GHW 93: Voor de Dommel niet bang

Niets zo voor de hand als een uitgesteld vertrek.
Naderend onheil. Hoewel wij gisteren al te horen kregen dat verkassen noodzakelijk was kon dat met voorzichtig en doortastend handelen nog een dag worden uitgesteld. Maar nu was het dan toch echt zo, wij dienden op te zouten. Meenden wij bij het definitief verlaten van onze compound toch een kleine aarzeling in de stem te horen? Niet bij de Twingo vrouw want zij wilde slechts de sleutel, andere behoeften had zij niet. Jan daarentegen zou hier zelf nooit weggaan.

Daarom alle spullen in de auto en op weg naar dachten wij eerst Postel maar dat bleek later de Dommel te worden, zowel bij Eindhoven als ook Veldhoven liggende. Aan de autorit lag het niet, maar wij waren snel ter plaatse. Beetje niet zoals verwacht parkeerden wij C-vrij bij de visplaats. Alleen voor leden toegankelijk maar waar zijn de HH geen lid van...

Gestart werd met de route onder de bezielende leiding van HF. Zodoende dienden wij eerst een behoorlijke loop te doen om de loop van de Dommel te bereiken. Mijn en jouw hemel dat duurde. Wel werd nu reeds een blik geworden op de terugweg. Grappig dat het kon op deze manier. Later bleek dat we hier wat meer zicht hadden op gebouwen en bebouwing, maar ook weilanden met koeien en paarden. 

De lucht gaf zich enige tijd gewonnen zodat wij mochten hopen op een droog traject. Dat men hier serieus werk maakt van laat zich raden. We zitten immers om de hoek van de lichtstad. Dat wij een alleraardigst vogeltje zagen viel iedereen op. Maar zie dat eens goed voor de lens te krijgen. Er moesten films en diverse foto's aan te pas komen alvorens de HH tevreden waren over en met het resultaat. Wij denken niet dat dit een pinguïn is, maar onze kennis schiet tekort als wij het onlangs verkregen boekwerk aangaande vogels niet bij ons hebben.

Verderop bij de Volmolen hebben wij rondgekeken. Deze molen werd vroeger reeds opgemerkt maar precies wanneer en waarom blijft gehuld in raadselen. Tip van de HH: het zal met de Dommel te maken hebben. 

Terras bleek dicht dus konden we gelukkig verder wandelen. Tja, dan moet je wel de natuur in. Eenmaal bij de Dommel bemerkten wij een bepaalde stroming in het water die wij niet nader kunnen duiden. Laat het de zwaartekracht zijn.  Tja, de dreiging van het weer was altijd aanwezig maar dat kan geen reden zijn de wandeling niet af te maken. Vandaar dat na het Dommel traject er weer sprake was van nog meer natuur en daarna een stuk over een aangelegde slinger. Bijna bij de auto ontstond het idee om de andere boog maar te laten en richting Oirschot te gaan om daar te lunchen. Zo zeiden we wat we deden. 

Uiterst kritisch werd de horeca beoordeeld alvorens we een toffe tent vonden. Het 12-uurtje was lekker, uitgebreid en zeker niet duur. Met een bijpassend proost ritueel werd hiermee de HH-trip feitelijk tot een goed einde gebracht. En hoewel wij Oirschot nog wilden bewandelen werkten de weergoden hier niet aan mee. Rest ons een kleine impressie van hetgeen wij mochten meemaken zodat dit verder niets anders bleek dan een thuisreis. We hebben genoten en hopen volgend jaar weer de Ardennen in ons hart te mogen sluiten. Maar het moge gezegd, deze was bijzonder fraai geweest. 

Als basis voor deze route hanteerden wij deze:

https://www.routeyou.com/nl-nl/route/view/7701247/wandelroute/eindhoven-7-dommelbruggen-route

Niettemin deden wij alleen de zuid-lus en parkeerden wij de auto bij de Dommelstraat Zuid, op de P van de visclub , waarvoor dank.