknickten toen. Buikjes rond en hopsa verder. Parapluvrouwen, een landloper en wat meters later het Kanaal van Bocholt naar Herentals of, zoals wij het ervaarden, van Herentals naar Bocholt. Onder het viaduct raakte HH enigszins in vervoering door een afbeelding van één der zijn idolen zijnde dit schepsel. Tevens begonnen de donkere wolken hun zware last ietwat kwijt te raken. De HH trokken hun parapluutjes te voorschijn en vlak bij sluis nummer 2 van deze dag hield het op met zachtjes regenen.
Onder een afdak werd gescholen en ontdekte HH achter een stroomdoosdeksel een sleutel, welke op de grond viel. Ongebruikt werd de sleutel teruggelegd. En werd het droog. En het kanaal ging over in Zuidwillemskanaal. En over de brug uit 1963 volgden de HH het jaagpad en gingen naar Kapel 18. Wij niet, maar anderen gingen naar binnen. Wij moesten namelijk voor de Vriendschaps Bank deze selfie maken.
Bij het binnengaan van Bocholt diende zich een vol terras aan. Te vol in de ogen van de HH, zodat verder gelopen werd richting de kerk. Op de kruising vlak bij de Kerk bleek voldoende plaats bij Bazaar. Iets later zaten de HH op het terras met een fijne bier en werd ook duidelijk, dat het allemaal legaal en wettelijk toegestaan was. Zittend, al dan niet in de zon, warmden onze harten op door allerlei oorzaken. Het genot steeg en een gevoel van gelukzaligheid deed zich in grote omvang voor. Nog een Kanunnik voor de road en daarna de finale naar de auto. Te laat voor een Vossenterras, maar ruimschoots op tijd voor een maaltijdbestelling te aldaar. Na de welverdiende maaltijden, waarin asperges de boventoon voerden, en een nuttige nabespreking kon er weer geslapen worden. Morgen verder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten